The final five lines mock the inscr

The final five lines mock the inscription hammered into the pedestal of the statue. The original inscription read “I am Ozymandias, King of Kings; if anyone wishes to know what I am and where I lie, let him surpass me in some of my exploits.” The idea was that he was too powerful for even the common king to relate to him; even a mighty king should despair at matching his power. That principle may well remain valid, but it is undercut by the plain fact that even an empire is a human creation that will one day pass away. The statue and surrounding desert constitute a metaphor for invented power in the face of natural power. By Shelley’s time, nothing remains but a shattered bust, eroded “visage,” and “trunkless legs” surrounded with “nothing” but “level sands” that “stretch far away.” Shelley thus points out human mortality and the fate of artificial things.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บรรทัดสุดท้ายห้าล้อจารึกมือเป็นเชิงของรูปปั้น จารึกฉบับอ่าน "ฉัน Ozymandias กษัตริย์แห่งกษัตริย์ ถ้าใครประสงค์จะรู้สิ่งที่ฉันและที่ฉันนอน ให้เขาเกินฉันในบางประโยชน์ของฉัน" ความคิดว่า เขามีประสิทธิภาพเกินไปแม้พระทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับเขา แม้กษัตริย์อันยิ่งใหญ่จะหมดหวังที่อำนาจในการจับคู่ หลักการดีอาจยังคงถูกต้อง แต่มันจะขัดแข้งขัดขาความจริงธรรมดาที่อาณาจักรถูกสร้างมนุษย์ที่จะหนึ่งวันผ่านไป รูปปั้นและทะเลทรายล้อมรอบเป็นอุปมัยสำหรับพลังงานคิดหน้าพลังงานธรรมชาติ โดยที่เวลาของเชลลีย์ ไม่มีอะไรเหลือ แต่หน้าอกมลาย เกิด "visage" และ "ขา trunkless" ล้อมรอบด้วย "อะไร" แต่ "ระดับทราย" ที่ "ยืดไกล" เชลลีย์จึงชี้การตายของมนุษย์และของสิ่งประดิษฐ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้ายห้าเส้นเยาะเย้ยจารึกตอกลงไปในฐานของรูปปั้น จารึกเดิมอ่าน "ผม Ozymandias, King of Kings; ถ้าใครมีความประสงค์ที่จะรู้ว่าสิ่งที่ฉันและที่ฉันนอนให้เขาเกินฉันในบางส่วนของการหาประโยชน์ของฉัน "ความคิดที่ว่าเขาเป็นคนมีพลังมากเกินไปสำหรับแม้แต่กษัตริย์ธรรมดาที่จะมีความสัมพันธ์กับเขา. แม้จะเป็นพระมหากษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ควรสิ้นหวังที่ตรงกับอำนาจของเขา หลักการที่ว่าอาจจะยังคงถูกต้อง แต่มันถูกทำลายด้วยความจริงที่ว่าแม้ธรรมดาอาณาจักรคือการสร้างมนุษย์ที่วันหนึ่งจะผ่านไป รูปปั้นและทะเลทรายโดยรอบเป็นอุปมาอำนาจคิดค้นในหน้าของการใช้พลังงานธรรมชาติ ตามเวลาของเชลลีย์ยังคงไม่มีอะไร แต่หน้าอกแตกกัดเซาะ "ใบหน้า" และ "ขา trunkless" ล้อมรอบด้วย "ไม่มีอะไร" แต่ "ทรายระดับ" ว่า "ยืดห่างไกล." เชลลีย์จึงชี้ให้เห็นการตายของมนุษย์และชะตากรรมของสิ่งประดิษฐ์ .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สุดท้ายห้าสายเยาะเย้ยจารึกตอกเข้าไปในฐานของรูปปั้น จารึกต้นฉบับอ่าน " ผมซีแมนเดียส กษัตริย์แห่งกษัตริย์ ถ้าใครอยากทราบอะไรผม และที่ผมนอน ให้เขาแซงหน้าฉันในบางส่วนของความกล้าหาญของฉัน . " ความคิดที่ว่า เขามีอำนาจมากเกินไป แม้กษัตริย์ทั่วไปเกี่ยวข้องกับพระองค์ แม้พระราชาผู้ยิ่งใหญ่จะสิ้นหวังที่ตรงกับพลังงาน ของเขาหลักการอาจจะยังคงใช้ได้ แต่มันตัดราคาโดยความจริงธรรมดาที่แม้แต่อาณาจักร คือ การสร้างมนุษย์ ที่วันหนึ่งจะจากไป รูปปั้นและบริเวณรอบทะเลทรายเป็นคำอุปมาสำหรับการคิดค้นพลังในหน้าของพลังงานธรรมชาติ โดย Shelley เวลา ไม่มีอะไรเหลือแต่แตกกร่อน " ใบหน้า , หน้าอก" และ " ขา trunkless " ล้อมรอบด้วย " ไม่มีอะไร " แต่ " ทราย " ที่ระดับ " ยืดไกลออกไป " เชลลี่จึงจุดตายของมนุษย์ และชะตากรรมของประดิษฐ์สิ่งต่างๆ