Tobacco use continues to be the lea

Tobacco use continues to be the leading global cause of preventable deaths. Of the world’s 1.25 billion adult smokers, 10 % reside within SEACs [58]. Therefore, it is critical to develop strategies for increasing access to evidence-based tobacco use treatment services that could lead to significant reductions in tobacco-related morbidity and mortality. The WHO, through the FCTC, has started to take action to reduce the burden of tobacco-related disease in LMICs [8]. Treatment of tobacco use is mandated in Article 14 of the WHO FCTC as a key component of comprehensive tobacco control strategy. Tobacco dependence treatment is also recommended by the WHO as part of a comprehensive package of essential services for prevention and control of non-communicable diseases (NCDs) in primary care in accordance to the revised draft of the WHO Global Action Plan for the Prevention and Control of NCDs (2013–2020). Yet, there are tremendous gaps in knowledge regarding how to implement guidelines for tobacco use treatment in public health systems in LMICs. We are not aware of any research that has attempted to systematically study strategies for implementing tobacco use treatment guidelines as a routine part of care primary care in LMICs. The current study has the potential to provide relevant information to guide large-scale adoption of strategies for implementing and disseminating tobacco use treatment guidelines throughout the public health system in Vietnam and to serve as a model for similar action in other LMICs and the U.S. There are some potential limitations. First, we have defined the core elements of the implementation strategies; however, we acknowledge that adaptations to the unique practice context will be necessary. We will use fidelity checks to ensure that the core elements are implemented and will document adaptations to enhance external validity. Second differences between high-income and low-income health care systems, including the high smoking rates among male physicians, may pose challenges for implementation. However, our pilot research, which is consistent with national surveys, found that smoking rates among women (nurses and doctors) is less than 5 % [1]. Over 70 % of providers working in CHCs and 90 % of VHWs are female, somewhat mitigating this potential problem. Finally, cessation medication is not available in Vietnam; however, there is good evidence that brief counseling alone from a physician or other health care professional can increase abstinence rates by 30 % and more intensive counseling, even without medication, can result in quit rates of >20 % at 6 months compared to less than 5 % without treatment [8]. In order to test the impact of an intervention that would have the most potential for sustainability, we are not providing cessation pharmacotherapy. Despite limitations, the findings have potential for high impact by identifying best practices for implementing tobacco use treatment in public health care delivery systems in Vietnam and other LMICs and providing key stakeholders with the data they need to make decisions regarding dissemination of effective tobacco dependence treatment guidelines.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การใช้ยาสูบยังคงเป็นสาเหตุของการเสียชีวิตที่ป้องกันได้ทั่วโลก ของโลก 1.25 ล้านผู้ใหญ่ 10% อยู่ใน SEACs [58] จึง มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการพัฒนากลยุทธ์สำหรับการเพิ่มการเข้าถึงบริการการรักษาใช้ยาสูบตามหลักฐานที่อาจทำ reductions ที่สำคัญในยาสูบที่เกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยและการตาย คน ผ่าน FCTC ได้เริ่มดำเนินการเพื่อลดภาระโรคที่เกี่ยวข้องกับยาสูบใน LMICs [8] รักษาการสูบถูกบังคับในมาตรา ๑๔ ของ FCTC ที่เป็นส่วนประกอบสำคัญของกลยุทธ์การควบคุมยาสูบครอบคลุม บำบัดภาวะพึ่งพายาสูบยังแนะนำ โดยคนเป็นส่วนหนึ่งของแพคเกจครอบคลุมของบริการที่สำคัญสำหรับการป้องกันและควบคุมโรคไม่ติดต่อ (กิน) ในการดูแลหลักตามทั้งที่ส่วนกลางดำเนินการแผนการสำหรับการป้องกันและควบคุมการกิน (2013 – 2020) ยัง มีช่องว่างอย่างมากในความรู้เกี่ยวกับวิธีการใช้แนวปฏิบัติการใช้ยาสูบในระบบสาธารณสุขใน LMICs เราจะไม่ทราบถึงการวิจัยที่พยายามศึกษากลยุทธ์ในการใช้แนวทางการรักษาใช้ยาสูบเป็นประจำดูแลดูแลหลักใน LMICs เป็นระบบ การศึกษาปัจจุบันมีศักยภาพที่จะให้ข้อมูลที่เกี่ยวข้อง เพื่อเป็นแนวทางกลยุทธ์ในการใช้ และการเผยแพร่แนวทางการรักษาใช้ยาสูบทั่วระบบสาธารณสุขในเวียดนามนำขนาดใหญ่ และเป็นแบบจำลองสำหรับการดำเนินการคล้ายใน LMICs อื่น ๆ และสหรัฐอเมริกา มีข้อจำกัดบางประการที่อาจเกิดขึ้น ครั้งแรก เรากำหนดองค์ประกอบหลักของกลยุทธ์การดำเนินการ อย่างไรก็ตาม เรายอมรับว่า การปรับบริบทเฉพาะปฏิบัติจำเป็นจะต้อง เราจะใช้ตรวจสอบความเที่ยงตรงเพื่อให้แน่ใจว่า องค์ประกอบหลักที่จะดำเนินการ และจะเอกสารการปรับเพิ่มมีผลบังคับใช้ภายนอก สองความแตกต่างระหว่างมีรายได้สูง และรายได้ต่ำสุขภาพระบบ ราคาบุหรี่ที่สูงในหมู่แพทย์ชาย รวมทั้งอาจก่อให้เกิดความท้าทายสำหรับการดำเนินงาน อย่างไรก็ตาม งานวิจัยนำร่อง ซึ่งสอดคล้องกับการสำรวจชาติ พบบุหรี่ราคาผู้หญิง (แพทย์และพยาบาล) น้อยกว่า 5% [1] กว่า 70% ของผู้ที่ทำงานใน CHCs และ 90% ของ VHWs เป็นหญิง ค่อนข้างบรรเทาปัญหานี้อาจเกิดขึ้น ในที่สุด การหยุดยาไม่มีจำหน่ายในเวียดนาม อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานดีที่ย่อให้คำปรึกษาจากแพทย์เพียงอย่างเดียว หรืออื่น ๆ ดูแลสุขภาพมืออาชีพสามารถเพิ่มละเว้นอัตรา 30% และให้คำปรึกษา แม้ไม่ มียา เข้มข้นมากขึ้นอาจส่งผลให้อัตราการออกจาก > 20% ใน 6 เดือนเทียบกับน้อยกว่า 5% โดยไม่ต้องรักษา [8] เพื่อทดสอบผลกระทบของการแทรกแซงที่จะมีศักยภาพมากที่สุดเพื่อความยั่งยืน เราไม่ได้ให้เลิก pharmacotherapy แม้ มีข้อจำกัด ผลการวิจัยมีศักยภาพสำหรับผลกระทบสูง โดยระบุที่ดีที่สุดวิธีปฏิบัติสำหรับการใช้ยาสูบใช้รักษาสาธารณสุขดูแลประชาชนในเวียดนามและ LMICs อื่น ๆ และให้มีส่วนได้เสียกับข้อมูลที่พวกเขาต้องตัดสินใจเกี่ยวกับการเผยแพร่แนวทางบำบัดพึ่งพายาสูบที่มีประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้ยาสูบยังคงเป็นสาเหตุสำคัญของการเสียชีวิตทั่วโลกที่สามารถป้องกันได้ ของโลกที่ 1250000000 สูบบุหรี่ผู้ใหญ่ 10% อยู่ภายใน SEACs [58] ดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนากลยุทธ์สำหรับการเพิ่มการเข้าถึงบริการการใช้ยาสูบรักษาตามหลักฐานที่อาจนำไปสู่การลดลงอย่างมีนัยสำคัญในการเจ็บป่วยที่เกี่ยวข้องกับยาสูบและการตาย ใครผ่าน FCTC ได้เริ่มต้นที่จะดำเนินการเพื่อลดภาระของโรคที่เกี่ยวข้องกับยาสูบใน LMICs ม [8] การรักษาใช้ยาสูบจะได้รับคำสั่งในข้อ 14 ของ WHO FCTC เป็นองค์ประกอบสำคัญของกลยุทธ์การควบคุมการบริโภคยาสูบที่ครอบคลุม การรักษาผู้ติดยาสูบนอกจากนี้ยังมีคำแนะนำขององค์การอนามัยโลกเป็นส่วนหนึ่งของแพคเกจที่ครอบคลุมการให้บริการที่จำเป็นสำหรับการป้องกันและควบคุมโรคไม่ติดต่อ (NCDs) ในการดูแลหลักตามร่างแก้ไขของแผนปฏิบัติการ WHO ระดับโลกสำหรับการป้องกันและควบคุม ของโรคไม่ติดต่อ (2013-2020) ยังมีช่องว่างอย่างมากในความรู้เกี่ยวกับวิธีการที่จะใช้แนวทางในการรักษาการใช้ยาสูบในระบบสุขภาพของประชาชนใน LMICs เราไม่ได้ตระหนักถึงการวิจัยใด ๆ ที่ได้พยายามที่จะเป็นระบบการศึกษากลยุทธ์สำหรับการดำเนินการแนวทางการใช้ยาสูบรักษาเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำวันของการดูแลหลักในการดูแล LMICs การศึกษาในปัจจุบันมีศักยภาพที่จะให้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องเพื่อเป็นแนวทางในการนำไปใช้ขนาดใหญ่ของกลยุทธ์ในการดำเนินการและเผยแพร่แนวทางการใช้ยาสูบรักษาตลอดทั้งระบบสาธารณสุขในประเทศเวียดนามและจะทำหน้าที่เป็นแบบจำลองสำหรับการกระทำที่คล้ายกันใน LMICs อื่น ๆ และสหรัฐอเมริกานอกจากนี้ ข้อ จำกัด บางอย่างที่อาจเกิดขึ้น ครั้งแรกที่เราได้กำหนดองค์ประกอบหลักของกลยุทธ์การดำเนินงานนั้น แต่เรายอมรับว่าการปรับตัวกับบริบทการปฏิบัติที่ไม่ซ้ำกันจะมีความจำเป็น เราจะใช้การตรวจสอบความจงรักภักดีเพื่อให้มั่นใจว่าองค์ประกอบหลักที่มีการดำเนินการและจะเอกสารการปรับตัวเพื่อเพิ่มความถูกต้องภายนอก ความแตกต่างระหว่างสองที่มีรายได้สูงและการดูแลสุขภาพที่มีรายได้ต่ำระบบรวมทั้งอัตราการสูบบุหรี่สูงในหมู่แพทย์ชาย, อาจก่อให้เกิดความท้าทายสำหรับการดำเนินงาน อย่างไรก็ตามการวิจัยนำร่องของเราซึ่งมีความสอดคล้องกับการสำรวจแห่งชาติพบว่าการสูบบุหรี่อัตราในหมู่ผู้หญิง (พยาบาลและแพทย์) น้อยกว่า 5% [1] กว่า 70% ของผู้ให้บริการทำงานใน CHCs และ 90% ของ VHWs เป็นเพศหญิงค่อนข้างบรรเทาปัญหานี้อาจเกิด สุดท้ายเลิกยาไม่สามารถใช้ได้ในเวียดนาม แต่มีหลักฐานที่ดีที่ให้คำปรึกษาสั้น ๆ เพียงอย่างเดียวจากแพทย์หรือการดูแลสุขภาพมืออาชีพอื่น ๆ สามารถเพิ่มอัตราการเลิกบุหรี่ 30% และการให้คำปรึกษาอย่างเข้มข้นมากขึ้นได้โดยไม่ต้องใช้ยาได้ผลในการเลิกอัตรา> 20% ที่เวลา 6 เดือนเมื่อเทียบกับน้อยกว่า 5% โดยไม่ต้องรักษา [8] เพื่อทดสอบผลกระทบของการแทรกแซงที่จะมีศักยภาพมากที่สุดสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืนเราจะไม่ให้ยาเลิก แม้จะมีข้อ จำกัด ผลการวิจัยที่มีศักยภาพสำหรับผลกระทบสูงโดยระบุปฏิบัติที่ดีที่สุดสำหรับการดำเนินการรักษาการใช้ยาสูบในสุขภาพของประชาชนระบบส่งมอบการดูแลในประเทศเวียดนามและ LMICs อื่น ๆ และให้ผู้มีส่วนได้เสียที่สำคัญกับข้อมูลที่พวกเขาต้องการที่จะทำให้การตัดสินใจเกี่ยวกับการเผยแพร่ของยาสูบที่มีประสิทธิภาพแนวทางการรักษาการพึ่งพาอาศัยกัน .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสูบบุหรี่ยังคงเป็นชั้นนำทั่วโลกสาเหตุการตายที่สามารถป้องกันได้ . ของโลกที่ 1.25 พันล้านผู้สูบบุหรี่ , 10% อยู่ภายใน seacs [ 58 ] ดังนั้น จึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะพัฒนากลยุทธ์เพื่อเพิ่มการเข้าถึงบริการการรักษายาสูบใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ ที่อาจนำไปสู่การลดอย่างมีนัยสำคัญในยาสูบที่เกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยและการตาย . ใครผ่าน fctc ได้เริ่มที่จะดำเนินการเพื่อลดภาระของโรคที่เกี่ยวข้องกับยาสูบใน lmics [ 8 ] การใช้ยาสูบอยู่ในอาณัติในบทความของผู้ fctc เป็นองค์ประกอบหลักของกลยุทธ์การควบคุมยาสูบครบวงจร บำบัดรักษายาสูบยังแนะนำโดยผู้ที่เป็นส่วนหนึ่งของแพคเกจที่ครอบคลุมของการบริการที่จำเป็นสำหรับการป้องกันและควบคุมโรคไม่ติดต่อ ( ลูกค้า ) ในการดูแลให้สอดคล้องกับร่างของคนทั่วโลก แผนปฏิบัติการเพื่อป้องกันและควบคุมโรคไม่ติดต่อ ( 2013 ( 2020 ) แต่มันมีช่องว่างอย่างมากในความรู้เกี่ยวกับวิธีที่จะใช้แนวทางการรักษายาสูบที่ใช้ในระบบสาธารณสุข ใน lmics . เราไม่ได้ตระหนักถึงการวิจัยใด ๆ ที่ได้พยายามที่จะศึกษากลยุทธ์การใช้ยาสูบอย่างเป็นระบบ แนวทางการรักษาเป็นส่วนหนึ่งตามปกติของการดูแลในการดูแล lmics . การศึกษาปัจจุบันมีศักยภาพที่จะให้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับคู่มือการขนาดใหญ่ของกลยุทธ์การใช้ยาสูบ และเผยแพร่แนวทางการรักษาทั้งระบบสาธารณสุขในเวียดนาม และเพื่อใช้เป็นรูปแบบในการ lmics คล้ายกันอื่น ๆ และสหรัฐมีศักยภาพ ข้อจำกัด แรกเราได้กำหนดองค์ประกอบหลักของกลยุทธ์การดำเนินงาน อย่างไรก็ตาม ยอมรับว่า การปรับตัวในบริบทการปฏิบัติ้า เราจะใช้การตรวจสอบความถูกต้องเพื่อให้แน่ใจว่าองค์ประกอบหลักจะดำเนินการและเอกสารดัดแปลงเพื่อเพิ่มความเที่ยงตรงภายนอก ความแตกต่างระหว่างสองระบบการดูแลสุขภาพที่มีรายได้ต่ำและรายได้สูง รวมถึงการสูบบุหรี่สูงอัตราระหว่างแพทย์เพศชาย อาจก่อให้เกิดความท้าทายสำหรับการใช้งาน อย่างไรก็ตาม การวิจัยนำร่อง ซึ่งสอดคล้องกับการสำรวจแห่งชาติ พบว่า อัตราการสูบบุหรี่ของผู้หญิง ( พยาบาลและแพทย์ ) น้อยกว่า 5 % [ 1 ] กว่า 70% ของผู้ให้บริการการทำงานใน chcs และ 90% ของ vhws เป็นหญิงค่อนข้างบรรเทาปัญหานี้ ในที่สุด ยาดังกล่าวไม่สามารถใช้ได้ในเวียดนาม อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานว่า สั้นดีให้คำปรึกษาคนเดียวจากแพทย์หรือมืออาชีพการดูแลสุขภาพอื่น ๆ สามารถเพิ่มอัตราการเลิกบุหรี่ โดยปรึกษา 30% และเข้มข้นมากขึ้น แม้ไม่มียาที่สามารถส่งผลในการเลิกอัตรา > 20% ใน 6 เดือน เมื่อเทียบกับน้อยกว่า 5% โดยการรักษา [ 8 ] เพื่อทดสอบผลกระทบของการแทรกแซงที่มีศักยภาพสูงสุดเพื่อความยั่งยืน เราไม่ได้ให้เลิกเภสัชบำบัด . แม้จะมีข้อจำกัด ผลที่มีศักยภาพสำหรับผลกระทบสูงโดยการระบุวิธีปฏิบัติที่ดีที่สุดสำหรับการใช้ยาสูบการรักษาในระบบการจัดส่งการดูแลสุขภาพของประชาชนในเวียดนามและ lmics อื่น ๆและให้ผู้มีส่วนได้เสียที่สำคัญกับข้อมูลที่พวกเขาต้องการที่จะทำให้การตัดสินใจเกี่ยวกับการเผยแพร่ผลบำบัดรักษายาสูบ แนวทาง