development increased for all treat

development increased

for all treatments as storage time increased, which was indicative of deterioration of the meat (Table 6). All treatments on days 0 and 1 were rated similar (P N 0.05)with no detectable off odor. Off odor scores increased (P b 0.05) from none detected (days 0 through 1) to moderately strong on day 9 for PVC treatments and perceptible on days 21 and 25 for all VP treatments. MAP treatments had no detectable off odor on days 0 through 3, and 9–14. Off odor in MAP treatments was detectable on days 7 (barely perceptible), 21 (perceptible for 10 and 30% fat) and 25 (perceptible for 10% fat and barely perceptible for 20 and 30 % fat). The fact that panelists scored MAP treatments barely perceptible on day 7 and none on the proceeding 9 and 14 days was attributed primarily to variability between samples

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พัฒนาเพิ่มขึ้น สำหรับการรักษาทั้งหมดเป็นระยะเวลาจัดเก็บเพิ่มขึ้น ซึ่งถูกส่อของเนื้อ (ตาราง 6) รักษาทั้งหมดในวันที่ 0 และ 1 ได้คะแนนคล้าย (P N 0.05) ที่ไม่มีสามารถลดกลิ่น ปิดกลิ่นคะแนนเพิ่มขึ้น (P b 0.05) จากไม่พบ (วันที่ 0 ถึง 1) ค่อนข้างแข็งแกร่งในวัน 9 สำหรับรักษา PVC และ perceptible วัน 21 และ 25 การรักษา VP ทั้งหมด รักษาแผนที่ได้ตรวจไม่ออกกลิ่นเวลา 0 ถึง 3 และ 9-14 ปิดกลิ่นในแผนการรักษาได้ตรวจในวัน 7 (แทบ perceptible), 21 (perceptible สำหรับไขมัน 10 และ 30%) และ 25 (perceptible 10% ไขมัน และแทบ perceptible สำหรับ 20 และ 30% ไขมัน) ความจริงที่ว่า panelists คะแนนรักษาแผนที่ perceptible แทบใน 7 วัน และไม่มีเวลาดำเนินการ 9 และ 14 ได้บันทึกหลักความแปรผันระหว่างตัวอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาที่เพิ่มขึ้นสำหรับการรักษาที่ทุกเวลาการเก็บรักษาที่เพิ่มขึ้นซึ่งเป็นตัวบ่งชี้ของการเสื่อมสภาพของเนื้อ (ตารางที่ 6) การรักษาทั้งหมดในวันที่ 0 และ 1 ได้รับการจัดอันดับที่คล้ายกัน (PN 0.05) โดยไม่มีการตรวจพบกลิ่นออก ปิดคะแนนกลิ่นที่เพิ่มขึ้น (P ข 0.05) ไม่มีการตรวจพบ (วันที่ 0 ถึง 1) ที่แข็งแกร่งในระดับปานกลางในวันที่ 9 สำหรับการรักษา PVC และสำเหนียกในวันที่ 21 และ 25 สำหรับการรักษา VP ทั้งหมด แผนที่การรักษาไม่มีการตรวจพบกลิ่นออกในวันที่ 0 ถึง 3 และ 9-14 ปิดกลิ่นในการรักษาเป็นแผนที่ที่ตรวจพบในวันที่ 7 (แทบจะไม่สำเหนียก), 21 (10 สำเหนียกและไขมัน 30%) และ 25 (สำเหนียกไขมัน 10% และแทบจะไม่สำเหนียก 20 และไขมัน 30%) ความจริงที่ว่าผู้ร่วมอภิปรายได้คะแนนการรักษาแทบจะไม่สังเกตเห็นแผนที่ในวันที่ 7 และไม่มีการดำเนินการใน 9 และ 14 วันถูกนำมาประกอบเป็นหลักในการแปรปรวนระหว่างกลุ่มตัวอย่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาเพิ่มขึ้น

สำหรับการรักษาทั้งหมดเป็นกระเป๋าเวลาเพิ่มขึ้น ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความเสื่อมของเนื้อ ( ตารางที่ 6 ) การรักษาทั้งหมดในวันที่ 0 และ 1 ได้คะแนนใกล้เคียงกัน ( P ( 0.05 ) ที่ไม่ได้ออกกลิ่น ปิดคะแนนกลิ่นเพิ่มขึ้น ( P B 005 ) จากการตรวจสอบไม่พบ ( วันที่ 0 ถึง 1 ) ระดับความแข็งแรงในวันที่ 9 สำหรับการรักษาพีวีซีและสำเหนียกในวันที่ 21 และ 25 สำหรับการรักษาของทั้งหมด แผนที่ตำรับมีกลิ่นไม่ได้ปิดในวันที่ 0 ถึง 3 และ 9 – 14 ปิดกลิ่นในแผนที่ทรีตได้ในวันที่ 7 ( แทบไม่สำเหนียก )