Loneliness centres on the act of be

Loneliness centres on the act of being seen. When a person is lonely, they long to be witnessed, accepted, desired, at the same time as becoming intensely wary of exposure. According to research carried out over the past decade at the University of Chicago, the feeling of loneliness triggers what psychologists call hypervigilance for social threat. In this state, which is entered into unknowingly, the individual becomes hyperalert to rejection, growing increasingly inclined to perceive social interactions as tinged with hostility or scorn. The result is a vicious circle of withdrawal, in which the lonely person becomes increasingly suspicious, intensifying their sense of isolation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศูนย์ความเหงาการกระทำของการเห็น เมื่อผู้โดดเดี่ยว พวกเขายาวถึงจะเห็น ยอมรับ ต้องการ ในเวลาเดียวกันเป็นกลายเป็นความกังวลเกี่ยวกับการเปิดรับแสง ตามงานวิจัยที่ดำเนินการตลอดทศวรรษที่มหาวิทยาลัยชิคาโก ความรู้สึกของความเหงาทริกเกอร์ที่นักจิตวิทยาเรียก hypervigilance ภัยสังคม ในสถานะนี้ ซึ่งถูกป้อนเข้าโดยไม่รู้ตัว แต่ละคนกลายเป็น hyperalert การปฏิเสธ การเจริญเติบโตมากขึ้นเข้าใจสังเกตโต้ตอบทางสังคมเป็นการแต่งแต้มสีสันให้กับศัตรูหรือชน ผลคือ อุบาทว์ของถอน ซึ่งผู้โดดเดี่ยวกลายเป็นน่าสงสัยมากขึ้น ทวีความรุนแรงที่แยก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศูนย์ความเหงาในการกระทำของการถูกเห็น เมื่อมีบุคคลที่อยู่โดดเดี่ยวพวกเขานานที่จะได้เห็นได้รับการยอมรับที่ต้องการในเวลาเดียวกับที่จะกลายเป็นอย่างมากระวังของการสัมผัส ตามการวิจัยที่ดำเนินการในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาที่มหาวิทยาลัยชิคาโก, ความรู้สึกของความเหงาก่อให้เกิดสิ่งที่นักจิตวิทยาเรียก hypervigilance สำหรับภัยคุกคามทางสังคม ในรัฐนี้ซึ่งจะเข้าสู่ต้นเหตุของบุคคลที่จะกลายเป็น hyperalert การปฏิเสธเติบโตมากขึ้นแนวโน้มที่จะรับรู้ปฏิสัมพันธ์ทางสังคมเป็นความเกลียดชังแต่งแต้มด้วยหรือดูถูก ผลที่ได้คือวงจรอุบาทว์ของการถอนตัวซึ่งคนเหงากลายเป็นที่น่าสงสัยมากขึ้นทวีความรุนแรงความรู้สึกของความเหงา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเหงาที่ศูนย์ในการกระทำของการเห็น เวลาคนเราเหงา พวกเขาปรารถนาที่จะ เห็น ยอม รับ ต้องการ ในเวลาเดียวกันเป็นยิ่งนัก คุมแสง ตามการวิจัยที่ดำเนินการในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ที่มหาวิทยาลัย ชิคาโก ความรู้สึกของความเหงาก่อให้เกิดสิ่งที่นักจิตวิทยาเรียกว่า hypervigilance คุกคามสังคม ในรัฐนี้ซึ่งจะเข้าไปโดยไม่รู้ตัวเลย แต่ละคน hyperalert ที่จะปฏิเสธการเติบโตมากขึ้นแนวโน้มที่จะรับรู้การปฏิสัมพันธ์ทางสังคมที่แต่งแต้มด้วยการข่มขู่หรือการดูหมิ่น ผลที่ได้คือวงจรอุบาทว์ของการถอนเงิน ซึ่งในคนเงียบเหงากลายเป็นที่น่าสงสัยของพวกเขาทวีความรุนแรงมากขึ้น ความรู้สึกของการแยก