Baskerville Hall Dartmoor 15 Octob

Baskerville Hall Dartmoor
15 October 1889
My Dear Holmes,
I am now able to answer the question at the end of my last letter. I know why Barrymore signalled with a candle.
First, let me tell you about Sir Henry and Miss Stapleton. I told you that they are very friendly. I have found out that Sir Henry is in love with her. The truth is he wants to marry her.
Yesterday morning he said to me, 'I am going to see Miss Stapleton. I want to go alone.'
'But Mr Holmes told me to stay with you,' I said. 'You must not go across the moor on your own.'
'I shall go alone,' said Sir Henry, and he went out.
I did not know what to do. I waited for ten minutes, then I decided to follow him. I did not see everything, but this is what happened.
Sir Henry met Miss Stapleton on the moor. He asked her to marry him - he told me this afterwards. They walked towards Merripit House to see Mr Stapleton. They met him outside the house. Sir Henry told Stapleton the news.
I reached High Tor before Sir Henry met Stapleton, so I saw what happened next. I saw Sir Henry talking to Stapleton. Suddenly Stapleton became wild and angry. He shouted at Sir Henry. Then he took his sister's hand and pulled her towards Merripit House.
Sir Henry turned away and walked back towards the Hall. He saw me by High Tor. He was not angry that I had followed him.
'Watson,' he said, 'that man is mad. I told him that I want to marry his sister. He shouted at me. He told me never to see her again. I think he is mad.'
I said nothing and we walked back to the Hall. That afternoon, Stapleton came to the Hall. He wanted to speak to Sir Henry. He kept saying, 'I am sorry. I was very rude.' Then he invited Sir Henry to dinner at Merripit House on Friday night.
Now I will tell you the story of Barrymore. I told Sir Henry that I had seen Barrymore signal with a candle. Sir Henry said, 'We will wait for him tonight. If he signals again, we will catch him.'
Sir Henry and I did not go to bed. We sat waiting in Sir Henry's study until two o'clock in the morning. Then we heard footsteps outside the study. We listened. The footsteps went upstairs.
Sir Henry and I waited for two more minutes. Then we opened the door quietly, and went upstairs. We saw Barrymore by the large window at the end of the corridor. He had a candle in his hand and he was waving the candle in front of the window.
'What are you doing, Barrymore?' Sir Henry shouted.
Barrymore almost dropped the candle. He looked frightened. 'Nothing, Sir Henry,' he said. 'I'm checking the window, that's all.'
'You are signalling to someone on the moor,' said Sir Henry. 'Who is outside? Tell me!'
'No one, sir,' said Barrymore.
'Tell me,' said Sir Henry, 'or you shall leave this house tomorrow. Tell me now!'
'Sir Henry,' said another voice, 'please don't be angry with my husband. It is my fault.'
We turned and saw Mrs Barrymore. She was standing at the top of the stairs, holding her hands tightly together.
'My brother is outside, sir,' she said. 'My brother is Selden, the man who escaped from prison.'
'Selden - the murderer?' I said. 'And why do you signal to him at night?'
'My husband takes him food and clothes,' said Mrs Barrymore. 'We signal to tell him my husband is coming.'
'I understand,' said Sir Henry. 'He is your brother; you must try to help him. Go to your room. We will talk about this in the morning.'
The Barrymores left the room.
Sir Henry turned and spoke to me. 'I am sorry for them, but Selden is a murderer. I must try to catch him.'
'Look!' I said. 'Look out of the window. There is a light on the moor.'
Sir Henry looked. A small light was shining on the moor. It was near High Tor.
'That's him!' said Sir Henry. 'Come, Dr Watson, we will go to that light. Bring your revolver.'
We put on our coats quickly and went out onto the moor. The moon was bright and so we could see the path across the moor. Also, we could see the signal light. It was about a mile away.
'There!' said Sir Henry. 'Selden is there. Hurry!'
I followed Sir Henry along the path across the moor. I was worried. I did not want Sir Henry to go far on the moor at night.
At that moment, we heard a strange sound. It was a deep howling sound. It came from some distance away.
'What's that?' asked Sir Henry. There was fear in his voice.
I was afraid too. 'It sounds like a dog,' I said. 'It sounds like a very large dog. Shall we turn back?'
'No,' said Sir Henry. 'We are nearly there. Look!'
In front of us, we saw the signal light clearly. It came from a lamp which stood on a rock. Beside the rock was a man, but the man did not see us. He was looking in the other di

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชาติดาร์ทมัวร์ Baskerville ฮอลล์ 15 1889 ตุลาคม ล็อกเกอร์ที่รักของฉัน ตอนนี้ฉันสามารถที่จะตอบคำถามในตอนท้ายของจดหมายของฉันสุดท้าย ฉันรู้ว่าทำไมดรูว์แบร์รีมอร์ที่ส่งสัญญาณกับเทียน แรก ให้ฉันบอกคุณเกี่ยวกับ Sir Henry และนางสาว Stapleton ผมบอกคุณว่า จะดีมาก ฉันได้พบเซอร์เฮนรี่ว่ารักกับเธอ ความจริงก็คือ เขาอยากแต่งงานกับเธอ เช้าวานนี้ที่เขากล่าวว่า ฉัน ' ฉันจะดู Stapleton นางสาว อยากไปคนเดียว ' ผมบอกว่า 'แต่นายโฮล์มส์บอกฉันจะอยู่กับคุณ 'คุณต้องไม่ไปข้ามมัวร์ในของคุณเอง' 'ฉันจะไปคนเดียว กล่าวว่า Sir Henry และเขาออกไป ผมไม่รู้จะทำอย่างไร ฉันรอสิบนาที จาก นั้นจึงตัดสินใจทำตามเขา ผมไม่ได้เห็นทุกอย่าง แต่นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น เซอร์เฮนรี่พบนางสาว Stapleton บนมัวร์ เขาถามเธอจะแต่งงานกับเขา - เขาบอกนี้ภายหลัง พวกเขาเดินเข้าไปหาบ้าน Merripit ไปดูนาย Stapleton พวกเขาพบเขานอกบ้าน เซอร์เฮนรี่บอก Stapleton ข่าว ถึงสูง Tor ก่อนที่เซอร์เฮนรี่พบ Stapleton ดังนั้นผมเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นต่อไป ผมเห็นเซอร์เฮนรี่พูดกับ Stapleton จู่ ๆ Stapleton กลายเป็นป่า และโกรธ เขาตะโกนที่เซอร์เฮนรี่ แล้วเขาเอามือน้องสาวของเขา และดึงเธอไปบ้าน Merripit เซอร์เฮนรี่หัน และเดินเข้าไปยังห้องโถง เขาเห็นฉัน โดย Tor สูง เขาก็ไม่ได้โกรธที่ผมมีตามเขา 'วัตสัน เขากล่าวว่า, ' ที่มนุษย์เป็นบ้า ผมบอกเขาว่า อยากจะแต่งงานกับน้องสาวของเขา เขาตะโกนที่ฉัน เขาบอกว่า ฉันไม่เคยพบเธออีกครั้ง ผมคิดว่า เขาเป็นบ้า ' ผมบอกว่า ไม่มีอะไร และเราเดินกลับไปที่ห้องโถง บ่ายวันนั้น Stapleton มาศาลา เขาต้องการพูดคุยกับ Sir Henry เขาเก็บไว้บอกว่า, ' ฉันขอโทษ ผมหยาบมาก.' แล้ว เขาเชิญ Sir Henry ไปทานอาหารค่ำที่บ้าน Merripit ในคืนวันศุกร์ ตอนนี้ ผมจะบอกคุณเรื่องราวของดรูว์แบร์รีมอร์ บอกเซอร์เฮนรี่ว่า ผมเห็นดรูว์แบร์รีมอร์สัญญาณกับเทียน เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า, ' เราจะรอให้เขาคืนนี้ ถ้าเขาส่งสัญญาณอีกครั้ง เราจะจับเขา ' เซอร์เฮนรี่และได้ไปนอน เรานั่งรอในการศึกษาของ Sir Henry จนถึงสองโมงเช้า แล้ว เราเคยได้ยินรอยเท้าด้านนอกการศึกษา เราฟัง รอยเท้าขึ้นไปข้างบน เซอร์เฮนรี่และรอสองนาที เราเปิดประตูอย่างเงียบ ๆ แล้วขึ้นไปข้างบน เราเห็นดรูว์แบร์รีมอร์ ด้วยหน้าต่างขนาดใหญ่ที่สุดของทางเดิน เขามีเทียนในมือของเขา และเขาถูกโบกเทียนหน้าหน้าต่าง 'กำลังทำอะไร ดรูว์แบร์รีมอร์' เซอร์เฮนรีตะโกน ดรูว์แบร์รีมอร์เกือบหลุดเทียน เขาดูตกใจ 'ไม่มีอะไร Sir Henry เขากล่าวว่า 'ฉันกำลังตรวจสอบหน้าต่าง ที่ทั้งหมด' 'คุณจะส่งสัญญาณให้คนในมัวร์ เซอร์เฮนรี่กล่าว ' ที่อยู่ภายนอก บอกฉัน!' 'ไม่มีใคร รัก กล่าวว่า ดรูว์แบร์รีมอร์ 'บอกฉัน กล่าวว่า Sir Henry, ' หรือคุณจะออกจากบ้านนี้วันพรุ่งนี้ บอกฉันเดี๋ยวนี้!' 'เซอร์เฮนรี่ กล่าวว่า เสียงอื่น, ' โปรดอย่าโกรธกับสามี มันเป็นความผิดของฉัน.' เราเปิด และเห็นนางดรูว์แบร์รีมอร์ เธอกำลังยืนอยู่ที่ด้านบนของบันได จับมือเธอแน่นเข้าด้วยกัน เธอบอกว่า 'พี่ชายอยู่นอก ที่รัก 'พี่ชายเป็นคนที่หลบหนีออกจากคุก Selden' 'Selden - ฆาตกร' ฉันเคยพูด 'และทำไมทำคุณสัญญาณเขาเวลากลางคืน' 'สามีพาเขาอาหารและเสื้อผ้า กล่าวว่า นางดรูว์แบร์รีมอร์ 'เราสัญญาณเพื่อจะบอกสามีของฉันจะมา' 'ฉันเข้าใจ เซอร์เฮนรี่กล่าว ' เขาเป็นพี่ชายของคุณ คุณต้องพยายามช่วยให้เขา ไปที่ห้องพัก เราจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนเช้า.' แบร์รี่มอร์สที่ทิ้งห้องไว้ เซอร์เฮนรี่หัน และพูดกับผม ' ขอโทษพวกเขา แต่ Selden เป็นฆาตกร ต้องพยายามจับเขา ' 'ดู' ฉันเคยพูด ' มองจากหน้าต่าง มีไฟบนมัวร์ ' เซอร์เฮนรีมอง ไฟดวงเล็กถูกส่องลงบนมัวร์ ใกล้ Tor สูงได้ 'นั่นคือเขา ' เซอร์เฮนรี่กล่าว ' มา Dr Watson เราจะไปแสงสว่างนั้น นำปืนของคุณ ' เราใส่เสื้อของเราได้อย่างรวดเร็ว และไปลงมัวร์ ดวงจันทร์เป็นความสว่าง และเพื่อให้ เราสามารถเห็นเส้นทางข้ามมัวร์ นอกจากนี้ เราสามารถเห็นไฟสัญญาณ มันเป็นเกี่ยวกับสาย... 'มี' เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า ' Selden มี รีบ!' ตามเซอร์เฮนรี่ตามเส้นทางข้ามมัวร์ กังวลใจมาก ผมไม่ต้องการเซอร์เฮนรี่ไปบนมัวร์ในเวลากลางคืน ในช่วงเวลานั้น เราได้ยินเสียงประหลาด ก็ลึกเสียงยิ่งใหญ่ มันมาจากไกลออกไป 'สิ่งนี้คืออะไร' ถาม Sir Henry ความกลัวในเสียงของเขาได้ ผมกลัวเกินไป 'มันฟังเหมือนสุนัข กล่าว ' มันเสียงเหมือนสุนัขมากขึ้น จะเรากลับ?' 'No,' said Sir Henry. 'We are nearly there. Look!' In front of us, we saw the signal light clearly. It came from a lamp which stood on a rock. Beside the rock was a man, but the man did not see us. He was looking in the other di

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Baskerville ฮอลล์ Dartmoor
15 ตุลาคม 1889
ที่รักของฉันโฮล์มส์
ตอนนี้ฉันสามารถที่จะตอบคำถามในตอนท้ายของจดหมายฉบับสุดท้ายของฉัน ฉันรู้ว่าทำไมแบรี่มอร์ส่งสัญญาณด้วยเทียน.
แรกให้ฉันบอกคุณเกี่ยวกับเซอร์เฮนรี่และนางสาวสเตเปิล ผมบอกคุณว่าพวกเขามีความเป็นมิตรมาก ฉันได้พบว่าเซอร์เฮนรี่อยู่ในความรักกับเธอ ความจริงก็คือเขาอยากจะแต่งงานกับเธอ.
เมื่อเช้าวานนี้เขาบอกกับผมว่า 'ฉันกำลังจะไปดูมิสเตเปิลตัน ฉันต้องการที่จะไปคนเดียว. '
' แต่นายโฮล์มส์บอกให้ผมอยู่กับคุณ 'ฉันกล่าวว่า 'คุณต้องไม่ไปทั่วทุ่งด้วยตัวคุณเอง.'
'ฉันจะไปคนเดียว' เซอร์เฮนรี่กล่าวและเขาก็ออกไป.
ผมไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร ฉันรอสิบนาทีแล้วฉันตัดสินใจที่จะทำตามเขา ผมไม่ได้เห็นทุกอย่าง แต่นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น.
เซอร์เฮนรี่ได้พบกับมิสเตเปิลตันในทุ่ง เขาขอให้เธอแต่งงานกับเขา - เขาบอกผมหลังจากนี้ พวกเขาเดินไป Merripit บ้านจะเห็นนายสเตเปิล พวกเขาได้พบกับเขานอกบ้าน เซอร์เฮนรี่บอกข่าวสเตเปิล.
ฉันถึงสูง Tor ก่อนที่เซอร์เฮนรี่ได้พบกับสเตเปิลดังนั้นผมเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป ผมเห็นเซอร์เฮนรี่พูดคุยกับสเตเปิล ทันใดนั้นเตเปิลตันกลายเป็นป่าและโกรธ เขาตะโกนใส่เซอร์เฮนรี่ จากนั้นเขาก็เอามือของน้องสาวของเขาและดึงเธอที่มีต่อ Merripit บ้าน.
เซอร์เฮนรี่หันไปและเดินกลับไปฮอลล์ เขาเห็นฉันโดยสูง Tor เขาไม่ได้โกรธที่ฉันได้เดินตามเขา.
'วัตสัน' เขากล่าวว่า 'ผู้ชายคนนั้นเป็นคนบ้า ผมบอกเขาว่าผมต้องการที่จะแต่งงานกับน้องสาวของเขา เขาตะโกนมาที่ผม เขาบอกฉันไม่เคยเห็นเธออีกครั้ง ผมคิดว่าเขาเป็นคนบ้า.
ผมบอกว่าไม่มีอะไรและเราเดินกลับไปที่ห้องโถง บ่ายวันนั้นมาถึงสเตเปิลฮอลล์ เขาต้องการที่จะพูดคุยกับเซอร์เฮนรี่ เขายังคงพูดว่า 'ฉันขอโทษ ผมเป็นคนหยาบคายมาก. จากนั้นเขาได้รับเชิญเซอร์เฮนรี่ไปรับประทานอาหารค่ำที่ Merripit บ้านในคืนวันศุกร์.
ตอนนี้ผมจะบอกคุณเรื่องราวของแบรี่มอร์ ผมบอกเซอร์เฮนรี่ที่ข้าพเจ้าได้เห็นสัญญาณแบรี่มอร์กับเทียน เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า 'เราจะรอให้เขาคืนนี้ ถ้าเขาส่งสัญญาณอีกครั้งเราจะจับเขา. '
เซอร์เฮนรี่และฉันไม่ได้ไปที่เตียง เรานั่งรออยู่ในการศึกษาเซอร์เฮนรี่จนกระทั่ง 02:00 ในตอนเช้า จากนั้นเราก็ได้ยินเสียงฝีเท้านอกการศึกษา เราฟัง รอยเท้าเดินขึ้นบันได.
เซอร์เฮนรี่และฉันรอเวลาสองนาที จากนั้นเราก็เปิดประตูอย่างเงียบ ๆ และไปชั้นบน เราเห็นแบรี่มอร์โดยหน้าต่างบานใหญ่ที่ปลายสุดของทางเดิน เขามีเทียนในมือของเขาและเขาก็โบกเทียนในด้านหน้าของหน้าต่าง.
'คุณกำลังทำอะไร, แบรี่มอร์? เซอร์เฮนรี่ตะโกน.
แบรี่มอร์เกือบจะลดลงเทียน เขามองกลัว 'ไม่มีอะไรเซอร์เฮนรี่ "เขากล่าวว่า 'ฉันตรวจสอบหน้าต่างที่ทั้งหมด.'
'คุณจะส่งสัญญาณไปยังคนในทุ่ง' เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า "ใครอยู่ข้างนอก? บอกฉัน! '
' ไม่มีใครครับ 'กล่าวว่าแบรี่มอ.
' บอก 'เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า' หรือคุณจะออกจากบ้านหลังนี้ในวันพรุ่งนี้ บอกฉันตอนนี้! '
' เซอร์เฮนรี่ "เสียงอีก" ได้โปรดอย่าโกรธกับสามีของฉัน มันเป็นความผิดของฉัน. '
เราหันและเห็นนางแบรี่มอร์ เธอเป็นคนที่ยืนอยู่ที่ด้านบนของบันไดจับมือเธอแน่น.
พี่ชายของผมอยู่ข้างนอกครับ 'เธอกล่าวว่า 'พี่ชายของฉันคือเซลเด้นคนที่หนีออกจากคุก.'
'เซลเด้น - ฆาตกร'? ฉันพูดว่า. 'แล้วทำไมคุณส่งสัญญาณให้เขาในเวลากลางคืน?'
'สามีของฉันพาเขาอาหารและเสื้อผ้า' นางแบรี่มอร์กล่าวว่า "เราส่งสัญญาณไปบอกเขาว่าสามีของฉันกำลังจะมา. '
' ฉันเข้าใจ 'เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า 'เขาเป็นพี่ชายของคุณ คุณต้องพยายามที่จะช่วยเขา ไปที่ห้องของคุณ. เราจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ในตอนเช้า.
Barrymores ออกจากห้อง.
เซอร์เฮนรี่หันหลังกลับและพูดกับฉัน 'ฉันขอโทษสำหรับพวกเขา แต่เซลเด้นเป็นฆาตกร ฉันต้องพยายามที่จะจับเขา. '
' ดู! ฉันพูดว่า. 'มองออกไปนอกหน้าต่าง มีแสงในทุ่งเป็น. '
เซอร์เฮนรี่มอง ไฟเล็ก ๆ ที่ส่องแสงในทุ่ง มันอยู่ใกล้สูงต.
'นั่นเขา!' เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า 'มา Dr Watson เราจะไปกับแสงที่ นำปืนของคุณ. '
เราใส่ในเสื้อของเราได้อย่างรวดเร็วและเดินออกไปยังทุ่ง ดวงจันทร์สว่างและเพื่อให้เราสามารถมองเห็นเส้นทางทั่วทุ่ง นอกจากนี้เรายังจะได้เห็นแสงสัญญาณ มันเป็นเรื่องของไมล์ไป.
'มี' เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า 'เซลเด้นมี รีบ! '
ผมทำตามเซอร์เฮนรี่ไปตามเส้นทางทั่วทุ่ง ฉันเป็นห่วง. ฉันไม่ต้องการที่เซอร์เฮนรี่ไปไกลในทุ่งในเวลากลางคืน.
ในขณะที่เราได้ยินเสียงแปลก ๆ มันเป็นเสียงที่ลึกยิ่งใหญ่ มันมาจากห่างออกไป.
'มีอะไรที่?' ถามเซอร์เฮนรี่ มีความกลัวในเสียงของเขา.
ผมกลัวเกินไป 'มันเสียงเหมือนสุนัข' ผมบอกว่า 'มันเสียงเหมือนสุนัขที่มีขนาดใหญ่มาก เราจะหันกลับมา? '
' ไม่ 'เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า "เราเกือบจะมี มอง! '
ในหน้าของเราเราเห็นสัญญาณไฟได้อย่างชัดเจน มันมาจากโคมไฟซึ่งยืนอยู่บนหิน ข้างหินเป็นคน แต่คนที่ไม่เห็นเรา เขากำลังมองหาใน di อื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิล ฮอลล์ ดาร์ทมัวร์15 ตุลาคม 2432โฮล์มส์ที่รักของฉันตอนนี้ผมสามารถตอบคำถามในตอนท้ายของจดหมายสุดท้ายของฉัน ผมรู้ว่าทำไม แบร์รีมอร์ส่งสัญญาณกับเทียนแรกให้ฉันบอกคุณเกี่ยวกับ เซอร์ เฮนรี และ นางสาว Stapleton . ฉันบอกคุณว่าพวกเขาจะเป็นกันเองมาก ฉันได้พบว่า เซอร์ เฮนรี มีความรักกับเธอ ความจริงคือ เขาอยากจะแต่งงานกับเธอเช้าเมื่อวาน เขาบอกผมว่าผมจะได้เห็นคุณ Stapleton . ฉันไม่อยากไปคนเดียว . . ." แต่คุณโฮมส์บอกให้ผมอยู่กับคุณ , " ผมพูด " คุณไม่ต้องไปผ่านทุ่งบนของคุณเอง’" ผมจะไปคนเดียว " เซอร์เฮนรี และเขาก็ออกไปผมไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ต้องทำ ผมรอมาสิบนาทีแล้ว ฉันตัดสินใจที่จะตามเขาไป ผมไม่ได้ดูทุกเรื่อง แต่นี่มันเกิดอะไรขึ้นเซอร์ เฮนรี พบกับคุณ Stapleton ในมัวร์ เขาขอเธอแต่งงานกับเขา - เขาบอกฉันทีหลัง พวกเขาเดินไปบ้าน merripit เห็นนายสเตเปิล . พวกเขาเจอเขาข้างนอกบ้าน ท่านเฮนรี่บอกสเตเปิลข่าวผมถึง TOR สูงก่อนครับ เฮนรี่ เจอสเตเปิล , ดังนั้นฉันได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป ผมเห็นท่านเฮนรี่พูดกับสเตเปิล . ถึงสเตเปิลกลายเป็นป่า และโกรธ เขาตะโกนใส่ เซอร์ เฮนรี่ แล้วเขาก็จับมือของน้องสาวของเขาและดึงเธอสู่บ้าน merripit .ท่านเฮนรี่หันกลับและเดินกลับสู่ห้องโถง เขาเห็นฉันโดยถือว่าสูง เขาไม่ได้โกรธที่ฉันตามเขาไป" วัตสัน " เขาพูด " เป็นผู้ชายที่บ้า ฉันบอกเขาว่าฉันอยากแต่งงานกับพี่สาวของเขา เขาตะโกนใส่ฉัน เขาบอกว่าไม่เคยเห็นเธออีกครั้ง ฉันคิดว่าเขาโกรธ . . .ฉันบอกว่าไม่มีอะไร แล้วเราก็เดินกลับไปที่ห้องโถง บ่ายวันนั้น สเตเปิลมาหอประชุม เขาต้องการพูดกับท่าน เฮนรี่ เขาเอาแต่พูดว่า " ฉันขอโทษ ฉันหยาบคายมาก แล้วเขาเชิญท่านเฮนรี่ไปทานข้าวที่บ้าน merripit ในคืนวันศุกร์ตอนนี้ผมจะบอกคุณเรื่องราวของ แบร์รีมอร์ . ผมบอกท่านเฮนรี่ที่ฉันเคยเห็น แบร์รีมอร์สัญญาณกับเทียน เซอร์ เฮนรี กล่าวว่า " เราจะรอเขาคืนนี้ ถ้าเขาให้สัญญาณอีกครั้ง เราจะจับเขาเซอร์ เฮนรี และผมไม่ได้ไปที่เตียง เรานั่งรอในการศึกษาของ เซอร์ เฮนรี่ จนถึงตีสอง แล้วเราได้ยินเสียงฝีเท้านอกเรียน เราได้ฟังกัน เท้าขึ้นไปข้างบนท่านเฮนรี่ แล้วก็รออีก 2 นาที แล้วเราเปิดประตูเข้าไปอย่างเงียบๆ และเดินขึ้นไปข้างบน เราเห็น แบร์รีมอร์ โดยหน้าต่างขนาดใหญ่ที่ส่วนท้ายของทางเดิน เขามีเทียนในมือของเขา และเขาก็โบกเทียนในด้านหน้าของหน้าต่าง" คุณกำลังทำอะไร แบร์รีมอร์ " ? ท่านเฮนรี่ตะโกนแบร์รีมอร์เกือบทำเทียน เขาดูหวาดกลัว . . . ไม่มีอะไรครับ เฮนรี่ " " เขากล่าวว่า ผมตรวจสอบหน้าต่างที่ทั้งหมด ." คุณเป็นสัญญาณให้คนใน Moor , " " เซอร์ เฮนรี่ ใครอยู่ข้างนอก ? บอกชั้น" ไม่มีครับ " แบร์รีมอร์ ." บอก " เซอร์เฮนรี " หรือคุณจะออกจากบ้านพรุ่งนี้ บอกมาเดี๋ยวนี้ !" ท่านเฮนรี่ " เสียงอื่น โปรดอย่าได้โกรธกับสามีของฉัน มันเป็นความผิดของฉันเราหันไปเห็นนาง Barrymore . เธอยืนอยู่ที่บันไดขั้นบนสุด จับมือเธอไว้แน่นพี่ฉันอยู่ข้างนอกค่ะ " " เธอกล่าวว่า พี่ชายของฉันเป็นที่ตั้ง คนที่หนีออกมาจากคุก . . ." ที่ตั้ง - ฆาตกร ? ฉันบอกว่า . . . และทำไมคุณถึงสัญญาณเขาตอนกลางคืน ?" สามีพาเขาอาหารและเสื้อผ้า " คุณนายแบร์รีมอร์” เราส่งสัญญาณบอกสามีของฉันกำลังมา ." ฉันเข้าใจ " เซอร์เฮนรี’ เขาเป็นน้องชายของคุณ ; คุณจะต้องพยายามที่จะช่วยเขา ไปที่ห้องของคุณ เราค่อยคุยกันตอนเช้า’การ barrymores ออกจากห้องท่านเฮนรี่หันมาคุยกับฉัน ฉันขอโทษสำหรับพวกเขา แต่ที่ตั้งเป็นฆาตกร ฉันต้องพยายามที่จะจับเขา" " ดู ฉันบอกว่า . . . มองออกไปนอกหน้าต่าง มีแสงใน Moor ’เซอร์ เฮนรี ดู แสงไฟดวงเล็กส่องในมัวร์ มันใกล้ต่อสูง" เขา " ! กล่าวว่า " ท่านเฮนรี่ มา ดร. วัตสัน เราจะไปที่แสงนั้น เอาปืนของคุณ .เราใส่เสื้อของเราได้อย่างรวดเร็ว และจะเดินออกไป มัวร์ พระจันทร์สดใส และเราจะได้เห็นเส้นทางข้ามบึง นอกจากนี้ เราอาจจะเห็นสัญญาณไฟ มันอยู่ห่างไปประมาณไมล์นึง" " นี่ ! กล่าวว่า " ท่านเฮนรี่ ที่ตั้งอยู่ตรงนั้น เร็วเข้า !ผมตามท่านเฮนรี่ตามเส้นทางข้ามบึง ฉันเป็นกังวล ผมไม่ต้องการครับ เฮนรี่ไปไกลในทุ่งในตอนกลางคืนในตอนนั้น เราได้ยินเสียงแปลกๆ มันเป็นเสียงลึกเสียง มันมาจากที่ระยะห่างออกไป" อะไร ? " ถามท่านเฮนรี่ มีความกลัวในเสียงของเขาผมกลัว . . . มันฟังดูเหมือนหมา " " ผมพูด มันฟังดูเหมือนหมามาก เรากลับไป ?" ไม่ " " เซอร์ เฮนรี่ เราเกือบถึงแล้ว ดู !ต่อหน้าเรา เราเห็นไฟสัญญาณได้อย่างชัดเจน มันมาจากโคมไฟที่ยืนอยู่บนโขดหิน นอกจากหินเป็นผู้ชาย แต่เขาไม่เห็นเรา เขาถูกมองในอีกดิ