Transition from upright stance to s

Transition from upright stance to steady-state walking implies destabilisation of the current
antigravity postural set, whereas the opposite task, i.e. to stop walking, requires dissipation
of the kinetic energy attained by the body during forward progression, in order to allow
recovery of a static postural attitude. Both these tasks involve regulation of the external
forces by centrally initiated actions on the relative positions of COP and COM in the
anterior–posterior and mediolateral directions (Brenière et al. 1987, Crenna et al. 2001).
Initiation of gait, in particular, is triggered by a backward and lateral COP shift, with a
consequent fall of the body forward and toward the stance foot. The underlying motor
programme, which includes inhibition of postural activity in the soleus muscle followed by
activation of tibialis anterior and tensor fasciae latae, is initiated prior to any detectable
displacement of trunk and limb segments. This indicates the involvement of anticipatory
postural actions (APA; Crenna and Frigo 1991). In typically developing children, the
‘imbalance synergy’ associated with gait onset can be detected as early as within 1–4 months
of independent walking experience, and typically consists of a lateral tilt of the pelvis and
stance (trailing) leg, with consequent unloading of the contralateral swing (leading) limb
(Assaiante et al. 2000). In their earlier developmental stage these postural adjustments
display lower incidence, larger involvement of the upper parts of the body and more
consistent medio-lateral displacements, as compared to adults (Assaiante et al. 2000,
Malouin and Richards 2000). Follow-up of typically developing children from 21/2 to 8
years revealed progressively higher frequency of adult-like patterns, indicating that the
developmental tuning of such a feed-forward control takes a long time (Brenière and Bril
1998, Ledebt et al. 1998). Clinical experience in children with bilateral and unilateral spastic
CP does not reveal obvious difficulties in gait initiation. APA in the leg muscles associated
with arm rising while standing, which have been shown to rely on the same motor
programme adopted for gait onset (Crenna and Frigo 1991), have been detected in children
with bilateral spastic CP by recording the COP path under the support base during reaching
tasks (Jesinkey et al. 2005). This suggests that functional APAmay be substantially preserved
in CP (see also Stackhouse et al. 2007). Preliminary results from Malouin et al. (2003) in
children with unilateral spastic CP reported a reduced magnitude of the preparatory
adjustments on the paretic (swing) side, with simultaneous compensation by enhanced
anteroposterior actions on the non-paretic (stance) side. It should however be understood
that the standing attitude of children with CP differs from that of typically developing
children. Since the initial standing posture is known to affect the gait initiation process (e.g.
Couillandre and Brenière 2003), it is at present unclear to what extent the observed changes
should be ascribed to a primary dysfunction or should be related to the abnormal ‘postural
set’ of children with CP (and thus regarded as adequate adaptations). A further point worth
considering is that the above-reported findings refer to bilateral and unilateral forms of CP,
where deep (e.g. basal) brain structures are usually spared by neural lesion. In fact,
electrophysiological and imaging studies in adults suggest that control systems involved in
gait initiation include cortical, basal ganglia and brainstem structures and that APAs for gait
initiation can be severely affected in neural disorders of basal ganglia (Crenna et al. 1990;
for a review see discussion in Crenna et al. 2006). Further research, therefore, is necessary

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Transition from upright stance to steady-state walking implies destabilisation of the currentantigravity postural set, whereas the opposite task, i.e. to stop walking, requires dissipationof the kinetic energy attained by the body during forward progression, in order to allowrecovery of a static postural attitude. Both these tasks involve regulation of the externalforces by centrally initiated actions on the relative positions of COP and COM in theanterior–posterior and mediolateral directions (Brenière et al. 1987, Crenna et al. 2001).Initiation of gait, in particular, is triggered by a backward and lateral COP shift, with aconsequent fall of the body forward and toward the stance foot. The underlying motorprogramme, which includes inhibition of postural activity in the soleus muscle followed byactivation of tibialis anterior and tensor fasciae latae, is initiated prior to any detectabledisplacement of trunk and limb segments. This indicates the involvement of anticipatorypostural actions (APA; Crenna and Frigo 1991). In typically developing children, the‘imbalance synergy’ associated with gait onset can be detected as early as within 1–4 monthsof independent walking experience, and typically consists of a lateral tilt of the pelvis andstance (trailing) leg, with consequent unloading of the contralateral swing (leading) limb(Assaiante et al. 2000). In their earlier developmental stage these postural adjustmentsแสดงอุบัติการณ์ต่ำกว่า มีส่วนร่วมขนาดใหญ่ส่วนบนของร่างกายและอื่น ๆด้านข้าง medio displacements สอดคล้องกัน เมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ (Assaiante et al. 2000Malouin และริชาร์ด 2000) ติดตามผลของการพัฒนาเด็กจาก 21/2 8 โดยทั่วไปความถี่สูงกว่าความก้าวหน้าของรูปแบบเหมือนผู้ใหญ่ การแสดงที่เปิดเผยปีนี้ปรับแต่งควบคุมเช่นตัวดึงข้อมูลไปพัฒนาใช้เวลานาน (Brenière และ Brilปี 1998, Ledebt et al. 1998) ประสบการณ์ทางคลินิกในเด็ก spastic ทวิภาคี และฝ่ายCP ไม่เปิดเผยชัดเจนความยากลำบากในการเริ่มต้นเดิน อาป้าในกล้ามเนื้อขาที่เกี่ยวข้องด้วยแขนที่เพิ่มขึ้นในขณะที่ยืน ซึ่งได้รับการแสดงต้องใช้มอเตอร์ตัวเดียวกันหลักสูตรที่นำมาใช้เพื่อเริ่มเดิน (Crenna และ Frigo 1991), มีการตรวจพบในเด็กมี CP ทวิภาคี spastic โดยบันทึกเส้นทางของตำรวจภายใต้การสนับสนุนระหว่างการเข้าถึงฐานงาน (Jesinkey et al. 2005) นี้แนะนำว่า ทำ APAmay มากเก็บรักษาไว้ใน CP (ดู Stackhouse et al. 2007) เบื้องต้นผลจาก Malouin et al. (2003)เด็กฝ่าย spastic CP รายงานขนาดลดลงของการเตรียมเพิ่มการปรับปรุงด้าน paretic (สวิง) มีค่าตอบแทนพร้อมด้วยการดำเนินการ anteroposterior ไม่ใช่ paretic (ท่าทาง) ด้าน อย่างไรก็ตามควรเข้าใจว่า ท่ายืนของเด็ก CP แตกต่างจากการพัฒนาโดยทั่วไปเด็ก เนื่องจากท่ายืนเริ่มเป็นที่รู้จักกันมีผลต่อการเริ่มต้นเดิน (เช่นCouillandre และ Brenière 2003), มันจะมีขอบเขตชัดเจนสังเกตการเปลี่ยนแปลงควร ascribed เพื่อทำหลัก หรือควรเกี่ยวข้องกับการผิดปกติ ' เนื้อ posturalตั้ง ' ของเด็ก CP (และดังนั้นจึง ถือเป็นท้องที่เพียงพอ) คุ้มค่าจุดเพิ่มเติมพิจารณาได้ว่า ผลการศึกษารายงานข้างต้นหมายถึงรูปแบบทวิภาคี และฝ่ายของ CPที่โครงสร้างสมอง (เช่นโรค) ลึกจะช่วย โดยรอยโรคประสาท อันที่จริงelectrophysiological และถ่ายภาพการศึกษาในผู้ใหญ่แนะนำว่า ระบบการควบคุมที่เกี่ยวข้องกับเริ่มต้นเดินรวมเนื้อแน่น โรค ganglia และโครงสร้างของ brainstem และ APAs ที่สำหรับเดินเริ่มต้นอาจเป็นผลอย่างรุนแรงในโรคประสาทของมะเร็ง ganglia (Crenna et al. 1990ตรวจทานการสนทนาใน Crenna et al. 2006) วิจัยเพิ่มเติม ดังนั้น มีความจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เปลี่ยนจากยืนตัวตรงไปเดินที่มั่นคงของรัฐหมายถึง destabilization ของกระแส
ต้านแรงโน้มถ่วงชุดการทรงตัวในขณะที่งานที่ตรงข้ามคือจะหยุดเดินต้องมีการกระจาย
ของพลังงานจลน์บรรลุโดยร่างกายในระหว่างความก้าวหน้าไปข้างหน้าเพื่อที่จะช่วยให้
การฟื้นตัวของแบบคงที่ ทัศนคติการทรงตัว ทั้งงานเหล่านี้เกี่ยวข้องกับกฎระเบียบของภายนอก
จากการกระทำของกองกำลังริเริ่มใจกลางเมืองบนตำแหน่งสัมพัทธ์ของ COP และ COM ใน
ทิศทางด้านหน้าและหลัง-mediolateral (Brenière et al. 1987 Crenna et al. 2001).
การเริ่มต้นของการเดินโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถูกเรียกโดยการเปลี่ยนแปลง COP ย้อนหลังและด้านข้างที่มี
ผลเนื่องมาจากการล่มสลายของร่างกายไปข้างหน้าและต่อเท้าท่าทาง มอเตอร์พื้นฐาน
โปรแกรมซึ่งรวมถึงการยับยั้งของกิจกรรมการทรงตัวในกล้ามเนื้อ Soleus ตามมาด้วย
การเปิดใช้งานหน้า tibialis และเมตริกซ์ fasciae latae จะเริ่มต้นก่อนที่จะตรวจพบ
การเคลื่อนที่ของลำตัวและแขนขาส่วน นี้แสดงให้เห็นการมีส่วนร่วมของที่มุ่งหวัง
การกระทำการทรงตัว (APA; Crenna และ Frigo 1991) โดยปกติในการพัฒนาเด็ก,
'ความไม่สมดุลของการทำงานร่วมกัน' ที่เกี่ยวข้องกับการโจมตีการเดินสามารถตรวจพบได้เร็วที่สุดเท่าที่ภายใน 1-4 เดือน
ของประสบการณ์การเดินที่เป็นอิสระและมักจะประกอบด้วยเอียงด้านข้างของกระดูกเชิงกรานและ
ท่าทาง (ต่อท้าย) ขามีขนที่เกิดขึ้น ของการแกว่ง contralateral (ชั้นนำ) ขา
(Assaiante et al. 2000) ในขั้นตอนการพัฒนาของพวกเขาก่อนหน้านี้ปรับการทรงตัวเหล่านี้
แสดงอัตราการเกิดที่ต่ำกว่าการมีส่วนร่วมที่มีขนาดใหญ่ในส่วนบนของร่างกายและอื่น ๆ
ที่สอดคล้องกระจัดดิโอด้านข้างเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ (Assaiante et al. 2000
Malouin และริชาร์ด 2000) ติดตามเด็กมักจะพัฒนาจาก 21/2 ถึง 8
ปีเปิดเผยความถี่สูงมีความก้าวหน้าของรูปแบบผู้ใหญ่เหมือนแสดงให้เห็นว่า
การปรับแต่งการพัฒนาเช่นการควบคุมอาหารไปข้างหน้าใช้เวลานาน (Brenièreและ Bril
ปี 1998 Ledebt et al, 1998) ประสบการณ์ทางคลินิกในเด็กที่มีอาการกระตุกทวิภาคีและฝ่ายเดียว
CP ไม่เปิดเผยความยากลำบากที่เห็นได้ชัดในการเริ่มต้นการเดิน APA ในกล้ามเนื้อขาที่เกี่ยวข้อง
กับแขนที่เพิ่มขึ้นในขณะที่ยืนซึ่งได้รับการแสดงที่จะพึ่งพามอเตอร์เดียวกัน
โปรแกรมนำมาใช้สำหรับการโจมตีการเดิน (Crenna และ Frigo 1991) ได้รับการตรวจพบในเด็ก
ที่มีอาการกระตุก CP ทวิภาคีโดยการบันทึกเส้นทาง COP ภายใต้ ฐานสนับสนุนในช่วงที่จะถึง
งาน (Jesinkey et al. 2005) นี้แสดงให้เห็นว่าการทำงาน APAmay ถูกเก็บรักษาไว้อย่างมีนัยสำคัญ
ใน CP (เห็นแต็คเฮาส์ et al. 2007) ผลการศึกษาเบื้องต้นจาก Malouin et al, (2003) ใน
เด็กที่มีอาการกระตุกซีพีรายงานข้างเดียวขนาดที่ลดลงของการเตรียมความพร้อม
ในการปรับอัมพาต (แกว่ง) ด้านพร้อมกันกับการชดเชยโดยการเพิ่มขึ้น
ในการกระทำ anteroposterior ไม่ใช่อัมพาต (ท่าทาง) ด้าน แต่มันควรจะเข้าใจ
ว่าทัศนคติที่ยืนของเด็กที่มีความแตกต่างจากซีพีที่มักจะพัฒนา
เด็ก ตั้งแต่ท่ายืนเริ่มต้นเป็นที่รู้จักกันจะมีผลต่อขั้นตอนการเริ่มต้นการเดิน (เช่น
Couillandre และBrenière 2003) มันเป็นในปัจจุบันไม่มีความชัดเจนในสิ่งที่ขอบเขตการเปลี่ยนแปลงที่สังเกต
ควรจะกำหนดหลักหรือความผิดปกติควรจะเกี่ยวข้องกับความผิดปกติ 'ทรงตัว
ชุด ' ของเด็กที่มี CP (และได้รับการยกย่องในฐานะจึงดัดแปลงเพียงพอ) จุดต่อมูลค่าการ
พิจารณาก็คือว่าการค้นพบดังกล่าวข้างต้นรายงานอ้างถึงรูปแบบทวิภาคีและฝ่ายเดียวของซีพี
ที่ลึก (เช่นฐาน) โครงสร้างของสมองจะได้งดเว้นโดยปกติแผลประสาท ในความเป็นจริง
การศึกษา electrophysiological และการถ่ายภาพในผู้ใหญ่ที่ชี้ให้เห็นว่าระบบการควบคุมที่เกี่ยวข้องใน
การเริ่มต้นการเดินรวมถึงเยื่อหุ้มสมอง, ฐานปมและโครงสร้างสมองและ APAs สำหรับการเดิน
เริ่มต้นได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงในความผิดปกติของระบบประสาทของฐานปม (Crenna et al, 1990;.
สำหรับ ตรวจสอบดูการอภิปรายใน Crenna et al. 2006) นอกจากนี้การวิจัยจึงเป็นสิ่งที่จำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนจากท่าเดินตรงเพื่อแสดง destabilisation คงที่ของกระแส
antigravity ท่าทางชุด ในขณะที่งานตรงข้ามคือหยุดเดิน ต้องมีการสลาย
ของพลังงานจลน์ได้จากร่างกายในระหว่างไปข้างหน้า ก้าวหน้า เพื่อให้
กู้ของไฟฟ้าสถิตให้ทัศนคติ งานนี้เกี่ยวข้องกับการควบคุมจากภายนอก
โดยเริ่มจากแรงกระทำบนตำแหน่งสัมพัทธ์ของตำรวจและ COM ในด้านหน้าและด้านหลังและข้อเท้า
เส้นทาง ( breni è re et al . 1987 crenna et al . 2001 ) .
เริ่มต้นก้าวเดิน โดยเฉพาะ จะถูกทริกเกอร์ โดยข้างหลังและด้านข้างกะตำรวจด้วย
จึงตกของร่างกายไปข้างหน้าและต่อระวังเท้า ต้นแบบรถยนต์
รายการซึ่งรวมถึงการยับยั้งกิจกรรมของท่าทางในกล้ามเนื้อโซเลียสตาม
กระตุ้นของกล้ามเนื้อขณะเดินด้านหน้าและพังผืดเมตริกซ์โต้ ลาเต้ คือเริ่มต้นก่อนการใด ๆที่ตรวจพบส่วนของลำต้นและกิ่งก้าน
. นี้บ่งชี้ว่า การมีส่วนร่วมของข้างประตู
ท่าทางการกระทำ ( APA ; crenna ตู้เย็นและ 1991 ) มักจะพัฒนาในเด็ก
' ' ที่เกี่ยวข้องกับการไม่สมดุล ( ไม่สามารถตรวจพบได้เร็วภายใน 1 – 4 เดือน
อิสระเดินประสบการณ์และมักจะประกอบด้วยเอียงด้านข้างของอุ้งเชิงกรานและ
ท่าทาง ( ต่อท้าย ) ขา ส่งผลให้ขนถ่ายรูปขนาดย่อ ( ผู้นำ ) แกว่งแขน
( assaiante et al . 2000 ) ในการพัฒนาขั้นตอนเหล่านี้ของพวกเขาก่อนหน้านี้ปรับ postural
แสดงอุบัติการณ์ต่ำกว่าการมีส่วนร่วมที่มีขนาดใหญ่ของชิ้นส่วนบนของร่างกายมากขึ้น
สอดคล้องกลางด้านข้างสูงสุดเมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ ( assaiante et al . 2000
malouin และริชาร์ด 2000 ) ติดตามโดยทั่วไปการพัฒนาเด็กจาก 21 / 2 8
ปี เผยความก้าวหน้าความถี่สูงของผู้ใหญ่ เช่น รูปแบบ แสดงว่า