Background: Sleep disturbances and

Background: Sleep disturbances and depression are costly and potentially
disabling conditions that affect a considerable proportion of older adults. The
purpose of this study was to test the effectiveness of 6 months of elastic band
exercises on sleep quality and depression of wheelchair-bound older adults in
nursing homes.
Methods: One hundred twenty-seven older adults from 10 nursing homes
participated in this cluster randomized controlled trial, and 114 completed the
study. Participants were randomly assigned to two groups: experimental group
(five nursing homes, n ¼ 59) and control group (five nursing homes, n ¼ 55). A 40-
minute wheelchair-bound senior elastic band exercise program was implemented
3 times per week for 6 months. Sleep quality and depression of the
participants were examined at baseline, after 3 months, and at the end of the 6-
month study.
Discussion: Participants in the experimental group had longer sleep durations,
better habitual sleep efficiencies, and less depression than the control group at 3
months of the study and maintained them throughout the rest of the 6-month
study.
Conclusions: Nursing home directors could recruit volunteers to learn the program
and lead the elderly residents in wheelchairs in practicing the wheelchair-bound
senior elastic band exercises regularly in the facilities
Introduction
Sleep disturbances, such as altered sleep duration and
increased sleep fragmentation, are common among
older adults. In Taiwan, 69.3% of institutional older
adults were reported to have poor sleep quality (Lin, Su,
& Chang, 2003). The three most often reported sleep
disturbances are difficulty initiating sleep, difficulty
maintaining sleep, and early morning awakening
(Ohayon, 2002). Sleep disturbances in older adults are
ascribed to the inactive lifestyles of repetitive daily
routines, lack of physical exercise, and poor sleep
practices (e.g., excessive time spent in bed and sleeping
Supported by the National Science Council Taiwan (NSC99-2628-B-037-066-MY3).
* Corresponding author: Kuei-Min Chen, College of Nursing, Kaohsiung Medical University, 100 Shih-Chuan 1st Rd, Sanming District,
Kaohsiung, Taiwan 80708.
E-mail address: [e-mail] (K.-M. Chen).
0029-6554/$ - see front matter
2015 Elsevier Inc. All rights reserved.
http://dx.doi.org/10.1016/j.outlook.2014.08.010
Available online at www.sciencedirect.com
Nurs Outlook 63 (2015) 357 e 365
www.nursingoutlook.org
during the day; Foley, Ancoli-Israel, Britz, & Walsh,
2004). Wheelchair-bound older adults in nursing
homes were even more disposed to these situations.
The percentage of older adults using wheelchairs in
nursing homes is over 50% of that population (Kaye,
Kang, & LaPlante, 2002). Wheelchair use is one of the
obstacles to physical activity (Rimmer, 2005), which
might lead to further disability and mortality in older
adults (Hirvensalo, Rantanen, & Heikkinen, 2000). Inactive
lifestyles could further lead to tiredness, daytime
drowsiness, fatigue, depression, greater anxiety, irritability,
mood disturbances, immunosuppression,
inability to participate in activities, and an overall poor
quality of life (Buysse et al., 2008; Ouslander et al., 2006;
Stenholm et al., 2010). Among these symptoms,
depression is a costly and potentially disabling condition
affecting a considerable proportion of older adults.
Lin, Wang, and Huang (2007) reported a depression
prevalence rate of 81.8% among elderly nursing home
residents. Gueldner et al. (2001) claimed that older
adults who live in nursing homes have a higher prevalence
of depression than those living in the community.
No other daytime behavior has been associated with
better nighttime sleep than exercise (Youngstedt &
Kline, 2006). Lin et al. (2003) found that older adults
who exercised regularly had a better sleep quality.
Physically active individuals had a longer total sleep
time, better stage IV of the sleep cycle, and less rapid
eye movement sleep duration than sedentary individuals
(Youngstedt, O’Connor, & Dishman, 1997).
Moreover, older adults who participated in aerobic
exercise training were associated with a decreased risk
for clinical depression or anxiety (Mather et al., 2002).
Physical activity is associated with a decreased state of
depression and anxiety and enhanced psychological
well-being of individuals (Vuillemin et al., 2005).
Compared with individual exercises, group exercises
resulted in higher levels of interest and exercise
participation, more positive emotional effects (e.g.,
increased social interaction and lowered levels of
depression), and less financial and time burdens (Shin,
Lee, & Jang, 2007).
Among the various exercises, resistance training
stems the decline of muscular strength, which is one of
the most important issues related to aging in human
beings (Burton & Sumukadas, 2010). Elastic band exercises
have been used widely in rehabilitative medicine
and health enhancement (Colado et al., 2010; Ribeiro,
Teixeira, Brochado, & Oliveira, 2009). It is relatively
inexpensive and provides a practical form of training
that could be considered in program design for older
adults with mobility limitations (Webber & Porter, 2010).
Studies indicated that elastic band exercises improved
maximal voluntary thigh muscle strength (Binder et al.,
2005); increased isometric, isotonic, and isokinetic
muscle strength (Ribeiro et al., 2009; Webber & Porter,
2010; Woo, Hong, Lau, & Lynn, 2007); improved muscle
strength and flexibility (Latham & Liu, 2010; Nelson
et al., 2007); promoted muscle hypertrophy (Yasuda
et al., 2014); improved movement time (Webber &
Porter, 2010); improved knee extension and hip extension
strength (Dancewicz, Krebs, & McGibbon, 2003);
and sit-to-stand performance of older adults (Chen
et al., 2009b). Furthermore, elastic band resistance
training improved functional ability (Topp, Boardley,
Morgan, Fahlman, & McNevin, 2005), increased flexibility
and range of joint motion (Sugimoto & Blanpied,
2006; Swank, Funk, Durham, & Roberts, 2003), and
enhanced gait and balance of older adults (Topp,
Mikesky, Dayhoff, & Holt, 1996).
Previous studies have shown the physical effectiveness
of elastic band exercises; however, considerably
fewer studies have emphasized their psychological
benefits. In a pilot testing of a group of older adults in
wheelchairs, participants self-reported having more
muscle strength in their hands and legs; increased body
flexibility and range of joint motion; and, more importantly,
slept better and felt more energetic after 4 weeks
of elastic band exercises (Chen, Tseng, Chang, Huang, &
Li, 2013). Therefore, in addition to the physiological
health benefits, elastic band exercises could have
potential psychological health benefits. This study
aimed to test the effectiveness of 6 months of elastic
band exercises on sleep quality and depression of
wheelchair-bound older adults in nursing homes.
Methods
Design
A cluster randomized controlled trial was used. Ten
nursing homes that participated voluntarily were
randomly assigned to either the experimental or control
group using a black box drawing. Data were examined
at three points in time: baseline, at 3 months, and at the
end of the 6-month study. These time points were
specifically chosen to reflect the most frequent intervention
periods suggested in the literature (Chen et al.,
2009a) and for the purpose of understanding the
trends and changes in the 6-month period.
Setting and Participants
This study was conducted in 10 nursing homes in
Kaohsiung, Southern Taiwan. These nursing homes
were privately funded, government accredited, and
equipped with 49 beds, which resembled the majority
of nursing homes in Taiwan. Based on the nursing
home registry in Kaohsiung, the principal investigator
called the directors of the nursing homes to determine
their willingness to participate in the study; 10 nursing
home directors volunteered to participate. Inclusion
criteria were as follows: (a) aged 65 and over, (b) using
wheelchairs for mobility, (c) living in the facility for at
least 3 months, (d) cognitively intact (Short Portable
Mental Status Questionnaire score 8; Pfeiffer, 1975),
and (e) heavily or moderately dependent on others to
perform activities of daily living (ADLs; Barthel Index
358 Nurs Outlook 63 (2015) 357 e 365
score of 21e90). Exclusion criteria were (a) having severe
or acute cardiovascular, musculoskeletal, or pulmonary
illnesses or (b) suffering from a spinal cord
injury with no rehabilitation potential. Based on the
statistical software Sample Power 2.0 (SPSS Inc., Chicago,
IL), the required sample size was 56 participants
for each group (power ¼ .80, alpha ¼ .05, R2 of covariate
in medium level ¼ .13, effect size in medium level ¼ .25).
To consider the possibility of dropouts during the
study, a convenience sample of 127 participants was
recruited in the beginning and randomly assigned to two
groups based on the nursing homes where they lived: the
experimental group (five nursing homes, n ¼ 64) and the
control group (five nursing homes, n ¼ 63). A total of 115
participants completed the study (attrition rate ¼ 9.45%);
nine participants dropped out by the end of the 3-month
interval (experimental group: n ¼ 3, control group: n ¼ 6),
and three more participants dropped out by the end of
the 6-month interval (experimental group: n ¼ 1, control
group: n ¼ 2). Reasons for dropping out included
deceased (experimental group: n ¼ 3, control group: n ¼ 3)
and discharged from nursing homes (experimental
group: n ¼ 1, control group: n ¼ 5). To ensure the consistency
of the intervention received by the participants,
one experimental group participant with an attendance
rate less than 50% was further excluded, which yielded a
total of 114 participants in the final data analysis
(experimental group: n ¼ 59, control group: n ¼ 55;
Figure 1). The Mann-Whitney U and the Pearson chisquare
tests indicated no significant differences in the
demographic profiles of the participants rema

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พื้นหลัง: รบกวนการนอนหลับและซึมเศร้ามีค่าใช้จ่ายสูง และอาจปิดใช้งานเงื่อนไขที่มีผลต่อสัดส่วนของผู้ใหญ่รุ่นเก่ามาก ที่วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ทดสอบประสิทธิภาพของเดือน 6 วงยืดหยุ่นออกกำลังกายนอนหลับและภาวะซึมเศร้าของผู้ใหญ่เก่าถูกผูกไว้ข้างในบ้านพยาบาลวิธี: ผู้ใหญ่อายุหนึ่งร้อยยี่สิบเจ็ดจากบ้านพยาบาล 10เข้าร่วมในคลัสเตอร์ randomized ทดลองควบคุม และ 114 ที่เสร็จสมบูรณ์ศึกษา ผู้เข้าร่วมถูกกำหนดไว้โดยการสุ่มสองกลุ่ม: กลุ่มทดลอง(ห้าสถานพยาบาล n ¼ 59) และกลุ่มควบคุม (5 สถานพยาบาล n ¼ 55) 40 แบบมีการใช้งานโปรแกรมการออกกำลังกายนาทีข้างผูกกับอาวุโสยางยืดรัด3 ครั้งต่อสัปดาห์สำหรับ 6 เดือน นอนคุณภาพและภาวะซึมเศร้าของการผู้เรียนได้ตรวจสอบ พื้นฐาน หลังจาก 3 เดือน และท้าย 6-เดือนศึกษาสนทนา: ผู้เรียนในกลุ่มทดลองมีระยะเวลานอนหลับอีกต่อไปประสิทธิภาพเคยนอนหลับดีขึ้น และภาวะซึมเศร้าน้อยกว่ากลุ่มควบคุมที่ 3เดือนของการศึกษา และรักษาไว้ตลอด 6 เดือนเหลือศึกษาสรุป: พยาบาลกรรมการอาจรับสมัครอาสาสมัครเรียนรู้โปรแกรมและนำคนสูงอายุในรถเข็นในรถเข็นแบบผูกอาวุโสวงยางยืดออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอในการแนะนำนอนรบกวน เช่นระยะเวลาการนอนหลับเปลี่ยนแปลง และเพิ่มการกระจายตัวของป มีทั่วไปในหมู่ผู้ใหญ่รุ่นเก่า ในไต้หวัน 69.3% ของสถาบันเก่ามีรายงานผู้ใหญ่จะมีคุณภาพการนอนหลับที่ดี (Lin, Suและช้าง 2003) สามมักรายงานปเกิดมีปัญหาเริ่มต้นนอนหลับ ความยากลำบากรักษาป และตื่นเช้า(Ohayon, 2002) รบกวนนอนหลับในผู้ใหญ่รุ่นเก่าอยู่ascribed เพื่อชีวิตงานของซ้ำ ๆ ทุกวันงานประจำ กาย และนอนจนขาดปฏิบัติ (เช่น มากเกินไปเวลาที่ใช้ในเตียงและห้องนอนได้รับการสนับสนุน โดยการวิทยาศาสตร์แห่งชาติสภาไต้หวัน (NSC99-2628-B-037-066-MY3)* ผู้เขียนที่เกี่ยวข้อง: เฉิน Kuei นาที วิทยาลัยพยาบาล มหาวิทยาลัยการแพทย์สง นายนายสือ 100 1 ถนน เขต Sanmingเกาสง ไต้หวัน 80708ที่อยู่อีเมล์: [e-mail] (คุณม. Chen)0029-6554 / $ - เรื่องหน้าดู 2015 Elsevier อิงค์ สงวนลิขสิทธิ์ทั้งหมดhttp://dx.doi.org/10.1016/j.outlook.2014.08.010มีออนไลน์ที่ www.sciencedirect.comNurs Outlook 63 (2015) 357 อี 365www.nursingoutlook.orgในระหว่างวัน Foley อิสราเอล Ancoli, Britz และ วอลช์2004) การผูกกับรถเข็นพยาบาลมากกว่าผู้ใหญ่บ้านยิ่งถูกกำจัดกับสถานการณ์เหล่านี้เปอร์เซ็นต์ของผู้ใหญ่รุ่นเก่าที่ใช้รถเข็นในมีสถานพยาบาลกว่า 50% ของประชากรที่ (Kayeคาง & LaPlante, 2002) ใช้รถเข็นเป็นหนึ่งในอุปสรรคทางกายภาพกิจกรรม (Rimmer, 2005), ซึ่งอาจนำไปสู่ความพิการและการตายในการเก่าผู้ใหญ่ (Hirvensalo, Rantanen, & Heikkinen, 2000) ไม่ได้ใช้งานดำเนินชีวิตต่อไปอาจทำให้เทวัญดาราสปา กลางวันอาการง่วงนอน ความอ่อนเพลีย ซึมเศร้า วิตกกังวลมาก irritabilityอารมณ์แปรปรวน immunosuppressionไม่สามารถเข้าร่วมกิจกรรม และความยากจนโดยรวมคุณภาพชีวิต (Buysse et al., 2008 Ouslander และ al., 2006Stenholm et al., 2010) ระหว่างอาการเหล่านี้ภาวะซึมเศร้าเป็นเงื่อนไขค่าใช้จ่ายสูง และอาจปิดส่งผลกระทบต่อสัดส่วนของผู้ใหญ่รุ่นเก่ามากหลิน วัง และหวง (2007) รายงานภาวะซึมเศร้าการอัตรา 81.8% ผู้สูงอายุพยาบาลผู้อยู่อาศัย Gueldner et al. (2001) อ้างว่า ที่เก่าผู้ใหญ่ที่อาศัยอยู่ในสถานพยาบาลที่มีความชุกสูงโรคซึมเศร้ามากกว่าผู้อยู่อาศัยในชุมชนไม่ทำกลางวันเชื่อมโยงกับนอนค่ำคืนกว่าออกกำลังกายที่ดีขึ้น (Youngstedt &ไคลน์ 2006) Lin et al. (2003) พบว่ามากกว่าผู้ใหญ่ที่ใช้ประจำมีคุณภาพการนอนหลับดีกว่าบุคคลที่ใช้งานอยู่จริงได้นอนรวมความยาวเวลา ดีระยะ IV ของ วงจรการนอนหลับ และน้อยอย่างรวดเร็วระยะเวลานอนเคลื่อนไหวตามากกว่าบุคคลที่ไม่ค่อยเคลื่อนไหว(Youngstedt โอ และ Dishman, 1997)นอกจากนี้ ผู้ใหญ่สูงอายุที่เข้าร่วมในการเต้นแอโรบิกฝึกออกกำลังกายเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่ลดลงคลินิกซึมเศร้าหรือวิตกกังวล (แมเธอร์และ al., 2002)กิจกรรมทางกายภาพจะสัมพันธ์กับสถานะลดลงของภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล และปรับปรุงจิตใจสุขภาพของบุคคล (Vuillemin et al., 2005)เมื่อเทียบกับกลุ่มออกกำลังกาย ออกกำลังกายแต่ละส่งผลให้ระดับสูงสนใจและออกกำลังกายมีส่วนร่วม บวกอารมณ์เพิ่มเติมลักษณะพิเศษ (เช่นสังคมเพิ่มขึ้นและลดระดับภาวะซึมเศร้า), และน้อย กว่าภาระทางการเงิน และเวลา (ชินลี และแจง 2007)ระหว่างออกกำลังกายต่าง ๆ การฝึกอบรมความต้านทานการลดลงของกล้ามเนื้อความแข็งแรง ซึ่งเป็นหนึ่งในลำต้นของประเด็นสำคัญที่เกี่ยวข้องกับอายุในมนุษย์สิ่งมีชีวิต (เบอร์ตันและ Sumukadas, 2010) แถบยางยืดออกกำลังกายมีการใช้กันอย่างแพร่หลายใน rehabilitative ยาและปรับปรุงสุขภาพ (Colado et al., 2010 RibeiroTeixeira, Brochado และ Oliveira, 2009) จึงค่อนข้างราคาไม่แพงและแบบปฏิบัติของการฝึกอบรมที่อาจพิจารณาในการออกแบบโปรแกรมสำหรับรุ่นเก่าผู้ใหญ่ มีข้อจำกัดการเคลื่อนไหว (เวบเบอร์และกระเป๋า 2010)การศึกษาระบุว่า แถบยางยืดออกกำลังกายดีขึ้นความแข็งแรงของกล้ามเนื้อต้นขาสูงสุดความสมัครใจ (Binder et al.,2005); เพิ่มขึ้นวาดสามมิติ isotonic และ isokineticแรงของกล้ามเนื้อ (Ribeiro et al., 2009 เวบเบอร์และกระเป๋า2010 เกี้ยวพาน Hong, Lau และ ลินน์ 2007); กล้ามเนื้อดีขึ้นความแข็งแรงและความยืดหยุ่น (Latham & หลิว 2010 เนลสันร้อยเอ็ด al., 2007); ส่งเสริมกล้ามเนื้อ hypertrophy (ยาสึดะร้อยเอ็ด al., 2014); ปรับปรุงเวลาเคลื่อนไหว (เวบเบอร์และกระเป๋า 2010); ขยายปรับปรุงเข่าและสะโพกขยายความแข็งแรง (Dancewicz เครบส์ & McGibbon, 2003);และนั่งยืนประสิทธิภาพของผู้ใหญ่คนเก่า (เฉินร้อยเอ็ด al., 2009b) นอกจากนี้ ยางยืดวงต้านทานฝึกอบรมพัฒนาความสามารถในการทำงาน (Topp, Boardleyมอร์แกน Fahlman, & McNevin, 2005), เพิ่มความยืดหยุ่นและช่วงของการเคลื่อนไหวร่วม (Sugimoto & Blanpiedปี 2006 Swank ยอด เดอแรม และโร เบิตส์ 2003), และเดินเพิ่มขึ้นและยอดดุลของผู้ใหญ่คนเก่า (ToppMikesky, Dayhoff และ Holt, 1996)การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงประสิทธิภาพจริงของแถบยางยืดออกกำลังกาย อย่างไรก็ตาม อย่างมากการศึกษาน้อยมีเน้นจิตใจของพวกเขาประโยชน์ ในการนำร่องกลุ่มผู้ใหญ่รุ่นเก่ารถเข็น ผู้เรียนตนเองรายงานมีมากขึ้นความแข็งแรงของกล้ามเนื้อในมือและขา ร่างกายเพิ่มขึ้นความยืดหยุ่นและช่วงของการเคลื่อนไหวร่วมกัน และ ที่ สำคัญนอนหลับดีขึ้นและมีพลังมากขึ้นหลังจาก 4 สัปดาห์สักหลาดของแถบยางยืดออกกำลังกาย (Chen หยานี ช้าง หวง &หลี่ 2013) ดังนั้น นอกจากที่สรีรวิทยาสุขภาพ ออกกำลังกายยางยืดรัดได้ศักยภาพทางจิตใจสุขภาพ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบประสิทธิภาพของยางยืดมา 6 เดือนวงดนตรีออกกำลังกายนอนหลับและภาวะซึมเศร้าของผูกกับรถเข็นเก่าผู้ใหญ่ในสถานพยาบาลวิธีการการออกแบบคลัสเตอร์ randomized ทดลองควบคุมใช้ สิบบ้านพยาบาลที่เข้าร่วมโดยสมัครใจได้กำหนดทั้งการทดลองแบบสุ่ม หรือควบคุมกลุ่มที่ใช้วาดรูปกล่องดำ มีการตรวจสอบข้อมูลจุดสามเวลา: พื้นฐาน 3 เดือน และที่จะจุดสิ้นสุดของการศึกษา 6 เดือน เวลาจุดเหล่านี้ได้เลือกเพื่อแสดงการแทรกแซงบ่อย ๆ โดยเฉพาะรอบระยะเวลาที่แนะนำในวรรณคดี (Chen et al.,2009a) และ เพื่อความเข้าใจแนวโน้มและการเปลี่ยนแปลงในระยะเวลา 6 เดือนการตั้งค่าและผู้เข้าร่วมการศึกษานี้ได้ดำเนินการใน 10 บ้านพยาบาลในเกาสง ไต้หวันภาคใต้ บ้านเหล่านี้พยาบาลเอกชนได้รับการสนับสนุน รับรอง รัฐบาล และเพียบพร้อมไป ด้วยเตียง 49 ซึ่งคล้ายกับส่วนใหญ่ของบ้านพยาบาลในไต้หวัน ตามที่พยาบาลบ้านรีจิสทรีในเกาสง เอกชนหลักเรียกกรรมการบ้านพยาบาลเพื่อกำหนดยินดีที่จะเข้าร่วมในการศึกษา พยาบาล 10กรรมการบ้าน volunteered เข้าร่วม รวมเงื่อนไขมีดังนี้: (ก) อายุ 65 และกว่า, (ข) ใช้รถเข็นสำหรับการเคลื่อนไหว, (ค) สิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับที่อยู่อย่างน้อย 3 เดือน, (d) cognitively เหมือนเดิม (สั้นแบบพกพาสอบถามสถานะจิตคะแนน 8 เชลล์ไฟฟ์เฟอร์ 1975),และ (e) มาก หรือปานกลางขึ้นอยู่กับผู้อื่นดำเนินกิจกรรมของชีวิตประจำวัน (ADLs ดัชนี Barthel358 Nurs Outlook 63 (2015) 357 อี 365คะแนน 21e90) เกณฑ์แยกได้ (a) มีอย่างรุนแรงหรือเฉียบพลันหัวใจและหลอดเลือด musculoskeletal หรือระบบทางเดินหายใจ(b) หรือเจ็บป่วยทุกข์ทรมานจากสันหลังบาดเจ็บกับไม่ฟื้นฟูศักยภาพ ตามซอฟต์แวร์ทางสถิติตัวอย่างพลังงาน 2.0 (โปรแกรม Inc. ชิคาโกIL), ขนาดตัวอย่างต้องถูกคนที่ 56สำหรับแต่ละกลุ่ม (พลังงาน¼¼.80 อัลฟา.05, R2 ของ covariateในระดับ¼.13 ผลขนาดกลางระดับ¼.25).การพิจารณาความเป็นไปได้ของตกระหว่างการวิจัย ตัวอย่างความสะดวกของผู้เรียน 127 ครั้งพิจารณาในการเริ่มต้น และสุ่มให้สองกลุ่มตามที่พวกเขาอาศัยอยู่บ้านพยาบาล: การกลุ่มทดลอง (5 สถานพยาบาล n ¼ 64) และกลุ่มควบคุม (5 สถานพยาบาล n ¼ 63) จำนวน 115ร่วมดำเนินการศึกษา (attrition อัตรา¼ 9.45%);ผู้เข้าร่วม 9 หลุดออก ด้วยสิ้นเดือน 3ช่วง (กลุ่มทดลอง: n ¼ 3 กลุ่มควบคุม: n ¼ 6),และผู้เข้าร่วมเพิ่มเติมสามหลุดออกโดยช่วงเดือน 6 (กลุ่มทดลอง: n ¼ 1 ควบคุมกลุ่ม: ¼ 2 n) สาเหตุที่ปล่อยออกมารวมผู้ (กลุ่มทดลอง: n ¼ 3 กลุ่มควบคุม: n ¼ 3)และออกจากบ้านพยาบาล (ทดลองกลุ่ม: n ¼ 1 กลุ่มควบคุม: n ¼ 5) เพื่อให้มีความสม่ำเสมอของการแทรกแซงที่รับผู้เรียนผู้เข้าร่วมทดลองกลุ่มหนึ่ง ด้วยการเข้างานอัตราน้อยกว่า 50% ถูกเพิ่มเติมแยกออก ซึ่งผลการจำนวน 114 คนในการวิเคราะห์ข้อมูลขั้นสุดท้าย(กลุ่มทดลอง: n ¼ 59 กลุ่มควบคุม: n ¼ 55รูปที่ 1) วิทนีย์มานน์และ chisquare เพียร์สันทดสอบระบุไม่แตกต่างกันในการโพรไฟล์ rema คนประชากร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมา:
การรบกวนการนอนหลับและภาวะซึมเศร้ามีค่าใช้จ่ายที่อาจเกิดขึ้นและปิดการใช้งานที่มีผลต่อสภาพในสัดส่วนที่มากของผู้สูงอายุ
วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อทดสอบประสิทธิภาพของ 6 เดือนของวงดนตรีที่ยืดหยุ่นการออกกำลังกายที่มีต่อคุณภาพการนอนหลับและภาวะซึมเศร้าของรถเข็นที่ถูกผูกไว้สูงอายุในบ้านพยาบาล. วิธีการ: หนึ่งร้อยยี่สิบเจ็ดผู้สูงอายุจาก 10 สถานพยาบาลที่เข้าร่วมในการสุ่มกลุ่มนี้ทดลองควบคุมและ 114 เสร็จสิ้นการศึกษา ผู้เข้าร่วมถูกสุ่มให้ได้สองกลุ่มคือกลุ่มทดลอง(ห้าพยาบาล n ¼ 59) และกลุ่มควบคุม (ห้าพยาบาล n ¼ 55) 40 โปรแกรมนั่งรถเข็นที่ถูกผูกไว้ออกกำลังกายวงยืดหยุ่นอาวุโสนาทีถูกนำมาใช้สัปดาห์ละ 3 ครั้งเป็นเวลา 6 เดือน คุณภาพการนอนหลับและภาวะซึมเศร้าของผู้เข้าร่วมมีการตรวจสอบที่ baseline หลังจาก 3 เดือนและในตอนท้ายของ 6- The ศึกษาเดือน. การอภิปราย: ผู้เข้าร่วมในกลุ่มทดลองมีระยะเวลานานกว่าการนอนหลับที่มีประสิทธิภาพดีกว่าการนอนหลับเป็นปกติวิสัยและภาวะซึมเศร้าน้อยกว่าการควบคุมกลุ่มที่ 3 เดือนของการศึกษาและการบำรุงรักษาพวกเขาไปตลอดส่วนที่เหลือของ 6 เดือนการศึกษา. สรุป: กรรมการบ้านพยาบาลจะรับสมัครอาสาสมัครที่จะเรียนรู้โปรแกรมและนำไปสู่ผู้อยู่อาศัยผู้สูงอายุในรถเข็นในการฝึกนั่งรถเข็นที่ถูกผูกไว้ออกกำลังกายวงยืดหยุ่นระดับสูงอย่างสม่ำเสมอสิ่งอำนวยความสะดวกในการแนะนำการรบกวนการนอนหลับเช่นระยะเวลาการนอนหลับที่เปลี่ยนแปลงและการกระจายตัวของการนอนหลับที่เพิ่มขึ้นเป็นเรื่องธรรมดาในหมู่ผู้สูงอายุ ในไต้หวัน 69.3% ของสถาบันที่มีอายุมากกว่าผู้ใหญ่ที่ได้รับรายงานว่าจะมีคุณภาพการนอนหลับที่ไม่ดี(หลินซูและช้าง, 2003) ทั้งสามคนส่วนใหญ่มักจะรายงานการนอนหลับกับระเบิดที่มีความยากลำบากในการเริ่มต้นการนอนหลับยากลำบากในการนอนหลับการรักษาและตื่นตอนเช้า(Ohayon, 2002) รบกวนการนอนหลับในผู้สูงอายุที่มีการกำหนดวิถีชีวิตการใช้งานในชีวิตประจำวันของซ้ำขั้นตอนการขาดการออกกำลังกายและการนอนหลับที่ไม่ดีการปฏิบัติ(เช่นเวลามากเกินไปใช้เวลาอยู่บนเตียงนอนและสนับสนุนโดยสภาวิทยาศาสตร์แห่งชาติไต้หวัน (NSC99-2628-B-037 -066-MY3). * ผู้รับผิดชอบ: Kuei-มินเฉินวิทยาลัยพยาบาลเกาสงแพทย์มหาวิทยาลัย 100 Shih-ชวน 1 ถ Sanming อำเภอเกาสงไต้หวัน80708. อีเมล์: [e-mail] (K.-M. เฉิน). 0029-6554 / $? -. เห็นว่าหน้า 2015 เอลส์อิงค์สงวนลิขสิทธิ์http://dx.doi.org/10.1016/j.outlook.2014.08.010 ออนไลน์ที่มีจำหน่ายที่ www .sciencedirect.com Nurs Outlook ที่ 63 (2015) 357 365 อีเมล์www.nursingoutlook.org ในระหว่างวันที่โฟลีย์, Ancoli อิสราเอล Britz และวอลช์, 2004) รถเข็นคนพิการที่ถูกผูกไว้สูงอายุในการพยาบาลที่อยู่อาศัยได้มากขึ้นที่จะจำหน่ายสถานการณ์เหล่านี้. ร้อยละของผู้สูงอายุที่ใช้รถเข็นคนพิการในสถานพยาบาลที่มีมากกว่า 50% ของประชากรที่ (เคย์คังและLaPlante, 2002) ใช้เก้าอี้รถเข็นเป็นหนึ่งในอุปสรรคในการออกกำลังกาย (ริมเมอร์, 2005) ซึ่งอาจนำไปสู่ความพิการและการเสียชีวิตต่อไปในการที่มีอายุมากกว่าผู้ใหญ่(Hirvensalo, Rantanen และ Heikkinen, 2000) ไม่ได้ใช้งานการดำเนินชีวิตต่อไปอาจนำไปสู่ความเมื่อยล้าในเวลากลางวันง่วงนอนอ่อนเพลียซึมเศร้าความวิตกกังวลมากขึ้นหงุดหงิดกับระเบิดอารมณ์ภูมิคุ้มกัน, ไม่สามารถที่จะเข้าร่วมในกิจกรรมและยากจนโดยรวมคุณภาพชีวิต (Buysse et al, 2008;. Ouslander et al, 2006;. Stenholm et al, 2010) ท่ามกลางอาการเหล่านี้ภาวะซึมเศร้าเป็นภาวะที่ค่าใช้จ่ายที่อาจเกิดขึ้นและปิดการใช้งานที่มีผลต่อสัดส่วนของผู้สูงอายุ. หลินวังและ Huang (2007) รายงานภาวะซึมเศร้าอัตราความชุกของ81.8% ในกลุ่มโรงพยาบาลผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ใน Gueldner et al, (2001) อ้างว่ามีอายุมากกว่าผู้ใหญ่ที่อาศัยอยู่ในบ้านพยาบาลมีความชุกสูงของภาวะซึมเศร้ามากกว่าผู้ที่อาศัยอยู่ในชุมชน. ไม่มีพฤติกรรมในเวลากลางวันอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการนอนหลับตอนกลางคืนดีกว่าการออกกำลังกาย(Youngstedt และKline, 2006) หลิน et al, (2003) พบว่าผู้สูงอายุที่ออกกำลังกายเป็นประจำมีคุณภาพที่ดีกว่าการนอนหลับ. บุคคลที่ใช้งานร่างกายมีการนอนหลับอีกต่อไปรวมเวลาที่ดีกว่าขั้นตอนที่สี่ของวงจรการนอนหลับและรวดเร็วน้อยตาเคลื่อนไหวระยะเวลาการนอนหลับมากกว่าบุคคลที่อยู่ประจำ(Youngstedt คอนเนอร์ และ Dishman, 1997). นอกจากนี้ยังมีผู้สูงอายุที่เข้าร่วมในแอโรบิกการฝึกอบรมการออกกำลังกายที่มีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่ลดลงสำหรับโรคซึมเศร้าหรือความวิตกกังวล(ท้อง et al., 2002). การออกกำลังกายมีความเกี่ยวข้องกับรัฐที่ลดลงของภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลและที่เพิ่มขึ้นทางด้านจิตใจความเป็นอยู่ของประชาชน (Vuillemin et al., 2005). เมื่อเทียบกับการออกกำลังกายแต่ละการออกกำลังกายกลุ่มผลในระดับที่สูงขึ้นของดอกเบี้ยและการออกกำลังกายมีส่วนร่วมของผลกระทบทางอารมณ์เชิงบวกมากขึ้น(เช่นการเพิ่มขึ้นปฏิสัมพันธ์ทางสังคมและลดระดับของภาวะซึมเศร้า) และน้อยกว่าภาระทางการเงินและเวลา (ชินลีและจาง, 2007). ท่ามกลางการออกกำลังกายต่างๆการฝึกอบรมความต้านทานการเกิดการลดลงของความแข็งแรงของกล้ามเนื้อซึ่งเป็นหนึ่งในประเด็นที่สำคัญที่สุดที่เกี่ยวข้องกับริ้วรอยในมนุษย์สิ่งมีชีวิต(เบอร์ตันและ Sumukadas, 2010) การออกกำลังกายที่วงยืดหยุ่นได้ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในการแพทย์แผนฟื้นฟูและการเพิ่มประสิทธิภาพด้านสุขภาพ(Colado et al, 2010;. แบร์โตTeixeira, Brochado และ Oliveira 2009) มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างมีราคาไม่แพงและให้รูปแบบการปฏิบัติของการฝึกอบรมที่สามารถนำมาพิจารณาในการออกแบบโปรแกรมสำหรับการที่มีอายุมากกว่าผู้ใหญ่ที่มีข้อจำกัด การเคลื่อนไหว (เว็บเบอร์และพอร์เตอร์ 2010). การศึกษาชี้ให้เห็นว่าการออกกำลังกายที่วงยืดหยุ่นดีขึ้นต้นขาโดยสมัครใจสูงสุดแข็งแรงของกล้ามเนื้อ (Binder et al., 2005); ภาพวาดสามมิติที่เพิ่มขึ้น isotonic และ isokinetic แข็งแรงของกล้ามเนื้อ (แบร์โต et al, 2009;. เว็บเบอร์และพอร์เตอร์2010; วู, ฮ่องกง, Lau และลินน์, 2007); กล้ามเนื้อดีขึ้นแข็งแรงและความยืดหยุ่น (Latham & หลิว 2010 เนลสัน, et al, 2007.); เจริญเติบโตมากเกินไปของกล้ามเนื้อการส่งเสริมการลงทุน (ยาสุดะet al, 2014.); เวลาการเคลื่อนไหวที่ดีขึ้น (เว็บเบอร์และพอร์เตอร์, 2010); ขยายเข่าดีขึ้นและการขยายสะโพกความแข็งแรง (Dancewicz, มะเร็งและ McGibbon, 2003); และนั่งไปยืนประสิทธิภาพการทำงานของผู้สูงอายุ (เฉิน., et al, 2009b) นอกจากต้านทานวงยืดหยุ่นการฝึกอบรมการปรับปรุงความสามารถในการทำงาน (Topp, Boardley, มอร์แกน Fahlman และ McNevin 2005), เพิ่มความยืดหยุ่นและช่วงของการเคลื่อนไหวร่วมค้า(Sugimoto & Blanpied, 2006 สแวงค์, Funk, เดอร์แฮมและโรเบิร์ต, 2003), และการเดินเพิ่มขึ้นและความสมดุลของผู้สูงอายุ(Topp,. Mikesky, Dayhoff และโฮลท์, 1996) การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นถึงความมีประสิทธิภาพทางกายภาพของการออกกำลังกายวงยืดหยุ่น; แต่มากการศึกษาน้อยได้เน้นทางด้านจิตใจของพวกเขาได้รับประโยชน์ ในการทดสอบนำร่องของกลุ่มผู้สูงอายุที่อยู่ในรถเข็นมีผู้เข้าร่วมที่ตนเองรายงานเพิ่มเติมแข็งแรงของกล้ามเนื้อในมือและขาของพวกเขา ร่างกายที่เพิ่มขึ้นมีความยืดหยุ่นและช่วงของการเคลื่อนไหวร่วมกัน และที่สำคัญกว่านั้นนอนหลับที่ดีขึ้นและรู้สึกว่ามีพลังมากขึ้นหลังจาก 4 สัปดาห์ที่ผ่านมาของการออกกำลังกายวงยืดหยุ่น(เฉิน Tseng ช้างหวางและหลี่2013) ดังนั้นนอกเหนือไปจากทางสรีรวิทยาประโยชน์ต่อสุขภาพ, การออกกำลังกายวงยืดหยุ่นอาจมีประโยชน์ต่อสุขภาพทางจิตวิทยาที่อาจเกิดขึ้น การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบประสิทธิภาพของ 6 เดือนของการยืดหยุ่นการออกกำลังกายในวงดนตรีคุณภาพการนอนหลับและภาวะซึมเศร้าของรถเข็นที่ถูกผูกไว้สูงอายุในบ้านพยาบาล. วิธีการออกแบบการทดลองแบบสุ่มกลุ่มควบคุมที่ใช้ สิบพยาบาลที่สมัครใจเข้าร่วมถูกสุ่มให้ทั้งการทดลองหรือการควบคุมกลุ่มโดยใช้การวาดภาพกล่องดำ ข้อมูลการตรวจสอบที่สามจุดในเวลา: พื้นฐานที่ 3 เดือนและในตอนท้ายของการศึกษา6 เดือน จุดเวลาเหล่านี้ได้รับการคัดเลือกมาโดยเฉพาะเพื่อสะท้อนให้เห็นถึงการแทรกแซงที่พบบ่อยมากที่สุดช่วงเวลาที่แนะนำในวรรณคดี(Chen et al., 2009a) และเพื่อวัตถุประสงค์ในการทำความเข้าใจในแนวโน้มและการเปลี่ยนแปลงในระยะเวลา6 เดือน. การตั้งค่าและผู้เข้าร่วมการศึกษาครั้งนี้ได้ดำเนินการใน10 สถานพยาบาลในเกาสงทางตอนใต้ของไต้หวัน บ้านพยาบาลเหล่านี้เป็นหนี้เอกชนที่ได้รับการรับรองรัฐบาลและอุปกรณ์ที่มี49 เตียงซึ่งคล้ายกับส่วนใหญ่ของพยาบาลในไต้หวัน ขึ้นอยู่กับพยาบาลรีจิสทรีบ้านในเกาสงผู้วิจัยหลักที่เรียกว่ากรรมการของพยาบาลเพื่อตรวจสอบความตั้งใจที่จะมีส่วนร่วมในการศึกษา; 10 พยาบาลกรรมการบ้านอาสาที่จะเข้าร่วม รวมตามเกณฑ์ดังต่อไปนี้ (ก) อายุ 65 และ (ข) โดยใช้รถเข็นสำหรับการเคลื่อนไหว(ค) ที่อาศัยอยู่ในสถานที่เป็นเวลาอย่างน้อย3 เดือน (ง) การรับรู้เหมือนเดิม (สั้นแบบพกพาสถานะจิตคะแนนแบบสอบถาม8; Pfeiffer , 1975) และ (จ) ในระดับปานกลางหรือหนักขึ้นอยู่กับคนอื่น ๆ ที่จะดำเนินกิจกรรมในชีวิตประจำวัน(ADLs; Barthel Index 358 Nurs Outlook ที่ 63 (2015) 357 จ 365 คะแนน 21e90) หลักเกณฑ์การยกเว้นเป็น (ก) มีความรุนแรงโรคหัวใจและหลอดเลือดหรือเฉียบพลันกล้ามเนื้อปอดหรือการเจ็บป่วยหรือ(ข) ความทุกข์ทรมานจากการที่เส้นประสาทไขสันหลังได้รับบาดเจ็บที่มีศักยภาพในการฟื้นฟูสมรรถภาพไม่ ขึ้นอยู่กับตัวอย่างซอฟต์แวร์ทางสถิติเพาเวอร์ 2.0 (SPSS อิงค์, Chicago, IL) ขนาดของกลุ่มตัวอย่างต้องเป็นผู้เข้าร่วม 56 สำหรับแต่ละกลุ่ม (อำนาจ¼ 0.80, อัลฟา¼ 05, R2 ของตัวแปรร่วมในระดับปานกลาง¼ 0.13 ผล . ขนาดในระดับปานกลาง¼ 0.25) พิจารณาความเป็นไปได้ของการหลุดในระหว่างการศึกษาตัวอย่างความสะดวกสบายของผู้เข้าร่วม 127 ได้รับการคัดเลือกในการเริ่มต้นและสุ่มให้ทั้งสองกลุ่มขึ้นอยู่กับสถานพยาบาลที่พวกเขาอาศัยอยู่ที่: กลุ่มทดลอง (ห้า พยาบาล n ¼ 64) และกลุ่มควบคุม(ห้าพยาบาล n ¼ 63) รวม 115 เข้าร่วมการเสร็จสิ้นการศึกษา (อัตราการขัดสี¼ 9.45%) เก้าเข้าร่วมหลุดออกไปในตอนท้ายของ 3 เดือนช่วงเวลา(กลุ่มทดลอง: n ¼ 3 กลุ่มควบคุม: n ¼ 6), และสามเข้าร่วมมากขึ้นลดลง โดยในตอนท้ายของช่วงเวลา6 เดือน (กลุ่มทดลอง: n ¼ 1, การควบคุมกลุ่ม: n ¼ 2) เหตุผลในการออกรวมผู้เสียชีวิต (กลุ่มทดลอง: n ¼ 3 กลุ่มควบคุม: n ¼ 3) และออกจากสถานพยาบาล (จากการทดลองกลุ่ม: n ¼ 1, กลุ่มควบคุม: n ¼ 5) เพื่อให้แน่ใจว่าสอดคล้องของการแทรกแซงที่ได้รับจากผู้เข้าร่วมเป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมกลุ่มทดลองที่มีการเข้าร่วมประชุมอัตราน้อยกว่า50% ได้รับการยกเว้นต่อไปซึ่งให้ผลรวมของ114 เข้าร่วมในการวิเคราะห์ข้อมูลขั้นสุดท้าย(กลุ่มทดลอง: n ¼ 59, กลุ่มควบคุม : n ¼ 55 รูปที่ 1) ยู Mann-วิทนีย์เพียร์สันและค่าไคสแควทดสอบที่ระบุไม่มีความแตกต่างในรูปแบบของกลุ่มผู้เข้าชมREMA เข้าร่วม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พื้นหลัง : การนอนหลับและภาวะซึมเศร้า เนื่องจากมีราคาแพง และอาจ
ปิดเงื่อนไขที่มีผลต่อสัดส่วนมากของผู้สูงอายุ
วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อทดสอบประสิทธิภาพของ 6 เดือนของการออกกำลังกายยืดวงดนตรี
ต่อคุณภาพการนอนหลับและภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุในรถเข็นไว้

บ้านพยาบาล วิธีการ : หนึ่งร้อยยี่สิบเจ็ดผู้สูงอายุจาก 10 บ้านพยาบาล
เข้าร่วมกลุ่มนี้การวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุมและ 114 เสร็จ
ศึกษา ผู้เข้าร่วมถูกสุ่มเข้ากลุ่ม 2 กลุ่ม คือ กลุ่มทดลองกลุ่มทดลอง (
5 บ้านพยาบาล , N ¼ 59 ) และกลุ่มควบคุม ( ห้าบ้านพยาบาล , N ¼ 55 ) 40 -
เดี๋ยวรถเข็นผูกอาวุโสยืดโปรแกรมการออกกำลังกายที่ใช้
3 ครั้งต่อสัปดาห์ เป็นเวลา 6 เดือน คุณภาพการนอนหลับและภาวะซึมเศร้าของ
ผู้เข้าร่วมศึกษาในผู้ป่วยหลังจาก 3 เดือน และในตอนท้ายของเดือน 6 -

สนทนา : ผู้ศึกษา ในกลุ่มทดลองมีระยะเวลายาว นอนดีกว่าหลับ
นิสัย , ประสิทธิภาพ , และน้อยกว่าภาวะซึมเศร้ามากกว่ากลุ่มควบคุมที่ 3
เดือนของการศึกษาและรักษาพวกเขาตลอด 6 เดือนที่เหลือ

สรุป : การศึกษาผู้อำนวยการสถานพยาบาลจะรับสมัครอาสาสมัครที่จะเรียนรู้โปรแกรม
และนำประชาชนผู้สูงอายุในรถเข็นรถเข็นผูกพัน
อาวุโสในการฝึกยืดแบบฝึกหัดอย่างสม่ำเสมอในเครื่อง

นอนสงบเบื้องต้น เช่น การเปลี่ยนแปลงและการเพิ่มระยะเวลาหลับ

หลับเป็นปกติในหมู่ผู้สูงอายุ ในไต้หวัน , 69.3 %
สถาบันเก่าผู้ใหญ่มีรายงานว่ามีคุณภาพการนอนไม่ดี ( หลิน ซู ,
&ช้าง , 2003 ) สามส่วนใหญ่มักจะรายงานรบกวนการนอนหลับ
จะยากเริ่มนอนยาก

คงนอน และตื่นเช้า ( ohayon , 2002 ) นอนหลับผิดปกติในผู้ใหญ่รุ่นเก่า
ascribed ไปใช้ชีวิตเฉื่อยชาของกิจวัตรซ้ำ ๆทุกวัน
, การขาดการออกกำลังกาย และการปฏิบัตินอน
ไม่ดี ( เช่นเวลามากเกินไป ใช้เวลาในเตียงและหลับ
ได้รับการสนับสนุนโดยสภาวิทยาศาสตร์แห่งชาติไต้หวัน ( nsc99-2628-b-037-066-my3 )
* ที่เขียน : กุยมินเชน วิทยาลัยพยาบาล มหาวิทยาลัยการแพทย์เกาสง , 100 Shih ชวน 1st Rd , Sanming ตำบล
เกาสง , ไต้หวัน 80708 .
e - mail address : [e-mail] ( K -
ม. เฉิน ) 0029-6554 / $ - ดูเรื่องหน้า
2015 Elsevier Inc . All Rights Reserved .
http :/ / DX ดอย . org / 10.1016 / j.outlook . 2014.08.010
ใช้ได้ออนไลน์ที่ www.sciencedirect . com
การพัฒนาหลักสูตรพยาบาลศาสตร์ Outlook 63 ( 2015 ) 357 E 365
www.nursingoutlook . org
ในระหว่างวัน โฟลี่ย์ ancoli อิสราเอล บริตซ์& Walsh
, 2004 ) รถเข็นถูกผู้ใหญ่ในบ้านพยาบาล
ถูกยิ่งทิ้งเพื่อสถานการณ์เหล่านี้ .
เปอร์เซ็นต์ของผู้สูงอายุที่ใช้รถเข็นใน
พยาบาลเกิน 50% ของประชากร
( เคย์