I have begun with the assumption th

I have begun with the assumption that the Orient is not an inert fact of nature. It is not merely there, just as the Occident itself is not just there either. We must take seriously Vico's great obser place by an average nineteenth-century European, but also because it could be—that is, submitted to being—made Oriental. There is very little consent to be found, for example, in the fact that Flau¬bert's encounter with an Egyptian courtesan produced a widely in¬fluential model of the Oriental woman; she never spoke of herself, she never represented her emotions, presence, or history. He spoke for and represented her. He was foreign, comparatively wealthy, male, and these were historical facts of domination that allowed him not only to possess Kuchuk Hanem physically but to speak for her and tell his readers in what way she was "typically Oriental." My argument is that Flaubert's situation of strength in relation to Kuchuk Hanem was not an isolated instance. It fairly stands for the pattern of relative strength between East and West, and the discourse about the Orient that it enabled.
This brings us to a third qualification. One ought never to assume that the structure of Orientalism is nothing more than a structure of lies or of myths which, were the truth about them to be told, would simply blow away. I myself believe that Orientalism is more particularly valuable as a sign of European-Atlantic power over the Orient than it is as a veridic discourse about the Orient (which is what, in its academic or scholarly form, it claims to be). Never¬theless, what we must respect and try to grasp is the sheer knitted-together strength of Orientalist discourse, its very close ties to the enabling socio-economic and political institutions, and its redoubt¬able durability. After all, any system of ideas that can remain unchanged as teachable wisdom (in academies, books, congresses, universities, foreign-service institutes) from the period of Ernest Renan in the late 1840s until the present in the United States must be something more formidable than a mere collection of lies. Orientalism, therefore, is not an airy European fantasy about the Orient, but a created body of theory and practice in which, for many generations, there has been a considerable material invest¬ment. Continued investment made Orientalism, as a system of knowledge about the Orient, an accepted grid for filtering through the Orient into Western consciousness, just as that same investment multiplied—indeed, made truly productive—the statements prolif¬erating out from Orientalism into the general culture.
Gramsci has made the useful analytic distinction between civil and political society in which the former is made up of voluntary (or at least rational and noncoercive) affiliations like schools, families, and unions, the latter of state institutions (the army, the police, the central bureaucracy) whose role in the polity is direct domination. Culture, of course, is to be found operating within civil society, where the influence of ideas, of institutions, and of other persons works not through domination but by what Gramsci calls consent. In any society not totalitarian, then, certain cultural forms predominate over others, just as certain ideas are more in¬fluential than others; the form of this cultural leadership is what Gramsci has identified as hegemony, an indispensable concept for any understanding of cultural life in the industrial West. It is hegemony, or rather the result of cultural hegemony at work, that gives Orientalism the durability and the strength I have been speak¬ing about so far. Orientalism is never far from what Denys Hay has called the idea of Europe,3 a collective notion identifying "us" Europeans as against all "those" non-Europeans, and indeed it can be argued that the major component in European culture is pre¬cisely what made that culture hegemonic both in and outside Eu¬rope: the idea of European identity as a superior one in comparison with all the non-European peoples and cultures. There is in addi¬tion the hegemony of European ideas about the Orient, themselves reiterating European superiority over Oriental backwardness, usu¬ally overriding the possibility that a more independent, or more skeptical, thinker might have had different views on the matter.
In a quite constant way, Orientalism depends for its strategy on this flexible positional superiority, which puts the Westerner in a whole series of possible relationships with the Orient without ever losing him the relative upper hand. And why should it have been otherwise, especially during the period of extraordinary European ascendancy from the late Renaissance to the present? The scientist, the scholar, the missionary, the trader, or the soldier was in, or thought about, the Orient because he could be there, or could think about it, with very little resistance on the Orient's part. Under the general heading of knowledge of the Orient, and within the um¬brella of Western hegemony over the Orient during the period from the end of the eighteenth century, there emerged a complex Orient suitable for study in the academy, for display in the museum, for reconstruction in the colonial office, for theoretical illustration in anthropological, biological, linguistic, racial, and historical theses about mankind and the universe, for instances of economic and sociological theories of development, revolution, cultural personality, national or religious character. Additionally, the imaginative examination of things Oriental was based more or less exclusively upon a sovereign Western consciousness out of whose unchallenged centrality an Oriental world emerged, first according to general ideas about who or what was an Oriental, then according to a detailed logic governed not simply by empirical reality but by a battery of desires, repressions, investments, and projections. If we can point to great Orientalist works of genuine scholarship like Silvestre de Sacy's Chrestomathie arabe or Edward William Lane's Account of the Manners and Customs of the Modern Egyptians, we need also to note that Renan's and Gobineau's racial ideas came out of the same impulse, as did a great many Victorian pornographic novels (see the analysis by Steven Marcus of "The Lustful Turk"4).
And yet, one must repeatedly ask oneself whether what matters in Orientalism is the general group of ideas overriding the mass of material—about which who could deny that they were shot through with doctrines of European superiority, various kinds of racism, imperialism, and the like, dogmatic views of "the Oriental" as a kind of ideal and unchanging abstraction?—or the much more varied work produced by almost uncountable individual writers, whom one would take up as individual instances of authors dealing with the Orient. In a sense the two alternatives, general and particular, are really two perspectives on the same material: in both instances one would have to deal with pioneers in the field like William Jones, with great artists like Nerval or Flaubert. And why would it not be possible to employ both perspectives together, or one after the other? Isn't there an obvious danger of distortion (of precisely the kind that academic Orientalism has always been prone to if either too general or too specific a level of description is maintained systematically?
My two fears are distortion and inaccuracy, or rather the kind of inaccuracy produced by too dogmatic a generality and too positivistic a localized focus. In trying to deal with these problems I have tried to deal with three main aspects of my own contemporary reality that seem to me to point the way out of the methodological or perspectival difficulties I have been discussing, difficulties that might force one, in the first instance, into writing a coarse polemic on so unacceptably general a level of description as not to be worth the effort, or in the second instance, into writing so detailed and atomistic a series of analyses as to lose all track of the general lines of force informing the field, giving it its special cogency. How then to recognize individuality and to reconcile it with its in¬telligent, and by no means passive or merely dictatorial, general and hegemonic context?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันได้เริ่มต้นด้วยสมมติฐานว่าการปรับทิศทางไม่ได้เป็นความจริงที่มีชีวิตชีวาของธรรมชาติ มันไม่ได้เป็นเพียงที่นั่นเช่นเดียวกับประจิมตัวเองไม่ได้เป็นเพียงที่มีอย่างใดอย่างหนึ่ง เราต้องใช้อย่างจริงจังที่ obser vico ของที่ดีโดยการเฉลี่ยศตวรรษที่สิบเก้าในยุโรป แต่ยังเพราะมันอาจจะเป็นที่จะถูกส่งไปทำโอเรียนเต็ล มีความยินยอมน้อยมากที่จะพบตัวอย่างเช่นในความเป็นจริงพบว่า flau ¬ bert ต่อโสเภณีอียิปต์ผลิตในรูปแบบกันอย่างแพร่หลาย¬ fluential ของผู้หญิงโอเรียนเต็ล; เธอไม่เคยพูดของตัวเองเธอก็ไม่เคยแสดงอารมณ์ปรากฏตัวของเธอหรือประวัติศาสตร์ เขาพูดและการแสดงของเธอ เขาเป็นชาวต่างชาติที่ร่ำรวยเปรียบเทียบ, ชาย,และเหล่านี้คือข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ของการปกครองที่อนุญาตให้เขาไม่เพียง แต่จะมี kuchuk hanem ทางร่างกาย แต่จะพูดให้เธอและบอกผู้อ่านของเขาในสิ่งที่เธอเป็น "โอเรียนเต็ลโดยปกติ." เหตุผลของฉันคือว่าสถานการณ์ฟลอว์ของความแข็งแรงในความสัมพันธ์กับ kuchuk hanem ไม่ได้เป็นเช่นที่แยก มันเป็นธรรมหมายถึงรูปแบบของความแข็งแรงระหว่างตะวันออกและตะวันตกและวาทกรรมเกี่ยวกับการปรับทิศทางที่จะเปิดการใช้งาน.
นี้จะทำให้เรามีคุณสมบัติที่สาม หนึ่งไม่ควรที่จะสมมติว่าโครงสร้างของ Orientalism คืออะไรมากกว่าโครงสร้างของการโกหกหรือของตำนานที่เป็นความจริงเกี่ยวกับพวกเขาที่จะบอกเพียงแค่จะพัดไปตัวผมเองเชื่อว่า Orientalism ที่มีมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีคุณค่าเป็นสัญลักษณ์ของอำนาจยุโรปแอตแลนติกตะวันออกกว่าที่มันเป็นวาทกรรม veridic บินโอเรียนท์ (ซึ่งเป็นสิ่งที่ในรูปแบบวิชาการหรือนักวิชาการที่มันอ้างว่าเป็น) ไม่เคย¬ theless สิ่งที่เราต้องเคารพและพยายามที่จะเข้าใจคือเลี่ยงถักนิตติ้งด้วยกันความแข็งแรงของวาทกรรมคล้อย,ความสัมพันธ์ใกล้ชิดมากที่จะช่วยให้สถาบันทางเศรษฐกิจและสังคมและการเมืองและความทนทานที่มั่น¬สามารถของตน หลังจากที่ทุกระบบใดของความคิดที่สามารถยังคงไม่เปลี่ยนแปลงเป็นภูมิปัญญาเชื่อฟัง (ในโรงเรียน, หนังสือ, การประชุมมหาวิทยาลัยต่างประเทศที่ให้บริการสถาบัน) จากช่วงเวลาของ Ernest Renan ในช่วงปลายยุค 1840 จนถึงปัจจุบันในประเทศสหรัฐอเมริกาจะต้องมีอะไรบางอย่างที่น่ากลัวกว่าการเก็บเพียงของอยู่ Orientalism จึงไม่ได้เป็นจินตนาการเกี่ยวกับโปร่งยุโรปตะวันออก แต่ร่างกายถูกสร้างขึ้นจากทฤษฎีและการปฏิบัติในที่สำหรับหลายชั่วอายุคนได้มีการลงทุนมากวัสดุ¬ mentลงทุนอย่างต่อเนื่องทำ Orientalism เป็นระบบความรู้เกี่ยวกับ Orient, ตารางได้รับการยอมรับสำหรับการกรองผ่านการปรับทิศทางในจิตสำนึกของตะวันตกเช่นเดียวกับการลงทุนที่เดียวกันคูณ-จริงทำอย่างแท้จริงงบประสิทธิผล-prolif ¬ erating ออกมาจาก Orientalism เป็นทั่วไป วัฒนธรรม.
Gramsci ได้ทำให้ความแตกต่างระหว่างการวิเคราะห์ที่เป็นประโยชน์ประชาสังคมและการเมืองในอดีตที่ถูกสร้างขึ้นจากความสมัครใจ (หรืออย่างน้อยมีเหตุผลและ noncoercive) เกี่ยวพันเช่นโรงเรียนครอบครัวและสหภาพแรงงานหลังของสถ​​าบันของรัฐ (ทหาร, ตำรวจ, ) ราชการส่วนกลางที่มีบทบาทในรัฐธรรมนูญคือการปกครองโดยตรง วัฒนธรรมของหลักสูตรที่สามารถพบได้ในการดำเนินงานภายในภาคประชาสังคมที่มีอิทธิพลต่อความคิดของสถ​​าบันการศึกษาและของบุคคลอื่นทำงานไม่ได้ผ่านการปกครอง แต่โดยสิ่งที่เรียก Gramsci ได้รับความยินยอม ในสังคมเผด็จการไม่ได้ใด ๆ แล้วรูปแบบทางวัฒนธรรมบางอย่างครอบงำกว่าคนอื่น ๆ เช่นเดียวกับความคิดบางอย่างมากขึ้นในการ¬ fluential กว่าคนอื่น ๆ ;รูปแบบของความเป็นผู้นำทางวัฒนธรรมนี้เป็นสิ่งที่ Gramsci ได้ระบุว่าเป็นอำนาจ, แนวคิดที่จำเป็นสำหรับความเข้าใจในวัฒนธรรมใด ๆ ในอุตสาหกรรมตะวันตก มันเป็นประมุขหรือมากกว่าผลมาจากวัฒนธรรมอำนาจในการทำงานที่ช่วยให้ Orientalism ความทนทานและความแข็งแรงของฉันได้พูดเกี่ยวกับ¬ไอเอ็นจีเพื่อให้ห่างไกลOrientalism คือไม่ไกลจากสิ่งที่หญ้าแห้ง Denys ได้เรียกความคิดของยุโรป 3 ความคิดส่วนรวมระบุ "พวกเรา" ชาวยุโรปเมื่อเทียบกับทุกคน "บรรดา" ไม่ใช่ของยุโรปและแน่นอนมันสามารถจะแย้งว่าองค์ประกอบสำคัญในวัฒนธรรมของยุโรปก่อน¬ cisely สิ่งที่ทำให้วัฒนธรรม hegemonic ว่าทั้งในและนอกสหภาพยุโรปเชือก¬:ความคิดของตนเป็นหนึ่งในยุโรปที่เหนือกว่าในการเปรียบเทียบกับทุกคนไม่ใช่ของยุโรปและวัฒนธรรม ที่มีอยู่ใน Addi tion ¬อำนาจของความคิดเกี่ยวกับยุโรปตะวันออก, เหนือกว่าตัวเองคงล้าหลังกว่ายุโรปตะวันออกอุสุ¬พันธมิตรเอาชนะความเป็นไปได้ที่นักคิดอิสระมากขึ้นหรือสงสัยมากขึ้นอาจจะมีมุมมองที่แตกต่างกันในเรื่อง.
ในทางที่ค่อนข้างคงที่, Orientalism ขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ที่เหนือกว่าของตนในตำแหน่งนี้มีความยืดหยุ่นซึ่งทำให้ฝรั่งในชุดทั้งหมดของความสัมพันธ์ที่เป็นไปได้ที่มีการปรับทิศทางโดยไม่ต้องสูญเสียเขาบนมือญาติ และควรได้รับทำไมเป็นอย่างอื่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาของการขึ้นครองตำแหน่งพิเศษในยุโรปจากยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาปลายปีถึงปัจจุบัน? นักวิทยาศาสตร์,นักวิชาการศาสนาผู้ประกอบการค้าหรือทหารที่อยู่ในหรือคิดเกี่ยวกับการปรับทิศทางของเพราะเขาอาจจะมีหรืออาจจะคิดเกี่ยวกับมันที่มีความต้านทานน้อยมากในส่วนของการปรับทิศทาง ภายใต้ทั่วไปมุ่งหน้าของความรู้ของ Orient และภายใน brella หนอ¬ประ​​มุขตะวันตกเหนือตะวันออกในช่วงระยะเวลาจากปลายศตวรรษที่สิบแปด,โผล่ออกมาจากทิศตะวันออกที่ซับซ้อนที่เหมาะสมสำหรับการศึกษาในสถาบันการศึกษาเพื่อแสดงในพิพิธภัณฑ์การฟื้นฟูในสำนักงานอาณานิคมเพื่อประกอบการอธิบายทฤษฎีในมานุษยวิทยาชีววิทยาวิทยานิพนธ์ภาษาเชื้อชาติและประวัติศาสตร์เกี่ยวกับมนุษย์และจักรวาลสำหรับกรณีของเศรษฐกิจ และทฤษฎีทางสังคมวิทยาของการพัฒนาปฏิวัติบุคลิกภาพวัฒนธรรมตัวละครในระดับชาติหรือศาสนา นอกจากนี้การตรวจสอบความคิดสร้างสรรค์ในสิ่งที่โอเรียนเต็ลก็ขึ้นอยู่มากหรือน้อยโดยเฉพาะเมื่อมีสติตะวันตกกษัตริย์ออกจากการที่มีศูนย์กลางโลกโอเรียนเต็ลโผล่ออกมาท้าแรกตามความคิดทั่วไปเกี่ยวกับใครหรืออะไรเป็นโอเรียนเต็ล,แล้วตามตรรกะรายละเอียดหน่วยงานที่ไม่เพียง แต่โดยความเป็นจริงเชิงประจักษ์ แต่จากแบตเตอรี่ของความปรารถนาเซ็กเงินลงทุนและประมาณการ ถ้าเราสามารถชี้ไปที่งานคล้อยยิ่งใหญ่ของทุนการศึกษาของแท้เช่น Silvestre เดอ Sacy ของ chrestomathie Arabe หรือบัญชีเอ็ดเวิร์ดวิลเลียมเลนของมารยาทและประเพณีของชาวอียิปต์ที่ทันสมัย​​,เราต้องยังจะต้องทราบว่า Renan และ Gobineau ความคิดเชื้อชาติเดินออกมาจากแรงกระตุ้นเดียวกันเช่นเดียวกับที่ดีมากนวนิยายลามกวิคตอเรีย (ดูการวิเคราะห์โดยสตีเวนมาร์คัสของ "เติร์กตัณหา" 4).
และยัง,หนึ่งซ้ำ ๆ ต้องถามตัวเองว่าสิ่งที่สำคัญใน Orientalism คือกลุ่มประชาชนทั่วไปของความคิดเอาชนะมวลของวัสดุเกี่ยวกับการที่ใครจะปฏิเสธได้ว่าพวกเขาถูกยิงผ่านด้วยคำสอนที่เหนือกว่ายุโรปหลายชนิดของชนชาติจักรวรรดินิยมและชอบที่ดันทุรัง มุมมองของ "โอเรียนเต็ล" เป็นชนิดของนามธรรมที่เหมาะและไม่เปลี่ยนแปลง?หรือทำงานมากขึ้นแตกต่างกันที่ผลิตโดยนักเขียนแต่ละคนนับไม่ได้เกือบทุกคนที่หนึ่งจะขึ้นเป็นกรณีบุคคลของผู้เขียนที่เกี่ยวข้องกับการปรับทิศทาง ในความหมายที่สองทางเลือกทั่วไปและโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นจริงสองมุมมองบนวัสดุเดียวกัน: ในทั้งสองกรณีหนึ่งจะมีการจัดการกับผู้บุกเบิกในสาขาเช่นวิลเลียมโจนส์กับศิลปินที่ดีเยี่ยมเช่นเนอร์วัลหรือฟลอว์ และมันจะทำไมไม่เป็นไปได้ที่จะใช้มุมมองที่ทั้งสองร่วมกันหรือหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ ? ไม่ได้มีอันตรายที่เห็นได้ชัดของการบิดเบือน (จากแม่นยำชนิดที่ Orientalism วิชาการได้เสมอมีแนวโน้มที่จะได้หากมีระดับของรายละเอียดเกินไปทั่วไปหรือเฉพาะเจาะจงเกินไปจะถูกเก็บไว้อย่างเป็นระบบ?
สองความกลัวของฉันคือการบิดเบือนและไม่ถูกต้อง,หรือมากกว่าชนิดของความไม่ถูกต้องที่ผลิตโดยทั่วไปดันทุรังเกินไปและ positivistic เกินไปโฟกัสท้องถิ่น ในความพยายามที่จะจัดการกับปัญหาเหล​​่านี้ผมได้พยายามที่จะจัดการกับสามด้านหลักของความเป็นจริงในปัจจุบันของตัวเองที่ดูเหมือนจะให้ฉันไปชี้ทางออกของปัญหาหรือวิธีการ perspectival ฉันได้พูดคุยปรึกษาปัญหาที่อาจบังคับให้เป็นหนึ่งในครั้งแรก ตัวอย่างเช่นในการเขียนทะเลาะหยาบระดับดังนั้นทั่วไปยอมรับได้ของรายละเอียดที่จะได้ไม่ว่าจะมีมูลค่าความพยายามหรือในกรณีที่สองในการเขียนชุดเพื่อให้รายละเอียดและละอองจากการวิเคราะห์ที่จะสูญเสียการติดตามของสายการทั่วไปของแรงทั้งหมดที่แจ้ง สนามทำให้ความน่าเชื่อพิเศษของมัน แล้ววิธีการที่จะยอมรับความแตกต่างกันและจะเจรจาต่อรองกับใน telligent ¬,และบริบทโดยวิธีเรื่อย ๆ หรือเผด็จการเพียงทั่วไปและ hegemonic ไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้เริ่ม ด้วยสมมติฐานที่ว่า ตะวันออกไม่ใช่ความจริง inert ของธรรมชาติ ไม่เพียงมี เหมือนตลับเองไม่เคยมีอย่างใดอย่างหนึ่ง เราต้องทำอย่างจริงจังของ Vico obser ดี โดยการเฉลี่ยปั้นจั่นศตวรรษยุโรป แต่เนื่องจากอาจ — นั่นคือ ส่งเป็น — ทำโอเรียนเต็ล มีน้อยมากยินยอมให้แก่ เช่น ในความเป็นจริงที่พบของ Flau¬bert กับพออียิปต์ผลิตเป็นอย่างกว้างขวางรูปแบบ in¬fluential ของผู้หญิงตะวันออก เธอไม่เคยพูดของตัวเอง เธอไม่เคยแสดงอารมณ์ของเธอ การแสดง หรือประวัติ เขาพูดสำหรับ และแสดงของเธอ เขาถูกต่างประเทศ รวยดีอย่างหนึ่ง ชาย และมีข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ของจักรวรรดินิยมที่ทำให้เขาไม่เพียงแต่ครอบครอง Kuchuk Hanem จริง แต่พูดสำหรับเธอ และบอกเขาอ่านในวิธีใดเธอ "ตะวันจะออก" อาร์กิวเมนต์ของฉันไม่ว่า สถานการณ์ของ Flaubert แรงเกี่ยวกับ Kuchuk Hanem ไม่มีอินสแตนซ์ที่แยกต่างหาก มันค่อนข้างหมายถึงรูปแบบของความสัมพันธ์ระหว่างตะวันออกและตะวันตก และวาทกรรมเกี่ยวกับโอเรียนท์ที่มันเปิด
นี้นำเราไปคุณสมบัติที่สาม หนึ่งควรจะสมมติว่า โครงสร้างของ Orientalism คืออะไรมากกว่าโครงสร้างตั้งอยู่ หรือตำนานที่ ได้ไปจะบอกความจริง จะเพียงพัดไป ผมเองเชื่อว่า Orientalism มากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณค่าเป็นเครื่องหมายของมหาสมุทรแอตแลนติกยุโรปอำนาจเหนือตะวันออกที่เป็นการอภิปรายที่ veridic เกี่ยวกับโอเรียนท์ (ซึ่งเป็น แบบวิชาการ หรือ scholarly แท้ถูก) Never¬theless อะไรเราต้องเคารพ และพยายามเข้าใจเป็นแรงเต็มถักกันของวาทกรรม Orientalist ของความสัมพันธ์ที่ดีสถาบันสังคมเศรษฐกิจ และการเมืองที่เปิดใช้งาน และความทนทานของมัน redoubt¬able หลังทั้งหมด การเปลี่ยนแปลงระบบใด ๆ ของความคิดที่สามารถอยู่เป็นภูมิปัญญาสุวินัย (ในทหาร หนังสือ congresses มหาวิทยาลัย สถาบันต่างประเทศบริการ) จากรอบระยะเวลาของเออร์เนสต์เรนานคาร์ 1840s ล่าช้าจนกระทั่งปัจจุบันในสหรัฐอเมริกาต้องเป็นสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าชุดเพียงตั้งอยู่ Orientalism ดังนั้น ไม่ได้เป็นแฟนตาซียุโรปโปร่งเกี่ยวกับศิลปะตะวันออก แต่ร่างกายสร้างทฤษฎีและปฏิบัติ ซึ่งสำหรับหลายรุ่น มี invest¬ment วัสดุเป็นจำนวนมาก ต่อการลงทุนทำ Orientalism เป็นระบบของความรู้เกี่ยวกับโอเรียนท์ ตารางการยอมรับสำหรับการกรองผ่านตะวันออกเป็นตะวันตกสติ ก็ลงทุนเดียวกันคูณ — แน่นอน ทำให้มีประสิทธิภาพอย่างแท้จริง — prolif¬erating งบออกจาก Orientalism ในวัฒนธรรมทั่วไป
Gramsci ได้แบ่งแยกสังคมพลเมือง และการเมืองในอดีตทำประโยชน์ที่คู่ของความสมัครใจ (หรือน้อยเชือด และ noncoercive) เป็นพันธมิตรเช่นโรงเรียน ครอบครัว และสหภาพแรง งาน หลังของรัฐสถาบัน (กองทัพ ตำรวจ ข้าราชการส่วนกลาง) ที่มีบทบาทในการ polity คือ ปกครองโดยตรง วัฒนธรรม แน่นอน จะพบการปฏิบัติภายในสังคม ซึ่งอิทธิพล ของความคิด สถาบัน และคนอื่น ๆ ทำงานไม่ ผ่านการครอบงำทาง แต่ โดยเรียกว่า Gramsci ยินยอม ในสังคมคริสต์ไม่ แล้ว ฟอร์มบางวัฒนธรรม predominate กว่าผู้อื่น เพียงเป็นบางความคิด in¬fluential เพิ่มมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ รูปแบบของภาวะผู้นำวัฒนธรรมนี้เป็นสิ่งที่ Gramsci มีระบุเป็นนับถือ เป็นแนวคิดสำคัญสำหรับการเข้าใจในวัฒนธรรมตะวันตกอุตสาหกรรม จึงนับถือ หรือเป็นผลของวัฒนธรรมเจ้าที่ทำงาน ที่ทำให้ Orientalism อายุการใช้งาน และแรงฉันได้ speak¬ing เกี่ยวกับจน Orientalism อยู่ใกล้อะไร Hay ไนท์เรียกความคิดของยุโรป 3 คิดรวมที่ระบุ "เรา" ชาวยุโรปเดียวกับทั้งหมด "นั้น" ไม่ใช่ยุโรป และแน่นอนมันสามารถจะโต้เถียงว่า องค์ประกอบสำคัญในวัฒนธรรมยุโรปคือ pre¬cisely สิ่งที่ทำให้วัฒนธรรมเจ้าทั้งใน และ นอก Eu¬rope: ความคิดของตัวยุโรปเป็นหนึ่งเหนือกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับยุโรปไม่ใช่ชนชาติและวัฒนธรรมทั้งหมด มีใน addi¬tion เจ้าของความคิดยุโรปเกี่ยวกับศิลปะตะวันออก ตัวเอง reiterating ปมยุโรปเหนือตะวันออก backwardness, usu¬ally แทนนั้น thinker อิสระมากขึ้น หรือแคลง ใจมาก อาจมีมุมมองที่แตกต่างกันในเรื่องการ
ในลักษณะค่อนข้างคง Orientalism ขึ้นสำหรับกลยุทธ์ของในนี้ยืดหยุ่นตำแหน่งปม ซึ่งทำให้ชาวตะวันตกในชุดของความสัมพันธ์ได้กับตะวันออกทั้งหมดโดยไม่เคยสูญเสียเขามือบนสัมพันธ์กัน และทำไมควรได้รับอย่างอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาพิเศษยุโรป ascendancy จากเรอเนสซองซ์สายปัจจุบัน นักวิทยาศาสตร์ นักวิชาการ มิชชันนารี ผู้ประกอบการ ทหารใน หรือความคิดเกี่ยวกับ ตะวันออกเนื่องจากเขาไม่มี หรือสามารถคิดเกี่ยวกับมัน มีความต้านทานน้อยมากในส่วนของโอเรียนท์ด้วย ภายใต้หัวข้อทั่วไปความรู้ศิลปะตะวันออก และ um¬brella ของเจ้าตะวันตกมากกว่าตะวันออกในช่วงระยะเวลาจากจุดสิ้นสุดของศตวรรษ eighteenth มีชุมนุมโอเรียนท์ซับซ้อนเหมาะสำหรับการศึกษาในวิทยาลัย สำหรับการแสดงในพิพิธภัณฑ์ การฟื้นฟูในสำนักโคโลเนียล ทฤษฎีประกอบในผลงานพัณฑ์ ชีวภาพ ภาษาศาสตร์ เชื้อชาติ และประวัติศาสตร์เกี่ยวกับมนุษย์และจักรวาล สำหรับอินสแตนซ์ของทฤษฎีทางเศรษฐกิจ และสังคมวิทยาการพัฒนา การปฏิวัติ บุคลิกภาพวัฒนธรรม อักขระแห่งชาติ หรือศาสนา นอกจากนี้ สอบจินตนาการสิ่งที่โอเรียนเต็ลขึ้นน้อยโดยเฉพาะเมื่อสติตะวันตกอธิปไตยไม่มีอันดับหนึ่งแห่งโลกตะวันออกที่เกิด ก่อนตามความคิดทั่วไปเกี่ยวกับใครหรืออะไรเป็น Oriental แล้ว ตามตรรกะละเอียดไป ตามความเป็นจริงที่ประจักษ์ไม่เพียง แต่ โดยแบตเตอรี่ของปรารถนา repressions ลงทุน และประมาณการ ถ้าเราสามารถชี้ไปที่ Orientalist ดีงานการศึกษาอย่างแท้จริงเช่น Silvestre de Sacy Chrestomathie arabe หรือเอ็ดเวิร์ด William เลนบัญชีของมารยาทและประเพณีของคนทันสมัย เราต้องยังทราบว่า ความคิดเชื้อชาติของเรนานคาร์และของ Gobineau ออกมาจากกระแสเดียวกัน เป็นได้ดีมากมายวิคตอเรียนลามกนวนิยาย (ดูการวิเคราะห์ โดยมาร์คัสสตีเวนของ "เดอะตัณหาเติร์ก" 4) .
และยัง หนึ่งต้องซ้ำ ๆ ถามตัวเองว่าอะไรสำคัญใน Orientalism เป็นกลุ่มคิดแทนมวลของวัสดุทั่วไปเช่นเกี่ยวกับที่ ที่จะปฏิเสธว่า พวกเขาถูกยิงผ่าน มีอยู่ปมยุโรป เหยียด ลัทธิจักรวรรดินิยม ความหมาย ชนิดต่าง ๆ นา ๆ อัน "Oriental" เป็นชนิดของ abstraction ที่เหมาะ และไม่เปลี่ยนแปลง— หรือการทำงานแตกต่างกันมากที่ผลิต โดยนักเขียนแต่ละเกือบอังกฤษ ที่หนึ่งจะใช้เป็นแต่ละอินสแตนซ์ของผู้เขียน จัดการตะวันออก ในความรู้สึก ทางเลือกสอง ทั่วไป และ เฉพาะ เป็นจริงสองมุมบนวัสดุเดียวกัน: ทั้งสองกรณีหนึ่งจะต้องจัดการกับผู้บุกเบิกในฟิลด์เช่น William Jones มีศิลปินที่ดีเช่น Flaubert หรือ Nerval และทำไมจะไม่มีสามารถใช้มุมมองทั้งสองเข้าด้วยกัน หรือหนึ่งหลังจากอื่น ไม่มีอันตรายชัดเจนของความผิดเพี้ยน (แม่นยำชนิดที่ศึกษา Orientalism เสมอแล้วมักจะถ้าอย่างใดอย่างหนึ่ง เกินไปทั่วไป หรือบางเกินไประดับของคำอธิบายไว้อย่างเป็นระบบ?
ความกลัวของฉันทั้งสองมีความผิดเพี้ยนและ inaccuracy หรือค่อนข้าง หลากหลาย inaccuracy ผลิตเกินไปนา ๆ generality และเน้นท้องถิ่น positivistic เกินไป ในการพยายามจัดการกับปัญหาเหล่านี้ได้พยายามที่จะจัดการกับสามหลักลักษณะของความเป็นจริงของตัวเองสมัยที่ดูเหมือนจะชี้ทางออกจากปัญหา methodological หรือ perspectival ผมมีการคุย ความยากลำบากที่อาจบังคับหนึ่ง ตัว ในการเขียน polemic หยาบในระดับทั่วไป unacceptably ให้คำอธิบายไม่ให้นาน หรือ ในตัว อย่างที่สอง การเขียนเพื่อให้รายละเอียด และ atomistic ชุดวิเคราะห์เป็นหายทั้งหมดบังคับทั่วไปของของบรรทัดฟิลด์แจ้ง ให้มัน cogency เป็นพิเศษ ว่าแล้ว ไปรู้จักบุคลิกลักษณะ และ การกระทบยอดกับของ in¬telligent และบริบทโดยไม่แฝง หรือเพียงเสนอ ทั่วไป และเจ้า?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมได้มีการเริ่มด้วยสมมุติฐานที่ว่าตะวันออกไม่ได้ความจริงของธรรมชาติที่จะเคลื่อนไหว ไม่เพียงมีเพียงเป็น ภาค ตะวันตกที่ตัวมันเองไม่ใช่เป็นเพียงแค่ว่า เราจะต้องให้ความสำคัญกับสถานที่ที่ดีเยี่ยมของ vico obser โดยยุโรปศตวรรษที่สิบเก้าโดยเฉลี่ยแต่ยังเป็นเพราะไม่ได้มีการเสนอว่าจะให้เป็น - ทำตามแบบตะวันออก มีเป็นอย่างมากได้รับความยินยอมจากน้อยมากที่จะได้พบตัวอย่างเช่นในความเป็นจริงที่พบของเบิร์ต flau ¬ พร้อมด้วยตุ๊กตาชาววังตามแบบอียิปต์ที่ผลิตได้อย่างกว้างขวาง ใน ¬ รุ่น fluential ของหญิงตามแบบตะวันออกที่เธอไม่เคยพูดถึงของตัวเธอเองนั้นไม่เคยมีผู้แทนหรือมีประวัติสัมผัสแห่งอารมณ์ของเธอ เขาพูดและมีผู้แทนของเธอ เขาเป็นผู้ชายต่างประเทศเมื่อเปรียบเทียบกับคนรวยต่อไปนี้เป็นความจริงทางประวัติศาสตร์ของการครองความเป็นที่ได้รับอนุญาตให้เขาไม่เพียงจะมีปัญหาทางด้าน กายภาพ kuchuk hanem แต่ในการพูดสำหรับเธอและบอกให้คนอ่านของเขาว่าเธอเป็น"โดยปกติแล้วตามแบบตะวันออก"อาร์กิวเมนต์ของผมก็คือว่าที่สถานการณ์ของโฟลแบรต์จึงต้องมีความแรงของสัญญาณในความสัมพันธ์กับ kuchuk hanem ก็ไม่ใช่แยกออกมา มันค่อนข้างตั้งอยู่ในรูปแบบของความแข็งแกร่งของญาติระหว่างตะวันออกและตะวันตกและวาทกรรมที่เกี่ยวกับการจัดแนวที่เปิดใช้งาน.
นี้จะนำเราไปยังคุณสมบัติที่สาม. หนึ่งไม่ควรจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบว่าโครงสร้างของไม่มีอะไรมากกว่าโครงสร้างของทอดตัวอยู่หรือของตำนานซึ่งเป็นความจริงที่เกี่ยวกับคนในการได้รับการบอกว่าจะส่งผลกระทบต่อเรียบง่ายอยู่ห่างออกไปในผมเองเชื่อว่าหับคือมีค่ามากกว่าโดยเฉพาะเป็นเครื่องหมายของพลังงาน european-atlantic มากกว่าการจัดแนวให้มากกว่าที่เป็นวาทกรรม veridic ที่เกี่ยวกับการจัดแนว(ซึ่งเป็นสิ่งที่ในรูปแบบการศึกษาหรือทางวิชาการที่อ้างว่าเป็น) ไม่ เคย ¬ สถานภาพ สิ่งที่เราจะต้องเคารพและพยายามที่จะจับตัวเป็นถัก - ร่วมกันที่ความแข็งแกร่งของวาทกรรมแบบตะวันออกความสัมพันธ์กับการกำกับสถาบันการเงินทางสังคมเศรษฐกิจและการเมืองการเปิดใช้งานและความทนทานสามารถ redoubt ¬ ได้ หลังจากทั้งหมดที่ระบบใดๆของความคิดที่จะยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลงเป็นสติปัญญาสามารถรับคำสั่งสอนได้(ในหนังสือขยายขอบข่ายกว้างขึ้นเรื่อยๆการประชุมมหาวิทยาลัยจากต่างประเทศ - บริการสถาบัน)จากช่วงเวลาที่ของเอิร์นสต์เรอนองใน 1840 S ช่วงดึกที่จนปัจจุบันในประเทศสหรัฐอเมริกาที่จะต้องมีอะไรบางอย่างมากกว่าน่าเกรงขามมากกว่าเพียงแค่คอลเลคชั่นของทอดตัวอยู่ หับดังนั้นจึงไม่ใช่แฟนตาซีในยุโรปมีอากาศโปร่งสบายที่เกี่ยวกับการจัดแนวได้แต่ร่างกายสร้างขึ้นในทางปฏิบัติและทฤษฎีที่สำหรับหลายชั่วคนมีวัสดุมาก ลงทุน ¬ การการลงทุนอย่างต่อเนื่องทำให้หับเป็นระบบที่มีความรู้เกี่ยวกับการจัดแนวที่กริดได้รับการยอมรับสำหรับการกรองผ่านทางตะวันออกเข้าไปในความรู้สึกนึกคิดของตะวันตกเพียงเป็นการลงทุนที่เพิ่มขึ้นก็จริงอย่างแท้จริงทำให้มี ประสิทธิภาพ งบที่ prolif ¬ erating ออกจากหับเข้าสู่วัฒนธรรมโดยทั่วไป.
มีความแตกต่างอย่าง Gramsci ทำให้วิเคราะห์เป็นประโยชน์ระหว่างสังคมพลเรือนและทางการเมืองในอดีตที่มีการทำขึ้นความสมัครใจ(หรืออย่างน้อยฟาสซิสท์และมีเหตุผล)ไมโครซอฟท์เช่นครอบครัวโรงเรียนและ สหภาพแรงงาน หลังของรัฐสถาบันการเงิน(กองทัพตำรวจที่ระบบราชการส่วนกลาง)ซึ่งมีบทบาทสำคัญในรัฐที่มีการครอบงำโดยตรง วัฒนธรรมของหลักสูตรยังมีการทำงานในสังคมพลเรือนที่มีอิทธิพลต่อความคิดของสถาบันการเงินและการทำงานของผู้อื่นไม่ได้ผ่านการครอบงำแต่โดยสิ่งที่ได้รับความยินยอมอย่าง Gramsci สาย. ในสังคมที่รัฐไม่ได้แล้วบางอย่างทางวัฒนธรรมมีอำนาจเหนือกว่าคนอื่นไม่เป็นคิดว่ามีมากกว่า ใน ¬ fluential กว่าที่อื่นรูปแบบของความเป็นผู้นำทางวัฒนธรรมนี้คืออะไรอย่าง Gramsci ได้ระบุไว้ว่าเป็นแนวความคิดความเป็นประมุขขาดไม่ได้สำหรับการทำความเข้าใจในวัฒนธรรมตะวันตกในอุตสาหกรรม โรงแรมคือความเป็นประมุขหรือมากทำให้ผลของความเป็นประมุขทางวัฒนธรรมในการทำงานที่จะช่วยให้หับความทนทานและความแรงของที่ผมได้รับการ พูด ¬ ไอเอ็นจีประกันชีวิตมากหับอยู่ไม่ไกลนักจากที่ denys หญ้าแห้งมีเรียกว่าความคิดของ europe, 3 ที่ร่วมกันความคิดการระบุ"เรา"ชาวยุโรปกับทั้งหมด"ที่"ไม่ใช่ชาวยุโรปและมันก็สามารถให้เหตุผลว่าที่สำคัญในวัฒนธรรมแบบยุโรปจะมีการตรวจสอบ ก่อน ¬ cisely สิ่งที่ทำให้ว่าวัฒนธรรมนำทั้งในและนอก สหภาพ ยุโรป ¬ เชือก:แนวความคิดของรหัสประจำตัวในยุโรปเป็นหนึ่งระดับ Superior First Class ในการเปรียบเทียบกับประชาชนไม่ใช่ยุโรปทั้งหมดและวัฒนธรรม. มีอยู่ใน addi ¬ การครองความเป็นใหญ่ของยุโรปเกี่ยวกับการจัดแนวความคิดที่ว่าจากการย้ำในความเหนือกว่ายุโรปเหนือธำรงความล้าหลังตามแบบ ตะวันออก ¬ พันธมิตรซึ่งความเป็นไปได้ที่ความคิดเป็นอิสระมากกว่าหรือมากกว่าเป็นอิสระสงสัยอาจมีวิวทิวทัศน์ที่แตกต่างกันในเรื่องนี้.
ในทางคงที่ค่อนข้างที่จะขึ้นอยู่กับหับสำหรับกลยุทธ์ที่มากกว่าความไว้วางใจ positional ที่มีความยืดหยุ่นนี้ซึ่งจะทำให้ชาวตะวันตกใน series ทั้งหมดที่เป็นไปได้ของความสัมพันธ์กับตะวันออกที่เคยมีมาโดยไม่ต้องสูญเสียเขาไปมือด้านบนมีความสัมพันธ์กัน และทำไมควรจะได้รับเป็นอย่างอื่นโดยเฉพาะในระหว่างช่วงเวลาที่พิเศษสุดจากยุคเรอเนสซองค์ยุโรปที่จะมี นักวิทยาศาสตร์ได้นักวิชาการนักเผยแผ่ศาสนาเจ้าของห้องหรือทหารที่อยู่ในหรือความคิดเกี่ยวกับการจัดแนวได้เพราะเขาไม่ได้มีหรือไม่คิดว่าเรื่องนี้มีการต่อต้านเพียงเล็กน้อยเป็นอย่างมากในส่วนของการจัดแนวได้. ภายใต้ หัวข้อทั่วไปที่มีความรู้ในเรื่องการจัดแนวและอยู่ ภายใน และการ ที่ ¬ brella ครองความเป็นใหญ่ของตะวันตกมากกว่าการจัดแนวได้ในระหว่างช่วงเวลานี้ในช่วงปลายของศตวรรษที่สิบแปดมีขึ้นมาการจัดแนวคอมเพล็กซ์ที่เหมาะสำหรับการศึกษาในโรงเรียนสำหรับการแสดงใน พิพิธภัณฑ์ ที่สร้างขึ้นมาใหม่สำหรับใน Office แห่งอาณานิคมแบบนี้สำหรับ ภาพ ในทางทฤษฎีในด้านมานุษยวิทยาชีววิทยาและมีความเป็นมาทางประวัติศาสตร์เชื้อชาติ ภาษา เหล่านี้เกี่ยวกับมนุษย์และจักรวาลได้สำหรับกรณีของทฤษฎีทางเศรษฐกิจและทางสังคมวิทยาของการพัฒนา บุคลิกภาพ การปฏิวัติทางวัฒนธรรมตัวอักษรประเทศชาติหรือทางศาสนา. นอกจากนี้การตรวจสอบตามจินตนาการของสิ่งนั้นตามแบบตะวันออกมากขึ้นหรือน้อยกว่าโดยเฉพาะเมื่อความรู้สึกนึกคิดของตะวันตกอธิปไตยที่ออกจากที่ไม่มีผู้ท้าความเป็นศูนย์กลางระดับโลกตามแบบตะวันออกที่เกิดขึ้นครั้งแรกตามความคิดโดยทั่วไปเกี่ยวกับใครหรืออะไรเป็นแบบตะวันออกจากนั้นจึงตามไปยังเชิงตรรกะโดยละเอียดที่อยู่ ภายใต้ ไม่เลือกโดยความเป็นจริงในเชิงประจักษ์แต่การใช้แบตเตอรี่ที่มีความปรารถนา repressions การลงทุนและการคาดการณ์ไว้. ถ้าหากเราสามารถชี้ให้ทำงานแบบตะวันออกที่ดีเยี่ยมของทุนการศึกษาของแท้เช่น chrestomathie arabe Silvestre ซึ่งเป็นสาขาของ de sacy หรือบัญชีของเอ็ดเวิร์ดวิลเลียมช่องทางเดินรถของมารยาทและด่านศุลกากรของชาวอียิปต์ที่ทันสมัยเราจำเป็นต้องมีการบันทึกไว้ว่าของเอิร์นสต์เรอนองและของ gobineau แนวความคิดทางด้านเชื้อชาติออกมาจากแรงกระตุ้นเดียวกันที่ไม่จำเป็นต้องเป็นนวนิยายเรื่องลามกอนาจารตามแบบ Victorian จำนวนมากที่ดีเยี่ยม(ดูที่บทวิเคราะห์โดยสตีเว่น Marcus ของ"ตัณหาชาวเติร์ก" 4 )..
และยังหนึ่งจะต้องซ้ำหลายครั้งขอให้ตนไม่ว่าจะในหับสิ่งที่สำคัญคือที่ทั่วไปกลุ่มของความคิดแทนที่การของวัตถุดิบเกี่ยวกับเรื่องนี้ซึ่งผู้ที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าพวกเขาถูกยิงด้วยทฤษฎีของ สหภาพ ยุโรปมากกว่า,หลายชนิดของการเหยียดเชื้อชาติ,จักรวรรดินิยมและต้องการ,มิจฉาทิฐิวิวทิวทัศน์ของ"ที่ตามแบบตะวันออก"ที่เป็นงาน ประเภท หนึ่งของและเหมาะสมอย่างดีเยี่ยมเป็นนามธรรมไม่เปลี่ยนแปลงหรือไม่?- หรือที่อื่นๆอีกมากมายหลากหลายมากขึ้นทำงานได้ผลิตโดยครูแต่ละคนที่หนึ่งนับไม่ได้แทบจะไม่ได้เป็นกรณีของผู้เขียนการจัดการกับตะวันออก ในความรู้สึกที่ทั้งสองทางเลือกโดยทั่วไปและมีมุมมองสองอย่างแท้จริงในวัสดุแบบเดียวกันนี้ในบางกรณีทั้งสองคนหนึ่งจะมีข้อตกลงกับผู้บุกเบิกวงการในฟิลด์ที่เหมือนกับวิลเลียมโจนส์พร้อมด้วยศิลปินที่ยิ่งใหญ่เหมือน nerval หรือโฟลแบรต์จึงต้อง. และว่าทำไมจะไม่สามารถเป็นไปได้ในการใช้มุมมองทั้งสองฝ่ายรวมกันหรือหนึ่งหลังจากอีก ไม่มีอันตรายอย่างเห็นได้ชัดที่ความผิดเพี้ยน(ของได้อย่างแม่นยำชนิดที่ว่าหับทางการศึกษาได้รับการมีแนวโน้มที่จะว่าโดยทั่วไปมากเกินไปหรือเฉพาะมากเกินไปที่ระดับของรายละเอียดจะได้รับการดูแลรักษาอย่างเป็นระบบหรือไม่?
สองความกลัวของฉันจะไม่แน่นอนและไม่ผิดเพี้ยนเสมอหรือจะเป็นชนิดที่ไม่แน่นอนของผลิตโดยมิจฉาทิฐิมากเกินไปและเกินกว่าความครอบคลุมอย่างชัดเจนเน้นเฉพาะพื้นที่ที่ ในความพยายามที่จะจัดการกับปัญหาเหล่านี้ได้ผมมีความพยายามที่จะจัดการกับสามด้านสำคัญของความเป็นจริงแบบร่วมสมัยของผมเองที่ดูเหมือนจะให้ผมไปยังจุดทางออกจากปัญหาใน perspectival หรือระเบียบวิธีที่ผมได้รับการกล่าวถึงปัญหาที่อาจจะมีผลใช้บังคับเป็นหนึ่งในครั้งแรกได้ในการเขียนพระเจ้าผู้ทรงมหิทธานุ ภาพ ที่หยาบในการทำ ภาวะ แทรกซ้อนทั่วไปซึ่งเป็นระดับของรายละเอียดที่จะไม่ได้รับความเพียรพยายามที่คุ้มค่าหรือในกรณีที่สองเป็นการเขียนดังนั้นโดยละเอียดและ atomistic Series ของการวิเคราะห์เป็นไปตรวจสอบทั้งหมดของสายทั่วไปที่มีผลใช้บังคับการแจ้งฟิลด์ที่ช่วยให้(เหตุผล)โน้มใจแบบพิเศษ. ได้อย่างไรจากนั้นจึงจะต้องตระหนักว่าความเป็นอยู่โดยเอกเทศและในการปรับใช้ ใน ¬ telligent ของพื้นที่และโดยไม่มีวิธีการแบบพาสซีฟหรือบริบททั่วไปและอำนาจเผด็จการหรือไม่?เพียง