Bipolar patients are much more like

Bipolar patients are much more likely to present to clinicians, especially in outpatient settings, when they are depressed (Hirschfeld et al., 2005). However, unipolar depression is more prevalent than bipolar disorder: the lifetime prevalence of unipolar major depressive disorder is 16.2%, whereas the lifetime prevalence of bipolar spectrum disorders is 4.5% (Table 1) (Kessler et al., 2003; Merikangas et al., 2007). The clinical presentation of a patient with bipolar disorder when depressed may not differ from that of a non-bipolar depressed patient. In light of the higher prevalence of unipolar depression compared with bipolar disorder and the similarities in clinical presentation of a depressive episode in both unipolar and bipolar depression, without appropriate screening, bipolar patients may be misdiagnosed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ป่วยไฟที่ไบโพลาร์มีแนวโน้มมากที่จะนำเสนอให้ clinicians ในการตั้งค่าการรักษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาตก (Hirschfeld et al., 2005) อย่างไรก็ตาม ภาวะซึมเศร้า unipolar จะแพร่หลายมากขึ้นกว่าโรค bipolar: ส่วนชีวิต unipolar เศร้าเป็น 16.2% ส่วนอายุการใช้งานผิดปกติไฟที่ไบโพลาร์สเปกตรัมเป็น 4.5% (ตาราง 1) (Kessler et al., 2003 Merikangas et al., 2007) นำเสนอทางคลินิกของผู้ป่วยด้วยโรค bipolar เมื่อหดหู่อาจไม่แตกต่างจากผู้ป่วยซึมเศร้าไม่ใช่ไฟที่ไบโพลาร์ เมื่อความชุกสูงของ unipolar เมื่อเทียบกับโรค bipolar และความเหมือนกันในงานนำเสนอคลินิกตอน depressive ใน unipolar และไฟที่ไบโพลาร์โรคซึมเศร้า ไม่คัดกรองที่เหมาะสม ผู้ป่วยไฟที่ไบโพลาร์อาจจะ misdiagnosed

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ป่วยไบโพลาร์มากมีแนวโน้มที่จะนำเสนอให้แพทย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการตั้งค่าผู้ป่วยนอกเมื่อพวกเขาจะมีความสุข (Hirschfeld et al., 2005) อย่างไรก็ตามภาวะซึมเศร้า unipolar เป็นที่แพร่หลายมากขึ้นกว่าโรคสองขั้ว: อายุการใช้งานชุกของโรคซึมเศร้า unipolar ที่สำคัญเป็น 16.2% ในขณะที่ความชุกของความผิดปกติอายุการใช้งานคลื่นความถี่สองขั้วคือ 4.5% (ตารางที่ 1) (เคสเลอร์, et al, 2003; Merikangas et al. 2007) นำเสนอทางคลินิกของผู้ป่วยที่มีโรคสองขั้วเมื่อมีภาวะซึมเศร้าอาจจะไม่แตกต่างไปจากที่ของผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าที่ไม่ได้มีสองขั้ว ในแง่ของความชุกของภาวะซึมเศร้าสูง unipolar เมื่อเทียบกับโรคสองขั้วและความคล้ายคลึงกันในการนำเสนอทางคลินิกของเหตุการณ์เศร้าสลดทั้งในภาวะซึมเศร้า unipolar และขั้วโดยไม่ต้องตรวจคัดกรองความเหมาะสมของผู้ป่วยสองขั้วอาจจะวินิจฉัยผิดพลาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้ป่วยไบโพลาร์มีมากมีแนวโน้มที่จะเสนอให้แพทย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการตั้งค่าผู้ป่วยนอก เมื่อพวกเขาจะหดหู่ ( เฮิร์ชเฟลด์ et al . , 2005 ) อย่างไรก็ตาม unipolar depression แพร่หลายมากขึ้นกว่าโรค Bipolar : ชีวิตความชุกของ unipolar โรคซึมเศร้าเป็น 16.2 เปอร์เซ็นต์ และอายุการใช้งานของสเปกตรัม bipolar disorders ความชุกเป็นร้อยละ 4.5 ( ตารางที่ 1 ) ( เคสเลอร์ et al . , 2003 ; merikangas et al . , 2007 ) การนำเสนอทางคลินิกของผู้ป่วยที่มีโรคสองขั้วเมื่อซึมเศร้าอาจไม่แตกต่างจากที่ของไม่ bipolar ซึมเศร้าของผู้ป่วย ในแง่ของความชุกของ unipolar depression เมื่อเทียบกับโรคสองขั้วและความคล้ายคลึงกันในการนำเสนอทางคลินิกของโรคซึมเศร้าชั่วครั้งชั่วคราว ทั้งในขั้วต่อภาวะซึมเศร้าและไบโพลาร์โดยไม่คัดกรองที่เหมาะสม ผู้ป่วยไบโพลาร์อาจจะการวินิจฉัยโรคผิด