The RAN has adopted a risk manageme

The RAN has adopted a risk management approach based on two principles. The first
principle is that levels of risk are identified using a Hazard Risk Index (HRI). The HRI uses a
traditional decision tree method in that it estimates the likelihood and consequences of a risk
event occurring. The second principle is that risk is managed by accredited individuals
known as Competent Authorities (CAs). The paper will illustrate the strengths and
weaknesses of the RAN’s risk management approach. On the one hand, the RAN has done
an excellent job to reduce cognitive error by aligning risk management with competency.
This ensures that decision makers have necessary knowledge to anticipate and respond to
risk. On the other hand, we will see that the RAN faces a new threat – the sheer volume of
technical decisions – which makes it difficult for individuals to prioritize risks

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำราญได้นำวิธีการบริหารความเสี่ยงตามหลักสอง ครั้งแรกหลักคือ ให้ระดับความเสี่ยงจะระบุโดยใช้ดัชนีอันตรายความเสี่ยง (HRI) HRI ใช้เป็นตัดสินใจแบบต้นไม้วิธีในการประเมินโอกาสและผลกระทบของความเสี่ยงเหตุการณ์เกิดขึ้น หลักที่สองคือ มีจัดการความเสี่ยง โดยบุคคลที่ได้รับการรับรองหรือที่เรียกว่าพนักงานเจ้าหน้าที่ (CAs) กระดาษจะแสดงให้เห็นถึงจุดแข็ง และจุดอ่อนของวิธีการจัดการความเสี่ยงของสำราญ คง สำราญได้ทำงานที่ดีเพื่อลดข้อผิดพลาดที่รับรู้ โดยการจัดการความเสี่ยงมีความสามารถให้แน่ใจว่า ผู้ตัดสินใจมีความรู้ที่จำเป็นใน การคาดว่าจะมีการความเสี่ยง บนมืออื่น ๆ เราจะเห็นว่า RAN ที่เผชิญภัยคุกคามใหม่ – ปริมาณแท้จริงตัดสินใจทางเทคนิค – ซึ่งทำให้มันยากสำหรับบุคคลที่จะจัดลำดับความสำคัญความเสี่ยง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่วิ่งได้ประกาศใช้แนวทางบริหารความเสี่ยงตามสองหลักการ หลักการแรก
ที่ระบุระดับความเสี่ยงของการใช้ดัชนีวัดความเสี่ยงอันตราย ( เพลง ) โดย HRI ใช้
ต้นไม้ตัดสินใจแบบดั้งเดิมในที่ประเมินโอกาสและผลกระทบของความเสี่ยง
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หลักการที่สองคือ ความเสี่ยงที่จัดการได้โดยได้รับการรับรองบุคคล
เรียกว่าผู้มีอำนาจ ( CAS )กระดาษจะแสดงให้เห็นถึงจุดแข็งและจุดอ่อนของรัน
ความเสี่ยงวิธีการ ในมือข้างหนึ่ง , รันเสร็จ
เยี่ยมเพื่อลดข้อผิดพลาดทางปัญญาโดยจัดการบริหารความเสี่ยงที่มีสมรรถนะ .
นี้ยืนยันว่า ผู้ตัดสินใจมีความรู้ที่จำเป็นเพื่อคาดการณ์และตอบสนอง
ความเสี่ยง บนมืออื่น ๆ เราจะเห็นได้ว่าวิ่งใบหน้าภัยคุกคามใหม่และเสียงเชียร์ของ
การตัดสินใจทางเทคนิค–ซึ่งทำให้มันยากสำหรับบุคคลที่จะจัดลำดับความเสี่ยง