Prior studies of childhood aggressi

Prior studies of childhood aggression have demonstrated that, as a group, boys are more aggressive than girls. We hypothesized that this finding reflects a lack of research on forms of aggression that are relevant to young females rather than an actual gender difference in levels of overall aggressiveness. In the present study, a form of aggression hypothesized to be typical of girls, relational aggression, was assessed with a peer nomination instrument for a sample of 491 third-through sixth-grade children. Overt aggression (i.e., physical and verbal aggression as assessed in past research) and social-psychological adjustment were also assessed. Results provide evidence for the validity and distinctiveness of relational aggression. Further, they indicated that, as predicted, girls were significantly more relationally aggressive than were boys. Results also indicated that relationally aggressive children may be at risk for serious adjustment difficulties (e.g., they were significantly more rejected and reported significantly higher levels of loneliness, depression, and isolation relative to their nonrelationally aggressive peers).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความก้าวร้าวในวัยเด็กการศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่า เป็นกลุ่ม เด็กชายจะสูงกว่าหญิง เราตั้งสมมติฐานที่พบนี้สะท้อนถึงการขาดการวิจัยในรูปแบบของความก้าวร้าวที่เกี่ยวข้องกับเพศมากกว่าความแตกต่างเพศที่แท้จริงในระดับของความรุนแรงโดยรวม ในการศึกษาปัจจุบัน รูปแบบของการทำงานปกติของสาว ๆ เชิงรุกราน การรุกรานถูกประเมิน ด้วยเครื่องมือสรรหาเพียร์อย่าง 491 สามถึงหกชั้นเด็ก ถูกประเมินก่อความก้าวร้าว (เช่น กาย และวาจาก้าวร้าวเป็นราคาประเมินในการวิจัยที่ผ่านมา) และการปรับปรุงทางจิตวิทยาสังคม ผลให้หลักฐานถูกต้องและเป็นเอกลักษณ์ของเชิงรุกราน ต่อไป พวกเขาระบุว่า เป็นการคาดการณ์ หญิงมีมากขึ้น relationally สูงกว่าเด็กชาย ผลลัพธ์ระบุไว้ว่า เด็กก้าวร้าว relationally อาจเสี่ยงต่อการความยากลำบากในการปรับปรุงอย่างจริงจัง (เช่น พวกเขาถูกมากมากปฏิเสธ และรายงานระดับสูงอย่างมีนัยสำคัญของความเหงา ซึมเศร้า และแยกสัมพันธ์กับเพื่อนของพวกเขาก้าวร้าว nonrelationally)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาก่อนการรุกรานในวัยเด็กได้แสดงให้เห็นว่าเป็นกลุ่มเด็กมีความก้าวร้าวมากกว่าเด็กผู้หญิง เราตั้งสมมติฐานว่าการค้นพบนี้สะท้อนให้เห็นถึงการขาดการวิจัยเกี่ยวกับรูปแบบของการรุกรานที่เกี่ยวข้องกับหญิงสาวมากกว่าจะเป็นความแตกต่างทางเพศที่เกิดขึ้นจริงในระดับของความก้าวร้าวโดยรวม ในการศึกษาปัจจุบันรูปแบบของการรุกรานตั้งสมมติฐานให้เป็นแบบฉบับของสาวก้าวร้าวสัมพันธ์ได้รับการประเมินกับเครื่องดนตรีสรรหาเพียร์สำหรับตัวอย่างของ 491 ที่สามผ่านเด็กหกเกรด A การรุกรานแจ่มแจ้ง (เช่นความก้าวร้าวทางร่างกายและวาจาที่ประเมินในการวิจัยที่ผ่านมา) และการปรับตัวทางสังคมจิตวิทยายังประเมิน ผลการให้หลักฐานเพื่อความถูกต้องและความเป็นเอกเทศของการรุกรานสัมพันธ์ นอกจากนี้พวกเขาแสดงให้เห็นว่าเป็นที่คาดการณ์สาวอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในเชิงรุก relationally กว่าเด็ก ๆ ผลการทดลองยังชี้ให้เห็นว่า relationally เด็กก้าวร้าวอาจมีความเสี่ยงสำหรับความยากลำบากปรับร้ายแรง (เช่นพวกเขาถูกปฏิเสธอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นและรายงานระดับที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญของความเหงาและความซึมเศร้าและการแยกสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมงานของพวกเขาก้าวร้าว nonrelationally)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนการรุกรานในวัยเด็กการศึกษาได้แสดงให้เห็น ว่า เป็น กลุ่ม เด็กจะก้าวร้าวมากกว่าเด็กหญิง เราตั้งสมมุติฐานว่า การค้นพบนี้สะท้อนให้เห็นถึงการขาดการวิจัยในรูปแบบของการรุกรานที่เกี่ยวข้องกับหญิงสาวมากกว่าแตกต่างจริงเพศในระดับความก้าวร้าวโดยรวม ในการศึกษารูปแบบการตั้งสมมติฐานเป็นปกติของหญิงที่ก้าวร้าวเชิงสัมพันธ์ ประเมินด้วยเครื่องมือสรรหาเพื่อนสำหรับจำนวน 491 ที่สามผ่านเด็กเกรดหก ชัดเจน ( เช่น ทางกาย และทางวาจาก้าวร้าวรุกรานอย่างประเมิน ในงานวิจัยที่ผ่านมา ) และการปรับตัวทางจิตสังคมยังประเมิน ผลให้หลักฐานเพื่อตรวจสอบความถูกต้องและความพิเศษของการรุกรานสัมพันธ์ ต่อไป พวกเขาพบว่า ทำนายว่าหญิงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ relationally ก้าวร้าวมากขึ้นกว่าเด็กผู้ชาย พบว่า เด็กที่ก้าวร้าว relationally อาจมีความเสี่ยงสำหรับปัญหาการปรับตัวที่ร้ายแรง ( เช่น พวกกลุ่มปฏิเสธและรายงานระดับสูงกว่าของความเหงา ความซึมเศร้า และการแยกกับเพื่อน nonrelationally ก้าวร้าว )