Full-Fat Rice Bran and Oat Bran Sim

Full-Fat Rice Bran and Oat Bran Similarly Reduce Hypercholesterolemia in Humans1,2
Ann L. Gerhardt3 and Noreen B. Gallo
+ Author Affiliations

1 Department of Medicine, University of California, Davis Medical Center and Sutter Heart Institute, Sacramento, CA 95819

Next Section
Abstract

Scientific studies support recommendations to increase dietary soluble fiber as part of hyperlipidemia treatment. Rice bran contains minimal soluble fiber, but rice bran oil has a hypolipidemic effect. Full-fat rice bran was compared with oat bran and a rice starch placebo in hyperlipidemic humans to see if it might have a role in the treatment of hyperlipidemia. Moderately hypercholesterolemic (5.95–8.02 mmol/L), nonsmoking, nonobese adults were studied in a 6-wk, randomized, double-blind, noncross-over trial. Three groups added 84 g/d of a heat-stabilized, full-fat, medium-grain rice bran product (n = 14), oat bran product (n = 13) or rice starch placebo (n = 17) to their usual low-fat diet. Serum cholesterol, triglycerides, HDL-cholesterol (HDL-C), LDL-cholesterol (LDL-C), apoA1 and apoB were measured before and at the end of the supplementation period. Serum cholesterol decreased significantly (P ≤ 0.05) by 8.3 ± 2.4% and 13.0 ± 1.8% in the rice bran and oat bran groups, respectively, but there was no change in the rice starch group. This change was attributable to LDL-C, which decreased by 13.7 ± 2.8% in the rice bran group and 17.1 ± 2.4% in the oat bran group (P ≤ 0.05). Serum apoB decreased proportionately. There was no consistent effect on triglycerides within each group and HDL-C and apoA concentrations did not change. The LDL-C:HDL-C ratio decreased significantly in the rice bran and oat bran groups. Stabilized, full-fat rice bran or oat bran, added to the prudent diet of hyperlipidemic adults, similarly reduced cholesterol and LDL-C and improved lipid ratios in 78% of these individuals. Rice bran, as well as oat bran, should be included in the prudent diet of individuals with hyperlipidemia.

cholesterol hyperlipidemia rice bran fiber human
Hypercholesterolemia is an established major risk factor for coronary artery disease. Lifestyle modification is the preferable form of treatment for most types of hyperlipidemia (National Cholesterol Education Program 1993). The American Heart Association guidelines for treating hypercholesterolemia and most studies concerning dietary modification have focused on dietary cholesterol and fat reduction (American Heart Association, 1984).

Including water-soluble fiber in the diet was shown to be an additional, important component of cholesterol reduction efforts (Anderson et al. 1990). Oat gum, guar gum and pectin, all soluble fibers, have hypocholesterolemic effects in animals (Anderson et al. 1984, Matheson et al. 1995, Todd et al. 1990). The addition of beans, oat bran, locust bean gum, guar gum, psyllium or pectin to human diets reduces elevated cholesterol levels by 3–20%, depending on study design (Anderson et al. 1984, 1991, Everson et al. 1992, Judd and Truswell 1982, Kay and Truswell 1977, Zavoral et al. 1983). Water-insoluble fiber does not affect cholesterol levels (Anderson et al. 1990, 1991, 1994, Jenkins et al. 1993, Miettinen and Tarpila 1989).

The mechanism by which soluble fiber reduces serum cholesterol is not definitively established. The most likely postulate is that intestinal bile salt adsorption by fiber prevents bile salt reabsorption with or without dietary cholesterol absorption (Arjmandi et al. 1992; Ebihara and Schneeman 1989; Miettinen and Tarpila 1989). This leads to increased bile salt synthesis (Everson et al. 1992; Matheson et al. 1995) and low-density lipoprotein (LDL) receptor upregulation and enhanced LDL catabolism, and there is evidence supporting this (Fernandez et al. 1995; Miettinen and Tarpila 1989).

Rice bran contains less total dietary fiber (6–14.4 vs. 15–22 g/100 g), and less soluble fiber (1.8–2.7 vs. 5.3–8.4 g/100 g) than oat bran (Marlett, 1993; Saunders, 1985). Based on its soluble fiber content alone, rice bran should have less hypolipidemic effect than other sources of fiber. However, rice bran is 12–23% oil, a relatively high percentage compared to most other bran sources, and the oil has an unusually high unsaponifiable matter concentration (4.2%) (Saunders 1985; Sugano and Tsuji 1997). This fraction includes tocotrienols, γ-oryzanol, β-sitosterol and unsaturated fatty acids, all of which may contribute to cholesterol reduction (Saunders 1985; Sharma and Rukmini 1987; Sugano and Tsuji 1997; Yoshino et al. 1989). Rice bran oil, possibly because of this unsaponifiable fraction or its fatty acid content, lowers cholesterol levels in hamsters, rats, humans and nonhuman primates (Kahlon et al. 1992; Nicolosi et al. 1991; Purushutharma et al. 1995; Seetharamaiah and Chandrasekhara 1989; Sharma and Rukmini 1986).

Feeding hamsters, mice, chicks and pigs rice bran containing the oil significantly reduces serum cholesterol (Hundemer et al. 1991; Kahlon et al. 1992; Marsono et al. 1993; Newman et al. 1992); rat studies show conflicting results (Anderson et al. 1994; Topping et al. 1990). Studies of rice bran in humans failed to show lipid reduction using defatted rice bran or brown rice (Kestin et al. 1990; Miyoshi et al. 1986; Sanders and Reddy 1992), but rice bran oil does produce an effect (Lichtenstein et al. 1994; Raghuram et al. 1989). Thus full-fat rice bran might reduce cholesterol more in humans than defatted rice bran and other sources of insoluble fiber.

We describe here the results of a randomized, double-blind, placebo-controlled, non-cross-over trial comparing the hypolipidemic effects of stabilized, full-fat rice bran, oat bran and rice starch (placebo) in moderately hyperlipidemic humans.

Previous Section
Next Section
METHODS

Subjects.
Healthy subjects of both sexes were recruited through community advertising. The protocol was approved by the Sutter Community Hospitals Institutional Review Board and informed consent was obtained. Fifty-two subjects were enrolled and randomly assigned to groups. They were predominantly middle-class Caucasians. They were nonsmokers, average age 51.7 ± 1.5 y (range 32–64 y), and 85–125% of ideal body weight (Metropolitan Life Insurance Company 1979). The average body mass index was 23.05 and 25.82 kg/m2 for males and females, respectively. None had experienced weight change of >4.5 kg in the preceding 6 mo.

Subjects were excluded if they were taking medication that might affect serum lipids (thyroid or steroid hormones, beta blockers, prednisone or diuretics) or had diabetes mellitus, uncontrolled hypertension (systolic blood pressure >140 mm Hg or diastolic blood pressure >90 mm Hg), symptomatic coronary or vascular disease, thyroid disease, hepatic abnormality or renal disease. The health status of prospective subjects was verified by physical examination and fasting blood chemistry.

Screening serum lipid levels were measured twice in each prospective subject, ≥1 wk apart, before the onset of the study. Those with consistent cholesterol concentrations between 5.95 and 8.02 mmol/L and a fasting triglyceride level

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รำข้าวโอ๊ตและรำข้าวเต็มไขมันคล้ายลด Hypercholesterolemia ใน Humans1, 2Ann L. Gerhardt3 และ Noreen บีกอลโล+ เข้าสังกัดผู้เขียนกรมการแพทย์ มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ศูนย์การแพทย์ Davis และซัท สถาบันหัวใจ แซคราเมนโต CA 95819 1 ส่วนถัดไปบทคัดย่อScientific studies support recommendations to increase dietary soluble fiber as part of hyperlipidemia treatment. Rice bran contains minimal soluble fiber, but rice bran oil has a hypolipidemic effect. Full-fat rice bran was compared with oat bran and a rice starch placebo in hyperlipidemic humans to see if it might have a role in the treatment of hyperlipidemia. Moderately hypercholesterolemic (5.95–8.02 mmol/L), nonsmoking, nonobese adults were studied in a 6-wk, randomized, double-blind, noncross-over trial. Three groups added 84 g/d of a heat-stabilized, full-fat, medium-grain rice bran product (n = 14), oat bran product (n = 13) or rice starch placebo (n = 17) to their usual low-fat diet. Serum cholesterol, triglycerides, HDL-cholesterol (HDL-C), LDL-cholesterol (LDL-C), apoA1 and apoB were measured before and at the end of the supplementation period. Serum cholesterol decreased significantly (P ≤ 0.05) by 8.3 ± 2.4% and 13.0 ± 1.8% in the rice bran and oat bran groups, respectively, but there was no change in the rice starch group. This change was attributable to LDL-C, which decreased by 13.7 ± 2.8% in the rice bran group and 17.1 ± 2.4% in the oat bran group (P ≤ 0.05). Serum apoB decreased proportionately. There was no consistent effect on triglycerides within each group and HDL-C and apoA concentrations did not change. The LDL-C:HDL-C ratio decreased significantly in the rice bran and oat bran groups. Stabilized, full-fat rice bran or oat bran, added to the prudent diet of hyperlipidemic adults, similarly reduced cholesterol and LDL-C and improved lipid ratios in 78% of these individuals. Rice bran, as well as oat bran, should be included in the prudent diet of individuals with hyperlipidemia.ไขมันไขมันในเลือดสูงข้าวรำใยมนุษย์Hypercholesterolemia เป็นปัจจัยเสี่ยงสำคัญกำหนดขึ้นสำหรับโรคหลอดเลือดหัวใจ ปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตเป็นแบบรักษาชนิดของไขมันในเลือดสูง (ชาติไขมันศึกษาโปรแกรม 1993) ส่วนใหญ่กว่า แนวทางของสมาคมหัวใจอเมริกันสำหรับรักษา hypercholesterolemia และปรับเปลี่ยนอาหารที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาส่วนใหญ่ได้เน้นอาหารไขมันและลดไขมัน (ห้องสมาคมอเมริกัน 1984)รวมถึงเส้นใยที่ละลายในอาหารที่แสดงจะ เป็นส่วนประกอบเพิ่มเติม ความสำคัญของความพยายามลดไขมัน (แอนเดอร์สันและ al. 1990) ข้าวโอ๊ตหมากฝรั่ง กัม guar และเพ กทิน เส้นใยละลายทั้งหมด มีผล hypocholesterolemic ในสัตว์ (แอนเดอร์สันและ al. 1984, al. et Matheson 1995 ทอดด์ et al. 1990) แห่งถั่ว ข้าวโอ๊ตรำ โลคัสท์ถั่วหมากฝรั่ง กัม guar ดิชั้น หรือเพกทินเพื่อมนุษย์อาหารลดระดับไขมันสูง 3-20% ตามการศึกษาออกแบบ (แอนเดอร์สันและ al. 1984, 1991, Everson et al. 1992 จัดด์ และ Truswell 1982 เคย์ และ Truswell 1977, Zavoral et al. 1983) เส้นใยไม่ละลายน้ำมีผลต่อระดับไขมัน (แอนเดอร์สันและ al. 1990, 1991, 1994, al. et เจงกินส์ 1993, Miettinen และ Tarpila 1989)The mechanism by which soluble fiber reduces serum cholesterol is not definitively established. The most likely postulate is that intestinal bile salt adsorption by fiber prevents bile salt reabsorption with or without dietary cholesterol absorption (Arjmandi et al. 1992; Ebihara and Schneeman 1989; Miettinen and Tarpila 1989). This leads to increased bile salt synthesis (Everson et al. 1992; Matheson et al. 1995) and low-density lipoprotein (LDL) receptor upregulation and enhanced LDL catabolism, and there is evidence supporting this (Fernandez et al. 1995; Miettinen and Tarpila 1989).Rice bran contains less total dietary fiber (6–14.4 vs. 15–22 g/100 g), and less soluble fiber (1.8–2.7 vs. 5.3–8.4 g/100 g) than oat bran (Marlett, 1993; Saunders, 1985). Based on its soluble fiber content alone, rice bran should have less hypolipidemic effect than other sources of fiber. However, rice bran is 12–23% oil, a relatively high percentage compared to most other bran sources, and the oil has an unusually high unsaponifiable matter concentration (4.2%) (Saunders 1985; Sugano and Tsuji 1997). This fraction includes tocotrienols, γ-oryzanol, β-sitosterol and unsaturated fatty acids, all of which may contribute to cholesterol reduction (Saunders 1985; Sharma and Rukmini 1987; Sugano and Tsuji 1997; Yoshino et al. 1989). Rice bran oil, possibly because of this unsaponifiable fraction or its fatty acid content, lowers cholesterol levels in hamsters, rats, humans and nonhuman primates (Kahlon et al. 1992; Nicolosi et al. 1991; Purushutharma et al. 1995; Seetharamaiah and Chandrasekhara 1989; Sharma and Rukmini 1986).Feeding hamsters, mice, chicks and pigs rice bran containing the oil significantly reduces serum cholesterol (Hundemer et al. 1991; Kahlon et al. 1992; Marsono et al. 1993; Newman et al. 1992); rat studies show conflicting results (Anderson et al. 1994; Topping et al. 1990). Studies of rice bran in humans failed to show lipid reduction using defatted rice bran or brown rice (Kestin et al. 1990; Miyoshi et al. 1986; Sanders and Reddy 1992), but rice bran oil does produce an effect (Lichtenstein et al. 1994; Raghuram et al. 1989). Thus full-fat rice bran might reduce cholesterol more in humans than defatted rice bran and other sources of insoluble fiber.We describe here the results of a randomized, double-blind, placebo-controlled, non-cross-over trial comparing the hypolipidemic effects of stabilized, full-fat rice bran, oat bran and rice starch (placebo) in moderately hyperlipidemic humans.Previous SectionNext SectionMETHODSSubjects.Healthy subjects of both sexes were recruited through community advertising. The protocol was approved by the Sutter Community Hospitals Institutional Review Board and informed consent was obtained. Fifty-two subjects were enrolled and randomly assigned to groups. They were predominantly middle-class Caucasians. They were nonsmokers, average age 51.7 ± 1.5 y (range 32–64 y), and 85–125% of ideal body weight (Metropolitan Life Insurance Company 1979). The average body mass index was 23.05 and 25.82 kg/m2 for males and females, respectively. None had experienced weight change of >4.5 kg in the preceding 6 mo.
Subjects were excluded if they were taking medication that might affect serum lipids (thyroid or steroid hormones, beta blockers, prednisone or diuretics) or had diabetes mellitus, uncontrolled hypertension (systolic blood pressure >140 mm Hg or diastolic blood pressure >90 mm Hg), symptomatic coronary or vascular disease, thyroid disease, hepatic abnormality or renal disease. The health status of prospective subjects was verified by physical examination and fasting blood chemistry.

Screening serum lipid levels were measured twice in each prospective subject, ≥1 wk apart, before the onset of the study. Those with consistent cholesterol concentrations between 5.95 and 8.02 mmol/L and a fasting triglyceride level <4.48 mmol/L were included in the study.

Materials.
A heat-stabilized, full-fat rice bran product, processed from California medium grain rice and containing a small amount of pectin-free apple juice concentrate (Vitafiber, Pacific Rice Products, Woodland, CA), was used. Oat bran product was obtained from Grain Millers Inc., Bellevue, WA. The rice starch placebo consisted of rice flour, sugar, salt and malt extract (202 Crisp Rice, Pacific Rice Products). Each was presented in a crisp form that could be sprinkled on or mixed into other food. The macronutrient and selected micronutrient content of each product is detailed in Table 1.

View this table:
In this window In a new window
Table 1.
Rice bran, oat bran and rice starch products composition

Protocol.
In this randomized, double blind, noncross-over study, subjects were assigned to receive rice bran product, oat bran product or rice starch placebo. There was no significant difference among groups in age, body mass index or male:female ratio. Subjects were given 84 g product per day to eat in addition to their regular diet for 6 wk. They continued to consume their usual diets and perform their customary exercise. At weekly visits the week's supply of product packets (3/d of 28 g each) was distributed, any unused packets from the previous week were collected and counted, blood pressure and weight were measured, food records were collected and symptoms and exercise were reviewed. Venous blood for measurement of serum cholesterol, triglycerides, high-density lipoprotein-cholesterol (HDL-C)2 and apolipoproteins was drawn at weeks 0, 3 and 6.

Weekly food records were analyzed by computer using Food Processor II (R) software (ESHA Research, Salem, OR). Analysis confirmed that there was no change in the baseline diet during the study period. Product was not included in this analysis.

Chemical analysis.
Cholesterol in finger-stick blood samples (used for screening potential subjects) was measured by Reflotron reflectance photometer (Boehringer Mannheim Diagnostics, Indianapolis, IN). Comprehensive chemistry panels were performed on a Technicon SMAC analyzer (Maclin and Yang 1986) at Physicians Clinical Laboratory, Sacramento, CA. Serum lipid levels were assayed by the Associated Regional and University Pathologists, Inc., Salt Lake City, Utah, using the following methods: total cholesterol and triglycerides were measured by Boehringer Mannheim enzymatic assays (Allain et al. 1974; Wahlefeld 1974). HDL-C was assayed after phosphotungstate precipitation of LDL and very low density lipoprotein (VLDL) (Burstein et al. 1970). LDL cholesterol (LDL-C) was calculated by Friedwald's formula (Friedewald et al. 1972). Apolipoproteins (apoA and apoB) were measured by rate nephelometry (Maciejko et al. 1987) with an ICS A

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และรำข้าวไขมันเต็มในรำข้าวโอ๊ตและลด humans1,2
Ann ล. ให้อาหารสำเร็จรูปและ gerhardt3 นอรีน พ. Gallo

1 ผู้แต่ง สังกัดภาควิชาอายุรศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียศูนย์การแพทย์และสถาบันหัวใจ Sutter Sacramento , CA 95819




ต่อไป ส่วนนามธรรมการศึกษาทางวิทยาศาสตร์สนับสนุนข้อเสนอแนะเพื่อเพิ่มเส้นใยอาหารที่ละลายน้ำได้เป็นส่วนหนึ่งของการรักษาภาวะไขมันในเลือดสูง . น้ำมันรำข้าวประกอบด้วยเส้นใยที่ละลายน้ำได้น้อย แต่น้ำมันรำข้าวมีผล hypolipidemic . รำข้าวไขมันเต็มข้าวเปรียบเทียบกับรำข้าวโอ๊ตและข้าวแป้ง ซึ่งในมนุษย์แต่ละที่จะดูว่ามันอาจจะมีบทบาทในการรักษาภาวะไขมันในเลือดสูง .คนไทยที่ระดับ 5.95 – 8.02 mmol / L ) , ไม่สูบบุหรี่ , ผู้ใหญ่เด็กไม่ศึกษาใน 6-wk ครั้งสำคัญ noncross กว่าคดี กลุ่มที่ 3 เพิ่ม 84 g / D ของความร้อนคงที่ , ไขมันเต็มรูปแบบกลางผลิตภัณฑ์น้ำมันรำข้าวเม็ด ( N = 14 ) , ผลิตภัณฑ์รำข้าวโอ๊ต ( n = 13 ) หรือข้าวแป้งที่ใช้ยาหลอก ( 17 ) อาหารไขมันต่ำปกติของพวกเขา เซรั่มคลอเลสเตอรอล ไตรกลีเซอไรด์ คอเลสเตอรอล HDL ( HDL-C )คอเลสเตอรอล LDL ( LDL-C ) และ apoa1 apob วัดก่อน และในช่วงปลายของผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร คอเลสเตอรอลในเลือดลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p ≤ 0.05 ) 8.3 ± 2.4 % และผลการ± 1.8% ในน้ำมันรำข้าวรำข้าวโอ๊ต และกลุ่ม ตามลำดับ แต่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในข้าว แป้ง ) เปลี่ยนจำนวนผู้ป่วยซึ่งลดลง 13.7 ± 2.8% ในน้ำมันรำข้าว และกลุ่ม 171 ± 2.4 % ในกลุ่มรำข้าวโอ๊ต ( P ≤ 0.05 ) เซรั่ม apob ลดลงอย่างเป็นสัดส่วน ไม่สอดคล้องต่อกิจกรรมภายในกลุ่มแต่ละกลุ่มและระดับ HDL-C และ apoa เปลี่ยนไม่ อัตราส่วนของ LDL-C : HDL-C ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มและรำข้าวรำข้าวโอ๊ต มั่นคงเต็มไขมัน รำข้าว หรือรำข้าวโอ๊ตเป็นอาหารแต่ละอย่างของผู้ใหญ่ ,ในทํานองเดียวกัน ลดคอเลสเตอรอลและไขมันในเลือด และเพิ่มอัตราส่วน 78% ของบุคคลเหล่านี้ น้ำมันรำข้าว รวมทั้งรำข้าวโอ๊ต ควรจะรวมอยู่ในอาหารของบุคคลที่มีภาวะไขมันในเลือดสูงกว่า

คอเลสเตอรอล ภาวะไขมันในเลือดสูง น้ำมันรำข้าว ใยมนุษย์
ให้อาหารสำเร็จรูปเป็นก่อตั้งสาขาปัจจัยเสี่ยงสำหรับโรคหลอดเลือดหัวใจ .การปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตเป็นรูปแบบที่นิยมของการรักษาสำหรับประเภทมากที่สุดของภาวะไขมันในเลือดสูง ( โปรแกรมคอเลสเตอรอลการศึกษาแห่งชาติ 1993 ) สมาคมหัวใจอเมริกันแนวทางการรักษาและการศึกษาเกี่ยวกับการปรับเปลี่ยนอาหารให้อาหารสำเร็จรูปส่วนใหญ่ได้มุ่งเน้นคอเลสเตอรอลในอาหารและการลดไขมัน ( American Heart Association , 1984 ) .

รวมทั้งเส้นใยในอาหารละลายน้ำได้แสดงเป็น เพิ่มเติม องค์ประกอบที่สำคัญของความพยายามในการลดคอเลสเตอรอล ( Anderson et al . 1990 ) หมากฝรั่งข้าวโอ๊ต , หมากฝรั่งกระทิงและเพกตินเส้นใยที่ละลายน้ำได้ทั้งหมด มี 4 ผลในสัตว์ ( Anderson et al . 1984 แมทธีสัน et al . 1995 ทอดด์ et al . 1990 ) เพิ่มถั่ว รำข้าวโอ๊ต ปาทังกาถั่วเหงือก , หมากฝรั่งกระทิง ,Psyllium หรือเพคตินเพื่อมนุษย์อาหารลดสูงระดับคอเลสเตอรอลโดย 3 – 20 % ขึ้นอยู่กับการออกแบบการศึกษา ( Anderson et al . 1984 , 1991 , Everson et al . 1992 และจัดด์ truswell 1982 , เค และ truswell 1977 zavoral et al . 1983 ) ไฟเบอร์ที่ไม่ละลายน้ำไม่มีผลต่อระดับคอเลสเตอรอล ( Anderson et al . 1990 , 1991 , 1994 , เจนกินส์ et al . 1993 miettinen tarpila

และ 1989 )กลไกที่ช่วยลดคอเลสเตอรอล เส้นใยที่ละลายน้ำได้ เซรั่ม ไม่ได้สร้างอย่างแน่นอน สมมุติฐานเกี่ยวกับมากที่สุดก็คือในการดูดซับน้ำดีเกลือแก้วไฟเบอร์ป้องกันเกลือน้ำดีที่มีหรือไม่มีการดูดซึมคอเลสเตอรอลในอาหาร ( arjmandi et al . 1992 ; เอบิฮาระ และ schneeman 1989 ; miettinen และ tarpila 1989 ) นี้นำไปสู่การเพิ่มการสังเคราะห์น้ำดีเกลือ ( Everson et al . 1992 ;แมทธีสัน et al . 1995 ) และ ไลโปโปรตีนความหนาแน่นต่ำ ( LDL ) ระหว่างตัวรับ LDL และเพิ่มกระบวนการสลายและมีหลักฐานสนับสนุนนี้ ( Fernandez et al . 1995 ; และ miettinen tarpila 1989 ) .

น้ำมันรำข้าวประกอบด้วยน้อยกว่าปริมาณเส้นใยอาหารทั้งหมด ( 6 – 14.4 vs 15 – 22 กรัม / 100 กรัม ) ละลายน้อยกว่าไฟเบอร์ ( 1.8 - 2.7 และ 5.3 - 8.4 กรัม / 100 กรัม ) สูงกว่ารำข้าวโอ๊ต ( มาร์ลิตต์ , 1993 ; Saunders , 1985 )ขึ้นอยู่กับเนื้อหาของเส้นใยที่ละลายน้ำได้คนเดียว น้ำมันรำข้าว น่าจะมีผล hypolipidemic น้อยกว่าแหล่งอื่น ๆของเส้นใย อย่างไรก็ตาม น้ำมันรำข้าว น้ำมัน 23 12 –ค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับแหล่งอื่น ๆ มากที่สุดร้อยละรำข้าวและน้ำมันมีความเข้มข้นขึ้น unsaponifiable สูงผิดปกติ ( 4.2% ) ( Saunders 1985 ; sugano สึจิและ 1997 ) ส่วนนี้รวมถึง โทโคไทรอีนγแกมมา - โอไรซานอล , ,บีตา - sitosterol และกรดไขมันไม่อิ่มตัว ซึ่งอาจนำไปสู่การลดคอเลสเตอรอล ( Saunders 1985 และ 1987 ; Sharma และรุกมินี ; sugano สึจิ 1997 ; โยชิโนะ et al . 1989 ) น้ํามันรําข้าว อาจจะเพราะเรื่องนี้ unsaponifiable เศษส่วนหรือเนื้อหาของกรดไขมันที่ช่วยลดระดับคอเลสเตอรอลในแฮมสเตอร์ , หนู , มนุษย์และไพรเมตที่ไม่ใช่มนุษย์ ( kahlon et al . 1992 ; นิโกโลซิ et al . 1991 ;purushutharma et al . 1995 ; seetharamaiah chandrasekhara Sharma และรุกมินี 1986 และ 1989 ; )

อาหารแฮมสเตอร์ , หนู , ไก่ และหมู น้ำมันรำข้าวผสมน้ำมันช่วยลดคอเลสเตอรอล เซรั่ม ( hundemer et al . 1991 ; kahlon et al . 1992 ; marsono et al . 1993 ; นิวแมน et al . 1992 ) ; หนูศึกษาแสดงผลที่ขัดแย้งกัน ( Anderson et al . 1994 ; topping et al . 1990 )การศึกษาของน้ำมันรำข้าวในมนุษย์ล้มเหลวที่จะแสดงการลดไขมันใช้รำข้าว หรือข้าวกล้อง ( kestin et al . 1990 ; มิโยชิ et al . 1986 ; แซนเดอร์ส และเรดดี้ 2535 ) แต่น้ำมันรำข้าวผลิตผล ( Lichtenstein et al . 1994 ; รากุราม และอื่นๆ 1989 ) ดังนั้นรำข้าวไขมันเต็มข้าวอาจลดคอเลสเตอรอลในมนุษย์มากกว่ารำข้าว และแหล่งอื่น ๆของเส้นใยที่ไม่ละลายน้ำ .

เราอธิบายที่นี่ผลของการศึกษาที่สำคัญ และไม่ข้ามการทดลองเปรียบเทียบผลของเสถียรภาพ hypolipidemic รำข้าวไขมันเต็ม , ข้าว , รำข้าวโอ๊ตและข้าวแป้ง ( หลอก ) ในแต่ละคน ส่วน


ก่อนหน้านี้ต่อไป



คน วิธีการศึกษา สุขภาพของทั้งสองเพศได้คัดเลือกผ่าน โฆษณาชุมชนซึ่งได้รับการอนุมัติจากสถาบันซัทเตอร์ โรงพยาบาลชุมชน คณะกรรมการตรวจสอบและแจ้งยินยอมได้ . ห้าสิบสองวิชาที่ลงทะเบียนเรียน และแบบสุ่มกลุ่ม พวกเขาส่วนใหญ่เป็นชนชั้นกลางผิวขาว . พวกเขาสูบบุหรี่เฉลี่ยอายุตนเอง± 1.5 Y ( ช่วง 32 และ 64 y ) และ 85 – 125 % ของน้ำหนักตัว ( บริษัทประกันชีวิตนครหลวง 1979 )ค่าดัชนีมวลกายและเป็น 23.05 25.82 กก. / ตร. ม. สำหรับชายและหญิง ตามลำดับ ใครมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงน้ำหนักของ > 4.5 กิโลกรัมในก่อนหน้านี้ 6 เดือน

ถ้าพวกเขามีจำนวนรวมการใช้ยาที่อาจมีผลต่อระดับไขมัน ( ต่อมไทรอยด์หรือสเตอรอยด์ฮอร์โมน ยาต้านเบต้า Prednisones หรือยาขับปัสสาวะ ) หรือมีภาวะเบาหวานความดันโลหิตสูงที่ควบคุมไม่ได้ ( systolic ความดัน > เลือด 140 มม. ปรอท หรือความดันโลหิต diastolic 90 มม. ปรอท ) , อาการโรคหลอดเลือดหัวใจหรือโรคหลอดเลือด โรคต่อมไทรอยด์ผิดปกติที่ตับหรือไต , โรค สถานะสุขภาพของคนผู้ถูกตรวจสอบความถูกต้องโดยการตรวจร่างกายและการอดอาหารเคมีในเลือด ตรวจระดับไขมันในเลือด

อนาคตวัดสองครั้งในแต่ละเรื่อง