The plaintiffs argue that the above

The plaintiffs argue that the above ruling does not control this case for two reasons. The first is that subsequent to the Ruling's pronouncement in 1953, Congress enacted Sections 74 and 102 of the 1954 Code, § 74 expressly including the value of prizes and awards in gross income in most cases, and § 102 specifically exempting the value of gifts received from gross income. From this, it is argued that Section 74 was added because prizes might otherwise be construed as non-taxable gifts, and since no such section was passed expressly taxing treasure-trove, it is therefore a gift which is non-taxable under Section 102. This line of reasoning overlooks the statutory scheme previously alluded to, whereby income from all sources is taxed unless the taxpayer can point to an express exemption. Not only have the taxpayers failed to list a specific exclusion in the instant case, but also the Government has pointed to express language covering the found money, even though it would not be required to do so under the broad language of Section 61(a) and the foregoing Supreme Court decisions interpreting it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โจทก์โต้แย้งว่า หุข้างควบคุมกรณีนี้ด้วยเหตุผลสองประการ ครั้งแรกเป็นว่า แถลงการณ์ของปกครองใน 1953, subsequent to สภาตราส่วน 74 และ 102 รหัส 1954 แท้ 74 ชัดเจนรวมมูลค่าของรางวัลและเงินรางวัลรวมรายได้ในกรณีส่วนใหญ่ และแสดงเฉพาะ exempting ค่าของขวัญที่ได้รับจากรายได้รวม 102 จากนี้ มันจะโต้เถียงว่า 74 ส่วนเพิ่ม เพราะมิฉะนั้นอาจบังคับรางวัลเป็นของขวัญไม่ต้องเสียภาษี และเนื่องจากส่วนดังกล่าวไม่ถูกส่งผ่านลายลักษณ์อักษร taxing treasure-trove จึงเป็นของขวัญที่ไม่ต้องเสียภาษีภายใต้ส่วน 102 สายนี้ใช้เหตุผลมองหาโครงร่างตามกฎหมายก่อนหน้านี้ alluded การ โดยคิดรายได้จากแหล่งทั้งหมดยกเว้นตัวผู้เสียภาษีสามารถชี้ไปยังข้อยกเว้นมิ ไม่เพียงมีผู้เสียภาษีไม่สามารถรายการแยกเฉพาะกรณีทันที แต่ยัง รัฐบาลได้ชี้ภาษาด่วนครอบคลุมเงินพบ แม้ว่าไม่จำเป็นต้องทำภายใต้ภาษากว้างส่วน 61(a) และตัดสินศาลฎีกาเหล่านี้ที่ตีความนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โจทก์ยืนยันว่าการพิจารณาคดีดังกล่าวข้างต้นไม่ได้ควบคุมกรณีนี้ด้วยเหตุผลสองประการ แรกก็คือว่าภายหลังจากคำวินิจฉัยคดีของในปี 1953, รัฐสภาตรามาตรา 74 และ 102 ของ 1954 รหัส§ 74 โดยชัดแจ้งรวมทั้งมูลค่าของรางวัลและได้รับรางวัลในรายได้รวมในกรณีส่วนใหญ่และ§ 102 โดยเฉพาะมาตรการมูลค่าของของขวัญที่ได้รับ จากรายได้รวม จากนี้ก็เป็นที่ถกเถียงกันอยู่ว่ามาตรา 74 ถูกบันทึกเพราะรางวัลอื่นอาจจะตีความว่าเป็นของขวัญที่ไม่ต้องเสียภาษีและเนื่องจากไม่มีส่วนดังกล่าวก็ผ่านไปได้อย่างชัดแจ้งเดินทางโดยรถแท็กซี่ขุมสมบัติมันจึงเป็นที่ระลึกซึ่งเป็นไม่ต้องเสียภาษีตามมาตรา 102 สายของเหตุผลนี้มองเห็นวิวโครงการตามกฎหมายพาดพิงก่อนหน้านี้โดยรายได้จากแหล่งที่มาทั้งหมดจะถูกหักภาษีเว้นแต่ผู้เสียภาษีสามารถชี้ไปที่ได้รับการยกเว้นด่วน ไม่เพียง แต่มีผู้เสียภาษีที่ล้มเหลวในรายการยกเว้นเฉพาะในกรณีทันที แต่ยังรัฐบาลได้ชี้ให้เห็นในการแสดงภาษาที่ครอบคลุมเงินพบว่าถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้จำเป็นต้องทำภายใต้ภาษากว้างของมาตรา 61 (ก) และการตัดสินใจดังกล่าวข้างต้นศาลฎีกาตีความมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โจทก์ยืนยันว่าคำวินิจฉัยข้างต้นไม่ได้ควบคุมคดีนี้ด้วยเหตุผลสองประการ แรกคือ ว่า ภายหลังจากการประกาศของรัฐบาลในปี 1953 สภาคองเกรสตรามาตรา 74 และ 102 ของปี 2497 โค้ด§ 74 อย่างชัดเจน รวมทั้งมูลค่าของรางวัลและรางวัลในรายได้รวม ในกรณีส่วนใหญ่ และ§ 102 โดยยกเว้นค่าของของขวัญที่ได้รับจากรายได้รวม จากเรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่ถกเถียงกันอยู่ว่า มาตรา 74 ก็เพิ่มเพราะรางวัล มิฉะนั้นอาจถูกตีความว่าเป็น ไม่ต้องเสียภาษีของขวัญ และเนื่องจากไม่มีส่วนที่ผ่านชัดแจ้ง taxing ขุมสมบัติจึงเป็นของขวัญซึ่งไม่ต้องเสียภาษีตามมาตรา 102 . สายของเหตุผลสามารถมองเห็นรูปแบบตามกฎหมายก่อนหน้านี้ alluded เพื่อโดยรายได้จากทุกแหล่งเป็นยอดที่คิดภาษี เว้นแต่ผู้เสียภาษีสามารถจุดให้บริการจะได้รับการยกเว้น ไม่เพียง แต่จะมีผู้เสียภาษีล้มเหลวในรายการ ยกเว้นเฉพาะกรณีทันที แต่ยังรัฐบาลได้ชี้แสดงภาษาครอบคลุมพบเงินแม้ว่าจะไม่ต้องทำภายใต้ภาษาในวงกว้างของ มาตรา 61 ( ) และก่อนหน้านี้ศาลฎีกาการตัดสินใจของศาลตีความมัน