Marley was dead, to begin with – th

Marley was dead, to begin with – there’s no doubt about that. He was as dead as a doornail.

Marley and Scrooge were business partners once. But then Marley died and now their firm belonged to Scrooge, who was a stingy and heartless old man. Once upon a time, on Christmas Eve, old Scrooge sat busy in his office. It was very cold outside and in Scrooge’s office it was not much warmer either. Suddenly, a cheerful person entered the office. It was Scrooge’s nephew.

“A merry Christmas, uncle! God save you!” Fred said.

“Bah!” said Scrooge, “Humbug!”

“Christmas a humbug, uncle!” said Scrooge’s nephew. “You don’t mean that, I am sure?”

“I do,” said Scrooge. “What’s Christmas time to you? You have to pay bills without money! You’re a year older but not an hour richer! Keep Christmas in your way, and let me keep it in mine.”

“Keep it? But you don’t keep it,” said Scrooge’s nephew, who was a very friendly young man. He even tried to cheer Scrooge up and invited him for dinner on Christmas Day. But Scrooge said no and sent him out.

When Scrooge’s nephew left, two gentlemen came in to collect money for the poor who had no place they could go. Stingy Scrooge, however, didn’t give the gentlemen any money.

“Are there no prisons? Are there no workhouses?” he asked sarcastically and told them to leave the office.

When it was time to close the office, Scrooge talked to his clerk, Bob Cratchit.

“You want all day off tomorrow, don’t you?” said Scrooge.

“If that is okay, Sir,” answered the clerk.

“It’s not okay,” said Scrooge, “and it is not fair. After all, I have to pay you for the day although you don’t work. But if it must be, I want you to start work even earlier the following morning.”

Cratchit promised that he would; and the two went home.

Scrooge lived all alone in an old house. The yard was very dark and scary that night and when Scrooge wanted to unlock the door, he had the feeling that he saw Marley’s face there. This was rather spooky, but Scrooge was not frightened easily. “Humbug,” he said, opened the door and walked in. He locked himself in, however, which he usually didn’t do. But then he felt safe again and sat down before the fire.

Suddenly, Scrooge heard a noise, deep down below, as if somebody was dragging a heavy chain. The noise came nearer and nearer, and then Scrooge saw a ghost coming right through the heavy door. It was Marley’s ghost, and his chains were long; they were made of cash-boxes, keys and heavy purses.

“Who are you?” said Scrooge

“In life I was your partner, Jacob Marley.”

“But why do you come to me now?”

“I must wander through the world and I wear the chains because I was so stingy in life. I only cared about business but not about the people around me. Now, I am here to warn you. You still have a chance, Ebenezer. Three spirits will come to you. Expect the first tomorrow, when the bell tolls one.”

When he had said these words, Marley’s ghost disappeared; and the night became quiet again. Scrooge went straight to bed, without undressing, and fell asleep immediately.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาร์เลย์ตายจะเริ่มต้นด้วย - มีข้อสงสัยเกี่ยวกับว่าไม่มี เขาเป็นคนที่ตายเป็น doornail. มาร์เลย์และสครูจเป็นคู่ค้าทางธุรกิจครั้งเดียว แต่แล้วมาร์เลย์เสียชีวิตและตอนนี้ บริษัท ของพวกเขาเป็นสครูจซึ่งเป็นคนเก่าตระหนี่และความเมตตา กาลครั้งหนึ่งในวันคริสต์มาสอีฟสครูจเก่านั่งว่างในสำนักงานของเขา มันเป็นนอกหนาวมากและในสำนักงานของสครูจมันไม่ได้อุ่นมากทั้ง ทันใดนั้นเป็นคนที่ร่าเริงเข้ามาในสำนักงาน มันเป็นหลานชายของสครูจ. "เมอร์รี่คริสต์มาสลุง! พระเจ้าช่วยให้คุณประหยัด! "เฟร็ดกล่าวว่า." Bah! "กล่าวว่าสครูจ" หลอกลวง "" คริสมาสต์หลอกลวงลุง! "หลานชายของสครูจกล่าวว่า "คุณไม่ได้หมายความว่าผมมั่นใจว่า?" "ฉันทำ" สครูจกล่าวว่า "สิ่งที่เป็นเวลาที่คริสมาสต์กับคุณ? คุณจะต้องชำระค่าใช้จ่ายโดยไม่ต้องเงิน! คุณปีเก่า แต่ไม่ได้เป็นชั่วโมงยิ่งขึ้น! ให้คริสมาสต์ในทางของคุณและแจ้งให้เราเก็บไว้ในเหมือง. "" ให้มันได้หรือไม่ แต่คุณไม่ให้มัน "หลานชายของสครูจซึ่งเป็นชายหนุ่มที่ง่ายมากกล่าวว่า เขาก็พยายามที่จะเป็นกำลังใจให้สครูจและเชิญเขาสำหรับอาหารค่ำในวันคริสต์มาส แต่สครูจกล่าวว่าไม่มีและส่งเขาออก. เมื่อหลานชายของสครูจซ้ายบุรุษทั้งสองเดินเข้ามาในที่จะเก็บเงินสำหรับคนยากจนที่มีสถานที่ที่พวกเขาจะไม่ไป สครูจขี้เหนียว แต่ไม่ได้ให้สุภาพบุรุษเงินใด ๆ . "มีเรือนจำหรือไม่? มีโรงเลี้ยงไม่? "เขาถามประชดและบอกให้พวกเขาออกจากสำนักงาน. เมื่อมันเป็นเวลาที่จะปิดสำนักงานของสครูจได้พูดคุยกับพนักงานของเขาบ๊อบCratchit." คุณต้องการให้ทุกวันหยุดในวันพรุ่งนี้คุณไม่? "กล่าวว่า สครูจ. "ถ้านั่นไม่เป็นไรครับ" ตอบเสมียน. "มันไม่เป็นไร" สครูจกล่าวว่า "และมันเป็นสิ่งที่ไม่ยุติธรรม หลังจากที่ทั้งหมดฉันจะต้องจ่ายเงินให้คุณสำหรับวันที่ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ได้ทำงาน แต่ถ้ามันจะต้องเป็นฉันต้องการให้คุณที่จะเริ่มต้นการทำงานแม้ก่อนหน้านี้เช้าวันรุ่งขึ้น ". Cratchit สัญญาว่าเขาจะ; และทั้งสองก็กลับบ้าน. สครูจอาศัยอยู่คนเดียวในบ้านหลังเก่า ลานมืดและน่ากลัวมากในคืนนั้นและเมื่อสครูจต้องการที่จะปลดล็อคประตูที่เขามีความรู้สึกว่าเขาเห็นใบหน้าของมาร์เลย์มี นี่เป็นเหมือนผีค่อนข้าง แต่สครูจไม่ได้กลัวได้อย่างง่ายดาย "หลอกลวง" เขากล่าวว่าเปิดประตูและเดินเข้ามาใน. เขาขังตัวเองอยู่ใน แต่ที่เขามักจะไม่ได้ทำ แต่แล้วเขาก็รู้สึกปลอดภัยอีกครั้งและนั่งลงก่อนที่ไฟไหม้. ทันใดนั้นสครูจได้ยินเสียงลึกลงมาด้านล่างเช่นถ้าใครบางคนกำลังลากโซ่หนัก เสียงที่มาใกล้ชิดและใกล้ชิดและจากนั้นสครูจได้เห็นผีมาทางขวาผ่านประตูหนัก มันเป็นผีมาร์เลย์และเครือข่ายของเขาอยู่นาน พวกเขาทำของเงินสดกล่องกุญแจและกระเป๋าหนัก. "คุณเป็นใคร?" กล่าวว่าสครูจ"ในชีวิตผมเป็นคู่ของคุณจาค็อบมาร์เลย์." "แต่ทำไมคุณมาที่ฉันตอนนี้?" "ผมจะต้องเดินผ่าน โลกและฉันสวมใส่โซ่เพราะผมจึงตระหนี่ในชีวิต ฉันเท่านั้นที่ได้รับการดูแลเกี่ยวกับธุรกิจ แต่ไม่ได้เกี่ยวกับคนรอบข้าง ตอนนี้ฉันอยู่ที่นี่เพื่อเตือนคุณ คุณยังมีโอกาส Ebenezer สามวิญญาณจะมาให้คุณ คาดว่าในวันพรุ่งนี้แรกเมื่อระฆังโทลเวย์หนึ่ง ". เมื่อเขาได้กล่าวว่าคำเหล่านี้ผีมาร์เลย์หายไป; และกลางคืนกลายเป็นเงียบสงบอีกครั้ง สครูจเดินตรงไปที่เตียงโดยไม่มีเสื้อผ้าและผล็อยหลับไปในทันที

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Keep cam.Keep cam.Keep cam.Keep cam.Keep cam.Keep cam.Keep cam.Keep cam.Keep cam.