One of the most succinct definition

One of the most succinct definition of intellectual capital is provided by Sveiby (1997): "useful
package of knowledge." It exists and also includes: organizational processes, patents, employee skills,
information about customers, suppliers and business partners. Through this components elements,
Brookings (1997) establishes that intellectual capital includes assets based on market knowledge,
knowledge of human capital, intellectual property and technology enterprise. In terms of their object,
intellectual capital is defined by Nahapiet and Ghospal (1998) as “knowledge and social skills
knowledge of the community”, while Harrison and Sullivan (2000) talk about a “knowledge-based
capital companies”
Another concept used in defining intangible knowledge is intangible intellectual property.
Intellectual property consists of patents, copyrights, trademarks which are easier to value than other
tangible assets and they are also implies a legal right to use for the property or owner.
Smith (1994) defines intellectual property as “intangible assets are all items of business,
additional working capital and tangible assets. They are elements, which after working capital and
tangible assets, allowing an organization to function and contribute to an enterprise value", while
Grandstrand (1999) defines as "quality directly related to creativity and knowledge". Compared with
intellectual capital, defined as knowledge determined of enterprise value, intellectual property is a
well-defined concept, providing a clear vision on components elements and it is a legal right of the
entity that allows its identification in the book value.
Intangible asset concept was introduced in strategic management by Rich Hall (1989, 1992).
Intangible assets are the result of past events and have three main characteristics: they have no
physical form, are capable of generating future economic benefits and are legally protected by a right
of use. Accounting standard IAS 38 establishes conditions in which intangible assets can be
recognized in financial statements. An asset must be identifiable, controlled by the entity and
differentiated from enterprise goodwill. Intangible asset is an asset interpreted as an asset without
material substance.
Itami (1991) defines intangible assets from an accounting perspective, as follows “invisible
assets that include a myriad of activities such as technology, customer confidence, brand, corporate
culture and management ability” and Bouteiller (2000) defines them as follows “assets are the result
past events with three characteristics: they have no physical form, are capable of generating future
economic benefits and are legally protected”. On the other hand, Hall (1992) defines intangible assets
in terms of impact on enterprise performance, calling it «crucial values that transform productive
resources into value added activities”.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งคำที่กระชับที่สุดของทุนทางปัญญามี Sveiby (1997): "มีประโยชน์ในแพคเกจของความรู้" มีอยู่ และยัง รวมถึง: กระบวนการขององค์กร สิทธิบัตร ทักษะของพนักงานข้อมูลเกี่ยวกับลูกค้า ซัพพลายเออร์ และคู่ค้าทางธุรกิจ ผ่านองค์ประกอบนี้ประกอบBrookings (1997) สร้างว่า ทุนทางปัญญารวมถึงตามตลาดความรู้ความรู้ของทรัพยากรบุคคล ทรัพย์สินทางปัญญา และเทคโนโลยีองค์กร ในแง่ของวัตถุทุนทางปัญญาถูกกำหนด โดย Nahapiet และ Ghospal (1998) เป็น "ความรู้และทักษะทางสังคมความรู้ของชุมชน" Harrison และซัลลิแวน (2000) พูดคุยเกี่ยวกับความรู้ตาม"บริษัทเงินทุน"อีกแนวคิดที่ใช้ในการกำหนดความรู้ที่ไม่มีตัวตนเป็นทรัพย์สินทางปัญญาที่ไม่มีตัวตนทรัพย์สินทางปัญญาประกอบด้วยสิทธิบัตร ลิขสิทธิ์ เครื่องหมายการค้าซึ่งจะง่ายกว่าค่าอื่น ๆสินทรัพย์มีตัวตนและพวกเขาก็หมายถึงสิทธิตามกฎหมายที่จะใช้สำหรับทรัพย์สินหรือเจ้าของสมิธ (1994) กำหนดทรัพย์สินทางปัญญาเป็น "สินทรัพย์ไม่มีตัวตนมีสินค้าทั้งหมดของธุรกิจเพิ่มเงินทุนหมุนเวียนและสินทรัพย์มีตัวตน มีองค์ประกอบ ซึ่งเงินทุนหมุนเวียนหลัง และมีตัวตนสินทรัพย์ ช่วยให้องค์กรสามารถทำงาน และนำไปสู่ค่าองค์กร" ในขณะที่Grandstrand (1999) นิยามว่า "คุณภาพที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับความคิดสร้างสรรค์และความรู้" เมื่อเทียบกับทุนทางปัญญา กำหนดรู้กำหนดค่าองค์กร ทรัพย์สินทางปัญญาคือการแนวคิดชัดเจน ให้ชัดในองค์ประกอบส่วนประกอบและเป็นสิทธิทางกฎหมายของการเอนทิตีที่อนุญาตให้ประจำการในมูลค่าสินทรัพย์แนวแนะนำในการจัดการเชิงกลยุทธ์ Rich Hall (1989, 1992)เป็นผลของอดีต และมีลักษณะหลักที่สาม: มีไม่มีทางกายภาพ สามารถสร้างประโยชน์เชิงเศรษฐกิจในอนาคต และตามกฎหมายป้องกัน โดยสิทธิการใช้งาน มาตรฐานการบัญชี IAS 38 สร้างเงื่อนไขที่เป็นทรัพยรับรู้ในงบการเงิน สินทรัพย์ต้องระบุได้ ควบคุม โดยเอนทิตี และแตกต่างจากค่านิยมองค์กร สินทรัพย์ไม่มีตัวตนเป็นสินทรัพย์เป็นสินทรัพย์ไม่มีวัสดุสารอิตามิ (1991) กำหนดทรัพยจากมองการบัญชี เป็นดังนี้ "มองไม่เห็นสินทรัพย์ที่รวมกิจกรรมเช่นเทคโนโลยี ยี่ห้อ บริษัท ลูกค้ามั่นใจมากมายความสามารถในการจัดการและวัฒนธรรม"และ Bouteiller (2000) กำหนดให้เป็นไปตาม"สินทรัพย์เป็นผลผ่านกิจกรรมที่มีสามลักษณะ: พวกเขามีฟอร์มไม่มีจริง มีความสามารถในการสร้างอนาคตผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจและเป็นกฎหมายได้" บนมืออื่น ๆ ฮอลล์ (1992) กำหนดทรัพยในแง่ของผลกระทบต่อประสิทธิภาพการทำงานขององค์กร เรียกมันว่า «สำคัญค่าที่แปลงผลิตทรัพยากรเป็นค่าเพิ่มกิจกรรม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในคำนิยามสั้นที่สุดของทุนทางปัญญาให้บริการโดย Sveiby (1997): "ประโยชน์
แพคเกจของความรู้." มันมีอยู่และยังรวมถึง: กระบวนการขององค์กรสิทธิบัตรทักษะของพนักงาน
ข้อมูลเกี่ยวกับลูกค้าคู่ค้าและพันธมิตรทางธุรกิจ ผ่านส่วนประกอบองค์ประกอบนี้
Brookings (1997) กำหนดว่าทุนทางปัญญารวมถึงสินทรัพย์ที่อยู่บนพื้นฐานของความรู้ตลาด,
ความรู้เกี่ยวกับทุนมนุษย์ทรัพย์สินทางปัญญาและองค์กรเทคโนโลยี ในแง่ของวัตถุของพวกเขา
ทุนทางปัญญาถูกกำหนดโดย Nahapiet และ Ghospal (1998) ขณะที่ "ความรู้และทักษะทางสังคม
ความรู้ของชุมชน" ในขณะที่แฮร์ริสันและซัลลิแวน (2000) พูดคุยเกี่ยวกับ "ความรู้ตาม
บริษัท ทุน"
แนวคิดอื่นที่ใช้ใน การกำหนดความรู้ที่ไม่มีตัวตนเป็นทรัพย์สินทางปัญญาที่ไม่มีตัวตน.
ทรัพย์สินทางปัญญาประกอบด้วยสิทธิบัตรลิขสิทธิ์เครื่องหมายการค้าซึ่งเป็นเรื่องง่ายที่จะคุ้มค่ากว่าที่อื่น ๆ
สินทรัพย์ที่มีตัวตนและพวกเขาจะหมายถึงสิทธิตามกฎหมายที่จะใช้สำหรับทรัพย์สินหรือเจ้าของ.
สมิ ธ (1994) กำหนดทรัพย์สินทางปัญญาเป็น "สินทรัพย์ไม่มีตัวตนมีรายการทั้งหมดของธุรกิจ
เงินทุนหมุนเวียนเพิ่มเติมและสินทรัพย์ที่จับต้อง พวกเขาเป็นองค์ประกอบซึ่งหลังจากเงินทุนหมุนเวียนและ
สินทรัพย์ที่มีตัวตนที่ช่วยให้องค์กรที่จะทำงานและนำไปสู่ค่าขององค์กร "ในขณะที่
Grandstrand (1999) กำหนดว่า" คุณภาพที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับความคิดสร้างสรรค์และความรู้ ". เมื่อเทียบกับ
ทุนทางปัญญาหมายถึงความรู้ กำหนดมูลค่าขององค์กรทรัพย์สินทางปัญญาเป็น
แนวคิดที่ดีที่กำหนดให้มีวิสัยทัศน์ที่ชัดเจนในส่วนประกอบองค์ประกอบและมันก็เป็นสิทธิตามกฎหมายของ
หน่วยงานที่จะช่วยให้การระบุตัวตนในมูลค่าตามบัญชี.
แนวคิดสินทรัพย์ไม่มีตัวตนเป็นที่รู้จักในการจัดการเชิงกลยุทธ์โดยริชฮอลล์ . (1989, 1992)
สินทรัพย์ไม่มีตัวตนเป็นผลมาจากเหตุการณ์ที่ผ่านมาและมีสามลักษณะหลัก: พวกเขาไม่มี
รูปแบบทางกายภาพมีความสามารถในการสร้างผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจในอนาคตและได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายแก่
. ในการใช้มาตรฐานการบัญชี IAS 38 เงื่อนไขในตัว ซึ่งสินทรัพย์ไม่มีตัวตนสามารถ
บันทึกในงบการเงิน. สินทรัพย์จะต้องระบุตัวควบคุมโดยนิติบุคคลและ
แตกต่างจากค่าความนิยมขององค์กร สินทรัพย์ไม่มีตัวตนเป็นสินทรัพย์ตีความเป็นสินทรัพย์โดยไม่ต้อง
สารวัสดุ.
อิตามิ (1991) กำหนดสินทรัพย์ไม่มีตัวตนจากมุมมองของบัญชีดังต่อไปนี้ "มองไม่เห็น
สินทรัพย์ที่มีกิจกรรมมากมายเช่นเทคโนโลยีความเชื่อมั่นของลูกค้าแบรนด์องค์กร
วัฒนธรรมและความสามารถในการจัดการ "และ Bouteiller (2000) กำหนดให้พวกเขาดังต่อไปนี้" สินทรัพย์เป็นผลที่
ผ่านมาเหตุการณ์ที่มีสามลักษณะ: พวกเขามีรูปแบบทางกายภาพไม่มีความสามารถในการสร้างอนาคต
ประโยชน์ทางเศรษฐกิจและความคุ้มครองตามกฎหมาย " บนมืออื่น ๆ ฮอลล์ (1992) กำหนดสินทรัพย์ไม่มีตัวตน
ในแง่ของผลกระทบต่อประสิทธิภาพขององค์กรเรียกมันว่า«ค่าสิ่งสำคัญที่เปลี่ยนการผลิต
ทรัพยากรในกิจกรรมมูลค่าเพิ่ม "