he thereby negates the belief that

he thereby negates the belief that a collection of aggregates makes up a single self (BCA
8: 99). In brief, ―there is no possessor of pain‖ (BCA 8: 101–102), that is, there is no
irreducible ―I‖ and therefore, no reasonable grounds for differentiating between my
suffering and yours. Consequently, Śāntideva proposes that all suffering without
exception must be eliminated. The notion of identification with all beings emerges in the
following lines:
To abolish my own I must abolish all,
Otherwise, I, like beings, must stay in pain (BCA 8: 103).
This clearly resonates with the deep ecologist‘s project of adopting the interests and
needs of other beings as one‘s own. Śāntideva here has taken on the affliction of other
beings, because his own ‗pain‘ cannot be eliminated without eliminating that of all
beings. It is only the habit of a lifetime, he suggests, that makes us identify with our
particular body and our troubles, and he proposes that, with practice, we could come to
regard others‘ bodies and problems as ours too (BCA 8:110–111). Śāntideva suggests that
just as we consider our limbs to be inalienable parts of ourselves, we could learn to
regard all sentient beings as the ―inalienable limbs of life‖ (BCA 8: 113). Again, there is a
striking resemblance between this idea and the deep ecologist‘s notion of an ―expanded
self.‖
Although the deep ecologists‘ concept of identification is very similar to the
Mahāyāna Buddhist‘s idea of solicitude, as we have seen, the reasons for endorsing it, in
each case, are completely different. The appeal to emptiness and to the fact that no self
can be found anywhere allows the Mahāyāna Buddhist to avoid the problem of whether it
is the similarity or the difference between us and other beings that allows and promotes
identification. It also sidesteps the issue, which eco-feminists have brought up, of
whether incorporating other beings into our sense of self is an appropriate way of relating
to them, or if it is not, rather, simply arrogant of us to refuse to respect boundaries, and to
assume that we know what every other being needs (Plumwood 1997, 178). Basing
solicitude on emptiness, rather than on a feeling of identity, will also enable us to avoid
the contradictions inherent in statements such as John Livingstone‘s, ―all that is in the
universe is not merely mine; it is me. And I shall defend myself‖ (cited in Plumwood

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาจึงขัดแย้งกับความเชื่อที่ว่าคอลเลกชันของมวลรวมทำให้ตนเองเดียว (BCA
8: 99) ในช่วงสั้น ๆ -there เป็นผู้ครอบครองไม่มีpain‖ (BCA 8: 101-102), ที่อยู่, ไม่มี
-I‖ลดลงและดังนั้นจึงไม่มีเหตุอันสมควรสำหรับความแตกต่างระหว่างของฉัน
ทุกข์ทรมานและความนับถือ ดังนั้น Santideva แนะว่าความทุกข์ทรมานโดยไม่ต้องทั้งหมด
ยกเว้นจะต้องตัดออก ความคิดของประชาชนกับสิ่งมีชีวิตทั้งหมดที่โผล่ออกมาใน
บรรทัดต่อไปนี้:
การยกเลิกของฉันเองฉันต้องยกเลิกทั้งหมด
มิฉะนั้นผมเช่นเดียวกับสิ่งมีชีวิตที่ต้องอยู่ในความเจ็บปวด (BCA 8: 103).
นี้อย่างชัดเจนสะท้อนกับโครงการนิเวศวิทยาลึกของการนำ ความสนใจและ
ความต้องการของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่เป็นตัวของตัวเอง Santideva ที่นี่ได้ดำเนินการในความทุกข์ยากของคนอื่น ๆ
สิ่งมีชีวิตเพราะ‗painของเขาเอง 'ไม่สามารถตัดออกได้โดยไม่ต้องกำจัดที่ของทุก
สิ่งมีชีวิต มันเป็นเพียงนิสัยของชีวิตเขาแสดงให้เห็นที่ทำให้เราระบุกับเรา
ร่างกายโดยเฉพาะอย่างยิ่งและปัญหาของเราและเขาแนะว่าด้วยการปฏิบัติที่เราจะได้มา
ถือว่าร่างกายของผู้อื่นและปัญหาที่เป็นของเราเกินไป (BCA 8: 110 -111) Santideva แสดงให้เห็นว่า
เช่นเดียวกับที่เราพิจารณาแขนขาของเราจะเป็นชิ้นส่วนของตัวเองเอาไปไม่ได้ที่เราจะได้เรียนรู้ที่จะ
มองว่าสิ่งมีชีวิตทั้งหมดเป็นแขนขาของ -inalienable life‖ (BCA 8: 113) อีกครั้งมี
คล้ายคลึงกันระหว่างความคิดนี้และความคิดนิเวศวิทยาลึกของ -expanded
self.‖
แม้ว่าแนวคิดนิเวศวิทยาลึก 'ของประชาชนจะคล้ายกับ
ความคิดทางพุทธศาสนามหายานของความห่วงใยที่เราได้เห็นสาเหตุของการรับรอง มันใน
แต่ละกรณีจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ขอให้ความว่างเปล่าและความจริงที่ว่าตัวเองไม่
สามารถพบได้ทุกที่ช่วยให้ชาวพุทธมหายานเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะ
เป็นความคล้ายคลึงกันหรือแตกต่างระหว่างเราและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่ช่วยส่งเสริมและ
บัตรประจำตัว นอกจากนี้ยัง sidesteps ปัญหาซึ่งนิเวศสตรีได้นำขึ้นของ
สิ่งมีชีวิตไม่ว่าจะใช้มาตรการอื่น ๆ ลงในความรู้สึกของเราด้วยตัวเองเป็นวิธีที่เหมาะสมในการที่เกี่ยวข้อง
กับพวกเขาหรือถ้ามันไม่ได้เป็น แต่เพียงหยิ่งเราจะปฏิเสธที่จะเคารพขอบเขต และ
สมมติว่าเรารู้ว่าสิ่งที่ทุกความต้องการของการเป็นอื่น ๆ (Plumwood 1997, 178) พิจารณา
ความห่วงใยในความว่างเปล่ามากกว่าในความรู้สึกของตัวตนก็จะช่วยให้เราสามารถหลีกเลี่ยง
ความขัดแย้งที่มีอยู่ในงบเช่นจอห์นลิฟวิงของพักที่อยู่ใน
จักรวาลไม่ได้เป็นเพียงของเรา มันเป็นฉัน และฉันจะปกป้องmyself‖ (อ้างถึงใน Plumwood

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาจึงขัดแย้งกับความเชื่อที่เป็นคอลเลกชันของมวลรวมสร้างขึ้นตัวเดียว ( BCA
8 : 99 ) ผมอยากสรุปว่า ไม่มีผู้ครอบครอง‖ความเจ็บปวด ( BCA 8 : 101 - 102 ) นั่นคือไม่มี
ลดผมอยากผม‖และดังนั้นจึงไม่มีเหตุอันสำหรับความแตกต่างระหว่าง
ทุกข์และคุณ จากนั้น Śā ntideva เสนอว่าทุกข์ทั้งปวงโดยไม่
ข้อยกเว้นจะต้องถูกกำจัดความคิดของประชาชนกับสรรพสัตว์ที่ปรากฏในบรรทัดต่อไปนี้ :

รูปของฉันเองฉันต้องยกเลิกทั้งหมด
ไม่งั้น เหมือนมนุษย์ ต้องอยู่ในความเจ็บปวด ( BCA 8 : 103 ) .
ที่ชัดเจนสะท้อนกับโครงการลึกนิเวศวิทยาของการรับผลประโยชน์และความต้องการของมนุษย์
อื่น ๆ หนึ่งเอง Śā ntideva ที่นี่มีถ่ายบนความทุกข์ยากของมนุษย์อื่น ๆ
,เพราะความเจ็บปวด ' ‗ของเขาเองไม่สามารถตัดออกโดยไม่ขจัดที่ทุก
สวรรค์ มันเป็นแค่นิสัยของชีวิต เขาแนะนำว่าให้เราระบุกับร่างกายของเราโดยเฉพาะ
และปัญหาของเรา และเขาได้เสนอว่า ด้วยการฝึก เราสามารถมา

เนื้อเรื่องของผู้อื่นและปัญหาเหมือนเราด้วย ( BCA 8:110 ( 111 ) Śā
ntideva ชี้ให้เห็นว่าเช่นเดียวกับที่เราพิจารณา แขนขาของเราเป็นชิ้นส่วนพื้นฐานของตัวเราเอง เราสามารถเรียนรู้

เรื่องสิ่งมีชีวิตทั้งหมดเป็นพื้นฐานของชีวิต‖ผมอยากขา ( BCA 8 : 113 ) อีกครั้ง มีความคล้ายคลึงกันระหว่างโดดเด่น
ความคิดนี้ และลึกนิเวศวิทยาของความคิดของตนเอง‖ผมอยากขยาย
.
ถึงแม้ว่า ecologists ลึกแนวคิดของประชาชนจะคล้ายกับ
นาพุทธอุบาสกอุบาสก Y Mah ความคิดของความห่วงใย อย่างที่เราได้เห็น เหตุผลสนับสนุน ใน
แต่ละกรณีจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง การอุทธรณ์จะว่างเปล่า และความจริงที่ตนเอง
สามารถพบได้ทุกที่ช่วยให้แบตเตอรี่ อุบาสกอุบาสกนาพุทธ Y เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาไม่ว่าจะ
คือ ความเหมือนหรือความแตกต่างระหว่างเราและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆที่ช่วยส่งเสริม
ระบุมันยัง sidesteps ปัญหาซึ่ง eco อนุรักษ์ได้นำขึ้นของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆเข้ามาผสมผสาน
ไม่ว่าความรู้สึกของตนเองเป็นวิธีที่เหมาะสมที่เกี่ยวข้อง
เหล่านั้น หรือถ้าไม่ ค่อนข้าง เพียง หยิ่ง เราปฏิเสธที่จะเคารพขอบเขตและ

สมมติว่าเรารู้ว่าทุก ๆ ที่ความต้องการ ( พลัมวูด 1997 , 178 ) อ้างอิง
ห่วงใยในความว่างเปล่า มากกว่าความรู้สึกของตัวตนก็จะช่วยให้เราหลีกเลี่ยง
ความขัดแย้งโดยธรรมชาติในงบ เช่น จอห์น ลิฟวิงสโตนผมอยาก , ทั้งหมดที่มีในจักรวาลไม่ใช่แค่
ของฉัน มันคือผม และผมจะปกป้องตัวเอง‖พลัมวูด
( อ้างใน