Matakabhatta Jataka (Jataka No. 18)

Matakabhatta Jataka (Jataka No. 18)
The Goat That Laughed and Wept

One day, while the Buddha was staying in Jetavana, some bhikkhus asked him if there was any benefit in sacrificing goats, sheep, and other animals as offerings for departed relatives.
"No, bhikkhus," replied the Buddha. "No good ever comes from taking life, not even when it is for the purpose of providing a Feast for the Dead." Then he told this story of the past.

Long, long ago, when Brahmadatta was reigning in Baranasi, a brahmin decided to offer a Feast for the Dead and bought a goat to sacrifice. "My boys," he said to his students, "take this goat down to the river, bathe it, brush it, hang a garland around its neck, give it some grain to eat, and bring it back."
"Yes, sir," they replied and led the goat to the river.

While they were grooming it, the goat started to laugh with a sound like a pot smashing. Then, just as strangely, it started to weep loudly.

The young students were amazed at this behavior. "Why did you suddenly laugh," they asked the goat, "and why do you now cry so loudly?"

"Repeat your question when we get back to your teacher," the goat answered.

The students hurriedly took the goat back to their master and told him what had happened at the river. Hearing the story, the master himself asked the goat why it had laughed and why it had wept.

"In times past, brahmin," the goat began, "I was a brahmin who taught the Vedas like you. I, too, sacrificed a goat as an offering for a Feast for the Dead. Because of killing that single goat, I have had my head cut off 499 times. I laughed aloud when I realized that this is my last birth as an animal to be sacrificed. Today I will be freed from my misery. On the other hand, I cried when I realized that, because of killing me, you, too, may be doomed to lose your head five hundred times. It was out of pity for you that I cried."

"Well, goat," said the brahmin, "in that case, I am not going to kill you."

"Brahmin!" exclaimed the goat. "Whether or not you kill me, I cannot escape death today."

"Don't worry," the brahmin assured the goat. "I will guard you."

"You don't understand," the goat told him. "Your protection is weak. The force of my evil deed is very strong."

The brahmin untied the goat and said to his students, "Don't allow anyone to harm this goat." They obediently followed the animal to protect it.

After the goat was freed, it began to graze. It stretched out its neck to reach the leaves on a bush growing near the top of a large rock. At that very instant a lightning bolt hit the rock, breaking off a sharp piece of stone which flew through the air and neatly cut off the goat's head. A crowd of people gathered around the dead goat and began to talk excitedly about the amazing accident.

A tree deva [1] had observed everything from the goat's purchase to its dramatic death, and drawing a lesson from the incident, admonished the crowd: "If people only knew that the penalty would be rebirth into sorrow, they would cease from taking life. A horrible doom awaits one who slays." With this explanation of the law of kamma the deva instilled in his listeners the fear of hell. The people were so frightened that they completely gave up the practice of animal sacrifices. The deva further instructed the people in the Precepts and urged them to do good.

Eventually, that deva passed away to fare according to his deserts. For several generations after that, people remained faithful to the Precepts and spent their lives in charity and meritorious works, so that many were reborn in the heavens.

The Buddha ended his lesson and identified the Birth by saying, "In those days I was that deva.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Matakabhatta ชาดก (ชาดกฉบับที่ 18)
แพะที่หัวเราะและร้องไห้วันหนึ่งในขณะที่พระพุทธเจ้าอยู่ใน Jetavana, Bhikkhus บางถามเขาว่ามีผลประโยชน์ใด ๆ ในการเสียสละแพะแกะและสัตว์อื่น ๆ เช่นการให้บริการสำหรับญาติออกไป. " ไม่มี Bhikkhus "พระพุทธเจ้าตอบ "ไม่มีใครเคยดีมาจากการใช้ชีวิตที่ไม่ได้เมื่อมันเป็นเพื่อวัตถุประสงค์ในการให้บริการงานเลี้ยงให้ตาย." จากนั้นเขาก็เล่าเรื่องที่ผ่านมานี้. ยาวนานมาแล้วเมื่อ Brahmadatta ถูกปกครองใน Baranasi, พราหมณ์ตัดสินใจที่จะเสนองานเลี้ยงให้ตายและซื้อแพะที่จะเสียสละ "ชายของฉัน" เขากล่าวกับนักเรียนของเขา "เอาแพะนี้ลงไปที่แม่น้ำอาบน้ำมันแปรงแขวนพวงมาลัยรอบคอของมันให้มันเมล็ดพืชบางอย่างที่จะกินและนำมันกลับมา." "ใช่ครับ "พวกเขาตอบและนำแพะไปที่แม่น้ำ. ขณะที่พวกเขาได้รับการกรูมมิ่งมันแพะเริ่มที่จะหัวเราะกับเสียงเหมือนหม้อยอดเยี่ยม แล้วเช่นเดียวกับที่แปลกก็เริ่มที่จะร้องไห้เสียงดัง. นักศึกษาหนุ่มประหลาดใจที่พฤติกรรมนี้ "ทำไมคุณก็หัวเราะ" พวกเขาถามแพะ "และทำไมคุณร้องไห้เสียงดัง?" "ซ้ำคำถามของคุณเมื่อเราได้รับกลับไปที่ครูของคุณ" แพะตอบ. นักเรียนรีบเอาแพะกลับไปของพวกเขา หลักและบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นที่แม่น้ำ ได้ยินเรื่องที่นายตัวเองถามว่าทำไมมันแพะได้หัวเราะและทำไมมันมีร้องไห้. "ในช่วงเวลาที่ผ่านมาพราหมณ์" แพะเริ่ม "ผมเป็นพราหมณ์ผู้สอนพระเวทเช่นคุณ. ฉันเกินไปเสียสละ แพะเป็นเสนองานเลี้ยงให้ตาย. เพราะการฆ่าแพะเดียวที่ผมมีหัวของฉันตัดออก 499 ครั้ง. ฉันหัวเราะออกมาดัง ๆ เมื่อฉันตระหนักว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายของฉันเกิดเป็นสัตว์ที่จะต้องเสียสละ. วันนี้ผมจะ เป็นอิสระจากความทุกข์ยากของฉัน. ในทางกลับกันฉันร้องไห้เมื่อฉันตระหนักว่าเพราะการฆ่าฉันคุณมากเกินไปอาจจะถึงวาระที่จะสูญเสียหัวของคุณห้าร้อยครั้ง. มันเป็นจากสงสารคุณว่าฉันร้องไห้. " "ดีแพะ" กล่าวว่าพราหมณ์ "ในกรณีที่ผมไม่ได้จะฆ่าคุณ." "พราหมณ์" อุทานแพะ "ไม่ว่าคุณฆ่าฉันฉันไม่สามารถหนีความตายวันนี้." "ไม่ต้องกังวล" พราหมณ์มั่นใจแพะ "ผมจะปกป้องคุณ." "คุณไม่เข้าใจ" แพะบอกเขาว่า "การป้องกันของคุณอ่อนแอ. พลังแห่งความชั่วร้ายกระทำของฉันเป็นคนที่เข้มแข็งมาก." พราหมณ์ผูกแพะและกล่าวให้กับนักเรียนของเขา "ไม่อนุญาตให้ทุกคนที่จะเป็นอันตรายต่อแพะนี้". พวกเขาเชื่อฟังตามสัตว์เพื่อปกป้องมัน. หลังจากแพะเป็นอิสระก็เริ่มที่จะกินหญ้า มันยืดออกคอไปถึงใบบนพุ่มไม้ที่เติบโตใกล้ด้านบนของก้อนหินขนาดใหญ่ ในทันทีที่มากสายฟ้าฟาดตีหินแตกออกเป็นชิ้นคมชัดของหินซึ่งบินผ่านอากาศและประณีตตัดหัวแพะ ฝูงชนของคนรวมตัวกันรอบแพะตายและเริ่มที่จะพูดคุยด้วยความตื่นเต้นเกี่ยวกับการเกิดอุบัติเหตุที่น่าตื่นตาตื่นใจ. เทพต้นไม้ [1] ได้สังเกตเห็นทุกอย่างจากการซื้อแพะไปสู่ความตายที่น่าทึ่งของมันและการวาดภาพบทเรียนจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น, ตำหนิฝูงชน " ถ้าคนรู้ว่าโทษจะเป็นวิญญาณลงไปในความเศร้าโศกของพวกเขาจะหยุดจากการใช้ชีวิต. รอการลงโทษที่น่ากลัวคนหนึ่งที่ฆ่า. " ด้วยคำอธิบายของกฎหมายของกรรมนี้เทพปลูกฝังให้ผู้ฟังของเขากลัวของนรก คนจึงกลัวว่าพวกเขาอย่างสมบูรณ์ให้ขึ้นการปฏิบัติของสัตว์เลี้ยง สั่งเทพอีกคนที่อยู่ในศีลและกระตุ้นให้พวกเขาที่จะทำดี. ในที่สุดเทพที่ล่วงลับไปแล้วค่าโดยสารตามทะเลทรายของเขา สำหรับคนรุ่นหลังจากนั้นหลายคนยังคงยึดมั่นที่จะรักษาศีลและใช้ชีวิตของพวกเขาในการทำงานการกุศลและได้รับรางวัลเพื่อให้หลายคนเกิดในชั้นฟ้าทั้งหลาย. พระพุทธสิ้นสุดบทเรียนของเขาและระบุเกิดโดยกล่าวว่า "ในวันนั้นผมก็คือว่า เทวา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

matakabhatta ชาดก ( ชาดก หมายเลข 18 )
แพะที่หัวเราะและร้องไห้

วันนึง ขณะที่พระพุทธเจ้าอยู่ในวัดเชตวันมหาวิหาร บางสงฆ์ถามเขาว่ามีประโยชน์ในการเสียสละแพะ แกะ และสัตว์อื่น ๆเป็นข้อเสนอสำหรับตายญาติ .
" ไม่ พระสงฆ์ " ตอบ " ไม่มีดีเลย มาจาก สละชีวิต แม้แต่เมื่อมันเป็นเพื่อให้งานฉลองสำหรับตาย" แล้วเขาบอกเรื่องราวของอดีต

เมื่อนานมาแล้ว เมื่อ brahmadatta ถูกปกครองใน baranasi , พราหมณ์ตัดสินใจที่จะเสนอให้จัดงานเลี้ยงให้ตาย และเอาแพะไปบูชายัญ " . เด็กของฉัน " เขากล่าวกับนักเรียนของเขา " พาแพะไปที่แม่น้ำ , อาบน้ำ , แปรง , แขวนพวงมาลัยรอบคอ , ให้ข้าวกิน และนำมันกลับมา "
" ครับ" พวกเขาตอบ และนำแพะแม่น้ำ

ขณะที่พวกเขาเตรียมมัน แพะเริ่มหัวเราะด้วยเสียงเหมือนหม้อที่ยอดเยี่ยมมากครับ งั้นก็แปลก มันก็เริ่มร้องไห้เสียงดัง

นักเรียนหนุ่มประหลาดใจในพฤติกรรมนี้ ทำไมอยู่ๆคุณก็หัวเราะ " เขาถามแพะว่า " ทำไมตอนนี้คุณร้องไห้เสียงดัง ? "

" ย้ำคำถาม เมื่อเรากลับไปที่ครูของคุณ" แพะตอบ

นักเรียนรีบเอาแพะไปหาอาจารย์ของตน และบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นที่แม่น้ำ ได้ฟังเรื่องราว อาจารย์เขาถามแพะว่าทำไมมันต้องหัวเราะ แล้วทำไมมันต้องร้องไห้

" เมื่อก่อนพราหมณ์ " แพะเริ่ม " ผมเป็นพราหมณ์สอนคัมภีร์ เช่นคุณ ฉัน , เกินไป , เสียสละแพะเป็นเครื่องบูชาสำหรับงานฉลองสำหรับคนตายเพราะการฆ่าแพะที่เดียว ผมมีหัวตัด 499 ครั้ง ฉันหัวเราะออกมาเมื่อฉันตระหนักว่านี่คือวันเกิดครั้งสุดท้ายเป็นสัตว์ต้องสังเวย วันนี้ผมจะได้รับการปลดปล่อยจากความทุกข์ของฉัน บนมืออื่น ๆที่ฉันได้ร้องไห้เมื่อฉันตระหนัก เพราะการฆ่าผม คุณก็ต้องมาสูญเสียหัวของคุณห้าร้อยครั้ง มันคือความสงสาร คุณว่าฉันร้องไห้ "

" เอ่อ แพะกล่าวว่า " พราหมณ์ " ในกรณีนี้ ผมไม่ได้จะฆ่าคุณ "

" พราหมณ์ " อุทานแพะ " หรือไม่ว่าคุณฆ่าผม ผมก็ไม่สามารถหนีความตายได้ในวันนี้ "

" อย่ากังวลไปเลย " พราหมณ์ได้แพะ " ผมจะปกป้องคุณ "

" คุณไม่เข้าใจ " แพะบอกเค้า " การป้องกันของคุณจะอ่อนแอ พลังปีศาจของฉันแข็งแรงมาก "

พราหมณ์แก้แพะและพูดกับนักเรียนของเขา" อย่าให้ใครมาทำร้ายแพะนี้ พวกเขาเชื่อฟังตามสัตว์เพื่อปกป้องมัน

หลังแพะถูกปลดปล่อยก็เริ่มแทะเล็ม มันยืดคอไปถึงออกจากพุ่มไม้ที่เติบโตใกล้ด้านบนของหินขนาดใหญ่ ที่ทันทีสายฟ้าไปตีหินแตกออกมาเป็นชิ้นคมของหินซึ่งบินผ่านอากาศและบรรจงตัดศีรษะของแพะฝูงชนมารวมตัวกันรอบๆแพะตายและเริ่มพูดอย่างตื่นเต้นเกี่ยวกับอุบัติเหตุสุดยอด

เทวดาต้นไม้ [ 1 ] ได้พบทุกอย่างตั้งแต่ซื้อแพะตายของมันอย่างมาก และการวาดภาพบทเรียนจากเหตุการณ์เตือนฝูงชน : " ถ้าคนเท่านั้นที่รู้ว่าจะเกิดเป็นโทษความเศร้าโศก , พวกเขาจะหยุดจากการพรากชีวิต เป็นวาระที่น่ากลัวรอคอยคนที่ฆ่า ." กับคำอธิบายนี้ของกฎแห่งกรรม ที่เทวา instilled ในผู้ฟังของเขา ความกลัวของนรก คนตกใจมาก พวกเขายอมแพ้การปฏิบัติของการเสียสละของสัตว์ โดย Deva เพิ่มเติมให้ประชาชนในศีลและกระตุ้นให้พวกเขาทำอะไรดี

ในที่สุดว่า เทวา เสียชีวิตกับค่าโดยสารตามทะเลทรายของเขา หลายรุ่น หลังจากนั้นประชาชนยังคงยึดมั่นในศีล และการใช้เวลาในชีวิต ในงานกุศลและกุศล จนหลายคนเกิดใน สวรรค์

พระพุทธเจ้าจบบทเรียนและระบุวันเกิด โดยกล่าวว่า " ในวันเหล่านั้นที่ฉันเป็นเทพ .