Ling Feng’s pair of eyes were red w

Ling Feng’s pair of eyes were red with rage, it was as if he wanted to swallow Su Luo whole. He pointed at Su Luo and loudly snarled. “His Highness in order to not make you anxious continuously pretended that nothing was wrong with him. You, however! You actually returned all his good intentions with such a heavy blow! I really don’t understand why His Highness would love such a malicious woman!”

Su Luo was dazed by Ling Feng’s denunciation.

She blankly stared at Ling Feng. Every sentence and every word that he said whirled around in her mind.

Nangong Liuyun in that battle had unexpectedly suffered a serious injury. Furthermore, in order to save her, he had repeatedly sustained even more injuries? How could this be….

Ling Feng’s bloodshot eyes quickly glared at Su Luo. His hands wiped away the liquid that had squeezed out of his eyes.

“Blaugh——” Nangong Liuyun could not suppress it anymore and a mouthful of blood wildly sprayed out.

Su Luo was terrified to the point of becoming paralyzed.

She quickly walked forward and with one knee bend kneeled in front of him. An apprehensive panic that never appeared before, flashed through her eyes.

“What to do? What should we do?” Su Luo gazed at Nangong Liuyun’s chest. That area was blooming like a red spider lily, the pretty and flirtatious red color was spreading. It rapidly saturated the white brocade robe, leaving a dark pattern.

Scarlet liquid drop by drop fell from his lightly-colored thin lips in quick succession.

The vicious, dense blood on his chest saturated the air. The smell of blood immediately assaulted her nose as it engulfed his entire body.

However, Nangong Liuyun seemed to be completely unaware of the pain. His eyes were diluted like the mist. A smiling expression was hanging from the corner of his mouth. Within Nangong Liuyun’s black eyes was an endless, deep abyss. His entire body gave off a flirtatious and enticing manner that was strangely pessimistic and full of despair at the same time. He carried a strong air of self abandonment and self destructiveness while still being incomparably handsome.

Nangong Liuyun’s current state terrified and alarmed Su Luo, but it also made her heart beat faster.

The rims of Su Luo’s eyes gradually become moist….

How could this have happened? This was not what she wanted. Su Luo had never thought that she could injure Nangong Liuyun so severely. She had been enraged when she had smashed him with her fist. She had never imagined that he could be wounded so profoundly!

Su Luo’s eyes misted over and she repeatedly shook her head. She wanted to tell him that she had not done it on purpose. In a moment of rage, she had spoken irresponsibly and hit him. In the future, she wouldn’t dare to do it again.

Unexpectedly, Nangong Liuyun dropped down on one knee and kneeled in front of Su Luo. He wrapped his hands tightly around hers. Because he was doing his best to ignore the pain, the blue veins on the back of Nangong Liuyun’s smooth white hands popped out. His hands trembled faintly.

Nangong Liuyun was quite unaware of how scary his current appearance was. His pair of beautiful and flirtatious eyes gazed at Su Luo in a tender and soft manner. He started to smile even though he lacked body heat. Nangong Liuyun’s demeanor sent a message, that even if the entire world collapsed in front of him in the next second, he would not even furrow an eyebrow.

He determinedly and gently looked at Su Luo. “This is your last chance, Luo Luo. If you stay, from now on you will never be able to leave.”

Su Luo could only shake her head. She wanted to apologize. She wanted to say ‘I’m sorry’, but it was if her throat had been pinched closed. No matter how she tried, she could not make a sound.

“Have you completely vented your anger?” Nangong Liuyun’s smile was very light. It resembled the clouds on the horizon, unattainable and out of reach.

Not waiting for Su Luo to answer, Nangong Liuyun once again started to speak. “In the event that your h

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ling Feng คู่ตามีสีแดง ด้วยความโกรธ มันเป็นเหมือนเขาอยากเขมือบลู Su เขาชี้ที่ลู Su และ snarled ดัง "พระของเขาจะไม่ทำให้คุณกังวลอย่างต่อเนื่อง pretended ว่า ไม่มีอะไรผิดปกติกับเขา คุณ อย่างไรก็ตาม คุณส่งคืนความตั้งใจของเขาดีกับชกหนัก จริง ๆ ไม่เข้าใจทำไมพระของเขารักผู้หญิงอันตราย"Su ลูถูกงวย โดย Ling Feng denunciationBlankly เธอจ้องไปที่ Ling Feng ทุกประโยคและทุกคำที่เขากล่าวว่า whirled รอบในใจของเธอNangong Liuyun ในการรบที่เคยโดยไม่คาดคิดได้รับบาดเจ็บร้ายแรง นอกจากนี้ เพื่อให้บันทึกของเธอ เขามีซ้ำ ๆ ยั่งยืนบาดเจ็บเพิ่มเติม วิธีนี้อาจจะ...อย่างรวดเร็ว glared ที่ Su ลูตา bloodshot Ling Feng มือของเขาคอยเก็บของเหลวที่บีบได้จากตาของเขา" Blaugh — — " Nangong Liuyun ไม่สามารถระงับอีกต่อไป และผอมเลือดอย่างดุเดือดพ่นออกSu ลูถูกกลัวกลายเป็นอัมพาตไปเธอเดินไปข้างหน้า และ ด้วยเข่างอ kneeled หน้าเขา ตกใจความวิตกที่ไม่เคยปรากฏก่อน ประกายผ่านดวงตาของเธอ"ทำอะไร ควรทำอย่างไร" Su ลูจ้องหน้าอก Nangong Liuyun พื้นที่ที่ได้เบ่งบานเช่นลิลลี่แดง สีแดงสวย และเจ้าชู้ถูกแพร่กระจาย ได้อย่างรวดเร็วอิ่มตัวเสื้อคลุมผ้าสีขาว ออกแบบเข้มScarlet liquid drop by drop fell from his lightly-colored thin lips in quick succession.The vicious, dense blood on his chest saturated the air. The smell of blood immediately assaulted her nose as it engulfed his entire body.However, Nangong Liuyun seemed to be completely unaware of the pain. His eyes were diluted like the mist. A smiling expression was hanging from the corner of his mouth. Within Nangong Liuyun’s black eyes was an endless, deep abyss. His entire body gave off a flirtatious and enticing manner that was strangely pessimistic and full of despair at the same time. He carried a strong air of self abandonment and self destructiveness while still being incomparably handsome.Nangong Liuyun’s current state terrified and alarmed Su Luo, but it also made her heart beat faster.The rims of Su Luo’s eyes gradually become moist….How could this have happened? This was not what she wanted. Su Luo had never thought that she could injure Nangong Liuyun so severely. She had been enraged when she had smashed him with her fist. She had never imagined that he could be wounded so profoundly!Su Luo’s eyes misted over and she repeatedly shook her head. She wanted to tell him that she had not done it on purpose. In a moment of rage, she had spoken irresponsibly and hit him. In the future, she wouldn’t dare to do it again.Unexpectedly, Nangong Liuyun dropped down on one knee and kneeled in front of Su Luo. He wrapped his hands tightly around hers. Because he was doing his best to ignore the pain, the blue veins on the back of Nangong Liuyun’s smooth white hands popped out. His hands trembled faintly.Nangong Liuyun was quite unaware of how scary his current appearance was. His pair of beautiful and flirtatious eyes gazed at Su Luo in a tender and soft manner. He started to smile even though he lacked body heat. Nangong Liuyun’s demeanor sent a message, that even if the entire world collapsed in front of him in the next second, he would not even furrow an eyebrow.He determinedly and gently looked at Su Luo. “This is your last chance, Luo Luo. If you stay, from now on you will never be able to leave.”Su Luo could only shake her head. She wanted to apologize. She wanted to say ‘I’m sorry’, but it was if her throat had been pinched closed. No matter how she tried, she could not make a sound.“Have you completely vented your anger?” Nangong Liuyun’s smile was very light. It resembled the clouds on the horizon, unattainable and out of reach.Not waiting for Su Luo to answer, Nangong Liuyun once again started to speak. “In the event that your h

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลิงฟงคู่ของตาสีแดงด้วยความโกรธ มันเป็นถ้าเขาอยากจะกลืนซูลูทั้งหมด เขาชี้ไปที่ซู Luo และเสียงดัง snarled . " องค์ชาย เพื่อที่จะไม่ทำให้คุณกังวลอย่างต่อเนื่อง แกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเขา อย่างไรก็ตามนาย ! คุณจริง ๆ แล้วกลับมาตั้งใจดีทั้งหมดของเขาด้วยเช่นระเบิดหนัก ผมไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมองค์ชายจะรักผู้หญิงที่เป็นอันตราย ! "ซูหลัวก็งุนงงหลิงฟงบอกเลิก .เธอจ้องมองอย่างว่างเปล่า หลิงฟง ทุกประโยค และทุกถ้อยคำที่เขาพูด Whirled อยู่ในจิตใจของเธอนังก๊อก liuyun ในการต่อสู้ได้โดยไม่คาดคิด suffered บาดเจ็บที่ร้ายแรง นอกจากนี้ เพื่อช่วยเธอ เขาได้รับบาดเจ็บซ้ำอีก ? วิธีนี้อาจจะ . . . . . . .หลิงฟงอย่างรวดเร็ว ดวงตาแดงก่ำจ้องมองซูหลอ . มือของเขาออกของเหลวที่คั้นออกมาจากตาของเขา" blaugh -- " นังก๊อก liuyun ไม่สามารถระงับมันอีกต่อไป และหยดเลือดอาละวาดพ่นออกซู หลัว กลัวจนกลายเป็นอัมพาตเธอรีบเดินไปข้างหน้าและงอเข่าข้างหนึ่งคุกเข่าต่อหน้าเขา การวิตกตื่นตระหนกที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน แวบผ่านตาของเธอ" ทำไงดี เราควรจะทำยังไงดี " ซู หลัว จ้องมองที่หน้าอกของนังก๊อก liuyun . พื้นที่ที่บานเหมือนดอกลิลลี่แมงมุมสีแดง สวยและเจ้าชู้สีแดงกระจาย มันรวดเร็วและเสื้อคลุมสีขาวผ้าออกแบบเข้มหยดของเหลวสีแดงหยดตกลงมาจากเขาเบาๆ ริมฝีปากบางสีสำเร็จอย่างรวดเร็ว .ที่เลวทราม , เลือดหนาแน่นบนหน้าอกของเขาและอากาศ กลิ่นเลือดทันทีทำร้ายจมูกของเธอที่ปกคลุมร่างกายทั้งหมดของเขาแต่นังก๊อก liuyun ดูเหมือนจะสมบูรณ์ไม่รู้ของความเจ็บปวด ดวงตาของเขาเจือจางเหมือนหมอก เป็นยิ้มที่แสดงออกลอยจากมุมปากของเขา นังก๊อก liuyun ภายในดวงตาสีดำเป็นเหวลึกไม่มีที่สิ้นสุด . ร่างกายทั้งหมดของเขาให้ปิดที่เจ้าชู้และล่อลวงลักษณะที่แปลกไปในแง่ร้าย และเต็มไปด้วยความสิ้นหวังในเวลาเดียวกัน เขาถืออากาศที่แข็งแกร่งของการละทิ้งตนเองและการทำลายตนเองในขณะที่ยังคงถูกเหลือใจ หล่อสถานะปัจจุบันของนังก๊อก liuyun กลัวและตื่นตระหนก ซู ลู แต่ก็ยังทำให้หัวใจเธอเต้นเร็วขึ้นขอบของ ซู หลัว ดวงตาค่อยๆชุ่มชื้นขึ้น . . . . . . .มันเกิดขึ้นได้ยังไง นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ ซู หลัว ไม่เคยคิดว่าเธอจะทำร้ายนังก๊อก liuyun อย่างแรง . เธอได้รับโกรธเมื่อเธอตีเขาด้วยหมัดของเธอ เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะบาดเจ็บแล้วซึ้ง !ซู ตาเธอซ้ำๆ และหลัว misted ส่ายหน้า เธอต้องการจะบอกเขาว่าเธอไม่ได้จงใจทำมัน ด้วยความเดือดดาล เธอได้พูดลอยๆ และตีเขา ในอนาคตเธอจะได้ไม่กล้าทำอีกแต่นังก๊อก liuyun หล่นลงบนหัวเข่าและคุกเข่าต่อหน้าซูหลอ . เขาห่อมือของเขาแน่นรอบเธอ เพราะเขาทำของเขาที่ดีที่สุดที่จะละเว้นความเจ็บปวด เส้นสีฟ้าบนหลังของนังก๊อก liuyun ขาวเนียนมือโผล่ออกมา มือของเขาสั่นแผ่วเบานังก๊อก liuyun ค่อนข้างไม่รู้ว่าน่ากลัวที่ปรากฏในปัจจุบันของเขา คู่ของดวงตาคู่สวย และเจ้าชู้จ้องมองซูหลัวในนุ่มและอ่อนนุ่ม ลักษณะ เขาเริ่มยิ้มได้ แม้ว่าเขาจะขาด ความร้อนในร่างกาย . ก็นังก๊อก liuyun พฤติการณ์ส่งข้อความว่าแม้คนทั้งโลกล้มลงต่อหน้าเขาในวินาทีถัดไป เขาจะไม่มีแม้แต่ร่องคิ้ว .เขา และค่อย ๆมองซูเขม้นขะมักหลัว . " นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของคุณหลัวหลัว . ถ้าคุณอยู่ แล้วคุณจะไม่มีวันทิ้ง "ซูหลัวได้แต่สั่นศีรษะของเธอ เธออยากจะขอโทษ เธออยากจะพูดคำว่าขอโทษ แต่ถ้าคอเธอถูกดึงปิด ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เธอก็ยังไม่ส่งเสียง" คุณเลยระบายความโกรธของคุณ " นังก๊อก liuyun ยิ้มได้อ่อนมาก มันคล้ายเมฆบนฟ้า ไม่สามารถบรรลุได้และออกจากการเข้าถึงไม่รอให้ ซู ลู ตอบ นังก๊อก liuyun อีกครั้งเริ่มต้นที่จะพูด " ในกรณีที่คุณ H