worse health and wellbeing than tho

worse health and wellbeing than those who have not experienced cancer (Elliot et al, 2011). Clearly, there is a significant gap in the care of patients with cancer (Maher and McConnell, 2011). In the words of Richards et al (2011): ‘Not enough attention has been given to the long-term consequences of a cancer diagnosis for the ever increasing number of individuals surviving the disease, or as to how to enable individuals to return to active lives following the completion of initial cancer treatment.’

In fact, as illustrated by John’s experience, these people may have complex health needs that are poorly identified. The nurse should aim to provide help and support in a way that will heighten confidence and allow the patient to live their lives as they choose. My interaction with John and his wife, though short, should have been seen as a vital opportunity to engage with them and discuss problem management, rather than a challenging situation to be endured. A more positive interaction could then have taken place at that time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุขภาพแย่ลงและสุขภาพที่ดีกว่าผู้ที่มีประสบการณ์มะเร็ง (เอลเลียต et al, 2011) อย่างชัดเจน มีช่องว่างสำคัญในการดูแลผู้ป่วยโรคมะเร็ง (บรรยายและแม็ค 2011) ในคำพูดของริชาร์ด et al (2011): 'ความสนใจไม่เพียงพอที่ทำให้ผลระยะยาวของการวินิจฉัยโรคมะเร็งสำหรับหมายเลขที่เพิ่มขึ้นของบุคคลที่รอดตายโรค หรือเพื่อเป็น วิธีการช่วยให้บุคคลกลับเป็นใช้งานอยู่ต่อความสำเร็จของการรักษาโรคมะเร็งเริ่มต้น' ในความเป็นจริง ตามที่แสดง โดยจอห์นประสบการณ์ คนเหล่านี้อาจมีความต้องการสุขภาพที่ซับซ้อนที่ไม่ระบุ พยาบาลควรมุ่งมั่นที่จะให้ความช่วยเหลือ และสนับสนุนในทางที่จะเพิ่มระดับความเชื่อมั่น และช่วยให้ผู้ป่วยจะดำเนินชีวิตก็ ปฏิสัมพันธ์ของฉันกับจอห์นและภรรยาของเขา แต่สั้น ควรได้รับการเห็นเป็นโอกาสที่สำคัญในการมีส่วนร่วมกับพวกเขา และหารือเกี่ยวกับการจัดการปัญหา มากกว่าสถานการณ์ที่ท้าทายที่จะทน การโต้ตอบในเชิงบวกได้แล้วได้นำสถานที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุขภาพและคุณภาพชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าผู้ที่ไม่ได้มีประสบการณ์การเกิดโรคมะเร็ง (เอลเลียต et al, 2011) เห็นได้ชัดว่ามีช่องว่างอย่างมีนัยสำคัญในการดูแลผู้ป่วยที่มีโรคมะเร็ง (เฮอร์และ McConnell 2011) ในคำพูดของริชาร์ด, et al (2011) นี้: 'ไม่สนใจมากพอที่ได้รับกับผลกระทบระยะยาวของการวินิจฉัยโรคมะเร็งสำหรับจำนวนที่เพิ่มขึ้นของบุคคลที่ยังมีชีวิตรอดโรคหรือเป็นวิธีการช่วยให้บุคคลที่จะกลับไปใช้งาน มีชีวิตอยู่ต่อไปนี้ความสำเร็จของการรักษาโรคมะเร็งเริ่มต้น. '

ในความเป็นจริงแสดงโดยประสบการณ์ของจอห์นคนเหล่านี้อาจจะมีความต้องการด้านสุขภาพที่ซับซ้อนที่จะมีการระบุไม่ดี พยาบาลควรมีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ความช่วยเหลือและการสนับสนุนในทางที่จะเพิ่มความสูงความเชื่อมั่นและช่วยให้ผู้ป่วยใช้ชีวิตของพวกเขาเป็นพวกเขาเลือก การติดต่อระหว่างฉันกับจอห์นและภรรยาของเขาแม้ว่าระยะสั้นควรได้รับการมองว่าเป็นโอกาสสำคัญที่จะมีส่วนร่วมกับพวกเขาและหารือเกี่ยวกับการจัดการปัญหาแทนที่จะเป็นสถานการณ์ที่ท้าทายที่จะทน ปฏิสัมพันธ์เชิงบวกมากขึ้นก็จะเกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สุขภาพแย่ลงและสุขภาพที่ดีกว่าผู้ที่ไม่ได้ประสบโรคมะเร็ง ( เอลเลียต et al , 2011 ) เห็นได้ชัดว่ามีช่องว่างอย่างมีนัยสำคัญในการดูแลผู้ป่วยมะเร็ง ( เฮอร์ และ McConnell , 2011 ) ในคำพูดของริชาร์ด et al ( 2011 ) : " ไม่มีความสนใจที่ได้รับเพื่อผลระยะยาวของการวินิจฉัยโรคมะเร็งสำหรับหมายเลขที่เคยเพิ่มขึ้นของบุคคลที่รอดตายโรค หรือเป็นวิธีการที่จะช่วยให้บุคคลกลับสู่ชีวิตที่ใช้งานตามความสมบูรณ์ของการรักษามะเร็งเบื้องต้น .ในความเป็นจริง ที่แสดงโดย ประสบการณ์ คนเหล่านี้อาจต้องการสุขภาพที่ซับซ้อนมีการระบุงาน พยาบาลควรมีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ความช่วยเหลือและสนับสนุนในทางที่จะเพิ่มความมั่นใจและช่วยให้ผู้ป่วยมีชีวิตอยู่ชีวิตของพวกเขาที่พวกเขาเลือก ฉันโต้ตอบกับจอห์นและภรรยาของเขา แม้ว่าสั้น ควรจะเห็นเป็นโอกาสสำคัญที่จะมีส่วนร่วมกับพวกเขาและหารือเกี่ยวกับการจัดการปัญหามากกว่าสถานการณ์ที่ท้าทายที่จะทนได้ เป็นปฏิสัมพันธ์ในเชิงบวกมากขึ้น จึงได้เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น