When he finally was incapable of re

When he finally was incapable of resisting the impossibly heavy dizziness in his brain, his vision became a field of white as he fainted while laying onto the rock wall behind him….

In the midst of his hazy consciousness, the silhouette of a girl that he had always tried to forget, slowly appeared…..

During the seven years he had lived in hatred, in order to obtain more power, he had desperately trained everyday until his entire body became tattered and was always close to death a countless number of times…. Every time, she would always gently treat his wounds, bring delicious food to him, fix his deteriorated clothing, and make the bed for him…. And on the next day, she would silently watch him leave….

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อในที่สุดเขาหมันต่อต้านมึนหนัก impossibly ในสมอง วิสัยทัศน์ของเขากลายเป็น เขตข้อมูลสีขาวเขาเป็นในขณะที่วางบนผนังหินด้านหลัง...กลางเขามัวสติ รูปเงาดำของสาวที่เขาจะพยายามลืม ช้าปรากฏ...ในช่วงเจ็ดปีที่เขามีอยู่ในความเกลียดชัง เพื่อให้ได้พลังงานมาก เขามีหมดฝึกทุกวันจนกว่าร่างกายของเขาทั้งหมดกลายเป็น tattered และถูกเสมอใกล้ตายในจำนวนครั้งที่นับไม่ถ้วน... เธอจะรักษาบาดแผลของเขาเบา ๆ เสมอ ให้อาหารเขา แก้ไขเสื้อผ้าของเขา deteriorated และปูนอนสำหรับเขา... และในวันถัดไป เธอจะอยู่เบื้องหลังดูเขาปล่อย...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อในที่สุดเขาก็ไม่สามารถทนอาการหนักจนไม่น่าเชื่อ ในสมองของเขา สายตาของเขาก็กลายเป็นทุ่งสีขาวที่เขาหมดสติ ขณะวางลงบนผนังหินหลังเขา . . . . . . .

อยู่ในจิตสำนึกของเขา ภาพเงาของหญิงสาวที่เขาพยายามจะลืม ค่อยๆ ปรากฏ . . . . .

ระหว่าง เจ็ดปีที่เขาได้อาศัยอยู่ในความเกลียดชัง เพื่อให้ได้พลังงานเขาได้พยายามฝึกทุกวันจนร่างกายของเขาทั้งหมดและกลายเป็นผ้าขี้ริ้วเสมอใกล้ความตายนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว . . . . . . . ทุกครั้ง เธอจะค่อยๆรักษาบาดแผลของเขา เอาอาหารอร่อย ๆให้เขาแก้ไขของเขาเสื่อมโทรมเสื้อผ้าและทำเตียงให้เขาได้ . . . และในวันถัดมา เธอจะเงียบ ๆมองดูเขาจากไป . . . . . . .