The second judge had a headache as

The second judge had a headache as a result of thinking. Throwing down her pen, she said, "I can't do it. I'll let you do it. I feel like there should be a solution, but no matter how hard I try, I can't. It just doesn't correspond!"

The third judge threw up his arms. He had given up, too.

The male host blinked and thought, “No one could match it? Even the judges couldn't? That can't be!? Isn't it just a couplet!? There were so many famous experts here! There was strength in numbers!”

He looked towards an area where the Couplet Organization and the Writers' Association were. Those people were also silently trying to match it. Looking at the audience, all of them were focusing on the couplet. Each one refused to have their beliefs shaken, as they tried to solve it!

But after a long while, no one spoke!

Finally, Elder Qian threw down the pen in his hand. He raised his head and said, "Let's call it a day."

Big Thunder refused to throw in the towel as he quickly said, "Elder Qian, just give me a bit of time. I'm almost getting it."

"That's right; I'm just a word short. I just can't think of a single word." Another person from the Beijing Writers’ Association said.

Elder Qian interrupted them and issued the most authoritative opinion, "There's no need to think further, nor do you need to try matching. No matter how much time is given, no one can match it!"

Zhang Ye was surprised as he glanced at Elder Qian. Eh?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้พิพากษาสองมีอาการปวดหัวเป็นผลมาจากความคิด โยนลงปากกาของเธอ เธอบอก "ฉันทำไม่ ฉันจะให้คุณทำได้ ผมรู้สึกว่าควรมีวิธีการแก้ปัญหา แต่ไม่ว่าวิธีการที่ยากพยายาม ฉันไม่ มันก็ไม่ตรง"ผู้พิพากษาสามโยนขึ้นแขนของเขา เขาได้รับ เกินไปเจ้าชายคันนั้นกะพริบ และคิด ว่า "ไม่มีใครอาจตรงหรือไม่ แม้แต่ผู้พิพากษาไม่สามารถ ไม่สามารถ ไม่เพียง couplet มีชาญมีชื่อเสียงมากมายที่นี่ มีความแข็งแรงในตัวเลข"เขามองไปทางพื้นที่ Couplet องค์กรและสมาคมนักเขียนมาที่ ผู้คนยังเงียบพยายามตรงนี้ ท่านผู้ชม พวกเขาทั้งหมดถูกเน้น couplet แต่ละคนปฏิเสธที่จะมีความเชื่อของพวกเขาเขย่า พวกเขาพยายามที่จะแก้มันแต่หลังจากเป็นเวลานาน ไม่มีใครพูดในที่สุด พี่เคียนโยนลงปากกาในมือของเขา เขายกศีรษะของเขา และกล่าว ว่า "เราเรียกว่าวันนั้น"ฟ้าร้องใหญ่ปฏิเสธที่จะโยนผ้าเขากล่าวอย่างรวดเร็ว, "พี่ Qian เพียงแค่ให้บิตของเวลา ฉันเกือบจะได้รับมัน""ที่นี่ ฉันเพียงแค่คำพูดสั้น ๆ อัพโหลดของคำเดียวกัน" บุคคลอื่นจากสมาคมนักเขียนปักกิ่งกล่าวพี่เคียนขัดจังหวะพวกเขา และออกความเห็นสุดไทม์ "ไม่จำเป็นต้องคิดต่อไป หรือคุณต้องพยายามจับคู่ ไม่ว่าระยะเวลาที่กำหนด ไม่มีใครสามารถเข้ากับมันจางเย่รู้สึกประหลาดใจเขา glanced ที่พี่เชี่ยน เอ๊ะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้พิพากษาที่สองมีอาการปวดหัวเป็นผลมาจากความคิด โยนลงปากกาของเธอเธอกล่าวว่า "ฉันไม่สามารถทำมันได้. ฉันจะให้คุณทำมัน. ฉันรู้สึกเหมือนว่าควรจะมีวิธีการแก้ปัญหา แต่ไม่ว่าวิธีการที่ยากฉันพยายามที่ฉันไม่สามารถ. มันก็ doesn ' T ตรง! "

ผู้พิพากษาสามโยนขึ้นแขนของเขา เขาได้รับค่ามากเกินไป

ชายโฮสต์กระพริบตาและคิดว่า "ไม่มีใครสามารถตรงกับมันได้หรือไม่ แม้ผู้พิพากษาไม่สามารถ? ที่ไม่สามารถ !? มันไม่ได้เป็นเพียงแค่คู่ !? มีผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงจำนวนมากดังนั้นที่นี่แล้ว! มีความแข็งแรงอยู่ในตัวเลข! "

เขามองไปทางพื้นที่ที่องค์การโคลงและสมาคมนักเขียนได้ คนเหล่านั้นก็ยังเงียบ ๆ พยายามที่จะตรงกับมัน มองไปที่ผู้ชมทั้งหมดของพวกเขามุ่งเน้นไปที่คู่ แต่ละคนปฏิเสธที่จะมีความเชื่อของพวกเขาสั่นขณะที่พวกเขาพยายามที่จะแก้ปัญหาได้!

แต่หลังจากที่ยาวในขณะที่ไม่มีใครพูด!

สุดท้ายพี่ Qian โยนลงปากกาในมือของเขา เขายกศีรษะของเขาและกล่าวว่า "ขอเรียกมันว่าวัน."

บิ๊กทันเดอร์ปฏิเสธที่จะโยนในผ้าเช็ดตัวในขณะที่เขาได้อย่างรวดเร็วกล่าวว่า "พี่เควนเพียงแค่ให้ฉันสักหน่อยเวลา. ฉันเกือบจะได้รับมัน."

"นั่นคือขวา; ฉันแค่คำสั้น ๆ ฉันก็ไม่สามารถคิดคำเดียว.." คนที่มาจากสมาคมนักเขียนปักกิ่ง 'อีกคนหนึ่งพูด

พี่ Qian ขัดจังหวะพวกเขาและออกความคิดเห็นมีอำนาจมากที่สุด "มีความจำเป็นที่จะคิดต่อไปไม่ได้หรือไม่คุณจะต้องพยายามจับคู่. ไม่ว่าเท่าใดเวลาที่จะได้รับไม่มีใครสามารถตรงกับมัน!"

จางเจ้าก็ต้องประหลาดใจเมื่อเขาชำเลืองมองพี่เควน ใช่มั้ย?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้พิพากษาที่สองปวดหัวเป็นผลของการคิด โยนปากกาของเธอ เธอกล่าวว่า " ผมไม่สามารถทำมันได้ ผมจะให้คุณทำมัน ผมรู้สึกว่าควรมีวิธีแก้ปัญหา แต่ไม่ว่าฉันจะพยายามแค่ไหน ผมทำไม่ได้ มันไม่สอดคล้องกับ "ผู้พิพากษาที่สามโยนขึ้นแขนของเขา เค้ายอมแพ้ด้วยพิธีกรชายกระพริบตาและคิดว่า " ไม่มีใครสามารถตรงกับมัน แม้ผู้พิพากษาไม่ได้ ? ที่ไม่ได้เป็น ? มันไม่ใช่แค่โคลง ! ? มีหลายผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงที่นี่ มีความแข็งแรงในตัวเลข ! "เขามองไปยังพื้นที่ที่โคลงองค์กรและสมาคมนักเขียนอยู่ คนเหล่านั้นก็เงียบ ๆพยายามที่จะตรงกับมัน มองไปที่ผู้ชม ทั้งหมดของพวกเขา เน้น คู่เหมือน แต่ละคนก็มีความเชื่อของตนเองสั่น ขณะที่พวกเขาพยายามที่จะแก้ไขมันแต่หลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดได้ !ในที่สุด ท่านผู้เฒ่าเฉียนทิ้งปากกาในมือ เขายกศีรษะของเขาและกล่าวว่า " วันนี้พอแค่นี้ก่อนเถอะ "ใหญ่ฟ้าร้องปฏิเสธที่จะโยนในผ้าเช็ดตัว เขารีบกล่าวว่า " ท่านผู้เฒ่าเฉียน แค่ให้เวลาฉันหน่อย ฉันเกือบจะได้มัน "" นั่นสินะ ฉันก็แค่พูดสั้นๆ ฉันแค่ไม่คิดว่าคำเดียว " อีกคน จากสมาคมนักเขียนของกรุงปักกิ่งกล่าวว่าผู้เฒ่าเฉียนขัดจังหวะพวกเขาและออกความคิดเห็น ที่มีอำนาจมากที่สุด " ไม่ต้องคิดต่อ หรือคุณต้องพยายามจับคู่ให้ ไม่ว่าเท่าใดเวลาจะให้ไม่มีใครสู้มัน !จาง ท่านแปลกใจเมื่อเขาชายตามองผู้เฒ่าเฉียน เอ๋ ?