After saving the knights from the m

After saving the knights from the monster bugs. Kazuya and the knights moved towards the nearest town. They decided to set up camp 20 kilometers from it.

「We’ve been under Kazuya’s care for a while….」

「Yes?」

After finishing her meal, Phyllis shows a depressed face whilst gripping her stainless steel cup.

Phyllis’ carriage had been completely destroyed as it had been used to protect the knights during the bug raid. On top of that, she also lost her supply carriages and a fair number of horses.

Moreover, they couldn’t replenish the food they had lost and because of the fact that they had to deal with the corpses, they would arrive at the town at dusk.

Therefore Kazuya made the decision to share their supplies with the knights.

That was the reason Phyllis was in such a depressed state.

「Don’t worry about it, it’s not a problem」

「If you say so. I’m in your debt again, Kazuya」

Kazuya decided to change the subject in order to dissipate Phyllis’ dark aura.

「Does it taste good?」

「Oh? Well the food called curry is something I have never eaten before, yet it tastes very good. The chocolate you served after the meal was also delicious」

「I thought it might suit your taste」

The food Kazuya share with the others was curry and chocolate.

Phyllis seemed hesitant to eat the curry at first. However, after the first mouthful, she eventually gave in.

After the curry, chocolate was issued for dessert. This seemed to please the knights greatly.

As the meal drew to a close, the second in command of the knights asked 「Where did you get this food!?」 with a face full of excitement and expectation. However, Kazuya answered ambiguously, simply stating that only they could acquire it. To which, the knights face visibly fell.

After the meal had actually ended, a peaceful atmosphere descended upon the party.

Through the dinnertime conversations, Kazuya had gradually became friends with Beretta and Phyllis, to the point where they called each other by their names. (When Kazuya first tried calling Phyllis and Beretta by their first names, he felt a sudden chill running down his spine. Only to find Chitose staring at Phyllis with dark eyes)

A bonfire had been set up in the center of the camp, as the soldiers and knights surrounded it. Kazuya took this opportunity to learn more about Phyllis.

「Speaking of which, why were you riding in that carriage? Where were you headed?」

Kazuya said so whilst looking at the carriage.

「…….I can’t say anymore information than this. But we were on a mission, the person inside the carriage is a noble」

It was probably that the circumstances were complicated, so Kazuya decided not to probe any further.

「Why is Kazuya in such a place? Hasn’t the place Kazuya come from become a den for monsters?」

「Well, well…」

「?」

Although it’s true that the forest has become a den for monsters, Kazuya cannot simply say that he has a fortified base on the outskirts of it, inside the kingdom. So his answer was deliberately ambiguous.

「The night is growing old, we should probably get to sleep」

To save himself from blurting out any secrets, Kazuya decided to cut the conversation short and retreat to bed.

「……right. We shall do that, good night Kazuya」

「Rest well, Kazuya」

Phyllis and Beretta said their words of goodbye as Kazuya left for bed.

「You should rest too」

「Yes, master」

After the appearances of Beretta and Phyllis were no longer visible, Kazuya and Chitose both decided to get some rest.

「….uuuu………….oh………..I can’t sleep…..」

Kazuya still felt restless as he lay in his bed and so decided to leave the tent and get something to drink.

「It’s slightly chilly….oh?」

Exiting the tent, Kazuya spotted a shadow opening the door of the carriage and leaping out into the bush.

Who’s that……?

Kazuya removed his P38 from his lower back and moved towards the shadow’s last known position.

After about ten meters of travelling silently through the bush, he came up behind the shadow and began to speak.

「You know it’s dangerous if you don’t tell the lookout where you’re going」

「Fe!?」

The person in question was wearing a white dress. It made her childishness very prominent.

….Kazuya’s appearance was badly timed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากบันทึกอัศวินจากบักมอนสเตอร์ เซะและอัศวินย้ายไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุด พวกเขาตัดสินใจตั้งค่าย 20 กิโลเมตรจากนั้น「We ได้รับภายใต้การดูแลของเซะขณะ...ร้านอาหาร「Yes ? ร้านอาหารหลังจากเสร็จสิ้นอาหารของเธอ สาธินีแสดงใบหน้าเศร้าขณะจับเธอถ้วยสแตนเลสขนของสาธินีได้ถูกทำลายอย่างสมบูรณ์เป็นมาใช้เพื่อปกป้องอัศวินโจมจุดบกพร่อง นั้น เธอยังหายไปเธอจัดหาม้าและจำนวนม้ายุติธรรมนอกจากนี้ พวกเขาไม่สามารถเติมอาหารพวกเขาได้สูญเสีย และเหตุว่าพวกเขาจะจัดการกับศพ พวกเขาจะมาถึงเมืองในตอนค่ำได้ดังนั้น เซะผู้ตัดสินใจในการใช้อุปกรณ์ของพวกเขาร่วมกับอัศวินนั่นเป็นเหตุผลที่สาธินีในสถานะเศร้า「Don't กังวล ไม่มี problem」「If ที่คุณพูดนั้น ฉันในหนี้ของคุณอีกครั้ง Kazuya」ตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องเพื่อกระจายของสาธินีร่าเข้มเซะ「Does รสดี? ร้านอาหาร「Oh ดีอาหารที่เรียกว่าแกงเป็นสิ่งที่ผมไม่เคยกินก่อน ยังไม่ ได้รสดีมาก ช็อคโกแลตคุณเสิร์ฟหลังอาหารยัง delicious」「I คิดว่า มันอาจเหมาะกับ taste」 ของคุณอาหารเซะร่วมกับคนอื่น ๆ เป็นแกงและช็อคโกแลตสาธินีดูเหมือนลังเลจะกินแกงกะหรี่ที่แรก อย่างไรก็ตาม หลังจากคำหนึ่งแรก เธอในที่สุดให้ในหลังจากแกง ช็อคโกแลตออกของหวาน นี้ดูเหมือนที่อัศวินมากเป็นอาหารที่ดึงปิด ที่สองในคำสั่งของอัศวินถาม 「Where คุณไม่ได้รับอาหารนี้ ร้านอาหาร ด้วยใบหน้าที่เต็มไป ด้วยความตื่นเต้นและความคาดหวัง อย่างไรก็ตาม เซะตอบ ambiguously เพียงแค่ระบุว่า เฉพาะพวกเขาไม่สามารถรับมัน ที่ อัศวินหน้าลดลงอย่างเห็นได้ชัดหลังจากที่อาหารจริงสิ้นสุดลง บรรยากาศเงียบลงมาตามงานปาร์ตี้ผ่านการสนทนาระหว่างทานอาหารเย็น เซะได้ค่อย ๆ กลายเป็น เพื่อนกับ Beretta และสาธินี ไปยังจุดที่พวกเขาเรียกกัน โดยชื่อของพวกเขา (เมื่อเซะลองโทรสาธินีและ Beretta โดยชื่อแรก เขารู้สึกเย็นทันทีที่วิ่งลงกระดูกสันหลังของเขา เพียงเพื่อจะพบชิโตจ้องสาธินีกับตามืด)ก่อกองไฟได้ตั้งในค่าย เป็นทหารและม้าล้อมรอบมัน เซะได้โอกาสที่จะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับสาธินี「Speaking ที่ทำไมคุณกำลังขี่ในที่ขนส่ง ที่คุณถูกหัว? ร้านอาหารเซะว่า ได้ในขณะการขนส่ง「...ของฉันอีกต่อไปข้อมูลนี้ได้ แต่ในภารกิจ บุคคลภายในการขนส่งเป็นการ noble」ก็คงว่า สถานการณ์มีความซับซ้อน เพื่อเซะตัดสินที่จะไม่สอบสวนใด ๆ เพิ่มเติม「Why คือ เซะในสถานดังกล่าวหรือไม่ ไม่เซะมาจากการกลายเป็น ซ่องสำหรับมอนสเตอร์? ร้านอาหาร「Well ดี...ร้านอาหาร「?」แม้ว่ามันจะจริงว่า ป่ากลายเป็น ซ่องสำหรับมอนสเตอร์ เซะไม่เพียงสามารถบอกว่า เขามีฐานเสริมบนชาน ภายในราชอาณาจักร ดังนั้น คำตอบของเขาคือเจตนาชัดเจน「The night is growing old, we should probably get to sleep」To save himself from blurting out any secrets, Kazuya decided to cut the conversation short and retreat to bed.「……right. We shall do that, good night Kazuya」「Rest well, Kazuya」Phyllis and Beretta said their words of goodbye as Kazuya left for bed.「You should rest too」「Yes, master」After the appearances of Beretta and Phyllis were no longer visible, Kazuya and Chitose both decided to get some rest.「….uuuu………….oh………..I can’t sleep…..」Kazuya still felt restless as he lay in his bed and so decided to leave the tent and get something to drink.「It’s slightly chilly….oh?」Exiting the tent, Kazuya spotted a shadow opening the door of the carriage and leaping out into the bush.Who’s that……?Kazuya removed his P38 from his lower back and moved towards the shadow’s last known position.After about ten meters of travelling silently through the bush, he came up behind the shadow and began to speak.「You know it’s dangerous if you don’t tell the lookout where you’re going」「Fe!?」The person in question was wearing a white dress. It made her childishness very prominent.….Kazuya’s appearance was badly timed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากช่วยอัศวินจากสัตว์ประหลาดแมลง คาซึยะ และอัศวินย้ายไปยังเมืองที่ใกล้ที่สุด พวกเขาตัดสินใจที่จะตั้งแคมป์ 20 กิโลเมตร จากมัน「เราได้รับภายใต้การดูแลของคาซึยะ สักพัก . . . . . . . 」「ครับ ? 」หลังจากกินข้าวเสร็จเธอ ฟิลลิส แสดงให้เห็นใบหน้าเศร้าของเธอในขณะที่จับสแตนเลสถ้วยฟิลลิส ' รถถูกทำลาย มันถูกใช้เพื่อปกป้องอัศวินในแมลงจู่โจม ยิ่งกว่านั้น เธอยังสูญเสียการขนส่งเสบียงและหมายเลขยุติธรรมของม้านอกจากนี้ พวกเขาไม่สามารถเติมอาหารที่พวกเขาได้สูญหายไป และเพราะความจริงที่ว่าพวกเขาต้องจัดการกับศพของพวกเขาจะมาถึงในเมือง ตอนโพล้เพล้ดังนั้น คาซึยะตัดสินใจที่จะแบ่งปันเสบียงกับอัศวินนั่นคือเหตุผลที่ฟิลลิสเป็นแบบนี้คับ「ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมัน มันไม่ได้เป็นปัญหา」「ถ้าคุณพูดอย่างนั้น ฉันเป็นหนี้คุณอีกแล้ว 」คาซึยะคาซึยะตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องเพื่อที่จะกระจายออร่ามืดฟิลลิส '「รสชาติดีมั้ย ? 」「โอ ? ดีอาหารเรียกว่าแกงบางอย่างที่ผมไม่เคยกินมาก่อน แต่รสชาติดีมาก ช็อคโกแลตที่เธอเสิร์ฟหลังมื้ออาหารก็」อร่อย「ผมคิดว่ามันอาจจะเหมาะกับ」รสของคุณส่วนคาซึยะอาหารร่วมกับผู้อื่น แกง และช็อกโกแลตฟิลลิสรู้สึกลังเลที่จะกินแกงกะหรี่ที่แรก อย่างไรก็ตาม หลังจากหยดแรก ในที่สุดเธอก็ยอมหลังจากแกง , ช็อกโกแลตออกสำหรับของหวาน นี้ดูเหมือนจะช่วยอัศวินอย่างมากเป็นมื้อที่เข้าใกล้สองในคำสั่งของอัศวินถาม「ที่คุณได้รับอาหารนี้ ? 」ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น และความคาดหวัง อย่างไรก็ตาม คาซึยะตอบไม่ชัด เพียงแค่ระบุว่าพวกเขาจะได้รับมัน ซึ่ง อัศวินหน้าตนล้มลงหลังจากทานอาหารได้จบลง บรรยากาศเงียบสงบเสด็จลงมาเหนือพรรคผ่านคืนการสนทนา คาซึยะได้ค่อยๆกลายเป็นเพื่อนกับเบเร็ตต้า และฟิลลิส ไปยังจุดที่พวกเขาเรียกกันด้วยชื่อของพวกเขา ( เมื่อคาซึยะครั้งแรกและพยายามเรียกฟิลลิส เบเรตต้า โดยชื่อแรกของเขา เขารู้สึกว่าตอนนี้ชิลวิ่งลงกระดูกสันหลังของเขา เท่านั้นเพื่อค้นหาเซะจ้องกับตามืด ) ฟิลลิสกองไฟถูกตั้งค่าในศูนย์ของค่าย เป็นทหารและอัศวินล้อมรอบมัน คาซึยะเอาโอกาสนี้เพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับ ฟิลลิส「ทำไมคุณนั่งในรถ เธอจะไปไหน ? 」คาซึยะพูดขณะที่มองรถม้า. . . . . . . ผมจะไม่พูดอะไรอีก「ข้อมูลมากกว่านี้ แต่เราอยู่ในภารกิจ บุคคลภายในรถม้า เป็น」โนเบิลมันอาจจะเป็นว่าสถานการณ์มันซับซ้อน ดังนั้น คาซึยะ ตัดสินใจที่จะไม่สอบสวนเพิ่มเติมใด ๆ「ทำไมคาซึยะในสถานที่แบบนี้ ? ยังไม่ได้สถานที่ที่คาซึยะมาเป็นเดนปีศาจ 」「ดี ดี . . . . . . . 」「 ? 」แม้ว่ามันจะเป็นความจริงที่ป่าได้กลายเป็นเดนมอนสเตอร์ คาซึยะไม่เพียง แต่บอกว่าเขามีการเสริมฐานในเขตชานเมืองของมัน ภายในราชอาณาจักร ดังนั้น คำตอบของเขาคือ เจตนาไม่ชัดเจน「กลางคืนจะเติบโตเก่า เราควรจะนอน」เพื่อปกป้องตัวเองจาก blurting ออกความลับใด ๆคาซึยะตัดสินใจที่จะตัดการสนทนาสั้น ๆและถอยกลับไปที่เตียง「 . . . . . . . ใช่ เราต้องทำอย่างนั้น 」ราตรีสวัสดิ์ คาซึยะ「คาซึยะ」พักผ่อนให้สบายฟิลลิส เบเรตต้ากล่าวว่า ตนและคำร่ำลา เป็นคาซึยะไปที่เตียง「คุณควรพักด้วย」「ครับ อาจารย์」หลังจากที่ปรากฏและไม่มีกระสุน ฟิลลิส มองเห็นคาเซะและทั้งสองตัดสินใจที่จะพักผ่อน. . . . . . . 「 uuuu ……โอ้ 10 ผมนอนไม่หลับ . . . . . 」คาซึยะยังรู้สึกกระสับกระส่าย ตามที่เขาวางในเตียงของเขาและตัดสินใจที่จะออกจากเต็นท์และหาอะไรดื่ม「มันค่อนข้างเย็น . . . . . . . โอ้ 」ออกจากเต็นท์ คาซึยะเห็นเงาเปิดประตูรถม้าและกระโจนเข้าไปในพุ่มไม้นั่นใคร . . . . . . . ?คาซึยะถอดออก P38 ของเขาจากด้านหลังล่างของเขาและย้ายไปยังเงาตำแหน่งสุดท้ายที่รู้จักกันหลังจากนั้นประมาณสิบเมตร การเดินทางอย่างเงียบ ๆผ่านป่าเขามาหลังเงา และเริ่มพูด「รู้ไหมมันอันตรายถ้าไม่บอกระวังจะไปไหน」「เฟ ? 」คนที่อยู่ในคำถามใส่ชุดสีขาว มันทำให้ childishness เธอเด่นมากคือ . . . . . . . คาซึยะหน้าตาไม่ดีหมดเวลา