Instructional leadership is one of

Instructional leadership is one of the most enduring constructs in the shifting typology of leadership
models (Bush 2011, Bush and Glover 2014). It emerged in the United States as evidence accumulated
that leadership could have a positive outcome on student learning outcomes. Described as
the ‘new orthdoxy’ in the 1980s, Hallinger (1992: 37) noted that ‘the instructional leader was
viewed as the primary source of knowledge for the development of the school’s educational programme’.
However, the focus of attention switched to transformational leadership, and subsequently
to distributed leadership, as the limitations of the instructional model became
increasingly apparent. These may be summarised as follows

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นผู้นำการเรียนการสอนเป็นหนึ่งในโครงสร้างที่ยั่งยืนที่สุดในการจำแนกประเภทของการเป็นผู้นำการขยับรุ่น (บุชปี 2011 บุชและถุงมือ 2014)
มันโผล่ออกมาในประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นหลักฐานสะสมที่เป็นผู้นำอาจมีผลในเชิงบวกต่อผลการเรียนรู้ของนักเรียน
อธิบายว่าการ orthdoxy ใหม่ 'ในปี 1980, Hallinger (1992: 37) ตั้งข้อสังเกตว่า' ผู้นำการเรียนการสอนได้. มองว่าเป็นแหล่งที่มาหลักของความรู้ในการพัฒนาโปรแกรมการศึกษาของโรงเรียน 'แต่มุ่งเน้นความสนใจเปลี่ยนไปการเปลี่ยนแปลงความเป็นผู้นำและต่อมาในการเป็นผู้นำการกระจายเป็นข้อ จำกัด ของการเรียนการสอนรูปแบบกลายเป็นชัดเจนมากขึ้น เหล่านี้อาจจะสรุปได้ดังนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้นำทางวิชาการเป็นหนึ่งใน สำคัญที่สุดในการสร้างแบบโมเดลภาวะผู้นำ
( บุช บุช และ โกลเวอร์ ปี 2554 ) มันเกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกาเพื่อเป็นหลักฐานสะสม
ผู้นำน่าจะบวกต่อนักเรียน ผลการเรียน อธิบายเป็น orthdoxy
' ใหม่ ' ในช่วงปี 1980 , โรงเรียน ( 2535 : 38 ) กล่าวว่า ' ผู้นำการเรียนการสอน
ดูเป็นแหล่งหลักของความรู้ในการพัฒนาการจัดการศึกษาของโรงเรียน ( ' .
แต่จุดสนใจเปลี่ยนภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง และต่อมา
เพื่อการกระจายภาวะผู้นำ เป็นข้อจำกัดของรูปแบบการสอนเป็น
ชัดเจนยิ่งขึ้น เหล่านี้อาจจะสรุปได้ดังนี้