The Shipwreck In the passengers' si

The Shipwreck
In the passengers' sitting room on the Forfarshire Mrs Dawson
looked unhappily at Daniel, Mr
Robb, and two other
men - Thomas Buchanan and James Kelly. Her two children were crying
in her arms. 'I'm so
frightened. Do you think
we're going to die? What can we do, Mr Donovan, without the
engines?'
'Not much, Mrs Dawson,' said Daniel slowly. 'But there are some
islands, south of here, called
the Farne Islands.
They are very near. I've seen the lighthouse flashing on them. I
think the captain is trying to go
into the quieter water
between the islands and the mainland. I . . . I'll go outside
again, to see how near the lighthouse
is. I'll come back
and tell you.'
Daniel got up and went out into the night. It was raining hard now,
and the wind was
screaming from the back of the
ship. He stared into the dark. He could see nothing in the west.
Where was the light? He
walked carefully across the
ship, to the other side. Suddenly he fell on the wet deck, and he
caught the side of the ship with
his hands. Then he
looked up, and a light flashed into his eyes. There it was - the
lighthouse, only three hundred
metres away, to the
north!
'But this is wrong!' he thought. 'We're too close! Much too close!
I must tell the captain!'
He stood up and began to run along the deck. But there in front of
him, a great mountain of
white water flew into the
sky . . . ten . . . twenty metres above the ship.
'Rocks!' screamed Daniel. 'Rocks! There are rocks in front of us,
rocks all round! Captain!
CAPTAIN!'
The captain was already shouting at the sailors, and the ship was
turning, turning to the west,
away from the light.
But it was too late. There was a great crash, and Daniel and all
the sailors fell to the deck. Then
another crash . . .
and another. The waves lifted the Forfarshire and threw it onto the
rock, like a child playing
with a toy.
Daniel held onto the side of the ship, and stared into the dark.
The light flashed again from the
lighthouse. Then he
looked back along the ship. People were running out onto the deck,
and screaming.
Then another very big wave hit the ship. White water flew
everywhere, and fell on Daniel like
stones. He heard

19
a terrible crash, and more water fell on him. He opened his eyes,
and looked back along the
ship.
But there was nothing there.
Nothing but black water, and more waves. The ship was broken in
two, and the back of the
ship, with the captain
and all the rich passengers, was not there.
A voice shouted into the wind. 'God help us! Save us from the sea,
oh God!' The door of the
passengers' room was
broken. But there were still some people inside the room - Mr Robb,
Mrs Dawson and her two
children, Mr
Buchanan, and James Kelly. Mr Robb was praying loudly.
Daniel went carefully back along the deck to the broken door. He
put out his hand to touch it,
and then a wall of
white water hit the ship, and he could see nothing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แตก
ในห้องนั่งเล่นของผู้โดยสารบน Forfarshire นางดอว์สัน
มองความสุขที่แดเนียลนาย
บ์และอีกสอง
คน - โทมัสบูคานันและเจมส์เคลลี่ เด็กสองคนของเธอร้องไห้
ในอ้อมแขนของเธอ 'ฉันจึง
กลัว คุณคิดว่า
เรากำลังจะตาย? เราสามารถทำอะไรนายโดโนแวนโดยไม่มี
เครื่องมือ? '
'ไม่มากนางดอว์สัน, แดเนียลกล่าวว่าช้า แต่มีบางส่วนที่
หมู่เกาะทางตอนใต้ของที่นี่เรียกว่า
หมู่เกาะ Farne.
พวกเขาอยู่ใกล้มาก ผมเคยเห็นประภาคารกระพริบอยู่กับพวกเขา ผม
คิดว่ากัปตันกำลังพยายามที่จะไป
ลงไปในน้ำที่เงียบสงบ
ระหว่างเกาะและแผ่นดินใหญ่ ฉัน . . ฉันจะออกไปข้างนอก
อีกครั้งเพื่อดูว่าใกล้ประภาคาร
เป็น ฉันจะกลับมา
และบอกคุณ.
แดเนียลลุกขึ้นและเดินออกไปในเวลากลางคืน มันก็มีฝนตกอย่างหนักในขณะนี้
และลมที่ถูก
กรีดร้องจากด้านหลังของ
เรือ เขาจ้องมองเข้าไปในที่มืด เขาจะได้เห็นอะไรในทางทิศตะวันตก.
ในกรณีที่เป็นแสง? เขา
เดินอย่างระมัดระวังข้าม
เรือไปด้านอื่น ๆ ทันใดนั้นเขาล้มลงบนดาดฟ้าเปียกและเขา
จับด้านข้างของเรือด้วย
มือของเขา จากนั้นเขาก็
เงยหน้าขึ้นมองและแสงประกายเข้าไปในดวงตาของเขา มันก็มี -
ประภาคารเพียงสามร้อย
เมตรไป
ทางทิศเหนือ!
'แต่นี้ไม่ถูกต้อง! เขาคิดว่า 'เรากำลังใกล้เกินไป! ใกล้มากเกินไป!
ฉันต้องบอกกัปตัน! '
เขาลุกขึ้นยืนและเริ่มที่จะวิ่งไปตามดาดฟ้า แต่มีในด้านหน้าของ
เขาภูเขาที่ดีของ
น้ำสีขาวล่องลอยไปใน
ท้องฟ้า . . สิบ . . ยี่สิบเมตรเหนือเรือ.
'หิน! กรีดร้องแดเนียล 'หิน! มีโขดหินในหน้าของเรามี
หินทุกรอบ! กัปตัน!
CAPTAIN! '
กัปตันได้แล้วตะโกนที่ลูกเรือและเรือที่ถูก
เปลี่ยนหันไปทางทิศตะวันตก
ห่างจากแสง.
แต่มันก็สายเกินไป มีความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่เป็นและแดเนียลและ
ลูกเรือลดลงไปยังดาดฟ้า แล้ว
ความผิดพลาดอีก . .
และอื่น ๆ คลื่นยก Forfarshire และโยนมันลงบน
หินเหมือนเด็กเล่น
กับของเล่น.
แดเนียลจัดขึ้นบนด้านข้างของเรือและจ้องมองเข้าไปในความมืด.
แสงประกายอีกครั้งจาก
ประภาคาร จากนั้นเขาก็
หันกลับไปมองตามเรือ คนที่กำลังวิ่งออกไปยังดาดฟ้า
และกรีดร้อง.
จากนั้นอีกคลื่นใหญ่มากตีเรือ น้ำสีขาวบิน
ทุกที่และลดลงเมื่อแดเนียลเหมือน
ก้อนหิน เขาได้ยินเสียง19 ความผิดพลาดที่น่ากลัวและน้ำลดลงมากขึ้นกับเขา เขาเปิดตาของเขาและหันกลับไปมองตามเรือ. แต่ก็ไม่มีอะไรมี. แต่ไม่มีอะไรดำน้ำและคลื่นอื่น ๆ เรือถูกทำลายในสองและด้านหลังของเรือที่มีกัปตันและผู้โดยสารที่อุดมไปด้วยไม่ได้มี. เสียงตะโกนลม 'พระเจ้าช่วยให้เรา! ช่วยเราจากทะเล, โอ้พระเจ้า! ประตูห้องผู้โดยสารถูกหัก แต่ก็ยังมีบางคนที่อยู่ภายในห้องพัก - นาย Robb, นางดอว์สันและสองของเธอเด็ก, นายบูคานันและเจมส์เคลลี่ นายบ์กำลังสวดมนต์เสียงดัง. แดเนียลไปอย่างระมัดระวังพร้อมดาดฟ้ากลับไปที่ประตูหัก เขายื่นมือออกไปสัมผัสมันแล้วกำแพงน้ำสีขาวตีเรือและเขาจะได้เห็นอะไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรือ
ในผู้โดยสารนั่งอยู่ในห้องพักบน forfarshire คุณนายดอว์สัน
ดูไม่มีความสุขที่แดเนียล คุณ

และ ร็อบ อีกสองคน - โทมัส Buchanan และเจมส์เคลลี่ เด็กสองคนของเธอร้องไห้
ในอ้อมแขนของเธอ . ฉันจึง
ตกใจ คุณคิดว่า
เรากำลังจะตาย ? อะไรที่เราสามารถทำได้ คุณโดโนแวน โดยไม่
เครื่องยนต์ ?
' ไม่มาก คุณดอว์สัน ' ' แดเนียลอย่างช้าๆ แต่ก็มีบางเกาะ
,ทางทิศใต้ของที่นี่ เรียก

ซานฟรานซิสโกเกาะ พวกเขามีมากใกล้ ผมเคยเห็นประภาคารกระพริบบนพวกเขา ฉันคิดว่ากัปตันพยายาม


ไปในน้ำที่เงียบสงบระหว่างเกาะกับแผ่นดินใหญ่ ผม . . . . . . . ฉันจะออกไปข้างนอก
อีกครั้ง เพื่อดูว่าใกล้ประภาคาร
. ฉันจะกลับไปและบอกคุณ

' แดเนียลลุกขึ้นและออกไปในเวลากลางคืน ตอนนี้ฝนตกหนักและลมก็

,เสียงจากด้านหลังของ
เรือ เขาจ้องในที่มืด เขาอาจจะเห็นอะไรในตะวันตก .
ที่เป็นแสงสว่าง เขา

เดินอย่างระมัดระวัง ข้ามเรือไปอีกฝั่ง จู่ๆ เขาก็ล้มลงบนเตียงเปียก , และเขา
จับด้านข้างของเรือด้วย
มือของเขา แล้วเขา
เงยหน้าขึ้นมอง และเห็นแสงประกายในดวงตาของเขา นั่นมัน --
ประภาคาร ห่างเพียง 300 เมตรไป

, เหนือ
' แต่นี่มันผิดนะ ! ' เขาคิด เราใกล้เกินไปแล้ว ! มากเกินไปปิด !
ผมต้องบอกผู้กอง !
เขายืนขึ้นและเริ่มที่จะไปดาดฟ้า แต่ตรงหน้า
เขา , ภูเขามาก

น้ำสีขาวบินสู่ฟ้า . . . . . . . 10 . . . . . . . . ยี่สิบเมตร เรือ หิน '
' ! ' ลั่น แดเนียล หิน ! มีหินอยู่ข้างหน้าเรา
หินรอบๆ ! กัปตัน
กัปตัน !
กัปตันก็ตะโกนที่ลูกเรือและเรือ
เปลี่ยน , เปลี่ยนไปทางทิศตะวันตกห่างจากแสง
.
แต่มันสายไปแล้ว มันคือความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ และ แดเนียล และทั้งหมด
ชาวเรือล้มลงกับเตียง งั้น
ผิดพลาดอีก . . . . . . .
และอีก คลื่นยกและโยนมันลงบน forfarshire
หิน เหมือนกับเด็กเล่นกับของเล่น
.
แดเนียลจัดไว้ด้านข้างของเรือและจ้องมองเข้าไปในที่มืด แสงประกายอีกครั้งจาก

ประภาคาร แล้วเขา
มองกลับพร้อมเรือ คนกำลังวิ่งออกไปที่ดาดฟ้า

และ กรีดร้อง แล้วอีก ใหญ่มาก คลื่นตีเรือ น้ำสีขาวบิน
ทุกที่และลดลงในแดเนียลชอบ
หิน เขาได้ยิน

19
ความผิดพลาดที่น่ากลัว , และน้ำตกเขา เขาลืมตาขึ้นมา และมองกลับไปตาม


จัดส่งแต่มันไม่มีอะไรเลย มีแต่น้ำ
สีดำและคลื่นมากกว่า เรือเสียใน
2 และด้านหลังของเรือที่มีกัปตัน

, และทั้งหมดที่อุดมไปด้วยผู้โดยสารไม่ได้อยู่ที่นั่น .
เสียงตะโกนเข้าไปในลม . พระเจ้าช่วยเราด้วย ! บันทึกเราจากทะเล
โอ้พระเจ้า ! ประตูห้องถูก

ของผู้โดยสารเสีย แต่ยังมีผู้คนภายในห้อง - นายร็อบ ดอว์สันและสอง

คุณนายเด็ก , คุณ
Buchanan และเจมส์เคลลี่ นายร็อบ สวดเสียงดัง
แดเนียลไปอย่างระมัดระวัง ย้อนกลับไปตามดาดฟ้า ประตูเสีย เขา
เอื้อมมือไปสัมผัสมัน แล้วผนัง

น้ำสีขาวตีเรือ และเขาอาจจะเห็นอะไร