The number of commodities covered b

The number of commodities covered by this UPMS expanded quickly
in the following years: cotton was included in July 1954, pork in January
1955, and tobacco, tea and another dozen agricultural commodities in
October 1956. In 1957, the UPMS was further extended to cover fruits
and herbal medicine. In 1961, the government formally separated all
agricultural products into three categories which were governed by
different purchase and marketing policies. The first category contained
grain, cotton and edible oil, which were governed by a unified purchase
policy (Tong Ge). The second category included other important consumption
goods, raw materials for industrial production and infrastructural
construction and agricultural products for export. The second
category was regulated by the so-called designated purchase policy (Pai
Ge). All other agricultural products were included in the third category
and purchased by the state at negotiated prices (Yi Ge). Free markets
were strictly prohibited for the first category and allowed to operate for
the second category only after fulfilment of state purchase quotas. In
practice, there was no significant difference between policies for the first
two categories. Prices for the third category were, according to the
policy, to be determined between farmers and the state. But, in practice,
farmers never had a say in price determination.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมายเลขของสินค้าที่ครอบคลุม โดย UPMS นี้ขยายตัวอย่างรวดเร็วในปีต่อไป: ฝ้ายถูกรวมอยู่ใน 1954 กรกฎาคม หมูในเดือนมกราคม1955 ยาสูบ ชา และสินค้าโภคภัณฑ์การเกษตรโหลอื่นใน1956 ตุลาคม ในปี 1957, UPMS ถูกเพิ่มเติมขยายความครอบคลุมผลไม้และยาสมุนไพร ในปีค.ศ. 1961 รัฐบาลเป็นทางแยกทั้งหมดการเกษตรเป็นประเภทสามซึ่งถูกควบคุมโดยซื้อที่แตกต่างและการตลาด ประเภทแรกที่มีอยู่เม็ด ฝ้าย และกิน น้ำมัน ซึ่งถูกควบคุม โดยการซื้อแบบครบวงจรนโยบาย (ทอง Ge) ประเภทสองรวมปริมาณการใช้ที่สำคัญอื่น ๆสินค้า วัตถุดิบ สำหรับอุตสาหกรรมการผลิต และโครงก่อสร้างและสินค้าเกษตรเพื่อการส่งออก ครั้งที่สองประเภทถูกควบคุม โดยนโยบายการซื้อกำหนดเรียกว่า (ปายGe) ผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรทั้งหมดรวมอยู่ในประเภทสามและซื้อ โดยรัฐในราคา negotiated (Yi Ge) ตลาดฟรีต้องห้ามสำหรับประเภทแรกอย่างเคร่งครัด และได้รับอนุญาตให้ใช้งานประเภทสองหลังจากดำเนินการในสถานะซื้อโควต้า ในปฏิบัติ มีไม่มีความแตกต่างที่สำคัญระหว่างนโยบายสำหรับครั้งแรกประเภทที่สอง ราคาสำหรับประเภทสาม ตามนโยบาย การกำหนดระหว่างเกษตรกรและรัฐ แต่ ในทาง ปฏิบัติเกษตรกรไม่เคยมีการพูดคุยในการกำหนดราคา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนของสินค้าที่ปกคลุมด้วยนี้ UPMS ขยายอย่างรวดเร็ว
ในปีต่อไปนี้: ฝ้ายถูกรวมในเดือนกรกฎาคมปี 1954 เนื้อหมูในเดือนมกราคม
ปี 1955 และยาสูบชาและอีกโหลสินค้าเกษตรใน
ตุลาคมปี 1956 ในปี 1957 ที่ UPMS อยู่ไกลออกไปเพื่อให้ครอบคลุม ผลไม้
และยาสมุนไพร ในปี 1961 รัฐบาลอย่างเป็นทางการทั้งหมดแยกออก
สินค้าเกษตรเป็นสามประเภทซึ่งถูกควบคุมโดย
การซื้อและการตลาดนโยบายที่แตกต่าง ประเภทแรกที่มี
เมล็ดฝ้ายและน้ำมันพืชซึ่งถูกควบคุมโดยการซื้อแบบครบวงจร
นโยบาย (Tong GE) ประเภทที่สองรวมถึงการบริโภคที่สำคัญอื่น ๆ
สินค้าวัตถุดิบสำหรับการผลิตภาคอุตสาหกรรมและโครงสร้างพื้นฐาน
การก่อสร้างและผลิตภัณฑ์สำหรับการส่งออกสินค้าเกษตร ที่สอง
ประเภทการถูกควบคุมโดยที่เรียกว่านโยบายการซื้อที่กำหนด (ปาย
GE) ผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรอื่น ๆ ทั้งหมดถูกรวมอยู่ในประเภทที่สาม
และซื้อโดยรัฐในราคาที่ต่อรอง (Yi GE) ตลาดเสรี
ไม่ได้รับอนุญาตอย่างเคร่งครัดสำหรับประเภทแรกและได้รับอนุญาตในการดำเนินงานสำหรับ
ประเภทที่สองเฉพาะหลังจากที่การปฏิบัติตามโควต้าการซื้อรัฐ ใน
ทางปฏิบัติไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างนโยบายเป็นครั้งแรก
สองประเภท ราคาสำหรับประเภทที่สามเป็นไปตาม
นโยบายที่จะได้รับการพิจารณาระหว่างเกษตรกรและรัฐ แต่ในทางปฏิบัติ
เกษตรกรไม่เคยมีการพูดในการกำหนดราคา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หมายเลขของสินค้าที่ครอบคลุม โดย upms นี้ขยายตัวอย่างรวดเร็วในปีต่อไปนี้ : ฝ้ายอยู่ในเดือนกรกฎาคม 1954 , หมู ในเดือนมกราคม1955 และยาสูบ ชา และสินค้าเกษตรในอีกโหลตุลาคม 1956 ในปี 1957 , upms ยังขยายให้ครอบคลุมผลไม้และ ยาสมุนไพร ในปี 1961 รัฐบาลอย่างเป็นทางการแยกทั้งหมดผลิตภัณฑ์การเกษตรออกเป็นสามประเภทซึ่งถูกควบคุมโดยนโยบายการซื้อที่แตกต่างกัน และการตลาด ประเภทแรก ประกอบด้วยเมล็ดฝ้าย และน้ำมันพืช ซึ่งถูกควบคุมโดยรวมซื้อนโยบาย ( ตงเกอ ) ประเภทที่สอง ได้แก่ การบริโภคที่สำคัญอื่น ๆสินค้า , วัตถุดิบสำหรับการผลิตอุตสาหกรรมและโครงสร้างพื้นฐานก่อสร้างและผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรเพื่อการส่งออก สองประเภทที่ถูกควบคุมโดยสิ่งที่เรียกว่าเขตซื้อกรมธรรม์ ( ปายGE ) ผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรอื่น ๆทั้งหมดถูกรวมอยู่ในประเภทที่สามและซื้อโดยรัฐในการเจรจาต่อรองราคา ( อี GE ) ตลาดฟรีถูกห้ามสำหรับประเภทแรก และได้รับอนุญาตให้ใช้สำหรับประเภทที่สอง หลังจากได้ปิดสถานะซื้อโควต้า ในการปฏิบัติมีความแตกต่างระหว่างนโยบายครั้งแรกสองประเภท ราคาสำหรับประเภทที่สาม คือ ไปตามนโยบายที่จะตัดสินใจระหว่างเกษตรกรและรัฐ แต่ในทางปฏิบัติเกษตรกรเคยพูดในการกำหนดราคา