3.5. Peptides and protein hydrolysa

3.5. Peptides and protein hydrolysates
Hydrolyzed protein has long been used for flavor and water binding
in meat products. However, it was not fully recognized until recently
that many peptides present in protein hydrolysates exhibit powerful
radical scavenging and metal ion-binding capacity, therefore, can be
treated as antioxidants for the inhibition of unwanted oxidative processes.
Indeed, a myriad of peptides and peptide mixtures prepared
from enzymatic hydrolysis of plant proteins of soy, corn, potato, and
buckwheat (Chen, Muramoto, Yamauchi, Fujimoto, & Nokihara, 1998;
Cheng, Chen, & Xiong, 2014; Li, Han, & Chen, 2008; Ma, Xiong, Zhai,
Zhu, & Dziubla, 2010; Pihlanto, Akkanen, & Korhonen, 2008) and
animal-derived proteins, such as whey (Elias et al., 2006; Peña-Ramos
& Xiong, 2001), casein (Kim, Jang, & Kim, 2007), gelatin (Mendis,
Rajapakse, & Kim, 2005), egg (Dávalos, Miguel, Bartolomé, &
López-Fandiño, 2004; Xu, Shangguan,Wang, & Chen, 2007), andmuscle
(Raghavan & Kristinsson, 2008; Saiga, Tanabe, & Nishimura, 2003;
Thiansilakul, Benjakul, & Shahidi, 2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.5. เปปไทด์และโปรตีน hydrolysatesไลซ์โปรตีนยาวใช้สำหรับรสชาติและน้ำรวมในผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ อย่างไรก็ตาม มันไม่เต็มที่เป็นที่รู้จักจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้เปปไทด์ให้นำเสนอในนิทรรศการ hydrolysates โปรตีนมีประสิทธิภาพscavenging รุนแรงและโลหะไอออนกำลังการผลิต ดังนั้น สามารถถือว่าเป็นสารต้านอนุมูลอิสระสำหรับการยับยั้งการออกซิเดชันที่ไม่พึงประสงค์จริง มากมายของเปปไทด์และส่วนผสมของเปปไทด์ที่เตรียมไว้จากเอนไซม์ย่อยสลายของพืชโปรตีนของถั่วเหลือง ข้าวโพด มัน ฝรั่ง และโซบะ (Chen, Muramoto ยะ ฟุจิโมะโตะ & Nokihara, 1998เฉิง เฉิน และคายเนส หยง 2014 เฉิน 2008; & Li ฮั่น Ma คายเนสหยง ZhaiZhu, & Dziubla, 2010 Pihlanto, Akkanen, & Korhonen, 2008) และสัตว์ได้รับโปรตีน เช่นเวย์ (ชา et al. 2006 Peña ฟิตและคายเนสหยง 2001), เคซีน (คิม จาง & คิม 2007), เจลาติน (MendisRajapakse, & คิม 2005), ไข่ (Dávalos มิเกล Bartolomé, &ยูโรโซนและกอง Fandiño, 2004 Xu ซั่ง วัง และ เฉิน 2007), andmuscle(Raghavan & Kristinsson, 2008 Saiga, Tanabe และนิชิมู ระ 2003Thiansilakul เบญจกูล และ Shahidi, 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.5 เปปไทด์และไฮโดรไลเซโปรตีน
ไฮโดรไลซ์โปรตีนได้รับการใช้สำหรับรสชาติและน้ำผลผูกพัน
ในผลิตภัณฑ์จากเนื้อสัตว์ แต่มันก็ไม่ได้รับการยอมรับอย่างเต็มที่จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ
เปปไทด์ที่หลายคนในปัจจุบันและโปรตีนแสดงที่มีประสิทธิภาพ
รุนแรงไล่และไอออนโลหะที่มีผลผูกพันความจุจึงสามารถ
ถือว่าเป็นสารต้านอนุมูลอิสระในการยับยั้งกระบวนการออกซิเดชันที่ไม่พึงประสงค์.
แท้จริงมากมายของเปปไทด์และเปปไทด์ ผสมเตรียม
จากการย่อยสลายของเอนไซม์โปรตีนพืชถั่วเหลือง, ข้าวโพด, มันฝรั่งและ
โซบะ (เฉินมูราโมโต้, Yamauchi, Fujimoto และ Nokihara 1998;
เฉิงเฉินและ Xiong 2014; หลี่ฮันและเฉิน 2008; Ma , Xiong, Zhai,
จู้และ Dziubla 2010; Pihlanto, Akkanen และ Korhonen, 2008) และ
จากสัตว์โปรตีนเช่นเวย์ (อีเลียส et al, 2006;. Peña-รามอส
และ Xiong, 2001), เคซีน (คิม จางและคิม, 2007), เจลาติน (Mendis,
Rajapakse และคิม 2005) ไข่ (Dávalosมิเกล, Bartoloméและ
โลเปซFandiño 2004; ซูชางกวนวังและเฉิน, 2007) andmuscle
( Raghavan & Kristinsson 2008; Saiga ทานาเบะและ Nishimura 2003;
Thiansilakul, เบญจกุลและ Shahidi 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.5 . ของโปรตีนและเปปไทด์ไฮโดรไลซ์ โปรตีน ได้ถูกใช้เพื่อรสชาติและน้ำผูกในผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ แต่มันไม่ได้อย่างที่รู้จักจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้เปปไทด์ของโปรตีนในที่มากมาย ปัจจุบันจัดแสดง ที่มีประสิทธิภาพเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาโลหะไอออนความจุและ ผูก ดังนั้นสามารถถือว่าเป็นสารต้านอนุมูลอิสระในการยับยั้งกระบวนการออกซิเดชันที่ไม่พึงประสงค์แน่นอนมากมายของเปปไทด์ เปปไทด์ และสารผสมที่เตรียมไว้จากการย่อยโปรตีนของเอนไซม์พืช ถั่วเหลือง , ข้าวโพด , มันฝรั่ง , และโซบะ ( เฉิน มุราโมโตะผู้พัฒนา , , ฟูจิโมโต้ และ nokihara , 1998 ;เฉิน เฉิน และ เซี่ยง , 2014 ; ลี ฮัน และ เฉิน , 2008 ; มา จ้ายเซี่ยง , ,จู และ dziubla , 2010 ; pihlanto akkanen & korhonen , 2551 ) และโปรตีนมาจากสัตว์ เช่น เวย์ ( Elias et al . , 2006 ; PE 15 a-ramos& สง , 2001 ) เคซีน ( คิม จาง และ คิม mendis เจลาติน ( 2007 ) ,rajapakse & Kim , 2005 ) , ไข่ ( D . kgm valos มิเกล บาร์โตโลเม ) , และโลเปซ fandi á o , 2004 ; Xu , กวน , วัง , และ เฉิน , 2007 ) , andmuscle( raghavan & kristinsson , 2008 ; กาทานาเบะ และ นิชิมูระ , 2003 ;thiansilakul กูล และ shahidi , 2550 )