จากบทกวีนี้แสดงถึงความเป็นธรรมชาติซึ่งมีแม่น้ำ ต้นไม้ ท้องฟ้า เเสงแดด เปรียบเทียบเกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่ของคนเราซึ่งสามารถเปลี่ยนแปลงได้เหมือนกับสายน้ำและใบไม้ที่กำลังร่วงโรย สะท้อนให้เห็นเงาของตัวเองที่กำลังจะทำอะไรโดยที่ไม่คิดหน้าคิดหลัง และหลังจากที่ดอกไม้เหี่ยวแห้ง ร่วงโรยไป ดอกไม้ดอกใหม่ก็เริ่มขึ้นมาเหมือนกับชีวิตคนเราเมื่อล้มเเล้วก็สามารถลุกขึ้นมาแก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดไป