“I was poor since childhood. Back t

“I was poor since childhood. Back then, I used to be an innocent kid with stiff and silent temperament. I had no friends, no parents, and no loved ones. I preferred eating porridge with fresh vegetables, over meat. I just loved reading books, and other than that, I had no other aims in life. I always dreamed of going to the capital and passing the entrance examination of Heavenly Academy, so that I could get access to the books stored in their library. But, it all changed when I met Chen’er. After knowing her, I only wanted to study together with her, although she was not at all interested in reading books.

This was the first paragraph written in the notes of Wang Zhi Ce. Chen Chang Sheng felt an intimate feeling arising in his heart when he read this paragraph. He knew perfectly well about Wang Zhi Ce being his rival, but still had an intimate feeling in his heart, perhaps because he was also a person who loved reading books.

“On the way to the capital, I stopped near the main palace in Tianliang County and happened to meet the then governor of the county. I did not know that this person would later become well-known in the world as Emperor Taizu. I also happened to meet Qi Wang, and later, I met him again in Luoyang. I also met Big Brother in Luoyang. Also, in a small alley where sewage was constantly dripping, I met Chen’er and decided to stay with her in Luoyang City.”

“The books were expensive in Luoyang, very expensive, and to be honest, everything there was expensive. Even the sesame seed cakes were more expensive than elsewhere, not to mention in those days, everyday life was equivalent to a battle for survival. When all of the silver money was used up, she wanted to resume her old profession, but I personally thought that murder was not always good. She asked how I planned to manage our household. I considered going to the capital in search of better opportunities. Even if I was unable to enter Heavenly Academy, I could always go the Mausoleum of Books and take out some false rubbings of inscriptions. I had full confidence in my handwriting skills and could always think of ways to earn money by making good use of my intellect.”

“She came to the capital with me but soon I knew that we would be unable to leave even we wanted to, because Emperor Taizu’s army had encircled the capital. At that time I came to know that after the Big Bother left Luoyang, he never intended to come back. At last, the city walls collapsed that day. Along with Chen’er, I was sitting in a boat and saw a white unicorn across the bridge. Qi Wang was riding that unicorn and when I saw his smiling face, I suddenly felt better. I somehow felt that now the things would be fine.”

“His Majesty ascended the throne in front of the Mausoleum of Books, but not long after, the demon army attacked us. Then after two years, the demon army made its move once again. Qi Wang would occasionally come to the inn to chat with us and I could clearly see that he appeared less and less happy as the time passed. I did not know the reason behind his unhappiness, perhaps because his favorite unicorn was sacrificed for ‘The Treaty of the Fallen Willow’, or because His Majesty was not willing to make it clear as to which of the princes would become the crown prince. One day, Qi Wang drank too much, stared into my eyes and said that from the day he met in Luoyang City, he always wanted my help. But, I did not understand why he said that. I was just a weak scholar and had not even started to cultivate yet, then how could I help him…..I came to the capital just to enter Heavenly Academy and read books.”

“I successfully entered Heavenly Academy, started reading books and began to live the life I had always yearned for. But she did not like this kind of ordinary life. I took her to the imperial palace to show the beauty of ivy, then to The Orthodoxy Academy to show her the famous banyan tree, but she did not like any of the things I showed her. She said that the grove of Chaoyang garden was too dense, the banyan tree was too tall, and most importantly the lake near The Orthodoxy Academy was too peaceful. One night, I was looking at various notes and records from Luoyang and laughed. But she sneered and said that no one liked a flat mountain and only people like me would be able to tolerate such a boring life. I understood what she meant but I chose to remain silent and didn’t say anything.”

“Later, she finally left the capital. I did not know where she was headed, but perhaps she went to the Old Snow City to look for the traces of her brother. In short, she left me and I seriously thought about it for three days and three nights and confirmed that I could not change anything, so I continued to study. In the idle time when I was not reading books, I would often think about attempting to cultivate. I always thought that I did not have the talent for cultivation and even my friends said the same thing. However, I did not know that I would sta

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ผมไม่ดีตั้งแต่วัยเด็ก กลับมาแล้ว เคยเป็น เด็กไม่รู้เรื่อง ด้วยอารมณ์ที่แข็ง และเงียบ ผมไม่มีเพื่อน ไม่มีผู้ปกครอง และไม่รัก ผมต้องกินข้าวต้มกับผักสด ผ่านเนื้อ ผมรักการอ่านหนังสือ และเพ่ ฉันมีจุดมุ่งหมายอื่น ๆ ในชีวิต ฉันฝันไปเมืองหลวง และสอบเข้าสถาบันแห่งสวรรค์ ผ่านเพื่อให้สามารถเข้าใช้หนังสือที่เก็บไว้ในไลบรารี แต่ มันทั้งหมดเปลี่ยนแปลงเมื่อฉันพบกับ Chen'er หลังจากรู้ เธอเท่านั้นอยากจะเรียนร่วมกับเธอ แม้ว่าเธอไม่สนใจอ่านหนังสือวรรคแรกเขียนในบันทึกย่อของวังจือ Ce ได้ Chen Sheng ช้างรู้สึกความรู้สึกใกล้ชิดที่เกิดขึ้นในหัวใจของเขาเมื่อเขาอ่านย่อหน้านี้ เขารู้เกี่ยวกับวังจือ Ce ที่เป็นคู่แข่งของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ยัง มีความรู้สึกใกล้ชิดในใจ อาจเป็น เพราะเขาเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือ"ทางไปเมืองหลวง ฉันหยุดใกล้พระราชวังหลักในมณฑล Tianliang และเจอผู้ว่าเขตแล้ว ผมไม่รู้ว่า บุคคลนี้จะในภายหลังกลายเป็นที่รู้จักในโลกเป็นจักรพรรดิ Taizu ฉันเกิดขึ้นเพื่อตอบสนองวังฉี และในภายหลัง ฉันได้พบเขาอีกครั้งในลั่วหยาง ผมยังได้พบกับพี่ใหญ่ในลั่วหยาง นอกจากนี้ ในตรอกเล็ก ๆ ที่น้ำเสียถูกหยดอย่างต่อเนื่อง ฉันพบ Chen'er และตัดสินใจที่จะอยู่กับเธอในเมืองลั่วหยาง""หนังสือแพงในลั่วหยาง แพง และจะซื่อสัตย์ ทุกอย่างมีราคาแพง เค้กเมล็ดงาแม้จะแพงกว่าที่อื่น ไม่ต้องพูดถึงในวันนั้น ชีวิตประจำวันได้เท่ากับการต่อสู้เพื่อความอยู่รอดได้ เมื่อทั้งหมดของเงินเงินใช้ค่า เธอต้องการสมัครงานอาชีพเก่าของเธอ แต่ผมเองคิดว่า ฆาตกรรมไม่หายเสมอ เธอถามว่า ผมวางแผนเพื่อจัดการบ้านของเรา ผมถือว่าเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อค้นหาโอกาสที่ดีกว่า แม้ว่าผมไม่สามารถเข้าสู่สถาบันแห่งสวรรค์ ผมอาจไปสุสานหนังสือ และจะออกบาง rubbings เท็จของจารึก ฉันก็มั่นใจในทักษะการเขียนด้วยลายมือของฉัน และสามารถเสมอคิดถึงวิธีการหาเงิน โดยการใช้สติปัญญา""เธอมาที่เมืองหลวงกับฉัน แต่เร็ว ๆ นี้ ผมรู้ว่า เราจะไม่สามารถปล่อยให้แม้เราอยาก เพราะกองทัพจักรพรรดิ Taizu ได้ล้อมรอบเมืองหลวง ที่ ผมมารู้ว่า หลังจากรำคาญใหญ่ซ้ายลั่วหยาง เขาไม่เคยตั้งใจจะกลับมา ในที่สุด กำแพงเมืองยุบวันที่ พร้อม ด้วย Chen'er ฉันก็นั่งอยู่ในเรือ และเห็นยูนิคอร์นสีขาวข้ามสะพาน วังฉีขี่ยูนิคอร์นที่ และเมื่อผมเห็นใบหน้าของเขายิ้ม ผมก็รู้สึกดีขึ้น อย่างใดเลยที่ตอนนี้สิ่งที่น่าจะดีขึ้น"“His Majesty ascended the throne in front of the Mausoleum of Books, but not long after, the demon army attacked us. Then after two years, the demon army made its move once again. Qi Wang would occasionally come to the inn to chat with us and I could clearly see that he appeared less and less happy as the time passed. I did not know the reason behind his unhappiness, perhaps because his favorite unicorn was sacrificed for ‘The Treaty of the Fallen Willow’, or because His Majesty was not willing to make it clear as to which of the princes would become the crown prince. One day, Qi Wang drank too much, stared into my eyes and said that from the day he met in Luoyang City, he always wanted my help. But, I did not understand why he said that. I was just a weak scholar and had not even started to cultivate yet, then how could I help him…..I came to the capital just to enter Heavenly Academy and read books.”“I successfully entered Heavenly Academy, started reading books and began to live the life I had always yearned for. But she did not like this kind of ordinary life. I took her to the imperial palace to show the beauty of ivy, then to The Orthodoxy Academy to show her the famous banyan tree, but she did not like any of the things I showed her. She said that the grove of Chaoyang garden was too dense, the banyan tree was too tall, and most importantly the lake near The Orthodoxy Academy was too peaceful. One night, I was looking at various notes and records from Luoyang and laughed. But she sneered and said that no one liked a flat mountain and only people like me would be able to tolerate such a boring life. I understood what she meant but I chose to remain silent and didn’t say anything.”
“Later, she finally left the capital. I did not know where she was headed, but perhaps she went to the Old Snow City to look for the traces of her brother. In short, she left me and I seriously thought about it for three days and three nights and confirmed that I could not change anything, so I continued to study. In the idle time when I was not reading books, I would often think about attempting to cultivate. I always thought that I did not have the talent for cultivation and even my friends said the same thing. However, I did not know that I would sta

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" จนมาตั้งแต่วัยเด็ก เมื่อก่อน ผมเคยเป็นเด็กไร้เดียงสา กับแข็งและเงียบ อารมณ์ ผมไม่มีเพื่อน ไม่มีพ่อแม่ และคนที่คุณรัก ผมชอบกินข้าวต้มกับผักสด มากกว่าเนื้อสัตว์ ฉันรักการอ่านหนังสือ และนอกเหนือจากนั้น ผมไม่มีจุดมุ่งหมายในชีวิต ฉันฝันเสมอที่จะไปเมืองหลวง และผ่านการสอบเข้าของโรงเรียนสวรรค์ , เพื่อที่ฉันอาจได้รับการเข้าถึงหนังสือที่เก็บไว้ในห้องสมุดของตน แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อฉันได้พบ chen'er . หลังจากรู้จักเธอ ฉันแค่อยากไปเรียนด้วยกันกับเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นไม่ได้ทั้งหมดที่สนใจในการอ่านหนังสือนี้คือย่อหน้าแรกที่เขียนในบันทึกของหวังจื่อ CE เฉินฉาง เซิง รู้สึกสนิท ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจของเขาเมื่อเขาอ่านย่อหน้านี้ เขารู้เป็นอย่างดีเกี่ยวกับหวังจือ CE เป็นคู่แข่งของเขา แต่ยังมีความรู้สึกลึกซึ้งในใจ เพราะบางทีเขาก็เป็นคนที่รักการอ่านหนังสือ" บนเส้นทางสู่เมืองหลวง ผมหยุดใกล้พระราชวังที่สำคัญในเมืองและได้พบเถียนเลี่ยง แล้วผู้ว่าเขต ผมไม่รู้ว่าคนๆนี้จะกลายเป็นที่รู้จักกันดีในโลกเป็นจักรพรรดิจักรพรรดิไท่จู่ . ผมก็เจอกับฉีหวาง และภายหลัง ฉันพบเขาอีกครั้งในลั่วหยาง . ฉันเจอพี่ชายในลั่วหยาง . นอกจากนี้ ในตรอกเล็กๆ ที่ทิ้งได้ตลอดเวลาแหมะ ผมเจอ chen'er และตัดสินใจที่จะอยู่กับเธอในลั่วหยางเมือง”" หนังสือราคาแพงในลั่วหยาง แพงมาก และจริงๆ แล้ว ทุกอย่างมันแพง แม้แต่เมล็ดงาเค้กแพงกว่าที่อื่นไม่ต้องพูดถึง ในวันเหล่านั้น ชีวิตทุกวันเป็นเทียบเท่ากับการต่อสู้เพื่อความอยู่รอด เมื่อทั้งหมดของเงิน เงินที่ใช้ไป เธอต้องการสมัครงานอาชีพเก่าของเธอ แต่ผมเองคิดว่าฆาตกรรมไม่เสมอดี เธอถามว่าฉันวางแผนที่จะจัดการในครัวเรือนของเรา ผมถือว่าจะทุนในการค้นหาโอกาสที่ดีกว่า แม้ว่าฉันจะไม่สามารถเข้าสวรรค์ ฉันก็มักจะไปสุสานของหนังสือและใช้เวลาบางส่วนออก rubbings เท็จของจารึก ฉันมีความมั่นใจในทักษะการเขียนด้วยลายมือและมักจะคิดหาวิธีที่จะได้รับเงินโดยการใช้สติปัญญาของฉัน " ." เธอมาถึงเมืองหลวงกับข้า แต่ข้ารู้ว่าเราอาจจะไม่สามารถที่จะออกจากที่เราต้องการ เพราะกองทัพของจักรพรรดิกระรอกบินเท้าขนมีล้อมรอบเมืองหลวง ตอนนั้น ผมมารู้ที่หลังใหญ่รบกวนไปลั่วหยาง เขาไม่เคยตั้งใจที่จะกลับมา ในที่สุด กำแพงเมืองถล่มในวันนั้น พร้อมกับ chen'er ฉันนั่งอยู่ในเรือและเห็นขาวยูนิคอร์น ข้ามสะพาน ฉีหวังขี่ยูนิคอร์นนั้น และเมื่อฉันได้เห็นรอยยิ้มของเขา ฉันก็รู้สึกดี บางทีผมก็รู้สึกว่าตอนนี้ทุกอย่างจะเรียบร้อย "" ฝ่าบาทขึ้นครองราชย์ในด้านหน้าของสุสานของหนังสือ แต่หลังจากนั้นไม่นาน กองทัพปีศาจเข้าโจมตีเรา หลังจาก 2 ปี กองทัพปีศาจได้ย้ายอีกครั้ง ฉี หวังจะบังเอิญแวะมาโรงเตี๊ยมที่เราสนทนาด้วย และผมสามารถเห็นได้ชัดเจนว่าเขาปรากฏตัวน้อยลง และมีความสุขน้อยลงเมื่อเวลาผ่านไป ผมไม่ได้รู้เหตุผลเบื้องหลังความทุกข์ของเขา อาจจะเพราะยูนิคอร์นของเขาชื่นชอบสละ ' สนธิสัญญาของ Fallen Willow ' หรือเพราะฝ่าบาททรงไม่ประสงค์ให้ชัดเจนเพื่อที่เจ้านายจะได้เป็นองค์รัชทายาท วันหนึ่งฉีหวังดื่มมากเกินไป จ้องเข้ามาในดวงตาของฉันและกล่าวว่าจากวันที่เขาเจอในลั่วหยางเมือง เขาต้องการความช่วยเหลือจากฉัน แต่ข้าไม่เข้าใจ ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น ผมเพิ่งเป็นบัณฑิตอ่อนแอ และยังไม่ได้เริ่มสร้างเลย แล้วผมจะช่วยเขาอย่างไร . . . . . ผมมาเมืองหลวงเพื่อเข้าสวรรค์ และ อ่าน หนังสือ " ." ผมได้เข้าไปโรงเรียนสวรรค์ เริ่มอ่านหนังสือ และเริ่มชีวิตฉันมีเสมอต้องการ . แต่เธอไม่ชอบชีวิตแบบนี้ธรรมดา ผมพาเธอเข้าวังเพื่อแสดงความงามของไอวี่ แล้วให้ทำตามความเชื่อโรงเรียนแสดงต้นไทรที่มีชื่อเสียง แต่เธอไม่ชอบใด ๆของสิ่งที่ฉันพบเธอ เธอกล่าวว่า รูปเคารพของ Chaoyang สวนก็หนาแน่น ต้นไทรก็สูงด้วย และที่สำคัญที่สุดคือทะเลสาบใกล้ orthodoxy โรงเรียนก็สงบ คืนหนึ่ง ผมกำลังดูบันทึกต่างๆและบันทึกจากลั่วหยาง และหัวเราะ แต่เธอ sneered และกล่าวว่า ไม่มีใครชอบภูเขาแบนและคนชอบฉัน จะสามารถทนกับชีวิตเช่นนั้นน่าเบื่อ ฉันเข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร แต่ฉันเลือกที่จะเงียบและไม่พูดอะไรเลย "" หลังจากนั้น เธอก็กลับเมืองหลวง ฉันไม่รู้ว่าเธอจะไปที่ไหน แต่บางทีเธออาจไปเมืองหิมะเก่าเพื่อหาร่องรอยของพี่ชายของเธอ ในเวลาอันสั้น เธอทิ้งฉันไป และฉันคิดว่ามันเป็นเวลาสามวันสามคืน และยืนยันว่าผมไม่สามารถเปลี่ยนอะไรได้ ดังนั้น ผมยังคงเรียน ในเวลาที่ว่าง เมื่อฉันได้อ่านหนังสือ ผมมักจะคิดเกี่ยวกับการพยายามที่จะฝึกฝน ฉันคิดเสมอว่า ผมไม่ได้มีความสามารถในการเพาะปลูก และแม้แต่เพื่อนของฉันก็พูดเหมือนกัน แต่ผมทำ