3.2 In vitro inhibition of bacteria

3.2 In vitro inhibition of bacterial pathogen
The B. licheniformis CPQBA 571-12 DRM 07 was the only isolate that showed inhibitory features against the pathogen V. alginolyticus BCCM 2068 with inhibition zone of 20 mm in diameter. This could be a probiotic strain in tests in vivo for marine shrimp farming. A common way to select probiotic candidates is conducting inhibition tests in vitro (Luis-Villaseñor et al., 2011). Gullian et al. (2004) reported that the strain of Bacillus P64 isolated from the hepatopancreas of L. vannamei had a good inhibitory effect against V. harveyi S2 with inhibition zone of 15.3 mm in diameter. Similar results have been shown by Luis-Villaseñor et al. (2011) with Bacillus spp. using the pathogens V. parahaemolyticus (CAIM 170) and V. harveyi (CAIM 1793) with inhibition zone diameters of 11 and 17.5 mm, respectively. The Bacillus inhibitory effects are attributed to the ability of these bacteria to secrete substances, such as toxins, bacteriolytic enzymes, subproduct of primary metabolic pathways, antibiotic substances and bacteriocins that may exert a bacteriostatic or bactericidal effect on a wide range of Gram-positives and Gram-negatives, which also explains the inhibitory effect on Vibrio (Schulz et al., 2005).

3.3 Antagonism between strains
The antagonist activity test among isolated strains showed no inhibitory effect among strains. This demonstrates their potential to be used together, which would increase their inhibitory power against pathogens and their production of volatile compounds (Gullian et al., 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2 ในหลอดทดลองการยับยั้งของแบคทีเรียเชื้อโรคB. licheniformis CPQBA 07 DRM 571-12 ถูก isolate เท่านั้นที่แสดงให้เห็นคุณสมบัติยับยั้งต่อต้านเชื้อโรค V. alginolyticus BCCM 2068 กับโซนการยับยั้งของเส้นผ่านศูนย์กลาง 20 มม. นี้อาจจะเป็นสายพันธุ์โปรไบโอติกในการทดสอบในสัตว์ทดลองเลี้ยงกุ้งทะเล มีวิธีเลือกผู้สมัครโปรไบโอติกจะดำเนินการยับยั้งการทดสอบในหลอดทดลอง (หลุยส์-Villaseñor et al. 2011) Gullian et al. (2004) รายงานว่า พันธุ์ P64 บาซิลลัสที่แยกได้จาก hepatopancreas ของ L. vannamei มีผลยับยั้งที่ดีกับ V. harveyi S2 กับโซนการยับยั้งของ 15.3 mm เส้นผ่านศูนย์กลาง ผลที่คล้ายกันได้รับการแสดงโดยหลุยส์-Villaseñor et al. (2011) ด้วยบาซิลลัสออกซิเจนโดยใช้เชื้อ V. parahaemolyticus (CAIM 170) และ V. harveyi (CAIM 1793) กับการยับยั้งโซนเส้นผ่าศูนย์กลาง 11 และ 17.5 มม. ตามลำดับ ผลการยับยั้งเชื้อมาจากความสามารถของแบคทีเรียเหล่านี้จะหลั่งสาร สารพิษ เอนไซม์ bacteriolytic, subproduct ทางเดินหลักที่เผาผลาญ สารปฏิชีวนะ และ bacteriocins ที่อาจออกแรง bacteriostatic หรือให้เห็นว่าผลจากความกว้างช่วงของกรัมบวกและกรัมเชิงลบ ซึ่งอธิบายผลการยับยั้งปริมาณวิบริโอ (ยนต์ et al. 2005)3.3 antagonism ระหว่างสายพันธุ์กิจกรรมปฏิปักษ์ทดสอบระหว่างแยกสายพันธุ์พบว่าไม่มีผลยับยั้งระหว่างสายพันธุ์ แสดงให้เห็นถึงศักยภาพของพวกเขาใช้ร่วมกัน ซึ่งจะเพิ่มอำนาจยับยั้งเชื้อโรคและการผลิตของสารระเหย (Gullian et al. 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 การยับยั้งในหลอดทดลองของเชื้อโรคแบคทีเรีย
บี licheniformis CPQBA 571-12 DRM 07 แยกเป็นเพียงคนเดียวที่แสดงให้เห็นคุณสมบัติยับยั้งเชื้อโรค V. alginolyticus BCCM 2068 กับโซนยับยั้งการ 20 มิลลิเมตรเส้นผ่าศูนย์กลาง ซึ่งอาจเป็นสายพันธุ์โปรไบโอติกในการทดสอบในร่างกายสำหรับการเลี้ยงกุ้งทะเล วิธีการทั่วไปในการเลือกผู้สมัครโปรไบโอติกคือการดำเนินการทดสอบการยับยั้งในหลอดทดลอง (หลุยส์-Villaseñor et al. 2011) Gullian et al, (2004) รายงานว่าสายพันธุ์ของเชื้อ Bacillus หน้า 64 ที่แยกจากตับของกุ้งขาวมีผลยับยั้งดีกับ V. harveyi S2 กับบริเวณยับยั้ง 15.3 มม ผลที่คล้ายกันได้รับการแสดงโดยหลุยส์-Villaseñor et al, (2011) กับ Bacillus spp ใช้เชื้อโรค V. parahaemolyticus (CAIM 170) และ V. harveyi (CAIM 1793) ที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางบริเวณยับยั้ง 11 และ 17.5 มิลลิเมตรตามลำดับ บาซิลลัสยับยั้งจะมีการบันทึกความสามารถของแบคทีเรียเหล่านี้ที่จะหลั่งสารเช่นสารพิษเอนไซม์ bacteriolytic, subproduct ของเผาผลาญเซลล์หลักสารปฏิชีวนะและ bacteriocins ที่อาจออกแรงผล bacteriostatic หรือฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่หลากหลายของแบคทีเรียแกรมบวกและ แกรมเชิงลบซึ่งยังได้อธิบายถึงผลในการยับยั้งเชื้อ Vibrio (ชัลส์ et al., 2005).

3.3 การเป็นปรปักษ์กันระหว่างสายพันธุ์
ทดสอบกิจกรรมศัตรูหมู่สายพันธุ์ที่แยกพบว่าไม่มีผลยับยั้งในหมู่สายพันธุ์ นี้แสดงให้เห็นศักยภาพของพวกเขาที่จะใช้ร่วมกันซึ่งจะเพิ่มอำนาจในการยับยั้งของพวกเขากับเชื้อโรคและการผลิตของพวกเขาจากสารระเหย (Gullian et al., 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

نعمبالفعل