The essence of the crisis was a hug

The essence of the crisis was a huge, sudden reversal of capital flows. Economies that had been attracting large amounts of foreign capital suddenly became subject to withdrawals of shortterm lines of credit, an exodus of portfolio capital, and offshore flight by domestic investors.Table 1 shows that net private capital flows into the five most affected Asian economies (South Korea,Indonesia, Thailand, Malaysia, and the Philippines) jumped from $37.9 billion in 1994 to
$97.1 billion in 1996. The bulk of these new inflows came as loans from private creditors(commercial banks plus non-bank creditors, such as bond-holders), which tripled in just two years from $25.8 billion to $78.4 billion. But in the last half of 1997, these inflows suddenly reversed themselves,with net private capital flows turning to an outflow of $11.9 billion. This turnaround of $109 billion in one year (actually just six months), from an inflow of $97 billion to an outflow of $12 billion, is equivalent to about 10% of the pre-crisis GDP of these five countries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สาระสำคัญของวิกฤติถูกมาก อย่างฉับพลันย้อนกลับของเงินทุนไหล ประเทศที่มีการดึงดูดทุนต่างประเทศจำนวนมากก็ กลายเป็นต้องถอน shortterm บรรทัดของใบลดหนี้ การอพยพของทุนผลงาน และเที่ยวบินต่างประเทศ โดยนักลงทุนภายในประเทศ ตารางที่ 1 แสดงว่า สุทธิกระแสเงินทุนเอกชนใน 5 ประเทศเอเชีย (เกาหลีใต้ อินโดนีเซีย ไทย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ และ) เพิ่มขึ้นจาก $37.9 พันล้านในปี 1994 เพื่อรับผลกระทบ97.1 พันล้านเหรียญในปี 1996 จำนวนมากเหล่านี้กระแสเข้าใหม่มาเป็นสินส่วนตัวเจ้าหนี้ (ธนาคารพาณิชย์รวมทั้งเจ้าหนี้-ธนาคาร เช่นผู้ถือตราสารหนี้), ซึ่งสามเท่าในเพียงสองปีจาก 25.8 พันล้านเหรียญเพื่อ 78.4 พันล้านเหรียญ แต่ในครึ่งหลังของปี 1997 กระแสเข้าเหล่านี้ก็กลับเอง มีส่วนทุนสุทธิเปลี่ยนไปเป็นกระแสของ $11.9 พันล้าน ระยะนี้ของ 109 พันล้านเหรียญในหนึ่งปี (จริง ๆ 6 เดือน), จากการไหลเข้าของ 97 พันล้านเหรียญเพื่อเป็นกระแสของ $12 พันล้าน จะเท่ากับประมาณ 10% ของ GDP ก่อนเกิดภาวะวิกฤติของประเทศเหล่านี้ห้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สาระสำคัญของวิกฤตเป็นอย่างมากการพลิกกลับอย่างฉับพลันของเงินทุนเคลื่อนย้าย เศรษฐกิจที่ได้รับการดึงดูดจำนวนมากของเงินทุนต่างประเทศก็กลายเป็นเรื่องที่ถอนของสายระยะสั้นของเครดิต, การอพยพของทุนผลงานในต่างประเทศและเที่ยวบินภายในประเทศโดย investors.Table 1 แสดงให้เห็นว่าเงินทุนภาคเอกชนสุทธิไหลลงสู่ห้าผลกระทบมากที่สุดเศรษฐกิจเอเชีย ( เกาหลีใต้, อินโดนีเซีย, ไทย, มาเลเซียและฟิลิปปินส์) เพิ่มขึ้นจาก $ 37900000000 ในปี 1994 เพื่อ
97100000000 $ ในปี 1996 เป็นกลุ่มของเงินทุนไหลเข้าใหม่เหล่านี้มาเป็นเงินกู้ยืมจากเจ้าหนี้เอกชน (ธนาคารพาณิชย์บวกเจ้าหนี้ที่ไม่ใช่ธนาคารเช่น bond- ผู้ถือ) ซึ่งสามเท่าในเวลาเพียงสองปีนับจาก 25800000000 $ ไป $ 78400000000 แต่ในครึ่งหลังของปี 1997 เงินทุนไหลเข้าเหล่านี้อย่างกระทันหันกลับตัวเองมีเงินทุนภาคเอกชนสุทธิกระแสเปลี่ยนไปการไหลออกของ 11900000000 $ ตอบสนองนี้ $ 109,000,000,000 ในหนึ่งปี (ที่จริงแค่หกเดือน) จากการไหลเข้าของ 97000000000 $ ในการไหลออกของ 12000000000 $ เป็นนักการเทียบเท่ากับประมาณ 10% ของจีดีพีก่อนวิกฤตเหล่านี้ห้าประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาระสําคัญของวิกฤตเป็นขนาดใหญ่ พลิกผันกะทันหันของเงินทุน . ประเทศที่ได้รับการดึงดูดจำนวนมากของเงินทุนต่างประเทศก็ต้องถอนุสายของเครดิต , อพยพของทุนผลงานและเที่ยวบินต่างประเทศ โดยนักลงทุนภายในประเทศ ตารางที่ 1 แสดงให้เห็นว่า ทุนส่วนบุคคลสุทธิไหลเข้าห้าเศรษฐกิจเอเชียได้รับผลกระทบมากที่สุด ( เกาหลีใต้ , อินโดนีเซียไทย มาเลเซีย และฟิลิปปินส์ ) เพิ่มขึ้นจาก $ 37.9 พันล้านในปี 1994 เพื่อ
$ 97.1 พันล้านในปี 1996 ของเข้าใหม่มาเป็นเงินกู้จากเจ้าหนี้เอกชน ( ธนาคารพาณิชย์และธนาคารเจ้าหนี้ ไม่เช่นผู้ถือพันธบัตร ) ซึ่งเพิ่มขึ้นสามเท่า ในเวลาเพียงสองปีจาก $ 25.8 พันล้านเพื่อ $ 78.4 พันล้าน แต่ในครึ่งหลังของปี 1997 , กระแสเหล่านี้ก็กลับเองสำหรับเงินทุนเคลื่อนย้ายสุทธิภาคเอกชนกับการสูญเสีย $ 11.9 ล้านบาท การเคลื่อนไหวนี้จาก $ 109 , 000 ล้านในหนึ่งปี ( จริงๆ แล้วแค่ 6 เดือน จากการไหลเข้าของ $ 97 พันล้านเพื่อการรั่วไหลของ $ 12 ล้าน ก็เท่ากับประมาณ 10 % ของจีดีพี ก่อนวิกฤตเหล่านี้ห้าประเทศ