Temples of Indian type, such as tho

Temples of Indian type, such as those of the Khmers, are quite different from western places of worship whether Christian, Jewish or Muslim. They were never designed as meeting-places, but as dwellings for the gods. In contrast with India where domestic architecture used various types of material depending on the wealth of the owner, Khmer houses were always made of wood. As a rule, the abode of the gods was built in durable materials: brick, sandstone, or laterite. Where wood was used for religious purposes, for example to build a provisional shrine while the donor raised the wherewithal for a permanent structure, the building would decay rapidly and disappear if the delay was prolonged.
Lerge halls were not required, since space was meeded only to house the deity, The schema simply required a sanctuary, however small, Indeed the central sanctuary of Angkor Wat, one of the largest, is only five metres square, and the sheer size of the temples of the 12th and 13th centuries can be ascribed to the need to accommodate huge numbers of gods. In the case of the simplest temples the sanctuary was surrounded by an enclosure wall bordered on the outside by a moat. This ground plan has been interpreted as an image of the world, hemmed in by mountain ranges, which in turn are lapped by the great mythical ocean of chaos. The larger temples have two concentric enclosures. They open onto one or two all four sides, through more or less elaborate entrance pavilions which are themselves shrines and which are termed gopura, after the corresponding structures in South India. In the south=east quadrant of the enclosure the enclosure there is usually, in temples of the Angkor period, what is mistakenly called a 'library' but which in factt is a Fire temple. Just as was the custom in India, Fire had to be ritually re-kindled each morning before the ceremonial worship of the shrine's main deity, but in Cambodia from the ninth century onwards the sacred Fire had its own dedicated sanctuary, There must also have been kitchens close by to cook the gods' food, but as they would certainly have been temporary shacks made of perishable materials, no trace of them has survived.
The gods in their shrines were treated as royalty by their servants, the priests. They awakened them daily, washed, dressed and fed them, The food was symbolically consumed by he gods and then distributed to the priests or others who happened to be present, Devotees could visit the gods when the sanctuary door was open during these priestly rituals, and petition them for a favour, but these were essentially personal initiatives.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัดประเภทอินเดีย, เช่นพวกเขมรจะค่อนข้างแตกต่างจากสถานที่ทางตะวันตกของการเคารพบูชาไม่ว่าจะเป็นคริสเตียนชาวยิวหรือชาวมุสลิม พวกเขาไม่เคยได้รับการออกแบบเป็นสถานที่ประชุม แต่เป็นที่อยู่อาศัยสำหรับพระเจ้า ในทางตรงกันข้ามกับอินเดียที่สถาปัตยกรรมในประเทศที่ใช้หลากหลายชนิดของวัสดุที่ขึ้นอยู่กับความมั่งคั่งของเจ้าของบ้านเขมรได้ทำเสมอจากไม้ ตามกฎที่พำนักของพระเจ้าถูกสร้างขึ้นในวัสดุที่คงทน: อิฐหินทรายหรือศิลาแลง ที่ไม้ถูกนำมาใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางศาสนาเช่นการสร้างศาลเจ้าชั่วคราวในขณะที่ผู้บริจาคยกใช้จ่ายสำหรับโครงสร้างถาวรอาคารจะสลายตัวได้อย่างรวดเร็วและหายไปหากล่าช้าได้รับเป็นเวลานาน.
ห้องโถง Lerge ไม่จำเป็นต้องเนื่องจากพื้นที่ถูก meeded เท่านั้น ที่บ้านเทพ, สคีต้องเพียงสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ขนาดเล็ก แต่อันที่จริงสถานที่ศักดิ์สิทธิ์กลางของนครวัดหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดเป็นเพียงห้าตารางเมตรและขนาดที่แท้จริงของวัดของศตวรรษที่ 12 และ 13 สามารถกำหนด ความต้องการที่จะรองรับจำนวนมากของพระเจ้า ในกรณีของการวัดที่ง่ายที่สุดในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ถูกล้อมรอบด้วยผนังกรงล้อมด้านนอกด้วยคูน้ำ แผนพื้นดินนี้ได้รับการตีความว่าเป็นภาพของโลก, ใน hemmed ด้วยภูเขาซึ่งจะมีการล้อมรอบด้วยมหาสมุทรที่เป็นตำนานที่ยิ่งใหญ่ของความสับสนวุ่นวาย วัดใหญ่มีสองเปลือกศูนย์กลาง พวกเขาเปิดออกสู่หนึ่งหรือสองทั้งสี่ด้านผ่านที่ซับซ้อนมากขึ้นหรือน้อยลงศาลาทางเข้าซึ่งเป็นตัวศาลเจ้าและที่เรียกว่าโคปุระหลังจากโครงสร้างที่สอดคล้องกันในภาคใต้ของอินเดีย ในภาคใต้ = วอดตะวันออกของกรงกรงมีปกติในวัดของระยะเวลาอังกอร์, สิ่งที่เรียกว่าผิดพลาด 'ห้องสมุด' แต่ที่ใน factt เป็นวัดไฟ เช่นเดียวกับที่ได้รับการกำหนดเองในประเทศอินเดีย, ไฟจะต้องมีพิธีการจุดอีกครั้งทุกเช้าก่อนที่จะมีการบูชาพระราชพิธีของเทพหลักของศาล แต่ในประเทศกัมพูชาจากศตวรรษที่สิบเก้าเป็นต้นไปไฟศักดิ์สิทธิ์มีสถานที่ศักดิ์สิทธิ์โดยเฉพาะของตัวเองนอกจากนี้ยังต้องได้รับการ ห้องครัวปิดโดยการปรุงอาหารอาหารเทพ 'แต่เป็นพวกเขาอย่างแน่นอนจะได้รับเพิงชั่วคราวที่ทำจากวัสดุที่เน่าเสียง่ายร่องรอยของพวกเขาไม่รอดมาได้.
เทพในศาลเพียงตาของพวกเขาถือว่าเป็นสิทธิโดยพวกคนรับใช้พระสงฆ์ พวกเขาตื่นขึ้นมาพวกเขาทุกวันล้างแต่งตัวและการเลี้ยงดูพวกเขาได้รับการบริโภคอาหารที่เป็นสัญลักษณ์โดยพระเจ้าเขาและแจกจ่ายให้กับพระสงฆ์หรือคนอื่น ๆ ที่จะเกิดขึ้นในปัจจุบันเฟื่องฟุ้งสามารถเยี่ยมชมพระเจ้าเมื่อประตูเปิดสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ในระหว่างพิธีกรรมของพระเหล่านี้ และขอให้พวกเขาสำหรับความโปรดปราน แต่เหล่านี้เป็นหลักความคิดริเริ่มส่วนบุคคล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัดของอินเดีย ประเภท เช่น ของเขมร จะค่อนข้างแตกต่างจากสถานที่ตะวันตกนมัสการว่า คริสเตียน ยิวและมุสลิม พวกเขาไม่เคยได้รับการออกแบบเป็นสถานที่ประชุม แต่อาคารบ้านเรือนเพื่อพระเจ้า ในทางตรงกันข้ามกับอินเดียที่ใช้สถาปัตยกรรมในประเภทต่างๆของวัสดุขึ้นอยู่กับความมั่งคั่งของเจ้าของเขมรบ้านมักจะทำจากไม้ ตามกฎที่พำนักของพระเจ้าถูกสร้างขึ้นในวัสดุที่ทนทาน : อิฐ หินทรายหรือศิลาแลง ที่ไม้ถูกใช้เพื่อวัตถุประสงค์ทางศาสนา เช่น สร้างศาลเจ้าชั่วคราวในขณะที่ผู้บริจาคขึ้นด้วยซึ่งเป็นโครงสร้างถาวร อาคารจะสลายตัวอย่างรวดเร็ว และหายไป ถ้าการยืดเยื้อ .
lerge โถงไม่บังคับใช้ เนื่องจากพื้นที่ meeded เท่านั้นบ้านเทพสคีมาก็ต้องบริสุทธิ์ แต่เล็ก แท้บริสุทธิ์กลางนครวัด , หนึ่งที่ใหญ่ที่สุดเพียงห้าเมตร และขนาดเลี่ยงของวัดในศตวรรษที่ 12 และ 13 ได้ ascribed ไปต้องรองรับตัวเลขใหญ่ของพระเจ้า ในกรณีที่ง่ายที่สุด วัดวิหารถูกล้อมรอบไปด้วยสวนผนังด้านนอกโดยรอบคูเมืองแผนดินนี้ได้รับการตีความว่าเป็นภาพของโลกล้อมรอบด้วยภูเขา ซึ่งจะเป็น lapped โดยมหาสมุทรในตำนานอันยิ่งใหญ่ของความสับสนวุ่นวาย วัดใหญ่ มี สอง แบบเปลือก พวกเขาเปิดลงหนึ่งหรือสองทั้งสี่ด้าน โดยมากหรือน้อยศาลาทางเข้าที่ซับซ้อนซึ่งมีศาลเจ้าซึ่งเรียกว่าโคปุระและตัวเอง ,ตามโครงสร้างที่สอดคล้องกันในอินเดียใต้ ในภาคใต้ = ตะวันออก Quadrant ของกรงกรงมักจะมีในวัดช่วงอังกอร์ มีอะไรผิดพลาดเรียกว่า ' ห้องสมุด ' แต่ซึ่งใน factt คือไฟวัด เหมือนเป็นประเพณีในอินเดีย ไฟต้อง ritually อีกครั้งก่อทุกเช้าก่อนพิธีสักการะศาลเจ้าของเทพแต่ในประเทศกัมพูชาจากศตวรรษที่ 9 เป็นต้นไปที่ไฟศักดิ์สิทธิ์ มีเฉพาะของตัวเองนั้นต้องบริสุทธิ์ ยัง มี ครัวปิดโดยการปรุงอาหารของพระเจ้า แต่พวกเขาอย่างแน่นอนจะได้รับที่พักอาศัยชั่วคราวที่ทำจากวัสดุที่เน่าเสียง่าย ไม่มีร่องรอยของพวกเขารอดชีวิต
เทพเจ้าในศาลเจ้าของพวกเขาถือว่าเป็นเชื้อพระวงศ์ โดย คนใช้ของปุโรหิต พวกเขาตื่นทุกวัน ล้างหน้าการแต่งตัวและเลี้ยงดู อาหารที่เป็นสัญลักษณ์ที่บริโภคโดยเขาพระ แล้วแจกจ่ายให้กับพระสงฆ์ หรืออื่น ๆที่เกิดขึ้นเป็นปัจจุบันผู้เยี่ยมชมพระเมื่อประตูโบสถ์ถูกเปิดในระหว่างพิธีกรรมของพระเหล่านี้ และร้องขอให้ช่วย แต่เหล่านี้เป็นหลัก
ริเริ่มส่วนบุคคล