Analysis of the LULC changes in Dha

Analysis of the LULC changes in Dhaka over time revealed a considerable increase in the built-up areas over the study
period; built-up areas increased by 6132 ha between 1975 and 1992, which is an average of more than 360 ha yr1
. Similarly, built-up areas increased in size by 4422 ha from 1992 to 2003, more than 400 ha yr1
, and the net increase of urban areas over the study period was 10554 ha (Table 3). When compared with other cities in the region, such as Ajmer City in India, the rate of the urban expansion in Ajmer City was 29.2 ha yr1 over the period 1977–1989 and 32.4 ha yr1 from 1989 to 2002 (Jat, Garg, & Khare, 2008). Although urbanization is generally related to demographic change and economic growth (Li, Sato, & Zhu, 2003), the nature of urban expansion in the study area may also be associated with other factors such as topography, land use, and transportation. Close examination of the change detection statistics revealed that approximately 6132 ha of the urbanized area in Dhaka were previously either agricultural areas or water bodies between 1975 and 1992. Conversely, 4422 ha of the newly urbanized areas were previously vegetation or wetlands during the same period. Generally, two factors were observed to have promoted urban growth: (1) increased economic activity associated with the establishment of economic zones (e.g. export processing zone) and (2) redefinition of the metropolitan area. Between 1975 and 1992, reclassification of urban areas as well as infrastructural development played a crucial role in the expansion of urban areas. For instance, the northwestward and southward expansion of the city occurred in response to construction of a flood embankment in 1992 (Fig. 1) and a bridge on the Buriganga River in 2001. The spatial characteristics of built-up areas have also been shaped by the construction of a number of transportation routes in the same period, as understood from historical map analysis and field visit. The expansion to the east and northeast led to the development of unplanned suburbs in the lowlands and agricultural areas that were previously located in those areas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิเคราะห์การเปลี่ยนแปลง LULC ใน Dhaka เวลาเปิดเผยเพิ่มขึ้นมากในพื้นที่เนื้อที่ผ่านการศึกษารอบระยะเวลา พื้นที่เนื้อที่เพิ่ม โดย 6132 ฮา ระหว่าง 1975 และ 1992 ซึ่งเป็นค่าเฉลี่ยมากกว่า 360 ฮา ปี 1. ในทำนองเดียวกัน พื้นที่เนื้อที่เพิ่มขึ้นขนาด โดย 4422 ฮา จาก 1992 2003, 400 กว่าฮา ปี 1และเพิ่มสุทธิของพื้นที่เขตเมืองในช่วงที่ศึกษา 10554 ฮา (ตาราง 3) เมื่อเปรียบเทียบกับเมืองอื่น ๆ ในภูมิภาค เช่นเมืองอัจเมอร์อินเดีย อัตราการขยายตัวเมืองในเมืองอัจเมอร์ถูก 29.2 ฮา ปี 1 ช่วงปี 1977-1989 และ 32.4 ฮา ปี 1 2532 เป็น 2002 (Jat, Garg, & Khare, 2008) แม้ว่าความเป็นเมืองจะเปลี่ยนแปลงโดยทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับประชากรและการเติบโตทางเศรษฐกิจ (Li, Sato, & ซู 2003), ลักษณะของการขยายตัวของเมืองในพื้นที่ศึกษาอาจเกี่ยวข้องกับปัจจัยอื่น ๆ เช่นภูมิประเทศ การใช้ที่ดิน และขนส่ง ปิดการตรวจสอบสถิติตรวจสอบเปลี่ยนแปลงเปิดเผยว่า ประมาณ 6132 ฮา ตั้ง urbanized ใน Dhaka เคยพื้นที่เกษตรกรรมหรือแหล่งน้ำระหว่าง 1975 และ 1992 ในทางกลับกัน 4422 ฮา พื้นที่ใหม่ urbanized เคยพืชหรือพื้นที่ชุ่มน้ำในช่วงเวลาเดียวกัน ทั่วไป มีสองปัจจัยสุภัคจะได้ส่งเสริมการเจริญเติบโตของเมือง: (1) เพิ่มกิจกรรมทางเศรษฐกิจเชื่อมโยงกับการจัดตั้งเขตเศรษฐกิจ (เช่นเขตอุตสาหกรรมส่งออก) และ (2) redefinition ของห้อง ระหว่างปี 1975 และ 1992 ประเภทของพื้นที่เมืองเป็นรัฐมนตรีพัฒนาเล่นบทบาทสำคัญในการขยายตัวของเขตเมือง เช่น northwestward และ southward ขยายตัวของเมืองเกิดขึ้นในการก่อสร้างสถานีน้ำท่วมในปี 1992 กิน 1) และเป็นสะพานข้ามแม่น้ำ Buriganga ในปีค.ศ. 2001 ลักษณะพื้นที่ของพื้นที่เนื้อที่มียังได้รูป โดยการก่อสร้างจำนวนเส้นทางการเดินทางในช่วงเวลาเดียวกัน ตามที่เข้าใจจากแผนที่ประวัติศาสตร์วิเคราะห์และเขตข้อมูลชม ขยายไปตะวันออกและตะวันออกเฉียงเหนือนำไปสู่การพัฒนาเมืองในสกอตแลนด์ตอนใต้และพื้นที่ทางการเกษตรที่เคยอยู่ในพื้นที่ที่ไม่ได้วางแผน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลง LULC ในธากาเมื่อเวลาผ่านไปเผยให้เห็นการเพิ่มขึ้นอย่างมากในพื้นที่ที่สร้างขึ้นในช่วงการศึกษา
ระยะเวลา; พื้นที่ที่สร้างขึ้นเพิ่มขึ้น 6132 ฮ่าระหว่างปี 1975 และปี 1992 ซึ่งเป็นค่าเฉลี่ยของมากกว่า 360 ฮ่าปี?
1 ในทำนองเดียวกันพื้นที่ที่สร้างขึ้นเพิ่มขึ้นในขนาดโดย 4422 ฮ่า 1992-2003 กว่า 400 ฮ่าปี 1
และเพิ่มขึ้นสุทธิของพื้นที่เมืองในช่วงการศึกษาคือ 10554 ฮ่า (ตารางที่ 3) เมื่อเทียบกับเมืองอื่น ๆ ในภูมิภาคเช่นใน Ajmer เมืองในประเทศอินเดียมีอัตราการขยายตัวของเมืองใน Ajmer ได้เป็นเมืองที่ 29.2 ฮ่าปี 1 ในช่วง 1977-1989 และ 32.4 ฮ่าปี 1 1989-2002 (จัท Garg และ Khare 2008) แม้ว่าจะกลายเป็นเมืองที่เกี่ยวข้องโดยทั่วไปการเปลี่ยนแปลงประชากรและการเติบโตทางเศรษฐกิจ (หลี่ซาโตและจู้, 2003) ลักษณะของการขยายตัวของเมืองในพื้นที่ศึกษานอกจากนี้ยังอาจจะเกี่ยวข้องกับปัจจัยอื่น ๆ เช่นภูมิประเทศการใช้ที่ดินและการขนส่ง การตรวจสอบอย่างใกล้ชิดของสถิติการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงการศึกษาพบว่าประมาณ 6,132 เฮกเตอร์ของพื้นที่ทำให้มีลักษณะในธากาก่อนหน้านี้ทั้งพื้นที่การเกษตรหรือแหล่งน้ำระหว่างปี 1975 และปี 1992 ตรงกันข้าม 4422 ไร่ของพื้นที่ urbanized ใหม่เป็นพืชก่อนหน้านี้หรือพื้นที่ชุ่มน้ำในช่วงเวลาเดียวกัน โดยทั่วไปปัจจัยทั้งสองถูกตั้งข้อสังเกตว่าจะมีการส่งเสริมการเติบโตของเมือง (1) กิจกรรมทางเศรษฐกิจที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวข้องกับการจัดตั้งเขตเศรษฐกิจ (เช่นเขตอุตสาหกรรมส่งออก) และ (2) การนิยามใหม่ของพื้นที่นครบาล ระหว่างปี 1975 และปี 1992 การโอนพื้นที่ในเมืองรวมทั้งการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานที่มีบทบาทสำคัญในการขยายตัวของเขตเมือง ยกตัวอย่างเช่นการขยายตัวทางทิศใต้ทิศตะวันตกเฉียงเหนือและเมืองที่เกิดขึ้นในการตอบสนองต่อการก่อสร้างเขื่อนน้ำท่วมในปี 1992 (รูปที่ 1). และสะพานในแม่น้ำ Buriganga ในปี 2001 ลักษณะเชิงพื้นที่ของพื้นที่ที่สร้างขึ้นนอกจากนี้ยังมีรูป การก่อสร้างจำนวนของเส้นทางการขนส่งในช่วงเวลาเดียวกันเป็นที่เข้าใจกันจากการวิเคราะห์แผนที่ทางประวัติศาสตร์และการเยี่ยมชมข้อมูล การขยายตัวไปทางทิศตะวันออกและภาคตะวันออกเฉียงเหนือนำไปสู่การพัฒนาของชานเมืองไม่ได้วางแผนในที่ราบลุ่มและพื้นที่การเกษตรที่ได้รับก่อนหน้านี้ตั้งอยู่ในพื้นที่เหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงในกรุงธากา lulc ช่วงเวลาพบมากเพิ่มขึ้นในพื้นที่ built-up เกินระยะเวลาการศึกษา
; พื้นที่ built-up เพิ่มขึ้น 6132 ฮาระหว่างปี 1975 และปี 1992 ซึ่งเฉลี่ยมากกว่า 360  ฮาปี 1

ในทำนองเดียวกันพื้นที่ built-up เพิ่มขึ้นในขนาดจาก 2535 ถึง 2546 จากเอเซีย ฮาฮา มากกว่า 400 ปี  1
,และสุทธิเพิ่มขึ้นในเขตเมืองมากกว่าระยะเวลาของการศึกษา 10554 ฮา ( ตารางที่ 3 ) เมื่อเทียบกับเมืองอื่นๆ ในภูมิภาค เช่น ในเมือง Ajmer ประเทศอินเดีย อัตราการขยายตัวของเมือง Ajmer ในเมืองฮา  2 ปี 1 ปี 1977 – 1989 และ 32.4 ฮาปี  1 จาก 1989 2002 ( JAT garg & , , แค , 2008 )แม้ว่าเศรษฐกิจโดยทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงทางประชากรและการเติบโตทางเศรษฐกิจ ( หลี่ ซาโต้ & Zhu , 2003 ) , ลักษณะของเมือง การขยายตัวในพื้นที่ศึกษา อาจจะเกี่ยวข้องกับปัจจัยอื่นๆ เช่น สภาพภูมิประเทศ การใช้ที่ดินและการขนส่งใกล้สอบของการเปลี่ยนแปลงสถิติพบว่าประมาณ 6132 ฮาของพื้นที่ในเมืองธากาก่อนหน้านี้ด้วยพื้นที่การเกษตรหรือน้ำระหว่างปี 1975 และปี 1992 ในทางกลับกัน เอเซียฮา แห่งใหม่พื้นที่ urbanized มีพืชชายเลนก่อนหน้านี้ หรือในช่วงระยะเวลาเดียวกัน โดยทั่วไปแล้ว สองปัจจัย พบว่า มีการส่งเสริมการเจริญเติบโตของเขตเมือง( 1 ) เพิ่มกิจกรรมทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องกับการจัดตั้งเขตเศรษฐกิจ เช่น เขตอุตสาหกรรมส่งออก ) และ ( 2 ) การนิยามความหมายใหม่ของกรุงเทพมหานคร ระหว่างปี 1975 และปี 1992 reclassification ของเขตเมือง รวมทั้งการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานมีบทบาทสำคัญในการขยายตัวของชุมชนเมือง สำหรับอินสแตนซ์ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือทิศใต้และการขยายตัวของเมืองที่เกิดขึ้นในการตอบสนองต่อการก่อสร้างเขื่อน น้ำท่วม ในปี พ.ศ. 2535 ( รูปที่ 1 ) และบนสะพานแม่น้ำบุรีคงคาในปี 2001 ลักษณะพื้นที่ของพื้นที่ built-up ได้รับรูปโดยการสร้างหมายเลขของเส้นทางการขนส่งในช่วงเวลาเดียวกัน ตามที่เข้าใจ จากการวิเคราะห์แผนที่ประวัติศาสตร์และฟิลด์เยี่ยมชมการขยายตัวไปทางทิศตะวันออกและตะวันออกเฉียงเหนือ นำไปสู่การพัฒนาที่ไม่ได้วางแผน ชานเมืองในพื้นที่ราบและพื้นที่การเกษตรที่ก่อนหน้านี้ตั้งอยู่ในพื้นที่เหล่านั้น