“No. I still can’t cry. Let’s go ou

“No. I still can’t cry. Let’s go out. We slowly have to prepare for the elimination mission.”

Elimination mission. Whenever she heard it, it gave her the chills, but today it was more than usual.

As they got out to the hall, Anderson and Jo Minjoon were talking about something. Chloe put a faint smile and approached them.

“What are you talking about?”
“What should we be talking about? It’s obviously about the elimination mission.”

Anderson replied with a casual voice. Kaya frowned.

“Do you always have to talk like such a jerk?”
“I don’t think that it’s something I should hear from you. And, do I have to act in a tragic way like a protagonist of a new-school drama?”

Kaya and Anderson growled and glared at each other. Chloe coughed and said.

“Guys, I have something to talk with Minjoon……. Can you give us some space?”
“Talk about what?”
“If she asks for space, she doesn’t want to tell what it is. Don’t act so tactless and come.”
“………I will be going first.”

Kaya glared at Anderson and moved her feet. After they both left, Jo Minjoon looked at Chloe’s face with a strange expression.

“Talk about what?”
“……..I’m sorry.”
“If that’s what it was about, there’s no need for you to be sorry about. Rather, I should be the one to feel sorry. You picked me, but I lacked too much. I’m sorry.”

Chloe bit her lips and lowered her head. And after that, he could only see the crown of her head and her nape. A skin that wasn’t all white maybe due to her having mixed blood. The moment Jo Minjoon slightly turned to look away, Chloe opened her mouth.

“You won’t hate me, right?”
“Why would I?”
“Even if I beat you in this elimination mission……..”
“Chloe.”

Jo Minjoon cut Chloe’s words. Chloe turned to look up with uneasy eyes. He didn’t know what to say at that moment, and let out a sigh. And after a moment of silence, he opened his mouth.

“I’m not that childish. If I get eliminated, it will be because of my skills. It’s not your fault. So don’t think about that. If I beat you, will you hate me?”
“Never.”
“I’m the same.”
“……..Yeah. You will.”

She did nod and show a faint smile, but on her face, it still had some darkness and sadness that couldn’t be expressed in any way. He wanted to ask her why she was like that, but he thought that at the moment he asked that, Chloe would crumble, so he couldn’t open his mouth.

But in an instant, Chloe’s expression changed. Just like she wore clothes made by gentleness, her face became soft and tender in an instant. It was the face of the Chloe he knew.

“Let’s go in. The mission, we can’t avoid it.”
“……..You aren’t overdoing yourself, right?”
“Of course I am. There’s no time where I acted without overdoing it in a mission. And today is the same. The both of us can’t win but…… At least, we may all be able to smile. So let’s work hard for that.”

If you failed, won’t it be normal to cry instead of smiling? He thought like that, but he didn’t point that out.

“Right. Let’s smile.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"หมายเลขผมยังคงไม่สามารถร้องไห้ ลองไปออก เราค่อย ๆ มีการเตรียมตัวสำหรับภารกิจการตัด"ภารกิจการตัด เมื่อใดก็ ตามที่เธอได้ยินมัน มันให้เธอหนาวสั่น แต่วันนี้มันเป็นมากกว่าปกติขณะที่พวกเขาออกจากศาลา แอนเดอร์สันและ Jo Minjoon กำลังพูดถึงบางสิ่งบางอย่าง Chloe ยิ้มให้จาง ๆ และเข้าหาพวกเขา"สิ่งที่คุณกำลังพูดถึง""อะไรควรที่เราจะพูดถึง ได้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับภารกิจการตัด"แอนเดอร์สันกล่าว ด้วยเสียงสบาย ๆ Kaya frowned"คุณมักจะมีการพูดคุยเช่นกระตุกดังกล่าว""อย่าคิดว่า มันเป็นสิ่งที่ฉันควรได้ยินจากคุณ และ มีการกระทำในทางเศร้าเช่นตัวเอกแสดงละครโรงเรียนใหม่"คาย่าและแอนเดอร์สัน growled และ glared ที่แต่ละอื่น ๆ โคลอี้ไอ และกล่าวว่า"ครับ มีบางอย่างคุยกับ Minjoon... คุณสามารถให้เราเพิ่มพื้นที่""พูดคุยเกี่ยวกับอะไร""ถ้าเธอขอพื้นที่ เธอไม่ต้องการบอกคืออะไร ไม่ทำให้ tactless และมา"“……… ผมจะไปครั้งแรก"Kaya glared ที่แอนเดอร์สัน และย้ายเท้าของเธอ หลังจากพวกเขาทั้งสอง Jo Minjoon มองที่ใบหน้าของโคลอี้กับนิพจน์ที่แปลก"พูดคุยเกี่ยวกับอะไร"“…….. ขอโทษ""ถ้าเป็นสิ่งที่มันเป็นเกี่ยวกับ ไม่จำเป็นสำหรับคุณที่จะขออภัยเกี่ยวกับ ค่อนข้าง ฉันควรเป็นคนที่จะเสียใจ คุณเลือกฉัน แต่ฉันขาดมากเกินไป ขอโทษ"โคลอี้บิตริมฝีปากของเธอ และหัวของเธอลดลง และหลังจากนั้น เขาสามารถเห็นมงกุฎของศีรษะของเธอและเธอ nape มีด ผิวที่ไม่ขาวทั้งหมดอาจจะเนื่องจากเธอมีผสมเลือด ขณะที่ Jo Minjoon เล็กน้อยหันไปมองห่างกัน Chloe เปิดปากของเธอ"คุณไม่เกลียดฉัน ขวา""ทำไมฉัน""แม้ว่าผมชนะในภารกิจนี้ตัดออก...""Chloe"Jo Minjoon ตัดคำของ Chloe Chloe หันไปมองตาไม่สบายใจ เขาไม่ทราบว่าจะพูดในขณะ และให้ออกด้วย[ และหลังจากช่วงเวลาของความเงียบ เขาเปิดปากของเขา"ฉันไม่หน่อมแน้มที่ ถ้าฉันได้รับการตัดออก มันจะเป็น เพราะทักษะของฉัน มันไม่ใช่ความผิดของคุณ ไม่คิดว่าเกี่ยวกับการที่ ถ้าเอาชนะคุณ จะคุณเกลียดฉัน""ไม่""ฉันเหมือนกัน"“…….. ใช่ คุณจะ"เธอพยักหน้า และแสดงรอยยิ้มจาง ๆ แต่หน้าของเธอ มันยังมีบางความมืดและความเศร้าที่ไม่สามารถแสดงในทางใดทางหนึ่ง เขาอยากถามเธอว่าทำไมเธอเป็นเช่นนั้น แต่เขาคิดว่า ในขณะที่ เขาถามว่า Chloe จะสลาย เพื่อให้เขาไม่สามารถเปิดปากของเขาแต่ในทันที การเปลี่ยนแปลงนิพจน์ของ Chloe เหมือนที่เธอสวมเสื้อผ้าที่ทำ โดยอ่อนโยน ใบหน้าของเธอกลายเป็นนุ่ม และชำระเงินในทันที มันเป็นใบหน้าของโคลอี้ที่เขารู้"ขอไปใน ภารกิจ เราไม่สามารถหลีกเลี่ยง"“…….. คุณไม่เพียงตัวเอง ขวา""แน่นอนค่ะ ไม่มีเวลาที่ฉันทำหน้าที่โดยไม่เพียงในภารกิจนี้ และวันนี้เป็นเหมือนกัน ทั้งที่เราไม่ชนะ แต่... น้อย เราทั้งหมดอาจจะยิ้ม จึงขอทำงานอย่างหนักที่"ถ้าคุณล้มเหลว มันจะปกติจะร้องไห้แทนรอยยิ้ม เขาคิดเช่นนั้น แต่เขาไม่ได้ชี้ที่"ด้านขวา ลองยิ้ม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เลขที่ ฉันยังคงร้องไห้ไม่ได้ ลองออกไป เราช้าจะต้องเตรียมความพร้อมสำหรับภารกิจกำจัด. "

ภารกิจกำจัด เมื่อใดก็ตามที่เธอได้ยินมันทำให้เธอมีอาการหนาวสั่น แต่วันนี้มันก็มากขึ้นกว่าปกติ.

ขณะที่พวกเขาได้ออกจากห้องโถงเดอร์สันและโจ Minjoon มีการพูดคุยเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง Chloe นำรอยยิ้มจาง ๆ และเข้าหาพวกเขา.

"คุณกำลังพูดถึงอะไร?"
"สิ่งที่เราควรจะพูดถึง? มันเห็นได้ชัดเกี่ยวกับภารกิจกำจัด. "

แอนเดอตอบด้วยเสียงสบาย ๆ Kaya ขมวดคิ้ว.

"คุณมักจะมีการพูดคุยดังกล่าวเช่นกระตุก?"
"ผมไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ฉันควรจะได้ยินจากคุณ และฉันจะต้องกระทำในลักษณะที่น่าเศร้าเหมือนตัวเอกของละครใหม่โรงเรียนหรือไม่? "

Kaya และแอนเดอคำรามและจ้องที่แต่ละอื่น ๆ Chloe ไอและบอกว่า.

"คนผมมีสิ่งที่จะพูดคุยกับ Minjoon ...... คุณสามารถให้เราพื้นที่บางส่วน? "
" พูดคุยเกี่ยวกับอะไร? "
" ถ้าเธอถามสำหรับพื้นที่ที่เธอไม่ต้องการที่จะบอกว่ามันคืออะไร ไม่ได้ทำหน้าที่กาลเทศะมากและมา. "
" ......... ฉันจะไปครั้งแรก. "

Kaya จ้องเดอร์สันและย้ายเท้าของเธอ หลังจากที่พวกเขาทั้งซ้ายโจ Minjoon มองไปที่ใบหน้าของโคลอี้ด้วยสีหน้าแปลก.

"พูดคุยเกี่ยวกับอะไร?"
" ...... ..I'm ขอโทษ."
"ถ้านั่นคือสิ่งที่มันเป็นเรื่องไม่มีความจำเป็นสำหรับคุณที่จะขออภัยเกี่ยวกับ . แต่ฉันควรจะเป็นหนึ่งที่จะรู้สึกเสียใจ คุณเลือกฉัน แต่ฉันขาดมากเกินไป ฉันขอโทษ. "

Chloe กัดริมฝีปากของเธอและลดหัวของเธอ และหลังจากนั้นเขาเท่านั้นที่จะได้เห็นมงกุฎของศีรษะและต้นคอของเธอเธอ ผิวที่ไม่ได้เป็นสีขาวทั้งหมดอาจจะเนื่องจากมีเลือดผสมของเธอ ขณะที่โจ Minjoon หันเล็กน้อยที่จะมองไป Chloe เปิดปากของเธอ.

"คุณจะไม่เกลียดฉันใช่มั้ย?"
"ทำไมฉันจะ?"
"แม้ว่าผมจะเอาชนะคุณในการปฏิบัติภารกิจกำจัดนี้ ...... .. "
"โคลอี้ "

โจ Minjoon ตัดคำของโคลอี้ Chloe หันไปมองขึ้นด้วยตาไม่สบายใจ เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะพูดในขณะนั้นและให้ออกถอนหายใจ และหลังจากช่วงเวลาของความเงียบเขาเปิดปากของเขา.

"ฉันไม่ว่าหน่อมแน้ม ถ้าฉันได้รับกำจัดมันจะเป็นเพราะทักษะของฉัน มันไม่ใช่ความผิดของคุณ. จึงไม่คิดว่าเกี่ยวกับว่า ถ้าผมชนะคุณคุณจะเกลียดฉัน? "
" ไม่. "
" ฉันเหมือนกัน. "
" ...... ..Yeah คุณจะ. "

เธอพยักหน้าและแสดงรอยยิ้มจาง ๆ แต่บนใบหน้าของเธอก็ยังคงมีความมืดและความโศกเศร้าที่ไม่สามารถแสดงออกในทางใดทางหนึ่ง เขาอยากจะถามเธอว่าทำไมเธอถึงเป็นเช่นนั้น แต่เขาคิดว่าในขณะที่เขาถามว่าโคลอี้จะสลายดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเปิดปากของเขา.

แต่ในทันทีแสดงออกของโคลอี้เปลี่ยนแปลง เช่นเดียวกับที่เธอสวมเสื้อผ้าที่ทำด้วยความอ่อนโยนใบหน้าของเธอกลายเป็นนุ่มและอ่อนโยนในทันที มันเป็นใบหน้าของ Chloe เขารู้ว่า.

"Let 's ไป. ภารกิจเราไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้."
" ...... ..You จะไม่ overdoing ตัวเองใช่มั้ย?"
"แน่นอนผม ไม่มีเวลาที่ผมทำหน้าที่โดยไม่ต้อง overdoing ในภารกิจที่ไม่ได้ และวันนี้ก็เช่นเดียวกัน ทั้งสองของเราไม่สามารถชนะ แต่ ...... อย่างน้อยเราทั้งหมดอาจจะสามารถที่จะยิ้ม ดังนั้นขอให้ทำงานอย่างหนักเพื่อที่. "

ถ้าคุณล้มเหลวจะไม่ว่าจะเป็นเรื่องปกติที่จะร้องไห้แทนยิ้ม? เขาคิดเช่นนั้น แต่เขาไม่ได้ชี้ให้เห็นว่า.

"ขวา ลองยิ้ม. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ไม่ ฉันยังไม่ร้องไห้ ไปข้างนอกกันเถอะ เราก็ต้องไปเตรียมการภารกิจ”ภารกิจในการตัด เมื่อใดก็ตามที่เธอได้ยินมันทำให้เธอขนลุก แต่วันนี้มันมากกว่าปกติพวกเขาได้ออกจากหอ แอนเดอร์สัน และ โจ มินจุนกำลังคุยอะไรกันบางอย่าง โคลอี้ ใส่รอยยิ้มบางๆและเดินได้" นายพูดเรื่องอะไร ? "" สิ่งที่เราควรจะพูดเรื่องอะไร ? มันต้องเกี่ยวกับการภารกิจ”แอนเดอร์สันตอบด้วยน้ำเสียงสบายๆ ดังนั้นขมวดคิ้ว ." คุณต้องพูดเลวแบบนี้ "" ผมไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ฉันควรจะได้ยินจากคุณ และฉันต้องทำในวิธีที่น่าเศร้าเหมือนตัวเอกของละครโรงเรียนใหม่ "ดังนั้น แอนเดอร์สันและ growled จ้องมองที่แต่ละอื่น ๆ โคลอี้ ไอ และกล่าวว่า" นี่ๆ ฉันมีบางอย่างจะพูดกับมินจอง . . . . . . . คุณช่วยเราหน่อย ? "" คุยเรื่องอะไร ? "" ถ้าเธอขอพื้นที่ เธอไม่อยากจะบอก ว่ามันคืออะไร อย่าทำให้ทั่วและมา ." . . . ผมไปก่อนนะ "ดังนั้นจ้องมอง Anderson และย้ายเท้าของเธอ หลังจากที่พวกเขาทั้งซ้าย โจโคล มินจองมองหน้าด้วยสีหน้าแปลกๆ" คุยเรื่องอะไร ? "" . . . . . ฉันขอโทษ . . . "" ถ้านั่นมันเกี่ยวกับอะไร ก็ไม่ต้องขอโทษ ฉันควรที่จะรู้สึกผิด คุณเลือกฉัน แต่ฉันขาดมากเกินไป ฉันขอโทษ . . . "โคลอี้ กัดริมฝีปากและลดลงหัวของเธอ และหลังจากนั้น เขาก็เห็นมงกุฎของศีรษะ และต้นคอของเธอ ผิวที่ไม่ขาว บางทีเนื่องจากเธอมีสายเลือดผสม ขณะที่ โจ มินวูเล็กน้อยหันไปมองทันที โคลอี้ เปิดปาก" เธอคงไม่เกลียดฉันใช่มั้ย ? "" ทำไมต้องเป็นผม "" ถ้าฉันชนะนายในการภารกิจนี้ . . . . . "" โคลอี้ "โจ มินจุน โคลอี้ ตัดคำ โคลอี้ หันไปมองด้วยสายตาไม่สบายใจ เค้าไม่รู้จะพูดอะไรในตอนนี้ และถอนหายใจ . และหลังจากช่วงเวลาแห่งความเงียบ เขาเปิดปากของเขา" ฉันไม่ใช่เด็ก ถ้าฉันออกไป มันก็เป็นเพราะทักษะของฉัน มันไม่ใช่ความผิดของคุณ ดังนั้น อย่าไปคิดถึงมันเลย ถ้าฉันชนะ คุณจะเกลียดผม "" ไม่เคย "" ฉันก็เหมือนกัน "" . . . . . ใช่ คุณจะ "เธอพยักหน้ารับ และแสดงรอยยิ้มบางๆ แต่บนใบหน้าก็ยังคงมีความมืดและความเศร้าที่ไม่สามารถแสดงออกในทางใด ๆ เขาอยากถามเธอว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น แต่เขาคิดว่าในขณะนี้ เขาถามว่า โคลอี้ก็พังทลาย เขาไม่ได้เปิดปากของเขาแต่ในทันที สีหน้าของโคลอี้ได้เปลี่ยนไป เหมือนที่เธอสวมเสื้อผ้าที่ทำโดยสุภาพ ใบหน้าของเธอกลายเป็นนุ่มและอ่อนโยนทันที มันคือใบหน้าของ โคลอี้ เขารู้" เข้าไปข้างในกันเถอะ ภารกิจ เราหลีกเลี่ยงมันไม่ได้ "" . . . . . คุณไม่ได้ทำเองใช่มั้ย "" แน่นอน ไม่มีเวลาที่ฉันจะทำโดยไม่ต้อง overdoing มัน ในภารกิจ และวันนี้ก็เหมือนกัน เราชนะไม่ได้ แต่ . . . . . . . อย่างน้อย เราอาจจะให้ยิ้มได้ งั้นเรามาทำงานหนักเพื่อที่ .ถ้าคุณล้มเหลว ไม่เป็นปกติจะร้องไห้แทนยิ้ม เขาคิดแบบนั้น แต่เขาไม่พูดเรื่องนี้ขึ้นมา" ใช่ ยิ้มกันเถอะ”