Coauthored with Theresa Lou, resear

Coauthored with Theresa Lou, research associate in the International Institutions and Global Governance program at the Council on Foreign Relations.

The migration crisis of 2015 makes for somber reading. Seven hundred migrants drowned crossing the Mediterranean from war-torn Libya. Last week, Austrian authorities made the grisly discovery of seventy-one corpses in a truck. Most recently, the body of a three-year-old Syrian boy washed up on a Turkish beach, sparking international outcry.

People have been on the move since the dawn of time, of course, but never in such numbers. By the end of 2014, 59.5 million individuals had been uprooted due to conflict or persecution—the highest level since World War II. Despite knowing the risks, every day thousands continue to board rickety boats, or pay smugglers for the promise of safety and better lives ahead.

Ground zero for the current crisis is the European Union (EU), where approximately 1.7 million desperate people have attempted to enter between 2011 and 2014. The Syrian civil war has displaced more than four million refugees to neighboring countries such as Turkey, Jordan, and Lebanon, where camps burst at the seams. As chances of returning to Syria dim—and prospects in host countries remain bleak—even more refugees are now heading for Europe.

However, EU leaders are flailing in response, whipsawed between the humanitarian and self-interested instincts of their electorates. Hungary’srefusal to allow migrants to board trains for other EU countries and the building of a fence along its borders with Serbia are only the latest examples.

The EU’s crisis is compounded by poverty in the western Balkans, where high unemployment and entrenched political corruption have led many to conclude that life will simply not get better. More thanforty percent of all asylum applications in Germany during the first six months of 2015 came from Kosovo, Serbia, and Macedonia.

Why is Europe Struggling?

The pressures of uncontrolled migration are hardly restricted to Europe—as the U.S. presidential campaign has underscored. But the EU’s predicament is particularly acute. The sudden influx of migrants has appeared to catch European governments by surprise, and has exposed fissures among the members of the Union. There at least four reasons why Europe is struggling.

Europeans often don’t know who is crossing their borders: Are they refugees or economic migrants? Many of the people showing up are asylum seekers who claim the status of refugees—defined under a 1951 UN convention as someone who has fled his or her country because of a “well-founded fear of being persecuted for reasons of race, religion, nationality, membership of a particular social group or political opinion.” But until such claims can be definitively evaluated—which can take months—these people are stuck in limbo, suspected of being economic migrants who have chosen to move for better job prospects. Making such judgments is tough, but the decisions matter: refugees are entitled to international protection in an asylum country, whereas economic migrants can be turned away. But what about those who fall in the gray zone? Are people who flee from a country plagued by persecution, discrimination, and also a crumbling economy asylum seekers or migrants? What about those who fled their countries for refugee reasons but continue on in search of better job prospects? Answers to such questions often boil down to a judgement call with grave implications for the person in question.EU members can’t get on the same page: Complicating matters, EU member states are quarrelling amongst themselves about how to respond. In principle, the EU’s Dublin Regulationstipulates that entry-point states are responsible for housing migrants and examining their asylum applications. But this EU law has placed a heavy strain on Mediterranean nations like Italy and particularly Greece, whose protracted financial crisis has left it ill-equipped to handle a sudden influx of refugees. In what it thought was a constructive move, Germany hassuspended the Dublin Regulation and will allow Syrian refugees to apply for asylum even if they first arrived in another country. Berlin has since called for the EU to redistribute asylum seekers amongst member states. The idea of a quota system gained support from European Commission President Jean Claude-Juncker and,recently, European Council President Donald Tusk. But other EU members, including the United Kingdom and Hungary, vehemently insist that immigration policies be decided by individual governments. On Thursday, Hungarian President Viktor Orban blamedChancellor Angela Merkel for essentially “inviting” migrants to Europe, labeling the crisis a “German Problem.” Such finger-pointing bodes ill for a unified EU front.Politicians are feeling the heat from right-wing blowback: The rise of right-wing political parties in numerous EU countries (Denmark, Sweden, and France, for example) has fueled popular anti-immigrant sentiments. Violence against refugees and migrants has spiked in Germany, where asylum seekers increased by 132 percent over the same period in 2014. The pressures of populist nationalism have made it more difficult for politicians at the inter-European level to agree on a unified response.Regulatory incoherence: In 2013, the European Parliament endorsed a Common European Asylum System, which establishes procedures to ensure uniform treatment for all asylum applications. Unfortunately, EU countries have failed to implement and enforce these provisions with any consistency. Complicating matters, there is no agreed list of countries the EU considers to be in conflict, making it hard to determine whether a person is an asylum seeker or a migrant. Nor are there any collective EU centers for asylum seekers to get processed and fed. Each EU nation has its own ways of doing things, exacerbating the sense of regulatory chaos. Europe’s migrant crisis is only the latest and most acute manifestation of a broader international problem: failure to develop and implement common standards and procedures for handling migrant flows, especially in the wake of political and economic turmoil. This is partly inherent in the complexity and sensitivity of migration, compared to other global flows. Hoping to benefit from globalization, governments in recent decades have lowered barriers dramatically for most factors of production, including capital, goods, services, and ideas—and they have negotiated multiple rules to govern the world economy. But the international regulation of migration has lagged, globally and regionally, because the cross-border movement of people is inherently sensitive politically—touching on issues of sovereignty, security, employment, and (not least) national identity. The result is a regulatory vacuum.

All of these dilemmas are complex, and none is easily resolved. But the EU can and must do better. European leaders will meet on September 14 in Brussels to combat the growing migrant crisis. At a minimum, they need to reach agreement on the following points

Reaffirm humanitarian values: While the European Union needs to control its borders, it must do so in a manner that respects the humanity of migrants, even those attempting to enter illegally. Some national responses—including Hungary’s use of a train station as essentially a holding pen, as well as its decision to build a border fence with Serbia—are inconsistent with European moral values. The EU cannot afford to become a fortress, even as it remains a magnet for migrants.Hammer out realistic agreement on burden-sharing: Given controversy over the proposed quota system, EU leaders need to negotiate a workable compromise that more equitably apportions responsibility for screening, processing, sustaining, and (in principle) granting asylum to refugees. Such an accord would be a powerful and needed symbol of European solidarity.Jointly designate countries of safe origin: It is imperative that the EU finalize a list of safe countries of origin, so that those who do not qualify for asylum (namely, the economic migrants), can be repatriated in an orderly and humane manner. Member countries should also commit to fully implement efficient screening processes that reduce blockages and allow asylum seekers and refugees to get accommodations they require.

Finally, Europe’s current predicament carries a larger lesson. The nations of the world need a more robust multilateral mechanism to develop and promote common global standards for the processing and treatment of migrants and refugees. The building blocks of such a system already exists, including in the International Organization for Migration (IOM) and the UN’s High Commissioner for Refugees (UNHCR). But the IOM is mainly an assistance body rather than a forum for negotiation, and UNHCR is stretched thin by multiple humanitarian crises. However, rather than seeking to create an entirely new international organization, UN member states should look to strengthen these existing ones so that they can do more to assist countries and regions coping with unexpected spikes in refugees and migrants. Ban Ki-moon’s upcoming emergency summit on migration (planned for September 30) is a welcome step in this direction.

Coauthored with Theresa Lou, research associate in the International Institutions and Global Governance program at the Council on Foreign Relations.

The migration crisis of 2015 makes for somber reading. Seven hundred migrants drowned crossing the Mediterranean from war-torn Libya. Last week, Austrian authorities made the grisly discovery of seventy-one corpses in a truck. Most recently, the body of a three-year-old Syrian boy washed up on a Turkish beach, sparking international outcry.

People have been on the move since the dawn of time, of course, but never in such numbers. By the end of 2014, 59.5 million individuals had been uprooted due to conflict or persecution—the highest level since World War II. Despite knowing the risks, every day thousands continue to board rickety boats, or pay smugglers for the promise of safety and better lives ahead.

Ground zero for the current crisis is the European Union (EU), where approximately 1.7 million desperate people have attempted to enter between 2011 and 2014. The Syrian civil war has displaced more than four million refugees to neighboring countries such as Turkey, Jordan, and Lebanon, where camps burst at the seams. As chances of returning to Syria dim—and prospects in host countries remain bleak—even more refugees are now heading for Europe.

However, EU leaders are flailing in response, whipsawed between the humanitarian and self-interested instincts of their electorates. Hungary’srefusal to allow migrants to board trains for other EU countries and the building of a fence along its borders with Serbia are only the latest examples.

The EU’s crisis is compounded by poverty in the western Balkans, where high unemployment and entrenched political corruption have led many to conclude that life will simply not get better. More thanforty percent of all asylum applications in Germany during the first six months of 2015 came from Kosovo, Serbia, and Macedonia.

Why is Europe Struggling?

The pressures of uncontrolled migration are hardly restricted to Europe—as the U.S. presidential campaign has underscored. But the EU’s predicament is particularly acute. The sudden influx of migrants has appeared to catch European governments by surprise, and has exposed fissures among the members of the Union. There at least four reasons why Europe is struggling.

Europeans often don’t know who is crossing their borders: Are they refugees or economic migrants? Many of the people showing up are asylum seekers who claim the status of refugees—defined under a 1951 UN convention as someone who has fled his or her country because of a “well-founded fear of being persecuted for reasons of race, religion, nationality, membership of a particular social group or political opinion.” But until such claims can be definitively evaluated—which can take months—these people are stuck in limbo, suspected of being economic migrants who have chosen to move for better job prospects. Making such judgments is tough, but the decisions matter: refugees are entitled to international protection in an asylum country, whereas economic migrants can be turned away. But what about those who fall in the gray zone? Are people who flee from a country plagued by persecution, discrimination, and also a crumbling economy asylum seekers or migrants? What about those who fled their countries for refugee reasons but continue on in search of better job prospects? Answers to such questions often boil down to a judgement call with grave implications for the person in question.EU members can’t get on the same page: Complicating matters, EU member states are quarrelling amongst themselves about how to respond. In principle, the EU’s Dublin Regulationstipulates that entry-point states are responsible for housing migrants and examining their asylum applications. But this EU law has placed a heavy strain on Mediterranean nations like Italy and particularly Greece, whose protracted financial crisis has left it ill-equipped to handle a sudden influx of refugees. In what it thought was a constructive move, Germany hassuspended the Dublin Regulation and will allow Syrian refugees to apply for asylum even if they first arrived in another country. Berlin has since called for the EU to redistribute asylum seekers amongst member states. The idea of a quota system gained support from European Commission President Jean Claude-Juncker and,recently, European Council President Donald Tusk. But other EU members, including the United Kingdom and Hungary, vehemently insist that immigration policies be decided by individual governments. On Thursday, Hungarian President Viktor Orban blamedChancellor Angela Merkel for essentially “inviting” migrants to Europe, labeling the crisis a “German Problem.” Such finger-pointing bodes ill for a unified EU front.Politicians are feeling the heat from right-wing blowback: The rise of right-wing political parties in numerous EU countries (Denmark, Sweden, and France, for example) has fueled popular anti-immigrant sentiments. Violence against refugees and migrants has spiked in Germany, where asylum seekers increased by 132 percent over the same period in 2014. The pressures of populist nationalism have made it more difficult for politicians at the inter-European level to agree on a unified response.Regulatory incoherence: In 2013, the European Parliament endorsed a Common European Asylum System, which establishes procedures to ensure uniform treatment for all asylum applications. Unfortunately, EU countries have failed to implement and enforce these provisions with any consistency. Complicating matters, there is no agreed list of countries the EU considers to be in conflict, making it hard to determine whether a person is an asylum seeker or a migrant. Nor are there any collective EU centers for asylum seekers to get processed and fed. Each EU nation has its own ways of doing things, exacerbating the sense of regulatory chaos. Europe’s migrant crisis is only the latest and most acute manifestation of a broader international problem: failure to develop and implement common standards and procedures for handling migrant flows, especially in the wake of political and economic turmoil. This is partly inherent in the complexity and sensitivity of migration, compared to other global flows. Hoping to benefit from globalization, governments in recent decades have lowered barriers dramatically for most factors of production, including capital, goods, services, and ideas—and they have negotiated multiple rules to govern the world economy. But the international regulation of migration has lagged, globally and regionally, because the cross-border movement of people is inherently sensitive politically—touching on issues of sovereignty, security, employment, and (not least) national identity. The result is a regulatory vacuum.

All of these dilemmas are complex, and none is easily resolved. But the EU can and must do better.  European leaders will meet on September 14 in Brussels to combat the growing migrant crisis. At a minimum, they need to reach agreement on the following points

Reaffirm humanitarian values: While the European Union needs to control its borders, it must do so in a manner that respects the humanity of migrants, even those attempting to enter illegally. Some national responses—including Hungary’s use of a train station as essentially a holding pen, as well as its decision to build a border fence with Serbia—are inconsistent with European moral values. The EU cannot afford to become a fortress, even as it remains a magnet for migrants.Hammer out realistic agreement on burden-sharing: Given controversy over the proposed quota system, EU leaders need to negotiate a workable compromise that more equitably apportions responsibility for screening, processing, sustaining, and (in principle) granting asylum to refugees. Such an accord would be a powerful and needed symbol of European solidarity.Jointly designate countries of safe origin: It is imperative that the EU finalize a list of safe countries of origin, so that those who do not qualify for asylum (namely, the economic migrants), can be repatriated in an orderly and humane manner. Member countries should also commit to fully implement efficient screening processes that reduce blockages and allow asylum seekers and refugees to get accommodations they require.

Finally, Europe’s current predicament carries a larger lesson. The nations of the world need a more robust multilateral mechanism to develop and promote common global standards for the processing and treatment of migrants and refugees. The building blocks of such a system already exists, including in the International Organization for Migration (IOM) and the UN’s High Commissioner for Refugees (UNHCR). But the IOM is mainly an assistance body rather than a forum for negotiation, and UNHCR is stretched thin by multiple humanitarian crises. However, rather than seeking to create an entirely new international organization, UN member states should look to strengthen these existing ones so that they can do more to assist countries and regions coping with unexpected spikes in refugees and migrants.  Ban Ki-moon’s upcoming emergency summit on migration (planned for September 30) is a welcome step in this direction.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

Coauthored with Theresa Lou, research associate in the International Institutions and Global Governance program at the Council on Foreign Relations.The migration crisis of 2015 makes for somber reading. Seven hundred migrants drowned crossing the Mediterranean from war-torn Libya. Last week, Austrian authorities made the grisly discovery of seventy-one corpses in a truck. Most recently, the body of a three-year-old Syrian boy washed up on a Turkish beach, sparking international outcry.People have been on the move since the dawn of time, of course, but never in such numbers. By the end of 2014, 59.5 million individuals had been uprooted due to conflict or persecution—the highest level since World War II. Despite knowing the risks, every day thousands continue to board rickety boats, or pay smugglers for the promise of safety and better lives ahead.Ground zero for the current crisis is the European Union (EU), where approximately 1.7 million desperate people have attempted to enter between 2011 and 2014. The Syrian civil war has displaced more than four million refugees to neighboring countries such as Turkey, Jordan, and Lebanon, where camps burst at the seams. As chances of returning to Syria dim—and prospects in host countries remain bleak—even more refugees are now heading for Europe.However, EU leaders are flailing in response, whipsawed between the humanitarian and self-interested instincts of their electorates. Hungary’srefusal to allow migrants to board trains for other EU countries and the building of a fence along its borders with Serbia are only the latest examples.The EU’s crisis is compounded by poverty in the western Balkans, where high unemployment and entrenched political corruption have led many to conclude that life will simply not get better. More thanforty percent of all asylum applications in Germany during the first six months of 2015 came from Kosovo, Serbia, and Macedonia.Why is Europe Struggling?The pressures of uncontrolled migration are hardly restricted to Europe—as the U.S. presidential campaign has underscored. But the EU’s predicament is particularly acute. The sudden influx of migrants has appeared to catch European governments by surprise, and has exposed fissures among the members of the Union. There at least four reasons why Europe is struggling.Europeans often don’t know who is crossing their borders: Are they refugees or economic migrants? Many of the people showing up are asylum seekers who claim the status of refugees—defined under a 1951 UN convention as someone who has fled his or her country because of a “well-founded fear of being persecuted for reasons of race, religion, nationality, membership of a particular social group or political opinion.” But until such claims can be definitively evaluated—which can take months—these people are stuck in limbo, suspected of being economic migrants who have chosen to move for better job prospects. Making such judgments is tough, but the decisions matter: refugees are entitled to international protection in an asylum country, whereas economic migrants can be turned away. But what about those who fall in the gray zone? Are people who flee from a country plagued by persecution, discrimination, and also a crumbling economy asylum seekers or migrants? What about those who fled their countries for refugee reasons but continue on in search of better job prospects? Answers to such questions often boil down to a judgement call with grave implications for the person in question.EU members can’t get on the same page: Complicating matters, EU member states are quarrelling amongst themselves about how to respond. In principle, the EU’s Dublin Regulationstipulates that entry-point states are responsible for housing migrants and examining their asylum applications. But this EU law has placed a heavy strain on Mediterranean nations like Italy and particularly Greece, whose protracted financial crisis has left it ill-equipped to handle a sudden influx of refugees. In what it thought was a constructive move, Germany hassuspended the Dublin Regulation and will allow Syrian refugees to apply for asylum even if they first arrived in another country. Berlin has since called for the EU to redistribute asylum seekers amongst member states. The idea of a quota system gained support from European Commission President Jean Claude-Juncker and,recently, European Council President Donald Tusk. But other EU members, including the United Kingdom and Hungary, vehemently insist that immigration policies be decided by individual governments. On Thursday, Hungarian President Viktor Orban blamedChancellor Angela Merkel for essentially “inviting” migrants to Europe, labeling the crisis a “German Problem.” Such finger-pointing bodes ill for a unified EU front.Politicians are feeling the heat from right-wing blowback: The rise of right-wing political parties in numerous EU countries (Denmark, Sweden, and France, for example) has fueled popular anti-immigrant sentiments. Violence against refugees and migrants has spiked in Germany, where asylum seekers increased by 132 percent over the same period in 2014. The pressures of populist nationalism have made it more difficult for politicians at the inter-European level to agree on a unified response.Regulatory incoherence: In 2013, the European Parliament endorsed a Common European Asylum System, which establishes procedures to ensure uniform treatment for all asylum applications. Unfortunately, EU countries have failed to implement and enforce these provisions with any consistency. Complicating matters, there is no agreed list of countries the EU considers to be in conflict, making it hard to determine whether a person is an asylum seeker or a migrant. Nor are there any collective EU centers for asylum seekers to get processed and fed. Each EU nation has its own ways of doing things, exacerbating the sense of regulatory chaos. Europe’s migrant crisis is only the latest and most acute manifestation of a broader international problem: failure to develop and implement common standards and procedures for handling migrant flows, especially in the wake of political and economic turmoil. This is partly inherent in the complexity and sensitivity of migration, compared to other global flows. Hoping to benefit from globalization, governments in recent decades have lowered barriers dramatically for most factors of production, including capital, goods, services, and ideas—and they have negotiated multiple rules to govern the world economy. But the international regulation of migration has lagged, globally and regionally, because the cross-border movement of people is inherently sensitive politically—touching on issues of sovereignty, security, employment, and (not least) national identity. The result is a regulatory vacuum.All of these dilemmas are complex, and none is easily resolved. But the EU can and must do better. European leaders will meet on September 14 in Brussels to combat the growing migrant crisis. At a minimum, they need to reach agreement on the following pointsReaffirm humanitarian values: While the European Union needs to control its borders, it must do so in a manner that respects the humanity of migrants, even those attempting to enter illegally. Some national responses—including Hungary’s use of a train station as essentially a holding pen, as well as its decision to build a border fence with Serbia—are inconsistent with European moral values. The EU cannot afford to become a fortress, even as it remains a magnet for migrants.Hammer out realistic agreement on burden-sharing: Given controversy over the proposed quota system, EU leaders need to negotiate a workable compromise that more equitably apportions responsibility for screening, processing, sustaining, and (in principle) granting asylum to refugees. Such an accord would be a powerful and needed symbol of European solidarity.Jointly designate countries of safe origin: It is imperative that the EU finalize a list of safe countries of origin, so that those who do not qualify for asylum (namely, the economic migrants), can be repatriated in an orderly and humane manner. Member countries should also commit to fully implement efficient screening processes that reduce blockages and allow asylum seekers and refugees to get accommodations they require.
Finally, Europe’s current predicament carries a larger lesson. The nations of the world need a more robust multilateral mechanism to develop and promote common global standards for the processing and treatment of migrants and refugees. The building blocks of such a system already exists, including in the International Organization for Migration (IOM) and the UN’s High Commissioner for Refugees (UNHCR). But the IOM is mainly an assistance body rather than a forum for negotiation, and UNHCR is stretched thin by multiple humanitarian crises. However, rather than seeking to create an entirely new international organization, UN member states should look to strengthen these existing ones so that they can do more to assist countries and regions coping with unexpected spikes in refugees and migrants. Ban Ki-moon’s upcoming emergency summit on migration (planned for September 30) is a welcome step in this direction.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

coauthored กับเทเรซ่าลูร่วมงานวิจัยในสถาบันระหว่างประเทศและทั่วโลกโปรแกรมการกำกับดูแลกิจการที่สภาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ. วิกฤติการย้ายถิ่นของ 2015 ทำให้การอ่านอึมครึม เจ็ดร้อยอพยพจมน้ำข้ามทะเลเมดิเตอร์เรเนียนจากสงครามลิเบีย สัปดาห์ที่ผ่านมาเจ้าหน้าที่ของออสเตรียได้ค้นพบอันน่าสยดสยองของเจ็ดสิบเอ็ดศพในรถบรรทุก เมื่อเร็ว ๆ นี้ร่างของสามปีเด็กซีเรียล้างขึ้นบนชายหาดตุรกี, sparking โวยระหว่างประเทศ. คนได้รับในการย้ายตั้งแต่รุ่งอรุณของเวลาที่แน่นอน แต่ไม่เคยอยู่ในตัวเลขดังกล่าว ในตอนท้ายของปี 2014 59.5 ล้านคนได้รับการถอนเนื่องจากความขัดแย้งหรือการข่มเหง-ระดับสูงสุดนับตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่สอง แม้จะมีความรู้ความเสี่ยงทุกวันหลายพันคนยังคงคณะกรรมการเรือง่อนแง่นหรือจ่ายลักลอบสัญญาของความปลอดภัยและชีวิตที่ดีกว่าข้างหน้า. Ground Zero สำหรับวิกฤตปัจจุบันสหภาพยุโรป (EU) ที่ประมาณ 1.7 ล้านคนที่หมดหวังได้พยายามที่จะ ใส่ระหว่างปี 2011 และปี 2014 สงครามกลางเมืองซีเรียพลัดถิ่นได้มากกว่าสี่ล้านผู้ลี้ภัยไปยังประเทศเพื่อนบ้านเช่นตุรกีจอร์แดนและเลบานอนที่ค่ายระเบิดที่ตะเข็บ เป็นโอกาสที่จะกลับไปยังประเทศซีเรียสลัวและโอกาสในประเทศเจ้าภาพยังคงลี้ภัย-เยือกเย็นมากขึ้นอยู่ในขณะนี้มุ่งหน้าไปยังยุโรป. อย่างไรก็ตามผู้นำสหภาพยุโรปจะ flailing ในการตอบสนอง, whipsawed ระหว่างสัญชาตญาณมนุษยธรรมและความสนใจของตนเอง electorates ของพวกเขา Hungary'srefusal ที่จะอนุญาตให้ผู้อพยพไปยังคณะกรรมการรถไฟของประเทศอื่น ๆ ในสหภาพยุโรปและการสร้างรั้วตามชายแดนกับเซอร์เบียเป็นเพียงตัวอย่างล่าสุด. วิกฤตของสหภาพยุโรปประกอบกับความยากจนในคาบสมุทรบอลข่านตะวันตกที่การว่างงานสูงและความเสียหายที่ยึดที่มั่นทางการเมืองที่มี ทำให้หลายคนสรุปได้ว่าชีวิตจะไม่เพียงแค่ได้รับดีกว่า ร้อยละ thanforty มากขึ้นของทุกการใช้งานที่ลี้ภัยในประเทศเยอรมนีในช่วงหกเดือนแรกของปี 2015 มาจากโคโซโว, เซอร์เบียและมาซิโดเนีย. ทำไมยุโรปดิ้นรน? แรงกดดันของการย้ายถิ่นที่ไม่สามารถควบคุมแทบจะไม่ จำกัด ไปยังยุโรปเช่นการรณรงค์เลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐได้เน้นย้ำ แต่สถานการณ์ของสหภาพยุโรปจะรุนแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไหลบ่าเข้ามาอย่างฉับพลันของแรงงานข้ามชาติได้ปรากฏตัวที่จะจับรัฐบาลยุโรปด้วยความประหลาดใจและได้สัมผัสรอยแยกในหมู่สมาชิกของสหภาพ มีอย่างน้อยสี่เหตุผลที่ยุโรปกำลังดิ้นรน. ชาวยุโรปมักจะไม่ทราบว่าใครจะข้ามพรมแดนของพวกเขาพวกเขามีผู้ลี้ภัยหรือผู้อพยพทางเศรษฐกิจ? หลายคนแสดงขึ้นเป็นผู้ขอลี้ภัยที่อ้างสถานะของผู้ลี้ภัยที่กำหนดไว้ภายใต้ 1951 การประชุมสหประชาชาติเป็นคนที่ได้หนีออกนอกประเทศของเขาหรือเธอเพราะ "ความกลัวที่ดีก่อตั้งขึ้นจากการถูกข่มเหงสำหรับเหตุผลของเชื้อชาติศาสนาสัญชาติ สมาชิกของกลุ่มทางสังคมหรือความคิดเห็นทางการเมือง. "แต่จนถึงการเรียกร้องดังกล่าวสามารถประเมินคนที่แตกหักสามารถใช้เวลาเป็นเดือนเหล่านี้จะติดอยู่ในบริเวณขอบรกสงสัยว่าเป็นผู้อพยพทางเศรษฐกิจที่ได้เลือกที่จะย้ายให้ดีขึ้นโอกาสในการทำงาน การตัดสินดังกล่าวเป็นเรื่องที่ยาก แต่การตัดสินใจที่สำคัญ: ผู้ลี้ภัยจะได้รับสิทธิคุ้มครองระหว่างประเทศในประเทศที่ลี้ภัยในขณะที่ผู้อพยพทางเศรษฐกิจที่สามารถเปิดออกไป แต่สิ่งที่เกี่ยวกับผู้ที่ตกอยู่ในโซนสีเทา? เป็นคนที่หนีไปจากประเทศที่เต็มไปด้วยการกดขี่การเลือกปฏิบัติและยังเป็นผู้ขอลี้ภัยทางเศรษฐกิจบี้หรืออพยพ? สิ่งที่เกี่ยวกับผู้ที่หลบหนีไปประเทศของตนด้วยเหตุผลที่ผู้ลี้ภัย แต่ดำเนินการต่อในการค้นหาที่ดีขึ้นโอกาสในการทำงาน? คำตอบสำหรับคำถามดังกล่าวมักจะต้มลงไปสายการตัดสินที่มีความหมายสำหรับหลุมฝังศพของบุคคลที่อยู่ในสมาชิก question.EU ไม่สามารถได้รับในหน้าเดียวกัน: เรื่องซับซ้อน, ประเทศสมาชิกสหภาพยุโรปที่มีการทะเลาะกันระหว่างตัวเองเกี่ยวกับวิธีการที่จะตอบสนอง ในหลักการ Regulationstipulates ดับลินของสหภาพยุโรปที่ระบุรายการจุดมีความรับผิดชอบสำหรับแรงงานข้ามชาติที่อยู่อาศัยและการตรวจสอบการใช้งานของพวกเขาที่โรงพยาบาล แต่ตอนนี้กฎหมายของสหภาพยุโรปได้วางความเครียดหนักในประเทศเมดิเตอร์เรเนียนเช่นอิตาลีและกรีซโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีวิกฤตการณ์ทางการเงินที่ยืดเยื้อได้ทิ้งมันไม่พร้อมที่จะจัดการกับการไหลบ่าเข้ามาอย่างฉับพลันของผู้ลี้ภัย ในสิ่งที่มันคิดว่าเป็นความเคลื่อนไหวที่สร้างสรรค์เยอรมนี hassuspended ระเบียบดับลินและจะช่วยให้ผู้ลี้ภัยชาวซีเรียที่จะใช้สำหรับโรงพยาบาลแม้ว่าพวกเขาจะมาถึงในอีกประเทศหนึ่ง เบอร์ลินตั้งแต่เรียกร้องให้สหภาพยุโรปที่จะแจกจ่ายผู้ขอลี้ภัยในหมู่ประเทศสมาชิก ความคิดของระบบโควต้าที่ได้รับการสนับสนุนจากคณะกรรมาธิการยุโรปประธาน Jean Claude Juncker-และเมื่อเร็ว ๆ นี้สภายุโรปประธานโดนัลด์ทัสก์ แต่สมาชิกคนอื่น ๆ ในสหภาพยุโรปรวมทั้งสหราชอาณาจักรและฮังการีโกรธยืนยันว่านโยบายการตรวจคนเข้าเมืองได้รับการตัดสินโดยรัฐบาลของแต่ละบุคคล เมื่อวันพฤหัสบดีที่ฮังการีประธานาธิบดีวิคเตอร์ออร์ blamedChancellor Angela Merkel สำหรับหลัก "เชิญ" ผู้อพยพไปยังยุโรป, การติดฉลากวิกฤต "เยอรมันปัญหา." นิ้วชี้ดังกล่าวลางไม่ดีสำหรับ front.Politicians แบบครบวงจรของสหภาพยุโรปมีความรู้สึกความร้อนจากสวยสดปีกขวา : การเพิ่มขึ้นของพรรคการเมืองปีกขวาในหลายประเทศในสหภาพยุโรป (เดนมาร์กสวีเดนและฝรั่งเศสเป็นต้น) มีเชื้อเพลิงความรู้สึกต่อต้านผู้อพยพที่เป็นที่นิยม ความรุนแรงต่อผู้ลี้ภัยและแรงงานข้ามชาติที่ได้ถูกแทงในประเทศเยอรมนีที่ลี้ภัยเพิ่มขึ้นร้อยละ 132 ในช่วงเวลาเดียวกันในปี 2014 แรงกดดันของลัทธิชาตินิยมประชาธิปไตยได้ทำให้มันยากขึ้นสำหรับนักการเมืองในระดับระหว่างยุโรปที่จะเห็นด้วยกับ response.Regulatory แบบครบวงจร ไม่ติดต่อกัน: ในปี 2013 รัฐสภายุโรปได้รับการรับรองระบบการโรงพยาบาลทั่วไปในยุโรปซึ่งกำหนดขั้นตอนเพื่อให้แน่ใจว่าการรักษาเหมือนกันสำหรับการใช้งานที่ลี้ภัยทั้งหมด แต่น่าเสียดายที่ประเทศในสหภาพยุโรปมีการล้มเหลวในการดำเนินการและการบังคับใช้บทบัญญัติเหล่านี้มีความสอดคล้องใด ๆ เรื่องที่ซับซ้อนมีรายการไม่มีการตกลงกันของประเทศในสหภาพยุโรปจะพิจารณาที่จะอยู่ในความขัดแย้งที่ทำให้มันยากที่จะตรวจสอบว่าคนที่เป็นผู้ขอลี้ภัยหรือผู้อพยพ หรือจะมีศูนย์การใด ๆ ของสหภาพยุโรปโดยรวมสำหรับผู้ขอลี้ภัยที่จะได้รับการประมวลผลและการเลี้ยงดู แต่ละประเทศสหภาพยุโรปมีวิธีการของตัวเองในการทำสิ่งรุนแรงความรู้สึกของความสับสนวุ่นวายกำกับดูแล วิกฤตแรงงานข้ามชาติของยุโรปเป็นเพียงการประกาศล่าสุดและรุนแรงที่สุดของปัญหาระหว่างประเทศที่กว้างขึ้น: ความล้มเหลวของการพัฒนาและใช้มาตรฐานทั่วไปและวิธีการในการจัดการกระแสแรงงานข้ามชาติโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการปลุกของความวุ่นวายทางการเมืองและเศรษฐกิจ นี่คือส่วนหนึ่งที่อยู่ในความซับซ้อนและความไวของการย้ายถิ่นเมื่อเทียบกับกระแสอื่น ๆ ทั่วโลก หวังว่าจะได้รับประโยชน์จากโลกาภิวัตน์รัฐบาลในทศวรรษที่ผ่านมาได้ปรับลดอุปสรรคอย่างมากสำหรับปัจจัยการผลิตส่วนใหญ่รวมทั้งเงินทุนสินค้าบริการและความคิดและพวกเขามีการเจรจาหลายกฎการปกครองเศรษฐกิจโลก แต่กฎระเบียบระหว่างประเทศของการย้ายถิ่นมี lagged ทั่วโลกและในระดับภูมิภาคเพราะการเคลื่อนไหวข้ามพรมแดนของคนที่มีความสำคัญทางการเมืองที่โดยเนื้อแท้สัมผัสในเรื่องของอำนาจอธิปไตย, การรักษาความปลอดภัยการจ้างงานและ (ไม่น้อย) เอกลักษณ์ประจำชาติ ผลที่ได้คือการกำกับดูแลสูญญากาศ. ทุกอุปสรรคเหล่านี้มีความซับซ้อนและไม่มีใครได้รับการแก้ไขได้อย่างง่ายดาย แต่สหภาพยุโรปสามารถและต้องทำดีกว่า ผู้นำยุโรปจะได้พบกับวันที่ 14 กันยายนในกรุงบรัสเซลส์ที่จะต่อสู้กับวิกฤตแรงงานข้ามชาติที่เพิ่มขึ้น ที่ต่ำสุดที่พวกเขาต้องการที่จะบรรลุข้อตกลงในประเด็นต่อไปนี้ตอกย้ำค่ามนุษยธรรม: ในขณะที่สหภาพยุโรปต้องการที่จะควบคุมชายแดนก็จะต้องทำในลักษณะที่เคารพความเป็นมนุษย์ของแรงงานข้ามชาติที่แม้ผู้ที่พยายามที่จะเข้ามาอย่างผิดกฎหมาย บางคนรวมทั้งตอบสนองการใช้งานในระดับชาติฮังการีของสถานีรถไฟเป็นหลักปากกาถือเช่นเดียวกับการตัดสินใจที่จะสร้างรั้วชายแดนกับเซอร์เบียมีความสอดคล้องกับค่านิยมทางศีลธรรมยุโรป สหภาพยุโรปไม่สามารถที่จะกลายเป็นป้อมปราการแม้ในขณะที่มันยังคงแม่เหล็กสำหรับ migrants.Hammer ออกจริงในข้อตกลงภาระร่วมกัน: ให้โต้เถียงระบบโควต้านำเสนอผู้นำสหภาพยุโรปต้องการที่จะเจรจาประนีประนอมสามารถทำงานได้อย่างเท่าเทียมกันมากขึ้นที่แจกความรับผิดชอบในการตรวจคัดกรอง การประมวลผลอย่างยั่งยืนและ (ในหลักการ) ให้ที่ลี้ภัยแก่ผู้ลี้ภัย ดังกล่าวสอดคล้องจะเป็นสัญลักษณ์ที่มีประสิทธิภาพและความจำเป็นของยุโรปกำหนด solidarity.Jointly ประเทศต้นทางที่ปลอดภัย: มันเป็นความจำเป็นที่สหภาพยุโรปจบรายชื่อประเทศที่ปลอดภัยของแหล่งที่มาเพื่อให้ผู้ที่ไม่ได้มีคุณสมบัติสำหรับการลี้ภัย (กล่าวคือเศรษฐกิจ แรงงานข้ามชาติ) สามารถส่งตัวในลักษณะที่เป็นระเบียบและมีมนุษยธรรม ประเทศสมาชิกควรกระทำในการรองรับการใช้กระบวนการคัดกรองที่มีประสิทธิภาพที่ช่วยลดการอุดตันและอนุญาตให้ผู้ลี้ภัยและผู้ลี้ภัยที่จะได้รับที่พักที่พวกเขาต้องการ. ในที่สุดสถานการณ์ปัจจุบันของยุโรปถือเป็นบทเรียนที่มีขนาดใหญ่ ประเทศของโลกที่ต้องมีกลไกพหุภาคีที่แข็งแกร่งมากขึ้นในการพัฒนาและส่งเสริมมาตรฐานระดับโลกร่วมกันสำหรับการประมวลผลและการรักษาของแรงงานข้ามชาติและผู้ลี้ภัย การก่อสร้างตึกจากระบบดังกล่าวมีอยู่แล้วรวมทั้งในองค์การระหว่างประเทศเพื่อการโยกย้ายถิ่นฐาน (IOM) และข้าราชการระดับสูงของผู้ลี้ภัยสหประชาชาติ (UNHCR) แต่ IOM เป็นส่วนใหญ่ร่างกายความช่วยเหลือมากกว่าเวทีสำหรับการเจรจาต่อรองและ UNHCR ถูกยืดบาง ๆ จากวิกฤตการณ์ด้านมนุษยธรรมหลาย แต่แทนที่จะมองหาที่จะสร้างองค์กรระหว่างประเทศใหม่ทั้งหมดรัฐสมาชิกสหประชาชาติควรมีลักษณะการสร้างความเข้มแข็งที่มีอยู่เหล่านี้เพื่อให้พวกเขาสามารถทำขึ้นเพื่อให้ความช่วยเหลือประเทศและภูมิภาครับมือกับแหลมที่ไม่คาดคิดในผู้ลี้ภัยและผู้อพยพ บ้านประชุมสุดยอดฉุกเฉินที่จะเกิดขึ้นคีมูนในการย้ายถิ่น (ที่วางแผนไว้สำหรับ 30 กันยายน) เป็นขั้นตอนที่ได้รับการต้อนรับในทิศทางนี้

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

coauthored กับรึเปล่า เทเรซ่า ลู ทำไมผู้ช่วยนักวิจัยในสถาบันและหลักสูตรธรรมาภิบาลระดับโลกที่สภาความสัมพันธ์ต่างประเทศ

การย้ายถิ่นวิกฤต 2015 ทำให้อ่านเศร้าหมอง เจ็ดร้อยผู้อพยพรึเปล่าจมน้ำรึเปล่าข้ามทะเลเมดิเตอร์เรเนียนจากขาดสงครามลิเบีย สัปดาห์ที่แล้ว ทางการออสเตรีย ได้ค้นพบอะไรจากเขย่าขวัญไหมของศพในรถบรรทุก มากที่สุดเมื่อเร็วๆนี้ร่างของเด็กชายวัย 3 ขวบ ชาวซีเรียล้างขึ้นบนชายหาดตุรกี , sparking โวยนานาชาติรึเปล่า

มีคนย้ายที่อยู่ตั้งแต่รุ่งอรุณของเวลาที่แน่นอน แต่ไม่เคยเช่นตัวเลข โดยจุดสิ้นสุดของ 2014 , 59.5 ล้านบุคคลถูก uprooted จากความขัดแย้งหรือการประหัตประหารที่ระดับสูงสุดนับตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่ 2 แม้จะรู้ว่าเสี่ยงทุกวันหลายพันต่อคณะกรรมการเรือโทรมๆ หรือจ่ายลักลอบสำหรับสัญญาของความปลอดภัยและชีวิตที่ดีขึ้นเลย

เป็นศูนย์พื้นดินสำหรับวิกฤตปัจจุบันคือสหภาพยุโรป ( อียู ) ที่ประมาณ 1.7 ล้านคน มีอะไรไหมที่สิ้นหวัง พยายามใส่ระหว่าง 2011 และปี 2014 สงครามกลางเมืองในซีเรียได้พลัดถิ่นกว่าไหมสี่ล้านรึเปล่าผู้ลี้ภัยไปยังประเทศเพื่อนบ้าน เช่น ตุรกี จอร์แดนและเลบานอน ที่ค่ายระเบิดที่ตะเข็บ เป็นโอกาสที่จะกลับไปซีเรียสลัวและโอกาสในประเทศเจ้าภาพยังคงเยือกเย็นผู้ลี้ภัยมากขึ้นตอนนี้มุ่งหน้าไปยุโรป

แต่ผู้นำสหภาพยุโรปจะล้มเหลวในการตอบสนอง , whipsawed ระหว่างมนุษยธรรมและตนเองสนใจสัญชาตญาณของเขตเลือกตั้งของตน

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.