The movie, “The Bang Bang Club” sta

The movie, “The Bang Bang Club” started showing at cinemas during the past week. I too, went to see the movie. In my opinion, it really is a must-see for every photographer. It is not a movie for kids or very sensitive people as the content is quite graphic. It is a movie that has left a mark on me and made me ask questions about myself and my own morality and just how far I am willing to go as a photographer. It also brings up the questions if my photographs really show the “real” story or if it is me who is the sculptor of the scene and only a projection of what I want people to see. I love my street photography and on many occasions have been presented with the situation where you are “paying off” a homeless person to get the shot you are after. Where you catch people at their most vulnerable and take the shot in a very detached way. We aim to show the hard life by getting the weary eyes in sharp focus, we compose to get the bare cracked feet in the shot, the makeshift home of cardboard boxes to add to the drama, I sometimes forget that there is a person behind that picture I am taking. The movie made me think, go and see it and make up your own mind

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาพยนตร์ "เดอะบางบางคลับ" เริ่มแสดงที่โรงภาพยนตร์ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันเกินไป ไปดูภาพยนตร์ ในความคิดของฉัน มันจริง ๆ คือต้นไม้เขียวชอุ่มสำหรับช่างภาพทุก มันไม่ใช่ภาพยนตร์สำหรับเด็กหรือคนที่มีความสำคัญมากเป็นเนื้อหา กราฟิกมาก ภาพยนตร์ที่ได้ทิ้งเครื่องฉัน และทำให้ฉันถามคำถามเกี่ยวกับตัวเอง และศีลธรรมของตัวเอง และเพียงไหนฉันยอมไปเป็นช่างภาพที่ ได้ มันยังแสดงคำถาม หากภาพถ่ายของฉันจริง ๆ แสดงเรื่อง "จริง" หรือเป็นฉันที่เป็นประติมากรของฉากและฉายเฉพาะของสิ่งที่ฉันต้องการดู ฉันรักของฉันถ่าย และหลายครั้งมีการนำเสนอสถานการณ์ที่คุณมี "ไถ่" คนจรจัดไปยิงจาก ที่คุณจับคนที่อ่อนแอของพวกเขามากที่สุด และจะยิงในลักษณะเดี่ยวมาก เราจุดมุ่งหมายเพื่อแสดงชีวิตหนัก โดยการตาภูมิใจในความคมชัด เราเขียนไปเปลือยแตกเท้าในยิง กล่องกระดาษแข็งเพื่อเพิ่มละคร ฉันบางครั้งลืมว่า มีคนอยู่เบื้องหลังภาพที่ฉันกำลังทำบ้านติด ภาพยนตร์ที่ทำให้ฉันคิดว่า ไปดู และทำให้จิตใจของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพยนตร์เรื่องนี้ว่า "ปังปังคลับ" เริ่มการแสดงที่โรงภาพยนตร์ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันก็ไปดูหนัง ในความคิดของฉันมันคือเรื่องจริงที่ต้องดูช่างภาพทุกคน มันไม่ได้เป็นหนังสำหรับเด็กหรือผู้ที่มีความสำคัญมากเป็นเนื้อหาที่ค่อนข้างกราฟิก มันเป็นหนังที่ได้ทิ้งร่องรอยบนผมและทำให้ผมถามคำถามเกี่ยวกับตัวเองและศีลธรรมของตัวเองและได้ไกลแค่ไหนฉันยินดีที่จะไปเป็นช่างภาพที่ นอกจากนี้ยังนำขึ้นคำถามถ้ารูปถ่ายของฉันจริงๆแสดง "ของจริง" เรื่องหรือถ้าเป็นผมที่เป็นประติมากรของฉากและมีเพียงการประมาณการของสิ่งที่ฉันต้องการคนที่จะเห็น ฉันรักการถ่ายภาพสถานที่ของฉันและในหลายโอกาสได้รับการเสนอให้กับสถานการณ์ที่คุณเป็น "การจ่ายเงินออก" คนที่ไม่มีที่อยู่อาศัยที่จะได้รับการยิงที่คุณหลังจาก ในกรณีที่คุณจับคนที่มีความเสี่ยงมากที่สุดของพวกเขาและใช้ยิงในทางเดี่ยวมาก เรามีจุดมุ่งหมายที่จะแสดงกับชีวิตยากโดยได้รับดวงตาที่เหนื่อยล้าในการโฟกัสที่คมชัดเราเขียนจะได้รับเท้าแตกเปลือยในการยิงที่บ้านชั่วคราวของกล่องกระดาษแข็งที่จะเพิ่มละครบางครั้งผมลืมว่ามีคนที่อยู่เบื้องหลังว่า ภาพที่ฉันกิน หนังเรื่องนี้ทำให้ผมคิดว่าไปดูมันและให้ขึ้นใจของคุณเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพยนตร์ " ปัง ปัง คลับ " เริ่มแสดงที่โรงภาพยนตร์ในช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา ฉันด้วย ไปดูหนัง ในความเห็นของผม จริงๆมันก็ต้องดูทุกรูป ไม่ใช่หนังสำหรับเด็ก หรือ ไวมากคนเป็นเนื้อหาค่อนข้างกราฟิกเป็นหนังที่ได้ทิ้งรอยบนตัวฉันและทำให้ฉันถามคำถามเกี่ยวกับตัวเองและจริยธรรมของตัวเองและเพียงวิธีไกลฉันเต็มใจที่จะไปเป็นช่างภาพ นอกจากนี้ยังนำขึ้นคำถามว่า รูปถ่ายของฉันจริงๆแสดง " เรื่องจริง " หรือ ถ้าเป็นผมใครเป็นประติมากรของฉากและประมาณการของสิ่งที่ฉันต้องการให้คนได้เห็นฉันรักการถ่ายภาพของฉัน และหลายครั้งได้ถูกนำเสนอกับสถานการณ์ที่คุณเป็น " จ่าย " คนเร่ร่อน รับถ่ายภาพคุณหลังจาก ที่คุณจับผู้คนที่อ่อนแอที่สุด และยิงในมากแฝด เรามุ่งมั่นที่จะทำให้ชีวิตยากโดยได้รับสายตาเบื่อหน่ายในคมชัด โฟกัส เราแต่งเพลงได้เปลือยเท้าแตก ในการยิงบ้านชั่วคราวของกล่องกระดาษแข็งที่จะเพิ่มให้กับละคร บางครั้งฉันลืมว่ามีคนที่อยู่เบื้องหลังภาพที่ผมใช้ หนังที่ทำให้ผมคิด ไปดูแล้วตัดสินใจเอง