“You’ve taken good care of the Wild

“You’ve taken good care of the Wild Giant,” said Meng Hao coolly. “When I need you, I’ll call for you.” He turned toward the Wild Giant and patted it. Then, he flicked his sleeve and turned, walking off into the distance. The Wild Giant seemed reluctant to part with him.

Big Hairy, the Black Bat, and the rest of the neo-demon horde followed Meng Hao. As for Wu Chen and the rest of the Crow Scout Tribe members, they quickly followed along too, panting.

Gu La bowed respectfully toward Meng Hao, then loudly said, “Young Master, your old servant pledges to follow your orders to the death!”

With that, Gu La let out a sigh. His body was no longer trembling, but he had been nearly frightened to death just now. He watched Meng Hao leave before rising to his feet, the proud and lofty expression once again appearing on his face. Hands clasped behind his back, he turned toward the shocked, gaping Crow Soldier Tribe members.

“The young prince of our House is yet young, but as dignified as ever. I’ve never told you who I am. I am the Dao Protector of a mysterious Western Desert legacy. I have been tasked with protecting the young prince of our House. Half a year ago, we were separated when teleporting to this area.” Rolling his eyes at them, he patted the Wild Giant, then took it to head back toward the Crow Soldier Tribe. Although Gu La seemed to have recovered, the look in his eyes was the same as a person who had survived a great disaster. As for the Wild Giant, it continued to roar for meat.

“Dammit,” thought Gu La, “I can’t stay in this place for much longer. I have to flee in the night. Get as far away from that inhuman Meng Hao….” Countless ideas sprang into Gu La’s head, however, he then began to hesitate. He recalled the words Meng Hao had spoken just before he left, and he began to struggle inwardly. A moment later, he let out long sigh.

In the end, he just didn’t have the courage to flee secretly.

Meanwhile, Meng Hao proceeded along through the mountains, followed by his neo-demon horde. Wu Chen and the others from the Crow Scout Tribe followed cautiously. They couldn’t help but look at Meng Hao with respect, Wu Ling included. Of course, Wu Chen’s respect for Meng Hao had long since turned into fanaticism.

Everyone was quiet. Meng Hao didn’t speak, so neither did anyone else dare to make any noise. Eventually they emerged from the mountain forest; off in the distance, the Crow Scout Tribe was now visible.

Finally, Wu Chen couldn’t take it any more. After a moment’s hesitation, he hurried forward and said in lowered voice, “Grand… Grandmaster Meng…. Grandmaster Meng, sir, just what exactly is the relationship between you and Grandmaster Gu?”

Behind him, the eyes of the others began to shine. This was the same question all of them had been hesitating about the entire time.

Meng Hao didn’t pause for even a moment as he proceeded forward. Instead, he smiled.

“When I came to this place, I brought along a Wild Giant who happens to be addicted to meat. Feeding it was quite bothersome. Thankfully, I had an attendant in charge of taking care of the Wild Giant. He was none other than Gu La.” Having given this simple explanation, Meng Hao continued onward.

When Wu Chen heard the explanation, it resounded like thunderclaps in his ears. The others gasped, and they all looked at Meng Hao with expressions even more fanatical than before.

From what they could tell, the Wild Giant was a neo-demon, and a shocking one at that. But even more shocking was that Meng Hao had a rank 7 Dragoneer raising it for him!

All of this immediately turned into cloak of mystery that enveloped Meng Hao in their eyes.

As they neared the Crow Scout Tribe, Meng Hao turned back to look at Wu Chen and the others. With a smile, he said, “I don’t mind you all knowing about this matter, but please don’t spread the word to others.” Then he turned, transforming into a beam of light that shot off into the distance along with his neo-demon horde.

Wu Chen and the others clasped hands and bowed as he left. Each and every one decided in their hearts that since Grandmaster Meng did not wish the events which had occurred today to be spread about, they definitely wouldn’t mention them to anyone.

Wu Chen and the others watched him until he disappeared. All of them had indescribable feelings within them; what they had experienced today was something far beyond anything they had experienced in many years.

Sighing emotionally, they continued onward toward the Tribe. In contrast to the fanaticism of Wu Chen, Wu Ling was thoughtful as she walked silently through the Tribe. She had a dark, torn look on her face, as well as a bit of hesitation. However, after glancing back at Wu Chen, her eyes filled with determination that added a certain special beauty to her looks.

After night fell, Wu Ling’s figure turned into a beam of light that shot directly toward Meng Hao’s courtyard.

She arrived quickly, whereupon she stood outside beneath the moonlight, b

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณถ่ายบรรยากาศป่ายักษ์ กล่าวว่า เฮาเมงเฉย "เมื่อคุณต้อง จะโทรให้คุณ" เขาหันไปทางป่ายักษ์ และโรคกลัวมัน จากนั้น เขา flicked แขนของเขา และ เปิด เดินออกเป็นระยะทาง ป่ายักษ์ประจักษ์อยากเป็นส่วนหนึ่งกับเขาใหญ่ขนดก ค้างคาวดำ และส่วนเหลือของฝูงปีศาจนีโอตามเฮาเมง เฉินอู๋และส่วนเหลือของสมาชิกเผ่าอีกาลูกเสือ พวกเขาได้อย่างรวดเร็วตามริมเกินไป หอบลากูลงกราบไปทางเมงเฮา จากนั้น เสียงดังกล่าว "หนุ่มหลัก ราชาเก่าคำมั่นสัญญาที่ทำตามคำสั่งของคุณไปสู่ความตาย"กับที่ กูลาให้ออกด้วย[ ร่างกายของเขาถูกสั่นไม่ แต่เขาได้ตกใจเกือบตายตอนนี้ เขาดูเมงเฮาฝากก่อนขึ้นไปที่เท้าของเขา นิพจน์ที่ภูมิใจ และสูงส่งที่ปรากฏบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง มือ clasped หลังของเขา เขาหันไปทางตกใจ อ้าปากค้างอีกาทหารเผ่าสมาชิก"เจ้าชายน้อยของบ้านเราจะยังหนุ่ม แต่เป็นเกียรติตามเดิม ผมได้เคยบอกคุณว่า ฉันปกป้องดาวของทะเลทรายตะวันตกลึกลับเก่า เคยปกป้องเจ้าชายน้อยของบ้านของเรา ครึ่งปีผ่านมา หย่าเมื่อ teleporting ไปพื้นที่นี้ " กลิ้งตาของเขาที่พวกเขา เขาโรคกลัวป่ายักษ์ แล้วเอาหัวกลับไปยังเผ่าอีกาทหาร แม้ว่าลากูดูเหมือนจะ มีการกู้คืน รูปลักษณ์ในดวงตาของเขาเป็นเหมือนกับคนที่รอดชีวิตจากภัยพิบัติดี ส่วนป่ายักษ์ มันยังคงคำรามเนื้อกูลา "ฉันไม่สามารถเข้าพักในสถานนี้นานมากคิดว่า "dammit," ผมต้องหนีในเวลากลางคืน รับที่ไกลจากที่ผิดมนุษยธรรมเมงเฮา..." ผุดไอเดียมากมายในหัวกูลา อย่างไรก็ตาม เขาแล้วเริ่มลังเล เขาเมงเฮาได้พูดก่อนที่เขาซ้ายคำ และเขาเริ่มที่จะต่อสู้อย่างภายใน ช่วงหลัง เขาให้ออกถอนหายใจยาวในตอนท้าย เขาก็ไม่มีความกล้าหาญที่จะแอบหนีในขณะเดียวกัน เฮาเมงดำเนินไปผ่านภูเขา ตาม ด้วยฝูงชนนีโอปีศาจของเขา เฉินอู๋และเพื่อน ๆ จากเผ่าอีกาลูกเสือปฏิบัติตามด้วยความระมัดระวัง พวกเขาไม่สามารถช่วย แต่ดูห้าวเมง ด้วยความเคารพ รวม Wu Ling แน่นอน เคารพอู่เฉินเฮาเมงมีนานตั้งแต่กลายเป็นเข้าใจทุกคนก็เงียบ เมงเฮาลำ จึงไม่ไม่ใครกล้าที่จะสร้างเสียงรบกวน ในที่สุดพวกเขาโผล่ออกมาจากป่าภูเขา ปิดในระยะไกล เผ่าอีกาลูกเสือได้ตอนนี้มองเห็นได้ในที่สุด อู๋เฉินไม่ใช้มันอีกต่อไป หลังจากลังเลทันที เขาเดินไปข้างหน้า และกล่าวว่า ในการลดเสียง "แกรนด์... เมง grandmaster ... Grandmaster เม้ง รัก เพียงว่าอะไรเป็นความสัมพันธ์ระหว่างคุณและ Grandmaster กู"หลังเขา สายตาของคนอื่น ๆ เริ่มฉาย นี้เป็นคำถามเดียวกันทั้งหมดได้รับอย่าลังเลใจเกี่ยวกับเวลาทั้งหมดเมงเฮาไม่ได้หยุดแม้ ตามเขาไปข้างหน้า แทน ยิ้ม"มาที่นี่ ผมมาตลอดป่ายักษ์ที่เกิดขึ้นจะติดเนื้อ ให้อาหารมัน bothersome ค่อนข้างมาก ขอบคุณ ฉันมีการเข้าร่วมรับผิดชอบการดูแลป่ายักษ์ เขาก็ไม่ใช่กู La. อื่น" มีให้คำอธิบายนี้ง่าย เมงเฮาอย่างต่อเนื่องเป็นต้นไปเมื่ออู๋เฉินได้ยินคำอธิบาย มัน resounded เช่น thunderclaps ในหูของเขา อื่น ๆ gasped และพวกเขาทั้งหมดมองไปที่เมงเฮากับนิพจน์คลั่งยิ่งกว่าก่อนจากสิ่งที่พวกเขาสามารถบอก ป่ายักษ์เป็นนีโอปีศาจ และเป็นหนึ่งที่น่าตกใจว่า แต่น่าตกใจยิ่ง ที่เมงเฮาได้อันดับ 7 Dragoneer เลี้ยงดูสำหรับเขาทั้งหมดนี้เปิดเข้าไปในเสื้อคลุมของลึกลับที่ห่อหุ้มเมงเฮาในตาของพวกเขาทันทีขณะที่พวกเขา neared เผ่าอีกาลูกเสือ เมงเฮากลับหันไปมองวูเฉินและอื่น ๆ ด้วยรอยยิ้ม เขากล่าวว่า "ผมไม่ทราบคุณรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่กรุณาอย่าบอกต่อผู้อื่น" แล้ว เขาเปิด เปลี่ยนเป็นลำแสงที่ยิงออกเป็นระยะพร้อมกับฝูงชนนีโอปีศาจของเขาเฉินอู๋และอื่น ๆ clasped มือ และโค้งคำนับเป็นเขาซ้าย ทุกหนึ่งตัดสินในใจว่าตั้งแต่เมง Grandmaster ไม่ต้องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้แพร่กระจายเกี่ยวกับ พวกเขาแน่นอนจะไม่พูดถึงพวกเขาทุกคนเฉินอู๋และอื่น ๆ ดูเขาจนกว่าเขาหายไป พวกเขาทั้งหมดได้ถ่ายทอดความรู้สึกภายในพวกเขา สิ่งที่พวกเขามีประสบการณ์วันนี้เป็นสิ่งที่ไกลเกินกว่าสิ่งที่พวกเขามีประสบการณ์ในหลายปีSighing อารมณ์ พวกเขาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ไปทางเผ่า ตรงกันข้ามกับเข้าใจของอู๋เฉิน Wu Ling ถูกแท้ขณะเดินเงียบผ่านชนเผ่า เธอดูมืด ฉีกบนใบหน้าของเธอ เป็นความลังเล อย่างไรก็ตาม หลังจากดูกลับมาที่อู่เฉิน ดวงตาของเธอเต็มไป ด้วยความมุ่งมั่นที่เพิ่มความสวยงามพิเศษบางลักษณะของเธอหลังจากคืนตก Wu Ling รูปกลายเป็นลำแสงที่ยิงตรงไปยังลานเมงเฮาเธอมาอย่างรวดเร็ว ครั้นเธอยืนอยู่ใต้แสงจันทร์ b

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณได้รับการดูแลที่ดีของป่ายักษ์" เม้งเฮากล่าวว่าเฉย "เมื่อฉันต้องการให้คุณฉันจะเรียกร้องให้คุณ." เขาหันไปทางป่ายักษ์และตบมัน จากนั้นเขาสะบัดแขนเสื้อของเขาและหันเดินออกไปไกล ป่ายักษ์ดูเหมือนไม่เต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับเขา. บิ๊กขนสีดำค้างคาวและส่วนที่เหลือของฝูงชนที่นีโอปีศาจตามเม้งเฮา สำหรับอู๋เฉินและส่วนที่เหลือของสมาชิกอีกาลูกเสือเผ่าที่พวกเขาตามมาอย่างรวดเร็วพร้อมเกินไปหอบ. Gu La โค้งคำนับกราบไปทางเม้งเฮาแล้วเสียงดังกล่าวว่า "หนุ่มโทผู้รับใช้เก่าของคุณคำมั่นสัญญาว่าจะปฏิบัติตามคำสั่งของคุณไปสู่ความตาย! " กับที่ Gu La ให้ออกถอนหายใจ ร่างกายของเขาก็ไม่มีตัวสั่นอีกต่อไป แต่เขาได้รับเกือบกลัวที่จะตายเพียงแค่ตอนนี้ เขาเฝ้ามองเม้งเฮาออกก่อนขึ้นไปที่เท้าของเขาแสดงออกภาคภูมิใจและสูงส่งอีกครั้งปรากฏบนใบหน้าของเขา พนมมืออยู่ข้างหลังเขาเขาหันไปทางตกใจอ้าปากค้างสมาชิกอีกาทหารเผ่า. "เจ้าชายหนุ่มจากบ้านของเรายังเป็นหนุ่มสาว แต่เป็นสง่างามเช่นเคย ผมไม่เคยบอกคุณว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นผู้พิทักษ์แห่งดาวลึกลับมรดกทะเลทรายตะวันตก ฉันได้รับมอบหมายให้เป็นผู้พิทักษ์เจ้าชายหนุ่มจากบ้านของเรา ครึ่งปีที่ผ่านมาเราได้รับการแยกออกจากกันเมื่อ teleporting ไปยังพื้นที่นี้. "โรลลิ่งสตาของเขาที่พวกเขาตบป่ายักษ์แล้วเอามันที่จะมุ่งหน้ากลับไปยังอีกาทหารเผ่า แม้ว่า Gu La ดูเหมือนจะมีการกู้คืนดูในดวงตาของเขาเป็นเช่นเดียวกับคนที่รอดชีวิตภัยพิบัติที่ดี ในฐานะที่เป็นป่ายักษ์มันจะยังคงแผดเสียงสำหรับเนื้อ. "Dammit" คิด Gu ลา "ฉันไม่สามารถอยู่ในสถานที่แห่งนี้มานานกว่า ฉันต้องหนีไปในเวลากลางคืน รับเป็นห่างไกลจากที่ทารุณเม้งเฮา ... . "ความคิดมากมายผุดขึ้นมาในหัว Gu ลา แต่เขาก็เริ่มลังเล เขาจำได้ว่าคำว่าเม้งเฮาได้พูดเพียงแค่ก่อนที่เขาซ้ายและเขาก็เริ่มที่จะต่อสู้ในใจ ช่วงเวลาต่อมาเขาให้ออกถอนหายใจยาว. ในท้ายที่สุดเขาก็ไม่ได้มีความกล้าหาญที่จะหนีไปแอบ. ในขณะเดียวกันเม้งเฮาเดินผ่านภูเขาพร้อมตามด้วยฝูงชน Neo-ปีศาจของเขา อู๋เฉินและอื่น ๆ จากอีกาลูกเสือเผ่าที่ใช้ความระมัดระวัง พวกเขาไม่สามารถช่วย แต่มองไปที่เม้งเฮาด้วยความเคารพวูหลิงรวม แน่นอนเคารพอู๋เฉินสำหรับเม้งเฮาหันนานตั้งแต่เป็นคลั่ง. ทุกคนเป็นที่เงียบสงบ เม้ง Hao ไม่ได้พูดเพื่อให้ค่าคนอื่นไม่กล้าที่จะทำให้เสียงรบกวนใด ๆ ในที่สุดพวกเขาโผล่ออกมาจากป่าภูเขา ออกไปในระยะทางที่อีกาลูกเสือเผ่าคือตอนนี้ที่มองเห็น. สุดท้ายอู๋เฉินไม่สามารถใช้มันใด ๆ เพิ่มเติม หลังจากลังเลอยู่ครู่เขาก็รีบไปข้างหน้าและกล่าวว่าในเสียงลดลง "แกรนด์มาสเตอร์ ... เม้ง ... แกรนด์มาสเตอร์เม้งครับเพียงแค่สิ่งที่แน่นอนคือความสัมพันธ์ระหว่างคุณและแกรนด์มาสเตอร์ Gu หรือไม่ " ด้านหลังของเขาสายตาของคนอื่นที่จะเริ่มต้นที่จะส่องแสง นี่เป็นคำถามเดียวกันทั้งหมดของพวกเขาได้รับการลังเลใจเกี่ยวกับตลอดเวลา. เม้ง Hao ไม่หยุดแม้สักครู่ในขณะที่เขาเดินไปข้างหน้า แต่เขายิ้ม. "เมื่อฉันมาถึงสถานที่นี้ผมมาพร้อมยักษ์ป่าที่เกิดขึ้นจะติดอยู่กับเนื้อสัตว์ การให้อาหารมันก็น่ารำคาญมากทีเดียว โชคดีที่ผมมีผู้เข้าร่วมประชุมในค่าใช้จ่ายในการดูแลป่ายักษ์ เขาเป็นคนที่ไม่มีใครอื่นนอกจากลา Gu. "มีให้คำอธิบายง่ายๆนี้เม้งเฮาอย่างต่อเนื่องเป็นต้นไป. เมื่ออู๋เฉินได้ยินคำอธิบายมันดังก้องเหมือนเสียงฟ้าผ่าในหูของเขา คนอื่น ๆ อ้าปากค้างและพวกเขาทั้งหมดมองไปที่เม้งเฮาที่มีการแสดงออกมากยิ่งคลั่งมากขึ้นกว่าก่อน. จากสิ่งที่พวกเขาสามารถบอกป่ายักษ์เป็นนีโอปีศาจและหนึ่งที่น่าตกใจที่ว่า แต่ถึงแม้จะน่าตกใจมากขึ้นก็คือว่าเม้งเฮามียศ 7 Dragoneer ยกมันขึ้นสำหรับเขา! ทั้งหมดนี้ทันทีกลายเป็นเสื้อคลุมของความลึกลับที่ห่อหุ้มเม้งเฮาในสายตาของพวกเขา. ขณะที่พวกเขาใกล้อีกาลูกเสือเผ่าเม้งเฮาหันกลับไปดู อู๋เฉินและคนอื่น ๆ ด้วยรอยยิ้มที่เขากล่าวว่า "ผมไม่คิดว่าทุกท่านรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่โปรดอย่ากระจายคำกับคนอื่น ๆ ." จากนั้นเขาก็หันไปเปลี่ยนเป็นลำแสงที่ยิงออกไปไกลพร้อมกับที่ ฝูงชนของเขานีโอปีศาจ. อู๋เฉินและคนอื่น ๆ พนมมือกราบลงขณะที่เขาออก ทุกคนตัดสินใจในหัวใจของพวกเขาว่าตั้งแต่มาสเตอร์เม้งไม่อยากเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นในวันนี้จะได้รับการแพร่กระจายเกี่ยวกับพวกเขาแน่นอนจะไม่พูดถึงพวกเขาให้กับทุกคน. อู๋เฉินและคนอื่น ๆ ดูเขาจนกว่าเขาจะหายไป ทั้งหมดของพวกเขามีความรู้สึกสุดจะพรรณนาภายในพวกเขา; สิ่งที่พวกเขาเคยมีประสบการณ์ในวันนี้เป็นสิ่งที่ไกลเกินกว่าสิ่งที่พวกเขาเคยมีประสบการณ์ในหลายปีที่ผ่านมา. ถอนหายใจอารมณ์เป็นต้นไปพวกเขายังคงมีต่อชนเผ่า ในทางตรงกันข้ามกับความคลั่งของอู๋เฉินวูหลิงเป็นความคิดขณะที่เธอเดินผ่านเงียบเผ่า เธอมีสีเข้มดูฉีกบนใบหน้าของเธอเช่นเดียวกับบิตของความลังเล อย่างไรก็ตามหลังจากวินาศภัยกลับมาที่อู๋เฉิดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่เพิ่มความงามที่พิเศษบางอย่างที่เธอดู. หลังจากที่คืนลดลงตัวเลขวูหลิงกลายเป็นลำแสงที่ยิงตรงไปคอร์ทยาร์ดเม้ง Hao ของ. เธอกลับมาได้อย่างรวดเร็วครั้นแล้ว เธอยืนอยู่นอกใต้แสงจันทร์, B

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ที่คอยดูแลยักษ์ป่า กล่าวว่า เมิ่งฮ่าวอย่างใจเย็น " เมื่อฉันต้องการคุณ ฉันจะเรียกคุณ " เขาหันมาทางยักษ์ป่าและตบมัน งั้น เขาสะบัดแขนของเขาและหันหลังเดินไปไกล ยักษ์ป่าที่ดูเหมือนไม่เต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับเขาใหญ่ขน , ค้างคาวดำ , และส่วนที่เหลือของนีโอ ปีศาจทวยตามเมิ่งเฮ่า สำหรับ Wu Chen และส่วนที่เหลือของอีกาลูกเสือสมาชิกในเผ่า พวกเขาได้อย่างรวดเร็วตามไปด้วย หอบ .กูก้มกราบลาต่อเมิ่งฮ่าวแล้วเสียงดังว่า " คุณชาย , คํามั่นสัญญาทาสเก่าของคุณที่จะปฏิบัติตามคำสั่งของคุณจะตาย ! "ด้วยความที่กูลาถอนหายใจ . ร่างกายของเขาไม่สั่น แต่เขาเคยเกือบตกใจตายเลย เขาดูเมิงเฮาทิ้งก่อนที่จะลุกขึ้นไปที่เท้าของเขา ความภาคภูมิใจ และสูงส่งการแสดงออกอีกครั้งปรากฏบนใบหน้าของเขา มือไว้ข้างหลัง เขาหันไปทางตกใจอ้าปากค้างทหารเผ่ากา , สมาชิก" องค์ชายน้อยของบ้านเรายังเป็นเด็กแต่อย่างสง่างามเช่นเคย ผมเคยบอกคุณว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นดาวผู้พิทักษ์แห่งมรดกของทะเลทรายตะวันตกลึกลับ ฉันได้รับมอบหมายให้ปกป้ององค์ชายน้อยของบ้านเรา เมื่อครึ่งปีก่อน เราจากกันเมื่อวาปไปพื้นที่นี้ กลิ้ง " ดวงตาของเขานั้น เขาลูบหัวยักษ์ในป่า แล้วจึงกลับสู่กาทหารเผ่า แม้ว่ากูลาดูจะหาย , เห็นแววตาของเขาเหมือนคนที่รอดจากหายนะ สำหรับยักษ์ป่า มันยังคงคำรามสำหรับเนื้อ" บ้าจริง " คิดว่ากูลา " ฉันไม่สามารถอยู่ในสถานที่แห่งนี้นานนัก ฉันต้องหนีในตอนกลางคืน ให้ไกลจากที่ไร้มนุษยธรรม เมิ่งฮ่าว . . . . . . . " ความคิดมากมายผุดเข้ามาในหัว กู ลา แต่เขาก็เริ่มลังเล เขานึกถึงคำพูดเมิงเฮาได้พูดก่อนที่จะออกไป และเขาเริ่มที่จะต่อสู้อยู่ในใจ ครู่ต่อมา เขาให้ออกถอนหายใจยาว .สุดท้าย เขาก็ไม่ได้มีความกล้าหาญที่จะหลบหนีอย่างลับๆขณะเดียวกัน เมงเฮาก็มาผ่านภูเขาตามของเขานีโอปีศาจทวย Wu Chen และคนอื่น ๆ จากเผ่าอีกาลูกเสือตามตามลำดับ พวกเขาไม่สามารถช่วย แต่ดูเมิงเฮา ด้วยความเคารพ วู่หลิง รวมอยู่ด้วย แน่นอน ให้ความเคารพ อู๋เฉินสำหรับเมิ่งฮ่าวมีความยาวตั้งแต่กลายเป็นความบ้าทุกคนเงียบ เมิ่งเฮ่าไม่ได้พูด จึงไม่เคยมีใครกล้าที่จะทำให้เสียงรบกวนใด ๆ ในที่สุดก็โผล่ออกมาจากภูเขาป่า ; ปิดในระยะทางที่อีกาลูกเสือเผ่าถูกมองเห็นได้ในขณะนี้ในที่สุด , อู๋เฉินไม่สามารถใช้มันใด ๆเพิ่มเติม หลังจากลังเล เขารีบออกมาพูดเสียงเบา " แกรนด์ . . . . . . . . . . . . . . อาจารย์ปู่เหม็ง อาจารย์ปู่เหม็ง ครับ อะไรคือความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับอาจารย์ปู่กู "หลังเขา สายตาของผู้อื่นเริ่มส่องแสง นี่เป็นคำถามเดียวกันทั้งหมดของพวกเขาได้รับการลังเลเกี่ยวกับเวลาทั้งหมดเมิ่งเฮ่าไม่ได้หยุดแม้แต่วินาทีเดียวที่เขาดำเนินการต่อไป แทน เขายิ้ม" เมื่อผมมาที่นี่ ผมมากับป่ายักษ์ที่เป็นติดเนื้อ ให้อาหารมันค่อนข้างน่ารำคาญ Thankfully , ฉันมีผู้ติดตามดูแลยักษ์ในป่า เขาจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก กูลา " ที่ให้คำอธิบายง่ายๆนี้ เมิ่งฮ่าวต่อไปเมื่ออู๋เฉินได้ยินคำอธิบาย มันเหมือน thunderclaps ดังก้องไปในหูของเขา คนอื่นๆอ้าปากค้าง และพวกเขาทั้งหมดมองเมิงเฮากับสำนวนยิ่งคลั่งกว่าเดิมจากสิ่งที่พวกเขาสามารถบอกได้ว่า ยักษ์ป่าเป็นนีโอ ปีศาจ และที่น่าตกใจด้วย แต่ที่น่าตกใจกว่าคือ เมิ่งฮ่าวมีอันดับ 7 dragoneer เลี้ยงมันเพื่อเขาทั้งหมดนี้ได้ทันทีกลายเป็นเสื้อคลุมของความลึกลับที่ห่อหุ้ม เมิ่งฮ่าวในสายตาของพวกเขาขณะที่พวกเขา neared อีกาลูกเสือตระกูลเมิ่งเฮ่าหันกลับไปมองอู๋เฉินและคนอื่น ๆ ด้วยรอยยิ้ม เขากล่าวว่า " ฉันไม่คิดว่าคุณรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ได้โปรดอย่ากระจายข่าวให้กับผู้อื่น . " จากนั้นเขาก็กลายเป็น , เปลี่ยนเป็นลำแสงที่ยิงออกไปพร้อมกับเขา นีโอ ปีศาจทวยWu Chen และประสานมือคำนับ และคนอื่น ๆเขาไป แต่ละคนและทุกหนึ่งตัดสินใจในใจว่า ตั้งแต่อาจารย์ปู่เหม็ง ไม่อยากให้เหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นในวันนี้สามารถแพร่กระจายเกี่ยวกับ , แน่นอนพวกเขาจะไม่พูดให้ใครWu Chen และคนอื่นดูเขาจนกว่าเขาจะหายตัวไป ทั้งหมดของพวกเขามีความรู้สึกคลุมเครือภายในพวกเขา ; ว่าพวกเขามีประสบการณ์ในวันนี้เป็นสิ่งที่ไกลเกินกว่าสิ่งที่พวกเขามีประสบการณ์หลายปีถอนหายใจ อารมณ์ พวกเขายังคงมุ่งหน้าสู่เผ่า ในทางตรงกันข้ามกับความคลั่งไคล้ของ Wu Chen Wu Ling เอาใจใส่เธอเดินเงียบๆผ่านเผ่า เธอมีมืด ขาด สีหน้าของเธอเป็นบิตลังเล อย่างไรก็ตาม หลังจากส่งสายตากลับไปที่อู่เฉิน แววตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะเพิ่มความงามพิเศษบางอย่างเพื่อดูเธอหลังจากคืนลดลง , รูปของวูหลิงกลายเป็นลำแสงที่ยิงตรงสู่ เหม็ง ห่าวสนาม