“Bastard!” Yale bellowed.“You aren’

“Bastard!” Yale bellowed.

“You aren’t able to kill me. There’s no way you’ll be able to personally take revenge.” Odin laughed delighted.

A layer of frost appeared on Linley’s face.

“Absorb this into your body, then activate it.” With a flip of his hand, Linley produced a drop of black liquid, which floated towards Yale.

“Huh?” Odin’s face changed.

“Aren’t you very powerful? You are only an ordinary Seven Star Specter, and one who trains in the Edicts of Death. I want to see if your body is tough enough to withstand a strike which uses Sovereign power!” Linley laughed calmly.

Yale’s eyes lit up.

“Third Bro, thank you.” Yale immediately absorbed the drop of Sovereign’s Might into his body, and then, with a ‘bang’ sound, black light exploded forth from Yale’s body as a terrifying aura spread out from it. Yale held that deep azure spear, which swirled with black light. Yale let out a deep growl…

“DIE!”

Yale struck out as fast as lightning, stabbing wildly with that deep azure spear towards Odin.

“NO!!!!” Odin only had enough time for one final, miserable scream.

Yale didn’t stab directly into Odin’s head; he wildly, randomly stabbed, leaving more than ten bloody holes throughout Odin’s body before finally piercing through his head!

“Huff, huff…” Yale panted wildly as he launched several more stabbing blows, then began to tremble.

Odin just lay there limply, not responding all. His divine artifacts fell out of his body, but because of the repulsive force, they remained next to him.

“Dead. Odin’s dead. I personally killed him.” Yale raised his head, laughing wildly, but his tears flowed downwards. Yale seemed to be gripped by madness.

But seeing this, Linley only let out a sigh of relief.

Yale was releasing the hatred that had been pent up deep within his heart. Afterwards, he would be much better.

A long while later, Yale finally regained his former calm. He turned his head to look towards Linley. A grateful look; that was it. Linley laughed, then walked over and patted him on the shoulders. “Let’s go.” They were brothers who had played together since they were youths. Some words simply didn’t need to be said.

George and the others felt happy for Yale as well.

And then, Linley’s group of experts boarded their metallic lifeform and left.

As for Sayant, the Lord Prefect of Northbone Prefecture, he and his men all looked at each other, letting out mental sighs of relief.

“Lord Prefect, this Linley is too, too powerful.” A nearby azure-robed man said in a low voice. “Odin was a Seven Star Specter, but he was trapped by Linley to the point of not being able to fight back. What sort of technique is this? Also, Linley’s speed is utterly inconceivable.”

Given how fast they were, when ordinary commanders encountered Paragons, they weren’t able to fight back at all.

“Given how fast he was, and how he could use energy to trap a Seven Star Specter…while only using ordinary divine earth power…” Sayant’s face was solemn. “This Linley most likely truly is a Paragon.”

The people by his side were all stunned.

Paragon?

“Let’s go. All of you, go back!” Sayant’s face was sinister, and his voice was dark.

“Whooooosh.” A wild wind howled, and the wind slashed across the land like knives.

Ironknife Gorge. Within the castle.

Within the wide, empty area, there were two giant teleportation arrays. Suddenly, one of them flashed with countless sparkles of light, and the surrounding Bloodridge soldiers couldn’t help but to turn their heads to look.

The light dissipated, and a group of people merged.

One of the Bloodridge soldiers recognized them, and his eyes lit up. He hurriedly bowed. “Greetings again, milord.” Last time, when Linley had used this teleportation array to depart, this soldier had clearly seen Linley and knew that Linley had the Bloodridge Sovereign’s medallion.

“Mm.” Linley nodded slightly. “We will wait here momentarily. We will leave in a bit.”

“Please feel free, milord.” The Bloodridge soldier smiled.

Linley’s group waited there in the air above the vast, empty area. Bebe mumbled, “Boss, it should be fairly fast for you to arrive from the Yulan continent. Why haven’t you arrived yet? It’s been a thousand years since I’ve seen Ninny, and Nana…” Bebe missed his wife and daughter.

“We are almost here.” Linley said with a laugh. “It takes a bit of time for us to all fly from the Yulan continent to the Arctic Icecap…”

“Linley, little Wharton is coming as well, right?” Hogg was rather nervous and excited.

“Yes, Father.” Linley laughed and nodded.

His father hadn’t seen Wharton in a very long time. Wharton had been sent off to the O’Brien Empire very early on, and when his father had died, the last mental impression he had of Wharton was most likely the toddler Wharton. Linley said with a laugh, “Father, I imagine once you see Wharton, you won’t be able to recognize him right away.”

“I will definitely be able to recognize him.” Hogg was completely certain.

“Oh, we just entered the teleportation array. We are coming.” Linley said. His divine fire clone was coming alongside this large group of people.

Immediately, everyone turned to look at the teleportation array, only to see it once more flash with countless specks of light. Moments later, the light finally, completely vanished. A large group of people was gathered there, with the leader being Linley’s divine fire clone and Delia. The divine fire clone flew towards Linley, merging into him.

Upon merging in, the five souls intermixed.

Instantly…

Linley’s four mutated souls began to send surges of spiritual energy towards the divine fire clone’s soul, which slowly began to change. After all, the five souls were one to begin with.

“Father.” Wade, Taylor, and Sasha all ran towards Linley.

“FATHER!!!!” Wharton stood there, staring at Hogg, stunned.

Hogg stared at this burly, muscular youth in front of him. Wharton had a hint of Hogg in his face, and was fairly similar in appearance to Linley as well. But more importantly…when Hogg looked into Wharton’s eyes, it was as though he was looking back into the big eyes of toddler Wharton. “Wharton?” Hogg said softly.

“It’s me, Father.” Wharton ran forward, tightly embracing Hogg.

“Wonderful. Wonderful.” Hogg couldn’t keep his eyes from turning red.

After a long while, the two, father and son, separated.

“Father, look. This is your grandson, Wade. This is Taylor. This is your granddaughter, Sasha…” Linley walked forward, laughing as he made the introductions.

Wharton hurriedly made some introductions of his own. “Father, this is your grandson, Cena…and him. Arnold, quick, come over here. This is your great-grandfather. Father, this chubby-faced fellow is Arnold’s son.” Many people had come on this trip. Everyone who had reached the Saint-rank had come, leaving behind only a few people.

“Wonderful. Wonderful.” Hogg nodded repeatedly. All he could do was repeatedly smile.

“Alright, Father, let’s head to the Skyrite Mountains first.” Linley laughed.

This giant group of people immediately boarded the metallic lifeform and flew out from Ironknife Gorge.

Those Bloodridge soldiers all stared there, stupefied. They glanced at each other.

“Important people really are different! In one breath, he brought an entire family of more than a hundred people to the Infernal Realm. Grandfathers, grandchildren…there really were quite a few people.”

“Right, Captain. Why did you address that brown-haired man as ‘milord’. Who is he?”

“You don’t know this, but last time, when I was on duty, that brown-haired man came bearing the medallion of the Sovereign, using it to activate the teleportation portal for free! Even most Emissaries don’t possess that medallion. Only a person with a certain status will be able to acquire a treasure like that.” The Bloodridge soldiers, bored, chattered amongst themselves.

As for Linley’s family, they all made haste towards the Skyrite Mountains

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ลูกครึ่ง" เยล bellowed"คุณไม่สามารถที่จะฆ่าฉัน ไม่มีทางได้คุณจะแค้นส่วนตัว" โอดินหัวเราะยินดีชั้นของน้ำแข็งที่ปรากฏบนใบหน้าของ Linley"ดูดซับนี้เป็นร่างกายของคุณ แล้วเรียกใช้งาน" ด้วยการพลิกมือของเขา Linley ผลิตหยดของเหลวสีดำ ซึ่งลอยไปทางเยล"ฮะ" ใบหน้าของโอดินการเปลี่ยนแปลง"ไม่คุณมีประสิทธิภาพสูงหรือไม่ คุณใจเท่าการปกติเจ็ดดาว Specter คนรถไฟขตาย อยากจะดูว่าร่างกายของคุณเหนียวพอที่จะทนต่อการนัดหยุดงานซึ่งใช้อำนาจอธิปไตย" Linley หัวเราะเบา ๆสายตาของเยล"สาม Bro ขอบคุณคุณ" เยลหยดของโซเวอร์เรนอาจเข้าไป ในร่างกายของเขา แล้ว ไฟดำ 'บาง' เสียง กระจายออกจากร่างกายของเยลเป็น aura น่ากลัวทันทีดูดซึมกระจายออกจากกัน เยลจัดที่หอกสีฟ้าลึก ซึ่ง swirled แสงดำ เยลให้ออก growl ลึก..."ตาย"เยลหลงออกความเร็วฟ้าผ่า อาละวาดแทง ด้วยหอกที่สีฟ้าลึกไปทางโอดิน"ไม่!!!" โอดินมีเวลาเพียงพอสำหรับหนึ่งสุดท้าย อนาถกรี๊ดเท่านั้นเยลไม่ได้ซีกลงที่หัวของโอดิน เขาอาละวาด สุ่มแทง ออกหลุมสิบกว่าเลือดทั่วร่างกายของโอดินก่อนฉีดก็ ผ่านหัวของเขา"หายใจเร็ว ๆ หายใจเร็ว ๆ..." เยล panted อาละวาดเขาเปิดตัวอีกหลายหมัด แทงแล้วเริ่มสั่นเครือโอดินเพียงวางมี limply ไม่ตอบสนองทั้งหมด สิ่งประดิษฐ์ของเขาพระเจ้าตกจากร่างกายของเขา แต่เนื่องจากกองทัพ repulsive พวกเขายังคงอยู่ติดกับเขา"ตาย โอดินของตาย ฉันเองฆ่าเขา" เยลยกศีรษะ หัวเราะอาละวาด แต่น้ำตาของเขาไหลลงมา ดูเหมือนจะ gripped โดยบ้าเยลแต่เห็น Linley เฉพาะให้ออกแยกกันของบรรเทาทุกข์เยลได้ปล่อยความเกลียดชังที่มีเพนท์ค่าลึกภายในหัวใจของเขา หลังจากนั้น เขาจะดีกว่ามากยาวขณะภายหลัง เยลสุดท้ายจากความสงบของเขาก่อนหน้านี้ เขาก็หันหัวของเขามองไปทาง Linley ดูขอบคุณ ที่ถูกมัน Linley หัวเราะ เดินผ่าน แล้ว patted เขาบนไหล่ "ลองไป" พวกพี่น้องที่มีเล่นกันตั้งแต่พวกเยาวชน บางคำก็ไม่ได้ที่จะกล่าวว่าจอร์จและอื่น ๆ รู้สึกยินดีสำหรับเยลเช่นแล้ว Linley ของกลุ่มผู้เชี่ยวชาญโดยสาร lifeform โลหะและด้านซ้ายของพวกเขาสำหรับ Sayant อย่างพระของจังหวัด Northbone เขาและมองกัน ทุกคนให้ออก sighs จิตใจชื้น"พระสรรค์ Linley นี้เป็นเกินไป เกินไปมีประสิทธิภาพ" คนใกล้เคียง azure robed ว่า เสียงต่ำ "โอดินเป็น Specter เป็น ดาว เจ็ด แต่เขาถูกโจมตี โดย Linley จุดไม่สามารถตอบโต้ นี่คือเทคนิคการจัดเรียงแบบใด ยัง ความเร็วของ Linley เป็นโคตรน่าเล่า"ให้วิธีที่รวดเร็วพวกเขา เมื่อมวลธรรมดาพบ Paragons พวกเขาไม่สามารถที่จะต่อสู้กลับเลย“Given how fast he was, and how he could use energy to trap a Seven Star Specter…while only using ordinary divine earth power…” Sayant’s face was solemn. “This Linley most likely truly is a Paragon.”The people by his side were all stunned.Paragon?“Let’s go. All of you, go back!” Sayant’s face was sinister, and his voice was dark.“Whooooosh.” A wild wind howled, and the wind slashed across the land like knives.Ironknife Gorge. Within the castle.Within the wide, empty area, there were two giant teleportation arrays. Suddenly, one of them flashed with countless sparkles of light, and the surrounding Bloodridge soldiers couldn’t help but to turn their heads to look.The light dissipated, and a group of people merged.One of the Bloodridge soldiers recognized them, and his eyes lit up. He hurriedly bowed. “Greetings again, milord.” Last time, when Linley had used this teleportation array to depart, this soldier had clearly seen Linley and knew that Linley had the Bloodridge Sovereign’s medallion.“Mm.” Linley nodded slightly. “We will wait here momentarily. We will leave in a bit.”“Please feel free, milord.” The Bloodridge soldier smiled.Linley’s group waited there in the air above the vast, empty area. Bebe mumbled, “Boss, it should be fairly fast for you to arrive from the Yulan continent. Why haven’t you arrived yet? It’s been a thousand years since I’ve seen Ninny, and Nana…” Bebe missed his wife and daughter.“We are almost here.” Linley said with a laugh. “It takes a bit of time for us to all fly from the Yulan continent to the Arctic Icecap…”“Linley, little Wharton is coming as well, right?” Hogg was rather nervous and excited.“Yes, Father.” Linley laughed and nodded.His father hadn’t seen Wharton in a very long time. Wharton had been sent off to the O’Brien Empire very early on, and when his father had died, the last mental impression he had of Wharton was most likely the toddler Wharton. Linley said with a laugh, “Father, I imagine once you see Wharton, you won’t be able to recognize him right away.”“I will definitely be able to recognize him.” Hogg was completely certain.“Oh, we just entered the teleportation array. We are coming.” Linley said. His divine fire clone was coming alongside this large group of people.Immediately, everyone turned to look at the teleportation array, only to see it once more flash with countless specks of light. Moments later, the light finally, completely vanished. A large group of people was gathered there, with the leader being Linley’s divine fire clone and Delia. The divine fire clone flew towards Linley, merging into him.Upon merging in, the five souls intermixed.Instantly…Linley’s four mutated souls began to send surges of spiritual energy towards the divine fire clone’s soul, which slowly began to change. After all, the five souls were one to begin with.
“Father.” Wade, Taylor, and Sasha all ran towards Linley.

“FATHER!!!!” Wharton stood there, staring at Hogg, stunned.

Hogg stared at this burly, muscular youth in front of him. Wharton had a hint of Hogg in his face, and was fairly similar in appearance to Linley as well. But more importantly…when Hogg looked into Wharton’s eyes, it was as though he was looking back into the big eyes of toddler Wharton. “Wharton?” Hogg said softly.

“It’s me, Father.” Wharton ran forward, tightly embracing Hogg.

“Wonderful. Wonderful.” Hogg couldn’t keep his eyes from turning red.

After a long while, the two, father and son, separated.

“Father, look. This is your grandson, Wade. This is Taylor. This is your granddaughter, Sasha…” Linley walked forward, laughing as he made the introductions.

Wharton hurriedly made some introductions of his own. “Father, this is your grandson, Cena…and him. Arnold, quick, come over here. This is your great-grandfather. Father, this chubby-faced fellow is Arnold’s son.” Many people had come on this trip. Everyone who had reached the Saint-rank had come, leaving behind only a few people.

“Wonderful. Wonderful.” Hogg nodded repeatedly. All he could do was repeatedly smile.

“Alright, Father, let’s head to the Skyrite Mountains first.” Linley laughed.

This giant group of people immediately boarded the metallic lifeform and flew out from Ironknife Gorge.

Those Bloodridge soldiers all stared there, stupefied. They glanced at each other.

“Important people really are different! In one breath, he brought an entire family of more than a hundred people to the Infernal Realm. Grandfathers, grandchildren…there really were quite a few people.”

“Right, Captain. Why did you address that brown-haired man as ‘milord’. Who is he?”

“You don’t know this, but last time, when I was on duty, that brown-haired man came bearing the medallion of the Sovereign, using it to activate the teleportation portal for free! Even most Emissaries don’t possess that medallion. Only a person with a certain status will be able to acquire a treasure like that.” The Bloodridge soldiers, bored, chattered amongst themselves.

As for Linley’s family, they all made haste towards the Skyrite Mountains

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไอ้สารเลว ! " เยลภาพยนต์นั้นตะโกน

" คุณไม่สามารถที่จะฆ่าฉัน ไม่มีทางที่คุณจะได้แก้แค้น " โอดินหัวเราะดีใจ

ชั้นของน้ำค้างแข็งที่ปรากฏบนใบหน้าของ Linley

" ดูดมันเข้าไปในร่างกายของคุณแล้วเปิดใช้งานได้ กับพลิกมือของเขา ลินลีย์ผลิตหยดของเหลวสีดำ ที่ลอยสู่เยล

" ห๊ะ ? " หน้าของโอดินเปลี่ยน

" ไม่คุณ มาก ที่มีประสิทธิภาพ ?คุณเป็นเพียงคนธรรมดา เจ็ดดาว สเปคเตอร์ และคนที่อยู่ในรถไฟต้องตาย ฉันต้องการที่จะดูว่าร่างกายของคุณแข็งแรงพอที่จะทนต่อแรงปะทะซึ่งใช้อำนาจอธิปไตย ! " ลินลีย์หัวเราะอย่างใจเย็น

เยลตาจ้า

" 3 พี่น้อง ขอบคุณ " เยลทันทีดูดซึมหยดอธิปไตยอาจจะเข้าไปในร่างกายของเขาและจากนั้น กับ ' บัง ' เสียงแสงสีดำออกมาจากร่างของเยลเป็นระเบิดออร่าน่ากลัวที่แผ่ออกมาจากมัน มหาวิทยาลัยเยลจัดขึ้นที่ลึกสีฟ้าหอกที่ swirled กับแสงสีดำ เยลให้ลึกคำราม . . . . . . .

" ไปตายซะ ! "

เยลหลงออกเร็วฟ้าผ่า , แทงด้วยหอกที่ป่าลึกสีฟ้าต่อ Odin

" ไม่ ! ! ! ! ! ! ! ! " โอดิน เพียงมีเวลาพอที่สุดท้ายอนาถ

กรี๊ด .เยลไม่ได้แทงเข้าไปในหัวของโอดิน เขาเป็นคนแทง ไปมากกว่าสิบหลุมเลือดทั่วร่างกาย โอดิน ก่อนที่ในที่สุดก็ทะลุผ่านหัวของเขา !

" ฉุนจริงๆ . . . . . . . " เยลออกมาสั่นแฮกๆ อย่างบ้าคลั่งในขณะที่เขาเปิดตัวแทงอีกหลายหมัด เริ่มสั่นแล้ว

โอดินเพิ่งวางมีแผละ ไม่ตอบสนองเลย วัตถุศักดิ์สิทธิ์ของเขาหล่นออกมาจากร่างกายของเขาแต่เพราะแรงผลัก พวกเขายังคงอยู่ต่อไป

" ตาย โอดินตาย ผมฆ่าเขา " เยลยกศีรษะของเขา หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง แต่น้ำตาที่ไหลลงมา เยลจะ gripped โดยบ้า

แต่ที่เห็นนี้ , Linley เพียงถอนหายใจโล่งอก

เยลปล่อยความเกลียดชังที่ถูกกักไว้ภายในส่วนลึกของหัวใจ หลังจากนั้น เขาจะดีขึ้นมาก

สักพักต่อมา เยลก็กลับมาสงบอดีตของเขา เขาหันหัวไปมอง ลินเลย์ ดูซาบซึ้ง ; นั่นคือมัน ลินลีย์หัวเราะแล้วเดินมาลูบหัวเขา บนไหล่ " ไปกันเถอะ " พวกเขาเป็นพี่น้องที่เคยเล่นด้วยกันมาตั้งแต่ยังวัยรุ่น บางอย่างก็ไม่ต้องพูด

จอร์จและคนอื่นมีความสุขเยลเช่นกัน

แล้วก็กลุ่มของผู้เชี่ยวชาญด้านพันธุ์พืช Linley ขึ้นโลหะของพวกเขาและทิ้ง

สำหรับ sayant , ท่านเจ้าเมืองของ northbone กล่าวว่าเขาและคนของเขามองที่แต่ละอื่น ๆ ปล่อยจิต เฮ้อ โล่งอก

" ท่านเจ้าเมือง , Linley นี้มากเกินไปที่มีประสิทธิภาพด้วย " ใกล้เคียง Azure robed ชายพูดใน เสียงต่ำ " โอดิน เป็นวิญญาณระดับเจ็ดแต่เขาถูกขังอยู่โดย Linley ไปยังจุดที่ไม่สามารถตอบโต้ได้ สิ่งที่จัดเรียงของเทคนิคนี้คือ ? นอกจากนี้ ลินลีย์ของความเร็วอย่างประหลาด . . . "

ให้วิธีที่รวดเร็วพวกเขา เมื่อแม่ทัพธรรมดา พบตัวอย่างที่พวกเขาไม่สามารถตอบโต้เลย

" ให้เร็วแค่ไหน เขาเป็นและวิธีการที่เขาสามารถใช้พลังงานกับดักเจ็ดดาวสาง . . . . . . . ขณะใช้พลังเทพ ธรรมดาโลก . . . . . . . " sayant เป็นหน้าเคร่งขรึม " นี่ ลินเลย์มากที่สุดอย่างแท้จริงเป็นพารากอน "

คนข้างๆ ทุกคนอึ้ง

พารากอน ?

" กันเถอะ ทุกคน ถอยไป ! " หน้า sayant เป็นอุบาทว์ และเสียงของเขาก็มืด

" whooooosh " หอนลมป่า ,