Finally we started the training for

Finally we started the training for the older goblins.

To start with, as an example we had them observe simple things like standing in line and combat
practice. The older goblins were surprised by that display, but in actuality, I was more stumped that they were surprised about them taking orders from me.

Because of that we began the real thing. First of all, we started from the basics, like forming a line quickly and endurance running. Those who fell behind were gifted with push-ups
as punishment amidst jeers, as if coming from some demon sergeant.

There was one really stubborn idiot that I had to hit, together with a punch to his face I had to
break his arm. After he screamed and spun around for a while, I straightened his arm again and we returned to training. The training continued in that way for a few hours, until the end where I practiced sparring with everyone.

I got a strong sense of deja vu from the scene that resulted. At the end, no one could move.

While Gobukichi-kun and his buddies were off watching from a distance, they were saying things like: “Ah! As I thought!” “Ah, I understand you, I understand you“ “Thats harsh!”

As expected, the endurance of these goblins were at this time higher than that of Gobukichi-kun
and friends, so the recovery time was fast and after a time that I chose at my own discretion, the training was resumed. This day we didn’t go hunting, instead I spent the time deciding the ranking of the older goblins, deciding rules and stuff like that.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุดเราก็เริ่มฝึกปีศาจเก่า

เริ่มต้นด้วย เป็นตัวอย่างที่เราได้สังเกตสิ่งที่ง่ายๆเช่นการยืนอยู่ในบรรทัด และฝึกการต่อสู้

ปีศาจเก่าก็ต้องประหลาดใจที่แสดง แต่ในความเป็นจริงแล้วผมก็งงมากว่า พวกเขาประหลาดใจเกี่ยวกับพวกเขารับคำสั่งจากผม

เพราะเราเริ่มของจริง ครั้งแรกของทั้งหมด เราเริ่มจากพื้นฐานชอบรูปเส้นได้อย่างรวดเร็วและอดทนทำงาน คนที่อยู่ข้างหลังเป็นพรสวรรค์กับวิดพื้น
เป็นการลงโทษท่ามกลางเย้ยหยันราวกับมาจากปิศาจจ่า

มีหนึ่งดื้อจริงๆ โง่ที่ฉันต้องตี พร้อมกับต่อยหน้าฉัน
หักแขนของเขา หลังจากที่เขาตะโกนและปั่นสักพัก ผมตรงแขนของเขาอีกครั้ง แล้วเรากลับไปที่การฝึกอบรมการฝึกอบรมอย่างต่อเนื่องในทางที่ไม่กี่ชั่วโมงจนกว่าจะจบที่ผมฝึกซ้อมกับทุกคน

ฉันมีความรู้สึกที่แข็งแกร่งของเดจาวูจากฉากที่ก่อให้เกิด . สุดท้าย ไม่มีใครย้าย

ตอนที่ gobukichi คุงและเพื่อนๆของเขาออกดูจากระยะทางที่พวกเขากล่าวว่าสิ่งที่ชอบ " อ๋อ ! อย่างที่ผมคิด " อ้อ ผมเข้าใจคุณ ผมเข้าใจคุณ " Thats ที่รุนแรง ! "

เป็นไปตามคาด ความอดทนของปีศาจเหล่านี้ได้ในครั้งนี้มากกว่าที่ gobukichi คุง
และเพื่อน ดังนั้นเวลาการกู้คืนได้อย่างรวดเร็วและหลังจากเวลาที่ผมเลือกขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของตัวเอง ซ้อมต่อ วันนี้เราไม่ได้ไปล่าสัตว์ แต่ฉันใช้เวลาในการตัดสินใจ การจัดอันดับของก๊อบลินเก่าตัดสินใจกฎ
และสิ่งที่ชอบ