A number of potential mechanisms ca

A number of potential mechanisms can be suggested for the
protective effect of time outdoors. One is simple differences in light
intensity. Outdoor environments differ significantly from those
indoors in that, at least during the day, the light is brighter e indoor
situations are characterised by light intensities in the range of low
hundreds up to around one thousand lux, while during the day,
outdoors environments are characterised by light intensities of
several thousand lux up to 100,000 to 200,000 lux in sunny locations.
Outdoor light also includes exposure to UV wave-lengths, and
there are other differences in spectral composition of light indoors
and outside, as well as diurnal and seasonal changes in spectral
composition and intensity.
In addition, viewing distances can be much greater outdoors,
and, as argued by Flitcroft (2012), variations in accommodative
requirements outdoors are smaller giving a more uniform dioptric
space. It also seemed possible that higher light levels outdoors
could lead to pupil constriction, increased depth of focus and less
image blur, or that reduced accommodation due to more distance
viewing could lead to decreased axial elongation. Finally, since
children are likely to be somewhat more active outdoors, it also
seemed possible that physical activity might be important.
Of these possibilities, Rose et al. (2008a) suggested that
increased light intensity outdoors was the most likely, and that this
effect could be mediated by light-stimulated release of the retinal
transmitter dopamine (Megaw et al., 1997, 2001, 2006), which is
known to be able to reduce axial elongation (Iuvone et al., 1991;
McCarthy et al., 2007) e the structural basis of the development of
myopia. We will refer to this hypothesis as the “light-dopamine”
hypothesis.
The evidence for links between retinal dopamine and myopia
has been extensively reviewed in this special issue (Feldkaemper
and Schaeffel, 2013). The synthesis and release of retinal dopamine
is high during the day and low during the night. This rhythm
is primarily light-driven (diurnal), although there is also a minor
circadian component (Megaw et al., 2006), at least in the chicken,
and the rate of release of dopamine appears to increase in a roughly
log-linear fashion with increased light intensity (Morgan and
Boelen, 1996; Cohen et al., 2012). Dopaminergic function is significantly
down-regulated during experimentally-induced periods of
increased ocular growth rates (Stone et al., 1989), and more direct
indices of dopamine release suggest that dopamine release is
reduced within hours of fitting optical devices which result in
increased rates of axial elongation (Megaw et al., 2006). In addition dopamine agonists slow the development of experimental myopia
(Iuvone et al., 1991; McCarthy et al., 2007). All this evidence suggests
that dopamine may play a critical role in the regulation of
ocular growth.
The “light-dopamine” hypothesis has been tested in animal
studies. In chickens, exposure to high illumination levels
(15,000 lux) for a period of 5 h per day, significantly reduced the
development of form deprivation myopia (FDM) compared to
chicks reared with translucent diffusers under normal laboratory
lighting levels (500 lux)(Ashby et al., 2009). High illumination
levels were also found to reduce the rate of compensation for
negative lenses and enhance the rate of compensation for positive
lenses, although full compensation was still achieved (Ashby and
Schaeffel, 2010). Similar findings have been reported in tree
shrews, where the development of FDM and lens-induced myopia
(LIM) was significantly retarded (44% and 39% respectively) by daily
exposure (7.75 h) to 16,000 lux over a period of 11 days (Siegwart
et al., IOVS 2012; 53: ARVO E-Abstract 3457). In rhesus monkeys,
exposure to high illumination levels significantly retarded the
development of FDM (Smith et al., 2012), but had little effect on the
rate or end point of compensation for negative lenses (Smith et al.,
2013). It is important to note that the conditions of light intensity
and duration of exposure which inhibit the development of myopia
under experimental conditions are well within the ranges
encountered in human environments.
In the chick model, the protective effects of light appear to be
greater with higher light intensities (Ashby et al., 2009). Specifically,
the development of FDM was reduced if diffusers were
removed for a period of 15 min per day under normal laboratory
light levels (Napper et al., 1995, 1997). This protective effect is
enhanced by exposure to light during the diffuser-free period,
proportional to the light intensity used (500 lux, w48% reduction in
FDM; 15,000 lux, w62% reduction in FDM; 30,000 lux, w79%
reduction in FDM)(Ashby et al., 2009). In fact, normal refractive
development in chicks reared under lightedark cycles depends
significantly on illumination levels (Cohen et al., 2011), since chicks
reare

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวนของกลไกที่มีศักยภาพสามารถแนะนำสำหรับการป้องกันผลกระทบของกิจกรรมต่าง ๆ หนึ่งคือความแตกต่างง่ายในแสงสว่างความรุนแรง สภาพแวดล้อมกลางแจ้งแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญจากในร่มในที่ น้อยในระหว่างวัน แสงเป็นสว่าง e ในร่มสถานการณ์ที่มีลักษณะความเข้มแสงในช่วงต่ำหลายร้อยจนถึงประมาณหนึ่งพัน lux ในขณะที่ในระหว่างวันแจ้งสภาพแวดล้อมที่มีลักษณะต่อความเข้มของแสงหลายพันความเข้มของแสงได้สูงสุด 100,000 ถึง 200,000 lux ในสถานแดดจัดไฟกลางแจ้งยังมีการสัมผัสกับรังสียูวีคลื่นความยาว และมีความแตกต่างอื่นในองค์ประกอบสเปกตรัมของแสงในอาคารและภาย นอก เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีเป็นกลางวัน และฤดูกาลในสเปกตรัมองค์ประกอบและความเข้มนอกจากนี้ ดูระยะทางได้มากขึ้นกลางแจ้งและ โต้เถียง โดย Flitcroft (2012), ใน accommodativeต้องแจ้งขนาดเล็กจะให้เครื่องแบบเพิ่มเติม dioptricพื้นที่ ก็ยังดูเหมือนเป็นไปได้ว่า แสงที่สูงขึ้นระดับกลางแจ้งอาจทำให้นักเรียนก่อสร้าง เพิ่มความลึก ของโฟกัส และน้อยภาพเบลอ หรือที่ลดลงเนื่องจากระยะไกลที่พักดูอาจนำไปสู่การยืดตัวลดลงตามแนวแกน ในที่สุด ตั้งแต่เด็กจะมีกิจกรรมค่อนข้างมาก มันยังดูเหมือนเป็นไปได้ว่ากิจกรรมทางกายภาพอาจสำคัญของเหล่านี้เป็นไปได้ กุหลาบ et al. (2008a) ชี้ให้เห็นว่าแจ้งความเข้มแสงเพิ่มขึ้นได้มากที่สุด และที่นี่ผลอาจจะไกล่เกลี่ย โดยถูกกระตุ้นแสงรุ่นจอประสาทตาส่งโดปามีน (Megaw et al. 1997, 2001, 2006), ซึ่งเป็นเป็นที่รู้จักเพื่อสามารถลดการยืดตัวตามแนวแกน (Iuvone et al. 1991แมคคาร์ธี et al. 2007) e โครงสร้างพื้นฐานของการพัฒนาของสายตาสั้น เราจะอ้างอิงกับสมมติฐานนี้เป็น "แสงโดพามีน"สมมติฐานนี้หลักฐานเชื่อมโยงระหว่างโดพามีนที่จอประสาทตาและสายตาสั้นมีการตรวจทานในฉบับพิเศษนี้ (Feldkaemper อย่างกว้างขวางและ Schaeffel, 2013) การสังเคราะห์และการปล่อยของโดพามีนที่จอประสาทตาจะสูงในระหว่างวัน และต่ำในตอนกลางคืน จังหวะนี้จะขับเคลื่อนแสงหลัก (diurnal), แม้ว่าเป็นผู้เยาว์ส่วนประกอบที่เป็นกลาง (Megaw et al. 2006), ที่น้อยที่สุดในไก่และอัตราการออกของโดปามีน เพิ่มขึ้นเป็นประมาณแฟชั่นบันทึกเชิงเส้นกับความเข้มแสงเพิ่มขึ้น (มอร์แกน และBoelen, 1996 โคเฮน et al. 2012) ฟังก์ชันองค์อย่างมีนัยสำคัญควบคุมลงในระหว่างที่เกิดจากการทดลองอัตราการเจริญเติบโตเพิ่มขึ้นจักษุ (หิน et al. 1989), และเพิ่มเติมตรงดัชนีของโดพามีนออกแนะนำว่า ปล่อย dopamineลดลงภายในชั่วโมงของอุปกรณ์แสงที่เหมาะสมซึ่งส่งผลให้อัตราการเพิ่มขึ้นของการยืดตัวตามแนวแกน (Megaw et al. 2006) นอกจากนี้ dopamine agonists ชะลอการพัฒนาของสายตาสั้นทดลอง(Iuvone et al. 1991 แมคคาร์ธี et al. 2007) หลักฐานนี้แสดงให้เห็นว่า โดปามีนอาจมีบทบาทสำคัญในการควบคุมความเจริญจักษุสมมติฐาน "โดพามีนแสง" ได้รับการทดสอบในสัตว์การศึกษา ในไก่ แสงส่องสว่างสูงระดับ(15,000 lux) เป็นระยะเวลา 5 ชั่วโมงต่อวัน ลดการการพัฒนารูปแบบกีดกันสายตาสั้น (FDM) เมื่อเทียบกับลูกไก่ที่เลี้ยงกับ diffusers โปร่งใสภายใต้ห้องปฏิบัติการปกติระดับแสงสว่าง (500 lux) (ร้าน et al. 2009) ส่องสว่างสูงระดับนอกจากนี้ยังพบว่าลดอัตราชดเชยเลนส์เป็นลบ และเพิ่มอัตราการชดเชยบวกเลนส์ แม้ว่าค่าตอบแทนเต็มรูปแบบยังคงสำเร็จ (ทรง และSchaeffel, 2010) มีการรายงานผลคล้ายในต้นไม้shrews ซึ่งการพัฒนาของ FDM และเกิดเลนส์สายตาสั้น(LIM) ถูกปัญญาอ่อนอย่างมีนัยสำคัญ (44% และ 39% ตามลำดับ) โดยทุกวันแสง (7.75 h) 16,000 lux ในช่วง 11 วัน (Siegwartet al. IOVS 2012 53: ARVO 3457 E-บทคัดย่อ) ในลิงลิงการส่องสว่างสูงระดับปัญญาอ่อนอย่างมีนัยสำคัญพัฒนาของ FDM (Smith et al. 2012), แต่มีผลเพียงเล็กน้อยในการอัตราหรือจุดสิ้นสุดของค่าตอบแทนสำหรับเลนส์ลบ (Smith et al.,2013) นั้นเป็นสิ่งสำคัญโปรดทราบว่าเงื่อนไขของความเข้มแสงและระยะเวลาของการสัมผัสซึ่งขัดขวางการพัฒนาของสายตาสั้นภายใต้เงื่อนไขการทดลองดีภายในช่วงพบในสภาพแวดล้อมของมนุษย์ในรูปแบบเจี๊ยบ ป้องกันผลกระทบของแสงที่ปรากฏจะขึ้นกับความเข้มแสงสูง (ร้าน et al. 2009) โดยเฉพาะการพัฒนาของ FDM ลดลงถ้า diffusersเอาเป็นเวลา 15 นาทีต่อวันภายใต้ห้องปฏิบัติการปกติแสงระดับ (Napper et al. 1995, 1997) ลักษณะนี้ป้องกันเพิ่มขึ้น โดยแสงช่วงฟรี diffuserใช้สัดส่วนกับความเข้มแสง (500 lux, w48% ลดFDM 15,000 lux ลด% w62 FDM 30000 lux, w79%ลดใน FDM) (ร้าน et al. 2009) ในความเป็นจริง สายตาปกติขึ้นกับการพัฒนาในรอบ lightedark ภายใต้การเลี้ยงดูลูกไก่อย่างมีนัยสำคัญในระดับที่ส่องสว่าง (โคเฮน et al. 2011), ตั้งแต่ลูกไก่reare

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนของกลไกที่มีศักยภาพสามารถแนะนำสำหรับ
การป้องกันผลกระทบของเวลานอก หนึ่งคือความแตกต่างที่เรียบง่ายในที่มีแสง
ความเข้ม สภาพแวดล้อมกลางแจ้งแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจากผู้ที่อยู่
ในบ้านที่อย่างน้อยในช่วงวันที่แสงจะสว่าง E ร่ม
สถานการณ์ที่โดดเด่นด้วยความเข้มแสงในช่วงต่ำ
ร้อยถึงประมาณหนึ่งพันลักซ์ในขณะที่ในช่วงวันที่
สภาพแวดล้อมนอกบ้านมีความโดดเด่น โดยความเข้มแสงของ
หลายพัน Lux ถึง 100,000 ถึง 200,000 ลักซ์ในสถานที่ที่มีแดด.
แสงกลางแจ้งนอกจากนี้ยังมีการสัมผัสกับรังสียูวีคลื่นความยาวและ
มีความแตกต่างอื่น ๆ ในองค์ประกอบสเปกตรัมของแสงภายในอาคาร
และภายนอกรวมทั้งการเปลี่ยนแปลงรายวันและตามฤดูกาลใน สเปกตรัม
องค์ประกอบและความรุนแรง.
นอกจากนี้การดูระยะทางที่สามารถมากขึ้นกลางแจ้ง
และเป็นที่ถกเถียงกันอยู่โดย Flitcroft (2012), รูปแบบในการผ่อนคลาย
ข้อกำหนดกลางแจ้งที่มีขนาดเล็กให้ทำงานขั้นพื้นฐานสม่ำเสมอมากขึ้น
พื้นที่ นอกจากนี้ยังดูเหมือนไปได้ว่าระดับแสงที่สูงขึ้นนอก
อาจนำไปสู่การรัดนักเรียนเพิ่มความลึกของการมุ่งเน้นและน้อย
ภาพเบลอหรือว่าที่พักลดลงเนื่องจากระยะทางมากขึ้น
การรับชมที่อาจนำไปสู่การยืดตัวลดลงตามแนวแกน สุดท้ายตั้งแต่
เด็กมีแนวโน้มที่จะค่อนข้างใช้งานมากขึ้นนอกก็ยัง
ดูเหมือนเป็นไปได้ว่าการออกกำลังกายอาจจะมีความสำคัญ.
ความเป็นไปได้เหล่านี้โรส, et al (2008a) ชี้ให้เห็นว่า
เพิ่มขึ้นความเข้มของแสงกลางแจ้งเป็นไปได้มากที่สุดและที่นี้
ผลกระทบที่อาจจะไกล่เกลี่ยโดยปล่อยแสงกระตุ้นของจอประสาทตา
ต้องใจส่งสัญญาณ (Megaw et al., 1997 2001 2006) ซึ่งเป็น
ที่รู้จักกันเพื่อให้สามารถ เพื่อลดการยืดตัวตามแนวแกน (Iuvone et al, 1991;.
. แมคคาร์ et al, 2007) อีโครงสร้างพื้นฐานของการพัฒนาของ
สายตาสั้น เราจะอ้างถึงสมมติฐานนี้เป็น "แสงโดพามีน"
สมมติฐาน.
หลักฐานการเชื่อมโยงระหว่าง dopamine จอประสาทตาและสายตาสั้น
ได้รับการตรวจสอบอย่างกว้างขวางในเรื่องนี้เป็นพิเศษ (Feldkaemper
และ Schaeffel, 2013) การสังเคราะห์และการเปิดตัวของจอประสาทตาต้องใจ
สูงในระหว่างวันและต่ำในช่วงเวลากลางคืน จังหวะนี้
เป็นหลักที่ขับเคลื่อนด้วยแสง (รายวัน) แม้ว่ายังมีเล็ก ๆ น้อย ๆ
องค์ประกอบที่เป็นกลาง (Megaw et al., 2006) อย่างน้อยในไก่
และอัตราการปล่อยของ dopamine ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นในประมาณ
เข้าสู่ระบบเชิงเส้น แฟชั่นที่มีความเข้มของแสงที่เพิ่มขึ้น (มอร์แกนและ
Boelen 1996. โคเฮน, et al, 2012) ฟังก์ชั่น dopaminergic อย่างมีนัยสำคัญ
ควบคุมลงในช่วงระยะเวลาการทดลองที่เกิดขึ้นจากการ
เพิ่มขึ้นของอัตราการเจริญเติบโตตา (หิน et al., 1989) และตรงมากขึ้น
ดัชนีของการปล่อย dopamine ชี้ให้เห็นว่าการเปิดตัวโดพามีนจะ
ลดลงภายในไม่กี่ชั่วโมงของอุปกรณ์แสงที่เหมาะสมซึ่งส่งผลให้
อัตราการเพิ่มขึ้น การยืดตัวของแกน (Megaw et al., 2006) นอกจาก agonists dopamine ชะลอการพัฒนาของสายตาสั้นทดลอง
(Iuvone et al, 1991;.. แมคคาร์ et al, 2007) หลักฐานทั้งหมดนี้แสดงให้เห็น
ว่าโดปามีนอาจมีบทบาทสำคัญในการควบคุมของ
การเจริญเติบโตของตา.
"ไฟโดปามีน" สมมติฐานได้รับการทดสอบในสัตว์
การศึกษา ในไก่สัมผัสกับระดับการส่องสว่างสูง
(15,000 LUX) เป็นระยะเวลา 5 ชั่วโมงต่อวันลดลงอย่างมีนัยสำคัญ
ในการพัฒนารูปแบบการกีดกันสายตาสั้น (FDM) เมื่อเทียบกับ
ลูกไก่เลี้ยงกับ diffusers โปร่งแสงภายใต้ห้องปฏิบัติการปกติ
ระดับแสงสว่าง (500 LUX) (แอชบี et al., 2009) การส่องสว่างสูง
ระดับนอกจากนี้ยังพบการลดอัตราของการชดเชยสำหรับ
เลนส์เชิงลบและเพิ่มอัตราค่าตอบแทนสำหรับการบวก
เลนส์แม้ว่าชดเชยเต็มรูปแบบก็ยังคงประสบความสำเร็จ (แอชบีและ
Schaeffel 2010) ผลการวิจัยที่คล้ายกันได้รับการรายงานในต้นไม้
ชที่การพัฒนาของ FDM และเลนส์ที่เกิดสายตาสั้น
(LIM) อย่างมีนัยสำคัญปัญญาอ่อน (44% และ 39% ตามลำดับ) โดยทุกวัน
เปิดรับแสง (7.75 ชั่วโมง) ถึง 16,000 ลักซ์ในช่วง 11 วัน ( Siegwart
, et al, IOVS 2012; 53:. ตอนบ่าย E-บทคัดย่อ 3457) ในจำพวกลิง,
การสัมผัสกับระดับการส่องสว่างสูงอย่างมีนัยสำคัญปัญญาอ่อน
พัฒนาของ FDM (สมิ ธ et al., 2012) แต่มีผลเพียงเล็กน้อยบน
จุดอัตราหรือจุดสิ้นสุดของการชดเชยสำหรับเลนส์ลบ (สมิ ธ et al.,
2013) มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบว่าเงื่อนไขของความเข้มแสง
และระยะเวลาของการสัมผัสซึ่งยับยั้งการพัฒนาของสายตาสั้น
ภายใต้เงื่อนไขการทดลองเป็นอย่างดีในช่วง
ที่พบในสภาพแวดล้อมของมนุษย์.
ในรูปแบบเจี๊ยบที่ป้องกันผลกระทบของแสงดูเหมือนจะ
มากขึ้นด้วยการที่สูงขึ้น ความเข้มแสง (แอชบี et al., 2009) โดยเฉพาะ
การพัฒนาของ FDM ก็ลดลงถ้า diffusers ถูก
ลบออกเป็นระยะเวลา 15 นาทีต่อวันภายใต้การตรวจทางห้องปฏิบัติการปกติ
ระดับแสง (Napper et al., 1995, 1997) ป้องกันผลกระทบนี้จะ
เพิ่มขึ้นโดยการสัมผัสกับแสงในช่วงเวลา diffuser ฟรี,
สัดส่วนกับความเข้มของแสงที่ใช้ (500 ลักซ์, W48 ลด% ใน
FDM; 15,000 Lux, W62 ลด% ใน FDM; 30,000 Lux% w79
ลดลงใน FDM) (แอชบี et al., 2009) ในความเป็นจริงการหักเหของแสงปกติ
พัฒนาลูกไก่เลี้ยงภายใต้รอบ lightedark ขึ้น
อย่างมีนัยสำคัญในระดับการส่องสว่าง (โคเฮน et al. 2011) ตั้งแต่ลูกไก่
reare

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำนวนของกลไกที่มีศักยภาพสามารถแนะนำสำหรับผลป้องกันเวลานอก หนึ่งคือความแตกต่างง่ายในแสงความเข้ม กลางแจ้งสภาพแวดล้อมแตกต่างจากพวกนั้นข้างในในที่ อย่างน้อยในช่วงกลางวัน แสงสว่างและในร่มสถานการณ์มีลักษณะโดยความเข้มแสงในช่วงต่ำร้อยถึงประมาณหนึ่งพันลักซ์ ในขณะที่ระหว่างวันสภาพแวดล้อมภายนอกมีลักษณะของความเข้มแสงหลายพันลักซ์ขึ้น 100000 เพื่อ 200000 ลักซ์ในสถานที่ที่มีแดดแสงกลางแจ้งมีแสง UV และความยาวคลื่นมีความแตกต่างอื่น ๆในองค์ประกอบของสเปกตรัมของแสงตอนบ่าย ๆและภายนอก รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงตามเวลาและฤดูกาลในสเปกตรัมองค์ประกอบและความเข้มนอกจากนี้ การดูระยะทางสามารถยิ่งใหญ่กลางแจ้งและเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ โดย flitcroft ( 2012 ) , การเปลี่ยนแปลงในการเอื้อความต้องการกลางแจ้งที่มีขนาดเล็กให้สม่ำเสมอมากขึ้น dioptricพื้นที่ มันยังดูเหมือนเป็นไปได้ว่าสูงกว่าระดับแสงกลางแจ้งอาจนำไปสู่การเพิ่มนักเรียน , ความลึกของโฟกัส และน้อยกว่าภาพเบลอ หรือพักที่ลดลงเนื่องจากระยะทางมากขึ้นดู จะนำไปสู่การลดลงของแกนยืด . สุดท้าย ตั้งแต่เด็กมีแนวโน้มที่จะค่อนข้างปราดเปรียวมากขึ้นกลางแจ้ง ยังดูเหมือนจะเป็นไปได้ว่ากิจกรรมทางกายภาพอาจจะสำคัญของความเป็นไปได้เหล่านี้เพิ่มขึ้น et al . ( 2008a ) แนะนำว่าเพิ่มความเข้มแสงกลางแจ้งเป็นส่วนใหญ่ และ ที่ นี้ผลอาจจะกระตุ้นโดยแสงผ่านรุ่นของจอประสาทตาเครื่องส่งสัญญาณโดพามีน ( megaw et al . , 1997 , 2001 , 2006 ) ซึ่งเป็นว่าสามารถลดความยาวของแกน ( iuvone et al . , 1991 ;McCarthy et al . , 2007 ) และพื้นฐานโครงสร้างของการพัฒนาภาวะสายตาสั้น เราจะอ้างอิงถึงสมมติฐานนี้เป็น " แบบเบาๆสมมติฐานหลักฐานการเชื่อมโยงระหว่างโดปามีน และ ภาวะจอประสาทตาได้ดูอย่างกว้างขวางในฉบับพิเศษนี้ ( feldkaemperและ schaeffel 2013 ) การสังเคราะห์และการปล่อย dopamine จอประสาทตาสูงในระหว่างวันและต่ำในช่วงเวลากลางคืน จังหวะนี้เป็นหลักแสงขับเคลื่อน ( ตังโอ๋ ) แต่ยังมีน้อยส่วนที่เป็นกลาง ( megaw et al . , 2006 ) , อย่างน้อยในไก่และอัตราการปลดปล่อยโดพามีนที่ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นเป็นประมาณบันทึกเส้นแฟชั่นพร้อมเพิ่มความเข้มแสง ( มอร์แกน และboelen , 1996 ; Cohen et al . , 2012 ) ฟังก์ชันเกี่ยวกับโดปามีนเป็นอย่างมากในระหว่างนี้ระยะเวลาการลงระเบียบเพิ่มการดูอัตราการเจริญเติบโต ( หิน et al . , 1989 ) และเพิ่มเติมโดยตรงดัชนีของโดปามีน ปล่อยให้ปล่อยโดพามีนลดลงภายในเวลาที่เหมาะสม ซึ่งผลในอุปกรณ์แสงอัตราการเพิ่มขึ้นของการยืดตัว ( megaw et al . , 2006 ) นอกจากตัวแบบการพัฒนาแบบสายตาสั้น ช้า( iuvone et al . , 1991 ; McCarthy et al . , 2007 ) ทั้งหมดนี้มีหลักฐานให้โดปามีนอาจมีบทบาทสำคัญในการควบคุมของการเจริญเติบโตในการดู ." โดปามีน " แสงสมมติฐานได้รับการทดสอบในสัตว์ศึกษา ในไก่ การสัมผัสกับระดับแสงสูง( 15 , 000 ลักซ์ ) เป็นระยะเวลา 5 ชั่วโมงต่อวัน สามารถลดการการพัฒนารูปแบบการกีดกันสายตาสั้น ( FDM ) เมื่อเทียบกับลูกไก่ที่เลี้ยงด้วยโปร่งแสง diffusers ภายใต้ปฏิบัติการปกติระดับแสง ( 500 ลักซ์ ) ( บี้ et al . , 2009 ) การส่องสว่างสูงระดับที่พบว่าลดอัตราการชดเชยสำหรับเลนส์ที่เป็นลบ และเพิ่มอัตราการชดเชยบวกเลนส์ แม้ว่าการชดเชยเต็มก็ยังได้ ( บี้ และschaeffel , 2010 ) ผลที่คล้ายกันได้รับรายงานในต้นไม้ผู้หญิงปากร้ายที่การพัฒนาของ FDM และเลนส์สายตาสั้น )( อิม ) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( ( 44% และ 39% ตามลำดับ โดยทุกวันแสง ( 7.75 H ) 16 , 000 ลักซ์ ในช่วง 11 วัน ( siegwartet al . , iovs 2012 ; 53 : ตอนบ่าย e-abstract 3457 ) ใน ลิงลิงการส่องสว่างสูงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .การพัฒนาของ FDM ( Smith et al . , 2012 ) แต่ได้ผลเพียงเล็กน้อยในเท่ากันหรือจุดสิ้นสุดของค่าตอบแทนสำหรับเลนส์ลบ ( Smith et al . ,2013 ) มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่า เงื่อนไขของความเข้มแสงและระยะเวลาของแสงซึ่งขัดขวางการพัฒนาของภาวะสายตาสั้นภายใต้เงื่อนไขการทดลองเป็นอย่างดี ในช่วงที่พบในสภาพแวดล้อมของมนุษย์ในเจี๊ยบรุ่น ผลป้องกันของแสงที่ปรากฏเป็นยิ่งกับความเข้มแสงสูง ( บี้ et al . , 2009 ) โดยเฉพาะการพัฒนาของ FDM ลดลงถ้า diffusers คือออกสำหรับระยะเวลา 15 นาทีต่อวัน ภายใต้ปฏิบัติการปกติระดับแสง ( แน็ปเปอร์ et al . , 1995 , 1997 ) นี้มีผลป้องกันคือเพิ่มโดยการเปิดรับแสงใน diffuser ฟรีช่วงตามความเข้มแสงที่ใช้ในการลด w48 500 ลักซ์FDM ; 15 , 000 ลักซ์ ลด w62 ใน FDM ; 30 , 000 ลักซ์ w79 %ลด FDM ) ( บี้ et al . , 2009 ) ในความเป็นจริง ปกติสายตาการพัฒนาในลูกไก่เลี้ยงภายใต้ lightedark ขึ้นอยู่กับรอบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับความส่องสว่าง ( Cohen et al . , 2011 ) ตั้งแต่ลูกไก่reare