Inductive reasoning works the other

Inductive reasoning works the other way, moving from specific observations to broader generalizations and theories. Informally, we sometimes call this a "bottom up" approach (please note that it's "bottom up" and not "bottomsup" which is the kind of thing the bartender says to customers when he's trying to close for the night!). In inductive reasoning, we begin with specific observations and measures, begin to detect patterns and regularities, formulate some tentative hypotheses that we can explore, and finally end up developing some general conclusions or theories.
These two methods of reasoning have a very different "feel" to them when you're conducting research. Inductive reasoning, by its very nature, is more open-ended and exploratory, especially at the beginning. Deductive reasoning is more narrow in nature and is concerned with testing or confirming hypotheses. Even though a particular study may look like it's purely deductive (e.g., an experiment designed to test the hypothesized effects of some treatment on some outcome), most social research involves both inductive and deductive reasoning processes at some time in the project. In fact, it doesn't take a rocket scientist to see that we could assemble the two graphs above into a single circular one that continually cycles from theories down to observations and back up again to theories. Even in the most constrained experiment, the researchers may observe patterns in the data that lead them to develop new theories.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เหตุผลอุปนัยทำงานในรูปแบบอื่น ๆ ที่ย้ายจากการสังเกตที่เฉพาะเจาะจงกับภาพรวมที่กว้างขึ้นและทฤษฎี ทางการบางครั้งเราเรียกสิ่งนี้ว่าเป็น "ด้านล่างขึ้นวิธีการ" (โปรดทราบว่ามันเป็น "ด้านล่างขึ้น" และไม่ "bottomsup" ซึ่งเป็นชนิดของสิ่งที่บาร์เทนเดกล่าวให้กับลูกค้าเมื่อเขาพยายามที่จะปิดคืน!) ในการให้เหตุผลอุปนัยเราเริ่มต้นด้วยการสังเกตเฉพาะและมาตรการเริ่มต้นในการตรวจสอบรูปแบบและแบบแผน, กำหนดสมมติฐานเบื้องต้นบางอย่างที่เราสามารถสำรวจและในที่สุดก็จบลงด้วยการพัฒนาบางข้อสรุปทั่วไปหรือทฤษฎี.
ทั้งสองวิธีการให้เหตุผลมีความแตกต่างกันมาก "รู้สึก "พวกเขาเมื่อคุณกำลังทำวิจัย เหตุผลอุปนัยโดยธรรมชาติของมันคือการเปิดกว้างมากขึ้นปลายและสอบสวนโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จุดเริ่มต้น เหตุผลแบบนิรนัยแคบมากขึ้นในธรรมชาติและเป็นกังวลกับการทดสอบหรือการยืนยันสมมติฐาน แม้ว่าการศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งอาจมีลักษณะเช่นมันนิรนัยหมดจด (เช่นการทดลองออกแบบมาเพื่อทดสอบผลกระทบสมมติฐานของการรักษาบางอย่างเกี่ยวกับผลบางอย่าง) การวิจัยทางสังคมส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับทั้งกระบวนการเหตุผลอุปนัยและนิรนัยในเวลาในโครงการบางส่วน ในความเป็นจริงมันไม่ได้ใช้นักวิทยาศาสตร์จรวดที่จะเห็นว่าเราสามารถรวบรวมทั้งสองกราฟข้างต้นเป็นหนึ่งเดียวที่เป็นวงกลมรอบอย่างต่อเนื่องจากทฤษฎีลงไปสังเกตและการกลับมาอีกครั้งทฤษฎี แม้จะอยู่ในการทดลองที่ จำกัด มากที่สุดนักวิจัยอาจสังเกตรูปแบบในข้อมูลที่นำไปให้พวกเขาพัฒนาทฤษฎีใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การให้เหตุผลแบบอุปนัยงานวิธีอื่น ย้ายจากการสังเกตเฉพาะทฤษฎีทั่วไปที่กว้างและ อย่างไม่เป็นทางการ บางครั้งเราเรียกสิ่งนี้ว่า " ล่างขึ้นบน " วิธีการ ( โปรดทราบว่ามันเป็น " ด้านล่าง " และไม่ " บอทท่อม พ " ซึ่งเป็นชนิดของสิ่งที่บาร์เทนเดอร์บอกว่าลูกค้าเมื่อเขาพยายามปิดคืน ! ) ในเหตุผลเชิงอุปนัย ,เราเริ่มต้นด้วยการสังเกตที่เฉพาะเจาะจงและมาตรการ เริ่มที่จะตรวจสอบรูปแบบ และ เกี่ยวกับ กําหนดสมมติฐานบางเบื้องต้นที่เราสามารถสำรวจได้ และในที่สุดก็จบลงในการพัฒนาทฤษฎีทั่วไปบางข้อสรุปหรือ .
ทั้งสองวิธีการของเหตุผลมีแตกต่างกันมาก " รู้สึก " ได้เมื่อคุณทำการวิจัย การให้เหตุผลแบบอุปนัยโดยธรรมชาติของมันเป็นแบบเปิดและเชิงสำรวจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเริ่มต้น การให้เหตุผลแบบนิรนัยจะแคบกว่าในธรรมชาติ และเป็นกังวลกับการทดสอบหรือการยืนยันสมมติฐาน แม้ว่าการศึกษาโดยเฉพาะอาจจะดูเหมือนแบบนิรนัย ( เช่นการทดลองที่ออกแบบมาเพื่อทดสอบสมมติฐาน ผลของการรักษาในบางผล )การวิจัยทางสังคมแบบอุปนัยและนิรนัยส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับทั้งกระบวนการที่ใช้ในเวลาบางส่วนในโครงการ ในความเป็นจริง มันไม่ใช้นักวิทยาศาสตร์จรวดที่จะดูว่าเราสามารถรวบรวมกราฟข้างต้นเป็นวงกลมหนึ่งรอบเดียวที่ต่อเนื่องจากทฤษฎีลงเพื่อสังเกตและกลับมาอีกครั้งกับทฤษฎี แม้ในที่ จำกัด การทดลองนักวิจัยอาจสังเกตรูปแบบในข้อมูลที่ทำให้พวกเขาพัฒนาทฤษฎีใหม่