The fairness of property taxes—who

The fairness of property taxes—who bears the real burden—has been intensely debated over the years. There is growing consensus that the tax is borne predominantly by those with middle and high incomes. This is why strengthening property taxation in many countries is now seen as a way to improve the fairness of the overall tax system given increasing levels of inequality. The progressivity of the tax can be enhanced by a variety of steps to reduce or eliminate tax liabilities for low-income or low-wealth property owners. For example, one can tax only properties above some threshold value—and then gradually increase the rate; exempt the elderly and disabled from the tax or charge them at lower rates; or allow “mortgaging” or delayed payments of property tax liabilities for low-income households. If a property tax is truly charged as what tax specialists call a benefit tax—equal to the value of services received—such changes would have no distributional impact. But this is rarely true in practice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความยุติธรรมของภาษีทรัพย์สิน — ที่หมีภาระจริง — มีการถกเถียงกันอย่างเข้มข้นปี มีคาดเติบโตที่ไม่ได้แบกรับภาษีถือ โดยผู้ที่มีรายได้ระดับกลาง และสูง นี้เป็นเหตุผลเสริมสร้างคุณสมบัติภาษีในหลายประเทศขณะนี้เห็นเป็นวิธีการปรับปรุงความยุติธรรมของระบบโดยรวมภาษีให้เพิ่มระดับของความไม่เท่าเทียมกัน Progressivity ภาษีสามารถเพิ่มได้ โดยหลากหลายขั้นตอนเพื่อลด หรือกำจัดหนี้สินภาษีสำหรับเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ที่มีรายได้ต่ำ หรือต่ำสุด เช่น หนึ่งสามารถภาษีเฉพาะคุณสมบัติข้างต้นค่าขีดจำกัดบางอย่าง — และค่อย ๆ เพิ่มอัตรา ยกเว้นผู้สูงอายุ และปิดภาษี หรือค่าที่อัตราต่ำ หรือให้ "ถือ" หรือชำระเงินล่าช้าของภาษีสำหรับครัวเรือนที่มีรายได้ต่ำ ถ้าจริงคิดภาษีทรัพย์สินเป็นสิ่งผู้เชี่ยวชาญภาษีเรียกภาษีสวัสดิการซึ่งเท่ากับค่าของบริการที่ได้รับ — เปลี่ยนแปลงดังกล่าวจะมีผลกระทบไม่ขึ้น นี้เป็นจริงในทางปฏิบัติไม่ค่อยได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นธรรมของภาษีทรัพย์สิน-หมีที่จริงภาระมีการถกเถียงกันอย่างเข้มข้นในช่วงหลายปี มีมติในการเจริญเติบโตว่าภาษีเป็น borne โดยส่วนใหญ่ผู้ที่มีรายได้ระดับกลางและสูง นี่คือเหตุผลที่การเสริมสร้างการจัดเก็บภาษีทรัพย์สินในหลายประเทศจะเห็นตอนนี้เป็นวิธีการปรับปรุงความเป็นธรรมของระบบภาษีโดยรวมได้รับการเพิ่มระดับของความไม่เท่าเทียมกันที่ progressivity ของภาษีที่สามารถเพิ่มความหลากหลายของขั้นตอนในการลดหรือขจัดหนี้สินภาษีสำหรับรายได้ต่ำหรือเจ้าของทรัพย์สินต่ำมากมาย ตัวอย่างเช่นหนึ่งสามารถเก็บภาษีเพียงคุณสมบัติสูงกว่าเกณฑ์บางอย่างคุ้มค่าแล้วค่อยๆเพิ่มอัตรา; ได้รับการยกเว้นผู้สูงอายุและผู้พิการจากภาษีหรือเสียค่าใช้จ่ายได้ในราคาที่ต่ำกว่า หรืออนุญาตให้ "จำนอง" หรือการชำระเงินล่าช้าของหนี้สินภาษีทรัพย์สินสำหรับครัวเรือนที่มีรายได้ต่ำ หากภาษีทรัพย์สินเป็นค่าใช้จ่ายอย่างแท้จริงเป็นสิ่งที่ผู้เชี่ยวชาญภาษีโทรประโยชน์ภาษีเท่ากับมูลค่าของการบริการที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวจะไม่มีผลกระทบกระจาย แต่ตอนนี้จะไม่ค่อยเป็นจริงในทางปฏิบัติ