TAKING NON-TIMBER FOREST PRODUCTS O

TAKING NON-TIMBER FOREST PRODUCTS OUT OF THE FOREST:
MANAGEMENT, PRODUCTION AND BIODIVERSITY CONSERVATION
Wil de Jong1
Center for International Forestry Research2
1. INTRODUCTION
Central to much of the discussion on non-timber forest products (NTFPs) is the proposition that
their commercialisation will lead to the conservation of biodiversity. More precisely, this
proposition claims that commercialising NTFPs from tropical forests will increase the value of
these forests. If sufficient amounts of such products can be sold, the forest will deliver a return
value that is higher than the value of alternative land uses. People dependant on the forest, who
would otherwise have converted the forest for such alternative land use, will refrain from doing
so, as they will be more interested in the returns they can obtain from harvesting forest products.
This proposition poses several questions. Firstly, it is quite a difficult task to generate incomes
that are attractive to possible forest product harvesters. Most forest products have a low retail
value that often does not compensate for the alternative incomes that have been foregone. Some
people have argued that taking a long-term perspective favours the NTFP option, as the net
potential value is higher if NTFP incomes are included in the calculations (Peters et al., 1989;
Balick and Mendelsohn, 1992). Several of the studies in which this point has been made are
seriously flawed, as they use discount rates that are unrealistic for agents that have few other
options than, for instance, cutting forest to make fields for crops. They have neither taken into
account simple supply and demand interactions nor the effects these have on prices.
Commercial dependency on animal species appears to have a higher conservation effect than
dependency on plant species, but single species commercialisation has a lower conservation
impact than economic activities that depend on entire ecosystems (Salafsky and Wollenberg,
1999). Another problem with the NTFP commercialisation-conservation proposition is the
uncertain access to and ownership of forest resources. For instance, Dove (1993; 1994) has
argued that, as a rule, economically and politically powerful agents will claim forest products
that become economically attractive and take over the trade in these products. The relative
benefit to primary forest collectors will be minimised, reducing the incentive to prevent forest
conversion for other purposes. Many of the early discussions on forest conservation through
income generation from NTFPs were related to safeguarding such forests for benign NTFP
users. One example is the case of rubber tappers in Brazil, who claimed the forest for
themselves, while keeping away large cattle owners who would have destroyed the forest
(Arnold and Ruiz Perez, 1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การป่าผลิตภัณฑ์จากป่า:การอนุรักษ์การจัดการ การผลิต และความหลากหลายทางชีวภาพJong1 เด Wilศูนย์ป่าไม้นานาชาติ Research21. บทนำเซ็นทรัลมากมายในป่าผลิตภัณฑ์ (NTFPs) เป็นข้อเสนอที่ก้าวของพวกเขาจะนำไปสู่การอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ เบสนี้ข้อเสนอที่อ้างว่า commercialising NTFPs จากป่าเขตร้อนจะเพิ่มมูลค่าของป่าเหล่านี้ ถ้าสามารถขายผลิตภัณฑ์ดังกล่าวจำนวนเพียงพอ ป่าจะกลับค่าที่สูงกว่ามูลค่าของที่ดินที่อื่นใช้ อยู่กับคนป่า ผู้จะไม่มีแปลงป่าสำหรับใช้ทดแทนที่ดินดังกล่าว จะไม่ทำดังนั้น เท่าที่จะเป็นความสนใจกลับ พวกเขาสามารถได้รับจากการเก็บเกี่ยวผลิตภัณฑ์ป่าไม้ข้อเสนอนี้ทำให้เกิดคำถามหลาย แรก มันเป็นงานค่อนข้างยากในการสร้างรายได้ที่มีความน่าสนใจให้เก็บผลิตภัณฑ์ได้ป่า ผลิตภัณฑ์ส่วนใหญ่ของป่ามีขายปลีกต่ำค่าที่มักจะไม่ชดเชยรายได้อื่นที่ได้รับ foregone บางท่านได้โต้เถียงว่า การมองระยะยาวสนับสนุนตัวเลือก NTFP เป็นสุทธิมูลค่าอาจจะสูงกว่าถ้า NTFP รายได้รวมอยู่ในการคำนวณ (ปีเตอร์ส et al. 1989Balick และ Mendelsohn, 1992) หลายการศึกษาซึ่งจุดนี้ขึ้นมาเป็นอย่างข้อบกพร่อง ใช้ส่วนลดที่ไม่สมจริงสำหรับตัวแทนที่มีไม่กี่อื่น ๆตัวเลือกกว่า เช่น ตัดป่าเพื่อให้ฟิลด์สำหรับพืช พวกเขาจะไม่นำมาบัญชีอุปสงค์และอุปทานง่ายโต้ตอบหรือผลกระทบเหล่านี้มีราคาพึ่งค้าพันธุ์สัตว์จะ มีผลต่อการอนุรักษ์สูงกว่าพึ่งพืช วัฒนพันธุ์เดียวแต่มีการอนุรักษ์ต่ำผลกระทบกว่ากิจกรรมทางเศรษฐกิจที่พึ่งพาระบบนิเวศทั้งหมด (Salafsky และ Wollenberg1999) . มีปัญหาอื่นที่ มีข้อเสนอต่อการอนุรักษ์วัฒน NTFPถึงความไม่แน่นอนและเป็นเจ้าของทรัพยากรป่าไม้ เช่น นกพิราบ (1993, 1994) ได้โต้เถียงที่ เป็นกฎ มีประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ และทางการเมืองตัวแทนจะอ้างผลิตภัณฑ์ป่าไม้ที่กลายเป็นเศรษฐกิจที่น่าสนใจ และใช้เวลามากกว่าการค้าในผลิตภัณฑ์เหล่านี้ ญาติประโยชน์หลักป่าสะสมจะลดลง ลดแรงจูงใจเพื่อป้องกันป่าการแปลงวัตถุประสงค์อื่น ๆ การสนทนาก่อนในป่าอนุรักษ์มากมายสร้างรายได้จาก NTFPs เกี่ยวข้องกับการรักษาป่าไม้ดังกล่าวสำหรับ NTFP ที่อ่อนโยนผู้ใช้ ตัวอย่างหนึ่งคือ กรณีของยาง tappers ในบราซิล ที่อ้างความเป็นป่าสำหรับตัวเอง ขณะที่ปศุสัตว์ขนาดใหญ่ที่เก็บรักษาเจ้าของที่จะมีทำลายป่า(อาร์โนลด์และรูอิซเปเรซ 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีการใช้ผลิตภัณฑ์ของป่ามาจากป่า:
การจัดการการผลิตและการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ
Wil เด Jong1
ศูนย์นานาชาติป่าไม้ Research2
1 บทนำ
กลางมากของการอภิปรายเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ของป่า (NTFPs) เป็นโจทย์ที่
การค้าของพวกเขาจะนำไปสู่การอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ อีกอย่างแม่นยำนี้
เรื่องที่อ้างว่าพาณิชย์ NTFPs จากป่าเขตร้อนจะเพิ่มมูลค่าของ
ป่าเหล่านี้ หากปริมาณที่เพียงพอของผลิตภัณฑ์ดังกล่าวสามารถขายป่าจะส่งมอบผลตอบแทนที่
คุ้มค่าที่สูงกว่ามูลค่าของการใช้ที่ดินทางเลือก คนขึ้นอยู่กับป่าที่
จะเป็นอย่างอื่นได้แปลงป่าสำหรับการใช้ประโยชน์ที่ดินทางเลือกดังกล่าวจะละเว้นจากการทำ
เช่นนั้นพวกเขาจะสนใจมากขึ้นในผลตอบแทนที่พวกเขาสามารถได้รับจากการเก็บเกี่ยวผลผลิตจากป่า.
เรื่องนี้ poses หลายคำถาม ประการแรกก็ค่อนข้างเป็นงานที่ยากที่จะสร้างรายได้
ที่มีความน่าสนใจให้กับสินค้าเครื่องเก็บเกี่ยวป่าที่เป็นไปได้ ส่วนใหญ่ผลิตภัณฑ์จากป่าที่มีร้านค้าปลีกที่ต่ำ
ค่าที่มักจะไม่ชดเชยรายได้ทางเลือกที่ได้รับรู้มาก่อนแล้ว บาง
คนได้ถกเถียงกันอยู่ว่าการมุมมองระยะยาวโปรดปรานตัวเลือก NTFP เป็นสุทธิ
ค่าศักยภาพเป็นรายได้ที่สูงขึ้นหาก NTFP จะรวมอยู่ในการคำนวณ (ปีเตอร์ et al, 1989;.
Balick และ Mendelsohn, 1992) หลายของการศึกษาซึ่งในจุดนี้ได้รับการทำจะ
มีข้อบกพร่องอย่างจริงจังขณะที่พวกเขาใช้ในราคาพิเศษที่ไม่สมจริงสำหรับตัวแทนที่มีอื่น ๆ ไม่กี่
ตัวเลือกกว่าเช่นการตัดป่าเพื่อให้ฟิลด์สำหรับพืช พวกเขาได้นำค่าลงใน
อุปสงค์และอุปทานปฏิสัมพันธ์ง่ายบัญชีหรือผลกระทบเหล่านี้มีราคา.
พึ่งพาทางการค้ากับสายพันธุ์สัตว์ที่ดูเหมือนจะมีผลการอนุรักษ์สูงกว่า
การพึ่งพาพันธุ์พืช แต่การค้าสายพันธุ์เดียวที่มีการอนุรักษ์ที่ลดลง
ส่งผลกระทบมากกว่ากิจกรรมทางเศรษฐกิจที่ ขึ้นอยู่กับระบบนิเวศทั้งหมด (Salafsky และ Wollenberg,
1999) ปัญหาเกี่ยวกับเรื่องการค้า NTFP อนุรักษ์อีกประการหนึ่งคือ
การเข้าถึงความไม่แน่นอนและความเป็นเจ้าของทรัพยากรป่าไม้ ยกตัวอย่างเช่นนกพิราบ (1993; 1994) ได้มีการ
ถกเถียงกันอยู่ว่าเป็นกฎที่เศรษฐกิจและการเมืองตัวแทนที่มีประสิทธิภาพจะเรียกร้องผลิตภัณฑ์จากป่าไม้
ที่กลายเป็นที่น่าสนใจในเชิงเศรษฐกิจและใช้เวลามากกว่าการค้าในผลิตภัณฑ์เหล่านี้ ญาติ
ประโยชน์ให้กับนักสะสมป่าหลักจะลดลงลดแรงจูงใจที่จะป้องกันไม่ให้ป่า
แปลงเพื่อวัตถุประสงค์อื่น ๆ หลายของการอภิปรายในช่วงต้นของการอนุรักษ์ป่าผ่าน
การสร้างรายได้จาก NTFPs ที่เกี่ยวข้องกับการปกป้องป่าดังกล่าวสำหรับ NTFP ใจดี
ผู้ใช้ ตัวอย่างหนึ่งคือกรณีของการกรีดยางในประเทศบราซิลที่อ้างว่าป่าสำหรับ
ตัวเองในขณะที่การรักษาไปเจ้าของวัวขนาดใหญ่ที่จะได้ทำลายป่า
(อาร์โนลรุยซ์และเปเรซ, 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ่ายสินค้า หาของป่าออกจากป่าการจัดการการผลิตและการอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพวิลเดอ jong1ศูนย์ research2 ป่าไม้นานาชาติ1 . แนะนำกลางมากของการอภิปรายที่ไม่ใช่ไม้ป่าผลิตภัณฑ์ ( ntfps ) เป็นข้อเสนอที่การค้าของพวกเขาจะนำไปสู่การอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ ได้อย่างนี้ข้อเสนออ้างว่า commercialising ntfps จากป่าเขตร้อนจะเพิ่มมูลค่าของป่าเหล่านี้ ถ้าปริมาณที่เพียงพอของผลิตภัณฑ์ดังกล่าวสามารถขาย ป่าจะส่งมอบคืนคุณค่าที่มากกว่ามูลค่าของที่ดิน การใช้ประโยชน์ ขึ้นอยู่กับผู้คนในป่า ,มิฉะนั้นจะถูกแปลงในป่า เช่น สภาพการใช้ที่ดิน จะละเว้นจากการทำดังนั้น พวกเขาจะสนใจมากขึ้นในผลตอบแทนที่พวกเขาได้รับจากการเก็บเกี่ยวผลิตภัณฑ์ป่าไม้ข้อเสนอนี้ poses คำถามหลายข้อ ประการแรก มันค่อนข้างยากที่จะสร้างรายได้ที่น่าสนใจเพื่อเก็บเกี่ยวผลิตภัณฑ์ป่าที่สุด ผลิตภัณฑ์ป่าส่วนใหญ่มีต่ำ ขายปลีกมูลค่าที่มักจะไม่ชดเชยรายได้ ทางเลือกที่ได้รับการสูญเสีย . บางมีคนแย้งว่า ถ่ายมุมมองระยะยาว โปรดปราน ntfp ตัวเลือกเช่นสุทธิค่าศักยภาพสูง ถ้า ntfp รายได้รวมในการคำนวณ ( ปีเตอร์ et al . , 1989 ;และ balick เมนเดลซอน , 1992 ) หลายของการศึกษาซึ่งในจุดนี้ได้เป็นอย่างจริงจังข้อบกพร่องเช่นที่พวกเขาใช้ส่วนลดในอัตราที่ไม่สมจริงสำหรับตัวแทนที่มีเพียงไม่กี่อื่น ๆตัวเลือกที่มากกว่า เช่น การตัดป่าเพื่อให้เขตข้อมูลสำหรับพืช พวกเขาจะไม่ไปบัญชีง่ายของอุปสงค์และอุปทาน หรือ ลักษณะพิเศษเหล่านี้ได้ในราคาการพึ่งพาการค้าสัตว์ดูเหมือนจะมีผลการอนุรักษ์สูงกว่าการพึ่งพาการค้าพืชชนิด แต่ชนิดเดียวมีการอนุรักษ์ต่ำผลกระทบของกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่มากกว่าพึ่งพาระบบนิเวศทั้งหมด ( salafsky วอลเลิ่นเบิร์กและ ,1999 ) อีกปัญหาหนึ่งที่มี ntfp commercialisation อนุรักษ์ ข้อเสนอคือไม่แน่นอนสามารถเข้าถึง และเป็นเจ้าของทรัพยากรป่าไม้ เช่น นกเขา ( 1993 ; 1994 ) ได้ถกเถียงกันอยู่ว่าเป็นกฎที่มีประสิทธิภาพทางการเมือง เศรษฐกิจ และเจ้าหน้าที่จะอ้างว่า ผลิตภัณฑ์ป่าไม้ที่ได้กลายเป็นที่น่าสนใจทางเศรษฐกิจและใช้เวลามากกว่าการค้าในผลิตภัณฑ์เหล่านี้ สัมพัทธ์ประโยชน์เพื่อการสะสมป่าหลักจะลดลง การลดแรงจูงใจเพื่อป้องกันป่าการแปลเพื่อวัตถุประสงค์อื่น ๆ มากของการอภิปรายในช่วงต้นของการอนุรักษ์ป่าผ่านสร้างรายได้จาก ntfps เกี่ยวข้องกับการปกป้องป่า เช่น เนื้องอก ntfpผู้ใช้ ตัวอย่างหนึ่งคือกรณีของ tappers ยางในบราซิล , ที่อ้างว่าป่าสำหรับตัวเองขณะที่การรักษาขนาดใหญ่โคเจ้าของที่จะต้องทำลายป่า( Arnold และรู เปเรซ , 1998 )