At home Hi,Dad.Your supper's in the

At home
Hi,Dad.Your supper's in the kitchen.
John's sixteen- year - old daughter, Christine,was sitting at the table doing her homework. His son Andrew,who was thirteen,was watching television.
Thank, Christine, John said. I'm sorry I'm late. Is everything OK?
Fine,thanks. Christine gave him a quick smile,then continued with her work. John got his food from the kitchen. Fried fish and chips. The food was dry and didn't taste very good. But he didn't say anything about that. John was not a good cook himself and his children were no better. His wife had been a good cook,he remembered.
John tried to eat the terrible supper and looked around the small,miserable flat. The furniture was twenty year old,the wallpaper and carpets were cheap and dirty. The rooms were all small,and he could see no trees or gardens from the windows -just the lights from hundreds of other flats. And there were books,clothes,and newspapers on the floor.
Once,when his wife had been alive,he had had a fine house. A beautiful big hoine in the country,with a large garden. They had had lots of new furniture,two cars, expensive holidays - everything they needed. He had had a good job;they hadn't needed to think about money. And then he had started the boat - building company,and his luck had ended.
When Rachel had died, John had been terribly unhappy - much too unhappy to think about business. A few months later his company had closed,and he had lost all his money. John had had to sell his beautiful house in the country,and move to this miserable flat.
And for the last two years,he hadn't had a job at all. He was a poor man,and an unlucky one,too. He had tried for lots of jobs,and got none ofthem. There were too many bright young biologists. But now that was all going to change. He looked at his daughter and smiled.
Did you have a good day at school,Christine?he asked her.
Oh,all right,I suppose,she said. She didn't look very happy. I've got a letter for you.
She pushed the letter across the table,and he opened it. It was from her school. One of the teachers was taking the children on a skiing holiday to the mountains in Switzerland. It cost 400 for ten days. Parents who wanted their children to go had to send the money to the school before February 25th.
John's smile grew bigger. Do you want to go on this holiday, Christine?he asked.
She looked at him strangely. Of course I do, Dad,she said. But I can't,can I?We haven't got 400.
No,I suppose not. He looked at her carefully through his thick glasses. She was a clever,strong girl - good at her schoolwork,good at sports. But she had never been skiing;John hadn't had enough money.
Are your friends going? he asked her.
Some of them,yes. Miranda, Jane, Nigel - the rich ones,you know. But they often go skiing;it's eaay for them. I know I can't go,Dad. Throw the letter away.
John looked at her,and falt his heart beating quickly. No,don't do that, Christine,he said. Perhaps you can go,if you want to. Why not?
Christine laughed. What's happened,Dad? Have you robbed a bank or something?
John stood up. He went into the kitchen and got himself a drink. No,he said,when he came back. But something interesting happened today. Put your homework away, Christine - and turn that TV off,Andrew. I've got something to tell you.
Oh,not now,Dad!said Andrew. This is an exciting story.
John smiled. I've got an exciting story,too,Andrew. Come and listen.
John Duncan's children lived in an old,untidy flat,they had no money,and they often ate awful food. But they could still talk to their father. So Andrew turned off the TV,and sat down in a big armchair beside his father and Christine.
The story didn't sound very exciting at first. I went to a factory today, John said. That paint factory by the river. No,wait,Andrew. Paint factories can be very exciting. They gave me a job there. I'm going to have my own office,a big car,lots money - in fact,we're going to be rich...!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่บ้าน
Hi,Dad.Your ซุปเปอร์ของในครัว
สาวสิบหก - ปี - จอห์น คริ นั่งที่ตารางที่ทำการบ้านของเธอ บุตรชายแอนดรูว์ ที่ถูก thirteen มองดูโทรทัศน์
ขอบคุณ คริ จอห์นกล่าวว่า ฉันขอโทษที่มาช้า มีทุกอย่าง OK ?
ดี ขอบคุณ คริให้เขายิ้มอย่างรวดเร็ว อย่างต่อเนื่องกับงานของเธอ จอห์นได้รับอาหารจากห้องครัว ผัดฟิชแอนด์ชิพ อาหารแห้ง และไม่ได้รสชาติที่ดี แต่เขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับที่ จอห์นไม่ทำดีตัวเอง และลูกได้ไม่ดี ภรรยาของเขาได้รับอาหารที่ดี เขาจำ
จอห์นพยายามกินซุปเปอร์น่ากลัว และมองรอบ ๆ แบนเล็ก อนาถ ได้ยี่สิบปี วอลล์เปเปอร์และพรมสกปรก และประหยัด ห้องพักมีขนาดเล็กทั้งหมดเขาอาจดูไม่มีต้นไม้หรือสวนจากหน้าต่าง-เพียงแสงจากแฟลตอื่น ๆ และมีหนังสือ เสื้อผ้า และหนังสือพิมพ์บนชั้น
ครั้ง เมื่อภรรยาของเขาได้มีชีวิตอยู่ เขาเคยมีบ้านที่ดี Hoine ขนาดใหญ่ที่สวยงามในประเทศ มีสวนขนาดใหญ่ พวกเขาเคยมีเฟอร์นิเจอร์ใหม่ รถสองคัน วัน หยุดแพง - ทุกอย่างที่จำเป็นมากมาย เขาเคยมีงานที่ดีพวกเขาไม่ได้ต้องคิดเงิน จากนั้น เขาได้เริ่มต้นเรือ - บริษัท สร้าง และโชคของเขาสิ้นสุดลง.
เมื่อราเชลเสียชีวิต จอห์นเคยเศร้าชะมัด - มากเกินไปไม่มีความสุขคิดถึงธุรกิจ ไม่กี่เดือนต่อมาบริษัทของเขาได้ปิด และเขาก็หายไปทั้งหมดเงินของเขา จอห์นเคยมี การขายบ้านสวยในประเทศ ไปแบนนี้เอง
และสองปี เขาไม่ได้มีงานเลย เขาเป็นคนยากจน และหนึ่งการไป เกินไป เขาได้พยายามสำหรับงานจำนวนมาก และมีไม่มี ofthem มี biologists สาวสดใสมากเกินไป แต่หลังจาก ที่ทั้งหมดกำลังจะเปลี่ยน เขามองลูกสาวของเขา และยิ้ม
ไม่มีวันดีที่โรงเรียน คริ? เขาถาม her.
โอ้,,ฉันคิดว่า เธอกล่าว เธอไม่ได้ดูมีความสุขมาก ฉันมีจดหมายคุณ
เธอผลักตัวอักษรในตาราง และเขาเปิด ก็โรงเรียนของเธอ หนึ่งของครูคือการเด็กในวันหยุดสกีเที่ยวสวิตเซอร์แลนด์ มันต้นทุน 400 สำหรับสิบวัน ผู้ปกครองที่อยากให้ไปก็ส่งเงินไปโรงเรียนก่อนวันที่ 25 กุมภาพันธ์
ยิ้มจอห์นเติบโตใหญ่ขึ้น คุณต้องไปหยุด คริ? เขาถาม
เธอมองเขาแพงกว่า แน่นอนฉัน พ่อ เธอกล่าว แต่ฉันไม่ สามารถฉันเราไม่ได้ 400.
ไม่ ฉันคิดว่า ไม่ เขามองเธออย่างระมัดระวังผ่านแว่นตาหนาของเขา เธอเป็นผู้หญิงฉลาด แข็งแรง - ดีที่เธอ schoolwork ดีที่กีฬา แต่เธอก็ไม่เคยได้เล่น สกีจอห์นไม่ได้มีเงินเพียงพอ.
มีเพื่อนที่ไป เขาถาม her.
บางส่วนของพวกเขา ใช่ มิรันดา เจน Nigel - คนรวย คุณรู้ แต่พวกเขามักจะไปสกี เรื่องของ eaay นั้น ฉันรู้ว่า ฉันไม่ไป พ่อ ทิ้งจดหมายไว้
จอห์นมองเธอ และ falt หัวใจระทึก ไม่ ไม่ว่า คริ เขากล่าวว่า บางทีคุณไป ถ้าคุณต้องการ ทำไมไม่?
คริหัวเราะ มี พ่อเกิดอะไรขึ้น มีคุณปล้นธนาคารหรืออะไร?
จอห์นลุกขึ้นยืน เขาเดินเข้าไปในครัว และเครื่องดื่มได้เอง ไม่ เขากล่าว เมื่อเขากลับมา แต่สิ่งที่น่าสนใจเกิดขึ้นวันนี้ ทำให้บ้านของคุณ คริ - และเปิดทีวีที่ปิด แอนดรูว์ ฉันมีอะไรจะบอกคุณ
Oh ไม่เชื่อ พ่อ! แอนดรูว์กล่าวว่า อยู่น่าตื่นเต้นเรื่อง
จอห์นยิ้ม ผมได้มีความน่าตื่นเต้นเรื่อง เกินไป แอนดรูว์ มาและฟัง
จอห์นดันแคนเด็กที่อาศัยอยู่ในแฟลตเก่า untidyพวกเขามีเงินไม่ และพวกเขามักจะกินอาหารมาก แต่พวกเขายังสามารถพูดคุยกับพ่อ แอนดรูว์ปิดทีวี และนั่งลงในเก้าอี้นวมขนาดใหญ่ข้างบิดาและคริ.
เรื่องราวไม่ได้เสียงน่าตื่นเต้นมากที่ ผมไปโรงงานวันนี้ จอห์นกล่าว ที่ระบายด้วยน้ำ ไม่มี รอ แอนดรูว์ โรงสีได้อย่างน่าตื่นเต้นมาก ค่ะงานมี ฉันจะมีสำนักงานของฉันเอง รถใหญ่ เงินจำนวนมาก - ในความเป็นจริง เรากำลังจะรวย...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่บ้าน
สวัสดี, Dad.Your ของอาหารในครัว
ปีที่สิบหกของจอห์น - ลูกสาวอายุคริสตินกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำการบ้านของเธอ ลูกชายของเขาแอนดรูผู้เป็นสิบสามได้รับการดูโทรทัศน์
ขอบคุณคริสตินจอห์นกล่าวว่า ฉันขอโทษฉันสาย เป็นทุกอย่าง OK?
ดีขอบคุณ คริสตินทำให้เขามีรอยยิ้มได้อย่างรวดเร็วจากนั้นต่อด้วยการทำงานของเธอ จอห์นได้รับอาหารของเขาจากห้องครัว ปลาทอดและมันฝรั่งทอด อาหารแห้งและไม่ได้ลิ้มรสที่ดีมาก แต่เขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้น จอห์นไม่ดีปรุงอาหารเองและลูก ๆ ของเขาไม่ดี ภรรยาของเขาได้รับการปรุงอาหารที่ดีเขาจำได้ว่า
จอห์นพยายามที่จะกินอาหารมื้อเย็นที่น่ากลัวและมองไปรอบ ๆ เล็ก ๆ อนาถแบน เฟอร์นิเจอร์เป็นยี่สิบปีเก่า, วอลล์เปเปอร์และพรมมีราคาถูกและสกปรก ห้องพักที่มีขนาดเล็กทั้งหมดและเขาอาจจะไม่เห็นต้นไม้หรือสวนจากหน้าต่างอันเดิมไฟจากหลายร้อยแฟลตอื่น ๆ และมีหนังสือ, เสื้อผ้า, และหนังสือพิมพ์บนพื้น
ทันทีที่เมื่อภรรยาของเขาได้รับการมีชีวิตอยู่เขามีบ้านที่ดี hoine ขนาดใหญ่ที่สวยงามในประเทศที่มีสวนขนาดใหญ่ พวกเขามีจำนวนมากของเฟอร์นิเจอร์ใหม่สองคันวันหยุดราคาแพง - ทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ เขามีงานที่ดีที่พวกเขาไม่ได้ต้องการที่จะคิดเกี่ยวกับเงิน และจากนั้นเขาเริ่มเรือ - สร้าง บริษัท และโชคของเขาได้สิ้นสุดลง
เมื่อราเชลเสียชีวิตจอห์นได้รับความสุขชะมัด - ไม่มีความสุขมากเกินไปที่จะคิดเกี่ยวกับธุรกิจ ไม่กี่เดือนต่อมา บริษัท ของเขาได้ปิดและเขาได้สูญเสียเงินทั้งหมดของเขา จอห์นได้มีที่จะขายบ้านที่สวยงามของเขาในประเทศและย้ายไปนี้อนาถแบน
และในช่วงสองปีที่ผ่านมาเขาไม่ได้มีงานที่ทั้งหมด เขาเป็นคนที่น่าสงสารและหนึ่งโชคร้ายเกินไป เขาได้พยายามที่สำหรับจำนวนมากของงานและมีไม่มี ofthem มีมากเกินไปนักชีววิทยาหนุ่มหน้าใสได้ แต่ตอนนี้ที่ได้รับทั้งหมดจะเปลี่ยน เขามองไปที่ลูกสาวของเขาและยิ้มให้
คุณมีวันที่ดีที่โรงเรียนคริสติน? เขาถามเธอ
โอ้สิทธิทั้งหมดฉันคิดว่าเธอบอกว่า เธอไม่ได้ดูมีความสุขมาก ผมเคยได้รับจดหมายให้คุณ
เธอผลักตัวข้ามโต๊ะและเขาเปิดมัน มันก็มาจากโรงเรียนของเธอ หนึ่งในครูคือการที่เด็ก ๆ ในวันหยุดเล่นสกีไปยังภูเขาในสวิส มีค่าใช้จ่าย 400 สิบวัน พ่อแม่ผู้ปกครองที่ต้องการให้บุตรหลานของตนที่จะไปมีการส่งเงินไปโรงเรียนก่อนที่ 25 กุมภาพันธ์
รอยยิ้มของจอห์นเติบโตที่ใหญ่กว่า คุณต้องการที่จะไปเที่ยววันหยุดนี้คริสติน? เขาถาม
เธอมองไปที่เขาแปลก แน่นอนผมทำพ่อเธอบอกว่า แต่ฉันไม่สามารถฉันสามารถเรายังไม่ได้ 400
ไม่ฉันคิดว่าไม่ เขามองไปที่เธออย่างระมัดระวังผ่านแว่นตาหนาของเขา เธอเป็นคนที่ฉลาดหญิงสาวที่แข็งแกร่ง - ดีที่การบ้านของเธอที่ดีในการเล่นกีฬา แต่เธอก็ไม่เคยเล่นสกี; จอห์นไม่ได้มีเงินมากพอที่
จะมีเพื่อนของคุณจะไปไหน? เขาถามเธอ
บางส่วนของพวกเขาใช่ มิแรนดาเจนไนเจล - คนที่อุดมไปด้วยคุณรู้ว่า แต่พวกเขามักจะไปเล่นสกีก็ eaay สำหรับพวกเขา ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถไปพ่อ โยนจดหมายออกไป
จอห์นมองไปที่เธอและFältหัวใจของเขาเต้นได้อย่างรวดเร็ว ไม่ไม่ทำอย่างนั้นคริสตินเขากล่าวว่า บางทีคุณอาจจะสามารถไปถ้าคุณต้องการที่จะ ทำไมไม่?
คริสตินหัวเราะ สิ่งที่เกิดขึ้นพ่อ? คุณปล้นธนาคารหรืออะไร?
จอห์นลุกขึ้นยืน เขาเดินเข้าไปในห้องครัวและเครื่องดื่มได้ตัวเอง ไม่มีเขากล่าวว่าเมื่อเขากลับมา แต่สิ่งที่น่าสนใจที่เกิดขึ้นวันนี้ ใส่บ้านของคุณออกไปคริสติน - และเปิดทีวีที่ปิด, แอนดรู ฉันมีบางสิ่งบางอย่างที่จะบอกคุณ
โอ้ไม่ได้ตอนนี้พ่อ! แอนดรูกล่าวว่า นี้เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น
จอห์นยิ้ม ฉันมีเรื่องราวที่น่าตื่นเต้นเกินไปแอนดรู มาและฟัง
เด็กจอห์นดันแคนอาศัยอยู่ในเก่าไม่เรียบร้อยแบนพวกเขาไม่มีเงินและพวกเขามักจะกินอาหารที่น่ากลัว แต่พวกเขายังสามารถพูดคุยกับพ่อของพวกเขา ดังนั้นแอนดรูปิดทีวีและนั่งลงในเก้าอี้ใหญ่ข้างพ่อของเขาและคริสติน
เรื่องที่ไม่ได้เสียงที่น่าตื่นเต้นมากในตอนแรก ผมไปที่โรงงานวันนี้จอห์นกล่าวว่า โรงงานสีที่ริมแม่น้ำ ไม่รอแอนดรู โรงงานสีสามารถที่น่าตื่นเต้นมาก พวกเขาให้ฉันมีงาน ฉันจะมีสำนักงานของตัวเองรถขนาดใหญ่เงินจำนวนมาก - ในความเป็นจริงที่เรากำลังจะรวย ... !

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่บ้าน
หวัดดี dad.your อาหารเย็นอยู่ในครัว พยาบาลจอห์น 16 - ปีเก่า - ลูกสาว คริสทีน นั่งอยู่ที่โต๊ะทำการบ้านของเธอ ลูกชายของเขาแอนดรู ที่ 13 คือ ดูโทรทัศน์
ขอบคุณ คริสทีน , จอห์นกล่าวว่า ขอโทษที่ผมมาสาย ทุกอย่างโอเคมั้ย
สบายดี ขอบคุณ คริสทีนให้เขายิ้มอย่างรวดเร็ว ต่อเนื่องกับงานของเธอ จอห์น ได้รับอาหารจากครัว ปลาทอดและมันฝรั่งทอดอาหารแห้ง และไม่ได้รสชาติที่ดีมาก แต่เขาก็ไม่พูดอะไรเลย จอห์นไม่เก่งทำอาหารเอง และลูกหลานของเขาก็ไม่มีดีกว่า ภรรยาของเขาได้รับการปรุงอาหารที่ดี เขาจำได้
จอห์นพยายามกินอาหารเย็นที่น่ากลัวและมองไปรอบ ๆแบน เศร้าเล็กๆ เฟอร์นิเจอร์เป็นยี่สิบปี , วอลล์เปเปอร์และพรมราคาถูก และสกปรก ห้องพักทั้งหมดมีขนาดเล็กและเขาได้เห็น ไม่มีต้นไม้หรือสวนจากหน้าต่าง - เพียงแค่ไฟจากหลายร้อยแฟลตอื่น ๆ และมีหนังสือ เสื้อผ้า และหนังสือพิมพ์บนพื้น
เมื่อ เมื่อภรรยาของเขายังอยู่ เขาก็มีบ้านได้ เป็น hoine ขนาดใหญ่ที่สวยงามในประเทศ พร้อมสวนขนาดใหญ่ มีเฟอร์นิเจอร์มากมาย ใหม่สองคัน แพงวันหยุด - ทุกอย่างที่พวกเขาต้องการ เขามีงานที่ดีพวกเขาไม่ต้องคิดเรื่องเงิน จากนั้นเค้าก็เริ่มเรือ - บริษัทอาคาร และความโชคดีของเขาสิ้นสุดลง
เมื่อราเชลตาย จอห์นได้รับโคตรเศร้า - มากเกินไป ไม่มีความสุข คิดเรื่องธุรกิจ ไม่กี่เดือนต่อมาบริษัทของเขาได้ปิด และเขาได้สูญเสียเงินทั้งหมดของเขา จอห์นต้องขายบ้านที่สวยงามของเขาในประเทศ และย้ายไปอยู่แฟลตนี้สิ
และสำหรับสองปีสุดท้าย เขาไม่มีงานเลย เขาเป็นคนจน และเป็นโชคร้ายด้วย เขาได้พยายามหลายงาน และต้องไม่ทำ . มีเยอะจ้าหนุ่มนักชีววิทยา . แต่ตอนนี้กำลังจะเปลี่ยน เค้ามองลูกสาวของเขา และยิ้ม
คุณโชคดีนะที่โรงเรียน คริสทีน เขาถามเธอ .
อ้อ ใช่ ฉันคิดว่า เธอกล่าวว่า เธอไม่ได้ดูมีความสุขมากผมมีจดหมายถึงคุณ
เธอผลักตัวข้ามโต๊ะ เขาเปิดมัน มันมาจากที่โรงเรียนของเธอ หนึ่งในครูพาเด็กเล่นสกีในวันหยุดไปยังภูเขาในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ราคา 400 บาทสำหรับ 10 วัน ผู้ปกครองที่อยากให้บุตรหลานของตนที่จะไปต้องส่งเงินไปโรงเรียนก่อนวันที่ 25 กุมภาพันธ์ พยาบาลจอห์นยิ้มเติบโตใหญ่ขึ้น คุณต้องการที่จะไปในวันหยุดนี้คริสทีน เขาถาม
เธอมองที่เขาอย่างประหลาด แน่นอน พ่อ เธอกล่าวว่า แต่ผมทำไม่ได้ ? เราไม่ได้มี 400 .
ไม่ ฉันคิดว่าไม่ เค้ามองเธอผ่านแว่นตาหนาๆของเขา เธอฉลาด แข็งแรง สาวเก่งการบ้านของเธอ เล่นกีฬาเก่ง แต่เธอก็ไม่เคยเล่นสกี ; จอห์นไม่ได้มีเงินเพียงพอ .
เพื่อนไป เขาถามเธอ
บาง ครับ มิแรนด้า เจนไนเจล - คนที่รวย คุณก็รู้ แต่พวกเขามักจะไปเล่นสกี มัน eaay สำหรับพวกเขา ผมรู้ว่าผมไม่ได้ไป พ่อ โยนจดหมายทิ้ง
จอห์นมองไปที่เธอ falt หัวใจของเขาเต้นเร็ว ไม่ ไม่ต้องหรอก คริสทีน เขากล่าวว่า บางทีคุณอาจจะสามารถ ไป ถ้าคุณต้องการ ทำไมจะไม่ล่ะ
คริสทีนหัวเราะ เกิดอะไรขึ้นกับพ่อ ? คุณปล้นธนาคารหรืออะไร ?
จอห์นลุกขึ้นยืนเขาเดินเข้าไปในครัว และได้ดื่ม ไม่ เขาบอกว่า เมื่อเขากลับมา แต่สิ่งที่น่าสนใจเกิดขึ้นในวันนี้ ส่งการบ้านไป คริสทีน และเปิดปิดทีวี แอนดรูว์ ฉันมีบางอย่างจะบอกคุณ .
อ้อ ไม่ใช่ตอนนี้ , พ่อ ! กล่าวว่าแอนดรู นี่คือเรื่องราวที่น่าตื่นเต้น
จอห์นยิ้ม ฉันมีข่าวที่น่าตื่นเต้นด้วย แอนดรูว์ เข้ามาฟัง
เด็กจอห์นดันแคน อาศัยอยู่ในแฟลตไม่เรียบร้อย , เก่า ,พวกเขาไม่มีเงิน และพวกเขามักจะกินอาหารที่น่ากลัว แต่พวกเขาก็ยังพูดคุยกับพ่อของพวกเขา ดังนั้น แอนดรูว์ ปิดทีวี และนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่ข้างๆ พ่อ และ คริสติน
ฟังไม่ได้เสียงที่น่าตื่นเต้นมากในตอนแรก ฉันไปโรงงานวันนี้ จอห์น กล่าว สีโรงงานใกล้แม่น้ำ ไม่ เดี๋ยว แอนดรูว์ โรงงานสีสามารถที่น่าตื่นเต้นมาก พวกเขาให้ผมทำงานที่นั่นฉันจะมีออฟฟิศของตัวเอง รถใหญ่ จํานวนเงิน - ในความเป็นจริงเรากำลังจะรวย . . . . . . .