In the liver, clock genes are propo

In the liver, clock genes are proposed to drive metabolic rhythms. These gene rhythms are driven by the suprachiasmatic
nucleus (SCN) mainly by food intake and via autonomic and hormonal pathways. Forced activity during the normal rest
phase, induces also food intake, thus neglecting the signals of the SCN, leading to conflicting time signals to target tissues
of the SCN. The present study explored in a rodent model of night-work the influence of food during the normal sleep
period on the synchrony of gene expression between clock genes and metabolic genes in the liver. Male Wistar rats were
exposed to forced activity for 8 h either during the rest phase (day) or during the active phase (night) by using a slow
rotating wheel. In this shift work model food intake shifts spontaneously to the forced activity period, therefore the
influence of food alone without induced activity was tested in other groups of animals that were fed ad libitum, or fed
during their rest or active phase. Rats forced to be active and/or eating during their rest phase, inverted their daily peak of
Per1, Bmal1 and Clock and lost the rhythm of Per2 in the liver, moreover NAMPT and metabolic genes such as Ppara lost
their rhythm and thus their synchrony with clock genes. We conclude that shift work or food intake in the rest phase leads
to desynchronization within the liver, characterized by misaligned temporal patterns of clock genes and metabolic genes.
This may be the cause of the development of the metabolic syndrome and obesity in individuals engaged in shift work.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในตับ ยีนนาฬิกามีการนำเสนอการไดรฟ์แบบเผาผลาญ แบบยีนเหล่านี้จะขับเคลื่อน โดยการ suprachiasmaticนิวเคลียส (SCN) โดยการรับประทานอาหาร และ ผ่านมนต์ autonomic และฮอร์โมน กิจกรรมบังคับระหว่างเหลือปกติเฟส แท้จริงนอกจากนี้ยังรับประทานอาหาร การทำ neglecting สัญญาณของ SCN นำไปสู่ความขัดแย้งเวลาสัญญาณสู่เนื้อเยื่อเป้าหมายของ SCN การศึกษาปัจจุบันอุดมในรูปแบบเงินคืนงาน rodent อิทธิพลของอาหารในระหว่างการนอนหลับปกติระยะเวลาในการ synchrony ของยีนระหว่างนาฬิกายีนและยีนเผาผลาญในตับ หนู Wistar เพศชายได้สัมผัสกับกิจกรรมบังคับสำหรับ 8 h ระยะเหลือ (วัน) หรือ ระหว่างขั้นตอนการใช้งาน (กลางคืน) โดยช้าล้อหมุน ในนี้กะงานโมเดลอาหาร บริโภคกะทหลายรอบระยะเวลาของกิจกรรมบังคับ ดังนั้นการอิทธิพลของอาหารเพียงอย่างเดียว โดยไม่มีกิจกรรมอาจได้รับการทดสอบในกลุ่มอื่น ๆ ของสัตว์ที่ถูกเลี้ยง ad libitum หรือเลี้ยงดูในส่วนที่เหลือของพวกเขาหรือระยะใช้งาน หนูบังคับใช้ / กินของเหลือระยะ กลับของพวกเขาสูงสุดประจำวันของต่อ 1, Bmal1 และนาฬิกา และสูญเสียจังหวะของ Per2 ในตับ นอกจากนี้ NAMPT และเผาผลาญยีนเช่น Ppara หายไปจังหวะของพวกเขา จึง synchrony การ มียีนนาฬิกา เราสรุปว่า กะงานหรืออาหารบริโภคในเป้าหมายระยะเหลือการ desynchronization ภายในตับ ลักษณะรูปแบบชั่วคราวรงนาฬิกายีนและยีนที่เผาผลาญนี้อาจเป็นสาเหตุของการพัฒนาหน่วยและโรคอ้วนในบุคคลที่ร่วมในการทำงานเป็นกะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตับยีนนาฬิกามีการเสนอที่จะขับรถจังหวะการเผาผลาญอาหาร เหล่านี้จังหวะยีนถูกผลักดันโดย suprachiasmatic
นิวเคลียส (SCN) ส่วนใหญ่โดยการรับประทานอาหารและทางเดินผ่านทางอัตโนมัติและฮอร์โมน กิจกรรมการบังคับใช้ในช่วงที่เหลือปกติขั้นตอนการเจือจางยังรับประทานอาหารจึงละเลยสัญญาณของ SCN ที่นำไปสู่สัญญาณครั้งที่ขัดแย้งกันในการกำหนดเป้าหมายเนื้อเยื่อของSCN การศึกษาครั้งนี้การสำรวจในรูปแบบของหนูคืนทำงานอิทธิพลของอาหารในระหว่างการนอนหลับปกติระยะเวลาในการลื่นของการแสดงออกของยีนระหว่างยีนนาฬิกาและยีนการเผาผลาญในตับ หนูวิสตาร์ชายได้รับการสัมผัสกับกิจกรรมที่ถูกบังคับเป็นเวลา 8 ชั่วโมงทั้งในช่วงที่เหลือ (วัน) หรือในระหว่างขั้นตอนการใช้งาน (คืน) โดยใช้ช้าล้อหมุน ในรูปแบบการทำงานของการเปลี่ยนแปลงนี้การบริโภคอาหารธรรมชาติกะระยะเวลากิจกรรมบังคับดังนั้นอิทธิพลของอาหารคนเดียวโดยไม่มีการชักนำให้เกิดกิจกรรมที่ได้รับการทดสอบในกลุ่มอื่น ๆ ของสัตว์ที่ได้รับการเลี้ยงดูโฆษณา libitum หรือเลี้ยงในช่วงที่เหลือของพวกเขาหรือขั้นตอนการใช้งาน หนูบังคับที่จะใช้งานและ / หรือการรับประทานอาหารในช่วงที่เหลือของพวกเขากลับจุดสูงสุดในชีวิตประจำวันของพวกเขาPer1, Bmal1 และนาฬิกาและสูญเสียจังหวะของ Per2 ในตับนอกจากนี้ NAMPT และยีนการเผาผลาญอาหารเช่น Ppara สูญเสียจังหวะของพวกเขาจึงเรียบลื่นของพวกเขาด้วย ยีนนาฬิกา เราสรุปได้ว่าการเปลี่ยนแปลงการทำงานหรือการรับประทานอาหารในขั้นตอนส่วนที่เหลือจะนำไปสู่การ desynchronization ภายในตับโดดเด่นด้วยรูปแบบชั่ว misaligned ของยีนนาฬิกาและยีนการเผาผลาญ. นี้อาจจะเป็นสาเหตุของการพัฒนาของภาวะ metabolic syndrome และโรคอ้วนในบุคคลที่มีส่วนร่วมในการเปลี่ยนแปลง งาน.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในตับยีนนาฬิกาจะเสนอให้ขับสลายจังหวะ . จังหวะของยีนเหล่านี้จะถูกขับเคลื่อน โดยนิวเคลียส suprachiasmatic
( SCN ) ส่วนใหญ่โดยผ่านระบบประสาทอัตโนมัติ และแนวทางการบริโภคอาหารและฮอร์โมน บังคับกิจกรรมในระหว่างขั้นตอนที่เหลือ
ปกติ ก่อให้เกิดอาหารบริโภค จึงละเลยสัญญาณของระบบการนำสัญญาณเวลาที่ขัดแย้งกันกับเนื้อเยื่อเป้าหมาย
ของ SCN .การศึกษาสํารวจในแบบของหนูทำงานกลางคืนอิทธิพลของอาหารในช่วงเวลานอน
ปกติบน synchrony การแสดงออกของยีนระหว่างยีนยีนนาฬิกา และสลายในตับ หนูพันธุ์วิสตาร์เพศผู้เป็นสัมผัสบังคับกิจกรรม
8 H ขณะพัก ( ( วัน ) หรือระหว่างขั้นตอนงาน ( กลางคืน ) โดยใช้ช้า
หมุนล้อในงานกะรุ่นนี้บริโภคอาหารกะเองไปบังคับกิจกรรม ระยะเวลา ดังนั้น อิทธิพลของอาหารเพียงอย่างเดียว โดยไม่นำ
กิจกรรมทดสอบในกลุ่มอื่น ๆของสัตว์ที่ได้รับอาหารอย่างเต็มที่ หรือเลี้ยง
ระหว่างที่พักหรือช่วงระยะของพวกเขา หนูถูกบังคับให้ใช้งานและ / หรือรับประทานในช่วงระยะที่เหลือของพวกเขาคว่ำยอดรายวันของพวกเขา per1
,บีมอลวัน และนาฬิกา และเสียจังหวะของ per2 ในตับ นอกจากนี้ nampt และยีนการเผาผลาญอาหารเช่น ppara หาย
จังหวะของพวกเขา และดังนั้นจึง การเกิดขึ้นในเวลาเดียวกันกับยีนนาฬิกา เราสรุปได้ว่า เปลี่ยนงาน หรือการบริโภคอาหารที่เหลือในเฟสข้อมูล
เพื่อ desynchronization ภายในตับ ลักษณะแบบแผนของยีนนาฬิการงขมับและสลาย
ยีนนี่อาจเป็นสาเหตุของการพัฒนาเมตาบอลิก ซินโดรม และโรคอ้วนในบุคคลที่ร่วมในการเปลี่ยนงาน