In traditional Indian thought, the

In traditional Indian thought, the soul, or atman, is an eternally existing spiritual substance or being and the abiding self that moves from one body to the next at rebirth. The Buddha rejected this concept. He taught that everything is impermanent (anicca), and this includes everything that we associate with being human: sensations, feelings, thoughts and consciousness. This is the doctrine of anatta, "no-soul," a central concept of Buddhism.

Human existence, in the Buddha's view, is nothing more than a composite of five aggregates (khandas):

- Physical forms (rupa)
- Feelings or sensations (vedana)
- Ideations (sanna)
- Mental formations or dispositions (sankhara)
- Consciousness (vinnana)

These khandas come together at birth to form a human person. A person is a "self" in that he or she is a true subject of moral action and karmic accumulation, but not in the sense that he or she has an enduring or unchanging soul.

The doctrine of anatta, when combined with Buddhist beliefs in reincarnation and karma, presents an interesting difficulty. If humans have no soul or enduring self, what is it that reincarnates?

The Buddha was characteristically resistant to dwelling on such speculative matters, and early opponents of Buddhism were quick to point out this apparent vulnerability in Buddhist thought.

Buddhists explain the difficulty using the analogy of fire: When one candle is used to light another, the new flame is not the same as the old flame, and yet the first flame directly causes the second. In the same way, one human life, with its particular accumulation of karma, gives rise to the next life, even though no permanent soul passes from one to the other. {2}

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในอินเดียโบราณคิด จิตใจ หรือ atman ได้สารจิตวิญญาณการ eternally อยู่ หรือการมี และการยึดถือปฏิบัติด้วยตนเองที่ย้ายจากร่างหนึ่งไปยังที่เกิดใหม่ พระพุทธเจ้าปฏิเสธแนวคิดนี้ เขาสอนว่า ทุกอย่างเป็น impermanent (anicca), และรวมถึงทุกอย่างที่เราเชื่อมโยงกับมนุษย์: สววรค์ ความรู้สึก ความคิด และสำนึก นี่คือคำสอนของอนัตตา "ไม่จิตวิญญาณ แนวคิดกลางของพระพุทธศาสนามนุษย์ดำรงอยู่ ในมุมมองของพระพุทธเจ้า เป็นอะไรมากไปกว่าส่วนประกอบของผลห้า (khandas):-แบบฟอร์มกายภาพ (rupa)-ความรู้สึกหรือรู้สึก (เวดาน่า)-Ideations (ซานนา)-จิตก่อตัวหรือสุขุม (sankhara)-สติ (vinnana)Khandas เหล่านี้มาร่วมกันที่เกิดเป็นมนุษย์เพื่อ คนเป็น "ตัวตน" ที่เขาหรือเธอคือ เรื่องจริง ของการกระทำทางศีลธรรมและสะสม karmic แต่ไม่รู้สึกว่า เขาหรือเธอมีจิตใจที่ยั่งยืน หรือไม่เปลี่ยนแปลงคำสอนของอนัตตา เมื่อรวมกับความเชื่อของชาวพุทธในสุและกรรม นำเสนอปัญหาที่น่าสนใจ ถ้ามนุษย์มีจิตไม่ยั่งยืนด้วยตนเอง มันคืออะไรที่ reincarnatesพระ characteristically ทนต่อหลักในเรื่องดังกล่าวถือ และฝ่ายตรงข้ามก่อนพุทธศาสนาได้ชี้ให้เห็นช่องโหว่นี้ชัดเจนในพุทธศาสนาคิดอย่างรวดเร็วพุทธอธิบายยากที่ใช้คำว่าไฟ: เมื่อใช้ไฟอีก เทียนหนึ่งใหม่เปลวไฟจะไม่เหมือนกับเปลวไฟเก่า และยัง ไฟแรกโดยตรงทำให้ที่สอง เดียว หนึ่งชีวิตมนุษย์ กับการสะสมเฉพาะของกรรม ก่อให้เกิดชีวิตถัดไป แม้ว่าไม่มีวิญญาณถาวรผ่านจากที่หนึ่งไปยังอีก {2}

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในความคิดอินเดียโบราณวิญญาณหรือ Atman เป็นสารที่มีอยู่ในจิตวิญญาณนิรันดร์หรือเป็นตัวเองและปฏิบัติตามที่ย้ายจากที่หนึ่งของร่างกายต่อไปที่เกิดใหม่ พระพุทธเจ้าปฏิเสธแนวคิดนี้ เขาสอนว่าทุกอย่างเป็นอนิจจัง (Anicca) และรวมถึงทุกอย่างที่เราเชื่อมโยงกับการเป็นมนุษย์: ความรู้สึกความรู้สึกความคิดและมีจิตสำนึก นี่คือหลักคำสอนของอนัตตาว่า "ไม่มีจิตวิญญาณ" เป็นแนวคิดที่สำคัญของพุทธศาสนา. การดำรงอยู่ของมนุษย์ในมุมมองของพระพุทธเจ้าเป็นอะไรมากไปกว่าคอมโพสิตห้ามวลรวม (khandas): - รูปแบบทางกายภาพ (Rupa) - ความรู้สึกหรือความรู้สึก (Vedana) - ideations (Sanna) - การก่อตัวของจิตหรือการแสดงออก (สังขาร) - สติ (vinnana) khandas เหล่านี้มารวมตัวกันที่เกิดในรูปแบบมนุษย์ คนที่เป็น "ตัวเอง" ในการที่เขาหรือเธอเป็นเรื่องจริงของการกระทำทางศีลธรรมและการสะสมกรรม แต่ไม่ได้อยู่ในความรู้สึกว่าเขาหรือเธอมีจิตวิญญาณที่ยั่งยืนหรือไม่มีการเปลี่ยนแปลง. หลักคำสอนของอนัตตาที่เมื่อรวมกับความเชื่อทางพุทธศาสนาใน การเกิดใหม่และกรรมที่มีการจัดความยากลำบากที่น่าสนใจ ถ้ามนุษย์มีจิตวิญญาณหรือตัวเองยั่งยืนมันคืออะไรที่ reincarnates? พระพุทธเจ้าก็ทนลักษณะการอยู่อาศัยในเรื่องการเก็งกำไรดังกล่าวและฝ่ายตรงข้ามในช่วงต้นของพุทธศาสนาได้อย่างรวดเร็วเพื่อชี้ให้เห็นช่องโหว่ที่เห็นได้ชัดในความคิดทางพุทธศาสนา. พุทธอธิบายความยากลำบากในการใช้ ความคล้ายคลึงกันของไฟเมื่อเทียนที่ใช้ในการส่องสว่างอีกเปลวไฟใหม่ไม่ได้เช่นเดียวกับคนรักเก่าและยังเปลวไฟโดยตรงเป็นครั้งแรกที่ทำให้เกิดสอง ในลักษณะเดียวกับหนึ่งชีวิตมนุษย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีการสะสมของกรรมก่อให้เกิดชีวิตต่อไปแม้ไม่มีจิตวิญญาณถาวรผ่านจากที่หนึ่งไปยังที่อื่น ๆ {2}