Routine Activity TheoryLastly, the

Routine Activity Theory

Lastly, the routine activity theory explains the rate of victimization through a set of situations that reflect the routines of typical individuals. 1. The availability of suitable targets, 2. The absence of capable guardians, and 3. The presence of motivated offenders. According to this theory, the presence of one or more of these factors creates a higher risk of victimization. For example, leaving one's home during vacation creates a suitable target. Leaving a home for vacation in an urban area creates an even greater risk; and leaving one's home on vacation in an urban area in which there is a high number of teenage boys, known felons, or other "motivated offenders" creates an even higher risk for victimization. Communities with ample police protection, alarms and other security devices, and community watch teams, lower their risk by creating guardianship, which is noted under this theory to reduce crime rates.

Empirical evidence for this theory is seen in the work of Cohen and Felson, who noted that the crimes rates from 1960 to 1980 increased due to a decreased presence in the home (i.e less guardianship) (Seigel, 2006). We can also look at practical, everyday examples, such as those of affluent neighborhoods. These neighborhoods have low crime rates, despite the availability of goods. This may be attributed to the high guardianship in the form of security systems, and a lack of motivated offenders.

While each of these theories has different positives and negatives, controversies and points of contention, as well as points of accord, each also explains in various situations why a certain individual may be the victim of theft, violence, or abuse. Furthermore, with an understanding of the patterns of victimization through the lens of one or more of these theories, the criminal justice system, as well as the general public, may better be equipped to prevent crime and treat the many victims.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีกิจกรรมประจำสุดท้ายทฤษฎีกิจกรรมประจำอธิบายอัตราการตกเป็นเหยื่อผ่านชุดของสถานการณ์ที่สะท้อนให้เห็นถึงการปฏิบัติของบุคคลทั่วไป 1. ความพร้อมของเป้าหมายที่เหมาะสม 2. กรณีที่ไม่มีผู้ปกครองที่มีความสามารถและ 3. การปรากฏตัวของผู้กระทำผิดที่แรงจูงใจ ตามทฤษฎีนี้การปรากฏตัวของหนึ่งหรือมากกว่าของปัจจัยเหล่านี้สร้างความเสี่ยงที่สูงขึ้นของการตกเป็นเหยื่อ ยกตัวอย่างเช่นออกจากบ้านของคนในช่วงวันหยุดจะสร้างเป้าหมายที่เหมาะสม ออกจากบ้านสำหรับการพักผ่อนในเขตเมืองจะสร้างความเสี่ยงมากยิ่งขึ้น; และออกจากบ้านของตนในวันหยุดในเขตเมืองที่มีจำนวนมากของเด็กวัยรุ่น, อาชญากรที่รู้จักกันหรืออื่น ๆ "ผู้กระทำผิดที่มีแรงจูงใจ" สร้างความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับการตกเป็นเหยื่อ ชุมชนที่มีการป้องกันตำรวจกว้างขวางเตือนภัยและอุปกรณ์รักษาความปลอดภัยอื่น ๆ และทีมงานนาฬิกาชุมชนลดความเสี่ยงของพวกเขาโดยการสร้างการปกครองซึ่งเป็นที่ตั้งข้อสังเกตภายใต้ทฤษฎีนี้เพื่อลดอัตราการเกิดอาชญากรรม. หลักฐานเชิงประจักษ์สำหรับทฤษฎีนี้จะเห็นในการทำงานของโคเฮนและ Felson ที่ ที่ตั้งข้อสังเกตว่าอัตราการก่ออาชญากรรม 1960-1980 เพิ่มขึ้นเนื่องจากการปรากฏตัวลดลงในบ้าน (เช่นผู้ปกครองน้อย) (Seigel 2006) นอกจากนี้เรายังสามารถดูการปฏิบัติในชีวิตประจำวันตัวอย่างเช่นในละแวกใกล้เคียงที่ร่ำรวย ละแวกใกล้เคียงเหล่านี้มีอัตราการเกิดอาชญากรรมต่ำแม้จะมีความพร้อมใช้งานของสินค้า ซึ่งอาจนำมาประกอบกับผู้ปกครองสูงในรูปแบบของระบบรักษาความปลอดภัยและการขาดของผู้กระทำผิดมีแรงจูงใจได้. ในขณะที่แต่ละทฤษฎีเหล่านี้มีผลบวกที่แตกต่างกันและเชิงลบ, การถกเถียงและจุดของการต่อสู้เช่นเดียวกับจุดที่สอดคล้องแต่ละยังอธิบายใน สถานการณ์ต่างๆว่าทำไมบางรายอาจจะเป็นเหยื่อของการโจรกรรมความรุนแรงหรือการละเมิด นอกจากนี้ยังมีความเข้าใจในรูปแบบของการตกเป็นเหยื่อผ่านเลนส์ของหนึ่งหรือมากกว่าทฤษฎีเหล่านี้มีระบบยุติธรรมทางอาญาเช่นเดียวกับประชาชนทั่วไปที่ดีกว่าอาจจะมีความพร้อมในการป้องกันอาชญากรรมและรักษาผู้ที่ตกเป็นเหยื่อจำนวนมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และกิจวัตรกิจกรรมทฤษฎี ทฤษฎีกิจกรรมตามปกติ อธิบายว่า อัตราของเหยื่อผ่านชุดของสถานการณ์ที่สะท้อนให้เห็นถึงการปฏิบัติของบุคคลทั่วไป 1 . ความพร้อมของเป้าหมายที่เหมาะสม 2 . การขาดงานของผู้ปกครอง มีความสามารถ และ 3 . สถานะกระตุ้นผู้กระทำผิด . ตามทฤษฎีนี้สถานะของหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งของปัจจัยเหล่านี้จะสร้างความเสี่ยงที่สูงขึ้นของเหยื่อ . ตัวอย่างเช่น ออกจาก หนึ่งบ้านในช่วงวันหยุดสร้างเป้าหมายที่เหมาะสม ออกจากบ้านสำหรับวันหยุดพักผ่อนในเขตเมืองสร้างความเสี่ยงมากขึ้น และออกจากบ้านของหนึ่งในวันหยุดในเขตเมือง ซึ่งมีตัวเลขสูงของชายวัยรุ่น , คนรู้จัก ,หรืออื่น ๆ " กระตุ้นผู้กระทำผิด " สร้างความเสี่ยงที่สูงกว่าเพื่อนเหยื่อ . ความคุ้มครองของตำรวจชุมชน , สัญญาณเตือนภัยและอุปกรณ์รักษาความปลอดภัยอื่นๆ และทีมงานดูแลชุมชน ลดความเสี่ยงของพวกเขาโดยการสร้างความคุ้มครอง ซึ่งบันทึกไว้ภายใต้ทฤษฎีนี้เพื่อลดอัตราอาชญากรรม

หลักฐานเชิงประจักษ์ทฤษฎีนี้จะเห็นได้ในงานของ โคเฮน และ เฟลสันที่ระบุว่า อัตราอาชญากรรมจาก 1960 ถึง 1980 เพิ่มขึ้นเนื่องจากการลดลงอยู่ในบ้าน ( เช่น ความคุ้มครองน้อย ) ( ไซเกิล , 2006 ) นอกจากนี้เรายังสามารถดูตัวอย่างได้ทุกวันจริง เช่น ของละแวกใกล้เคียงที่ร่ำรวย ย่านนี้มีอัตราอาชญากรรมต่ำแม้จะมีความพร้อมของสินค้า นี้อาจจะเกิดจากผู้ปกครองสูงในรูปแบบของระบบรักษาความปลอดภัย