II. Economic rationale for cross-bo

II. Economic rationale for cross-border labor mobility
The number of the world’s migrants has increased nearly threefold between 1960 and
2009 – from 75 million to about 200 million – still only about 3.2 percent of the world’s
population currently lives in countries where they were not born, compared with almost
10 percent during 1874-1914 (The World Bank, 2012, p. 23)[4]. An overwhelming
85 percent of contemporary global migrant stock is economic migrants – migration is
high and increasing in some regions, such as Northern America, Western Europe,
Australia and New Zealand, it has been decreasing in some regions, such as
South America, Central America, and Eastern Europe (Czaika and Haas, 2013). The
share of more developed nations in international migrants was 60 percent in 2005,
while that of the less developed and the least developed countries (LDCs) were 33 and
7 percent, respectively, (Lowell, 2007, pp. 7-8). Migrant workers and migration, however,
can no more be viewed as a unique South-to-North phenomenon – in recent decades the
South-South migration has also been rising remarkably (The World Bank, 2012



Recent trends in remittance flows
During 2002-2011, remittance flows increased almost threefold – from $170 billion to
$468 billion in a decade, and more than 75 percent of the remittances accrued to
developing countries (Table I). Strikingly, the top remittance recipient countries were more advanced and populous developing countries, such as India, China, Mexico, and
the Philippines, although lesser developed and smaller developing countries, such as
Tajikistan, Tonga, Moldova, Samoa, and Lebanon were among the top recipients of
remittances in terms of share in their GDPs (Table II)[5]. Due to such a phenomenal
growth, remittances have now emerged as a prime source of external finance for many
developing countries, outpacing flows of foreign direct investment (FDI) as well as
official development assistance (ODA) to those countries. In 2006, for example,
remittances outpaced FDI and ODI flows, and merchandize trade in 36 and 12 developing
countries, respectively. The same year, remittances exceeded 10 percent of GDP in
22 developing countries (The World Bank, 2008).


Findings of economic research
Recent economic research makes a robust case in favor of cross-border labor mobility
from less developed to developed countries on the basis of widening income and wage
gaps between these countries, abundant supply of medium and less-skilled workers in
developing countries, aging population and declining fertility rate in developed
countries, and potential economic gains from more efficient allocation of labor resources
across national borders.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งที่สอง เหตุผลทางเศรษฐกิจสำหรับแรงงานข้ามพรมแดนการเคลื่อนไหวจำนวนของแรงงานข้ามชาติของโลกได้เพิ่มขึ้นเกือบสามเท่าระหว่าง 1960 และ 2009 - 75 ล้านประมาณ 200 ล้านบาท - ยังคงเป็นเพียงประมาณร้อยละ 3.2 ของโลกประชากรปัจจุบันอาศัยอยู่ในประเทศที่พวกเขาไม่ได้เกิดเมื่อเทียบกับเกือบร้อยละ 10 ในช่วง 1874-1914 (ธนาคารโลก, 2012, น. 23) [4] ครอบงำร้อยละ 85 ของหุ้นข้ามชาติร่วมสมัยระดับโลกเป็นผู้อพยพทางเศรษฐกิจ - การย้ายถิ่นเป็นที่สูงและเพิ่มขึ้นในบางภูมิภาคเช่นอเมริกาเหนือ, ยุโรปตะวันตก, ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์จะได้รับการลดลงในบางภูมิภาคเช่นอเมริกาใต้อเมริกากลางและยุโรปตะวันออก (Czaika และฮาส 2013) ส่วนแบ่งของประเทศที่พัฒนามากขึ้นในการอพยพระหว่างประเทศเป็นร้อยละ 60 ในปี 2005 ในขณะที่มีการพัฒนาน้อยลงและน้อยประเทศที่พัฒนาแล้ว (LDCs) 33 และร้อยละ7 ตามลำดับ (โลเวลล์ 2007 ได้ pp. 7-8) แรงงานข้ามชาติและการย้ายถิ่น แต่ไม่สามารถมากขึ้นถูกมองว่าเป็นปรากฏการณ์ที่ไม่ซ้ำกันใต้ไปเหนือ- ในทศวรรษที่ผ่านย้ายถิ่นใต้ภาคใต้นอกจากนี้ยังได้รับการเพิ่มขึ้นอย่างน่าทึ่ง(ธนาคารโลก 2012 แนวโน้มล่าสุดในการโอนเงินไหลในช่วง 2002-2011 กระแสการโอนเงินเพิ่มขึ้นเกือบสามเท่า - จาก $ 170,000,000,000 ไป $ 468,000,000,000 ในทศวรรษที่ผ่านมาและไม่ต่ำกว่าร้อยละ 75 ของการส่งเงินที่เกิดขึ้นไป. ประเทศกำลังพัฒนา (ฉันตาราง) เปี๊ประเทศผู้รับโอนเงินด้านบนได้มากขึ้นประเทศกำลังพัฒนาที่ทันสมัยและมีประชากรมากเช่น อินเดีย, จีน, เม็กซิโกและฟิลิปปินส์แม้ว่าจะน้อยกว่าการพัฒนาและมีขนาดเล็กกว่าประเทศกำลังพัฒนาเช่นทาจิกิสถาน, ตองกา, มอลโดวา, ซามัวและเลบานอนเป็นหนึ่งในกลุ่มผู้รับด้านบนของการส่งเงินในแง่ของการมีส่วนร่วมในGDPs ของพวกเขา (ตารางที่ II) [ 5]. เนื่องจากการดังกล่าวปรากฎการณ์การเจริญเติบโตของการส่งเงินในขณะนี้ได้กลายเป็นแหล่งสำคัญของเงินทุนภายนอกหลายประเทศที่กำลังพัฒนาก้าวล้ำกระแสของการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ(FDI) รวมทั้งช่วยเหลือเพื่อการพัฒนาอย่างเป็นทางการ(ODA) ไปยังประเทศเหล่านั้น ในปี 2006 เช่นการส่งเงินแซงหน้าการลงทุนโดยตรงและกระแสODI และการค้า merchandize ใน 36 และ 12 การพัฒนาประเทศตามลำดับ ในปีเดียวกันการส่งเงินเกินร้อยละ 10 ของ GDP ใน22 ประเทศกำลังพัฒนา (ธนาคารโลก, 2008). ผลการวิจัยทางเศรษฐกิจการวิจัยทางเศรษฐกิจล่าสุดทำให้เป็นกรณีที่แข็งแกร่งในความโปรดปรานของการเคลื่อนย้ายแรงงานข้ามพรมแดนจากการพัฒนาน้อยกว่าประเทศที่พัฒนาบนพื้นฐานการขยับขยายของรายได้และค่าจ้างช่องว่างระหว่างประเทศเหล่านี้อุดมสมบูรณ์ของกลางและแรงงานที่มีทักษะน้อยในประเทศกำลังพัฒนาอายุประชากรลงและอัตราการเกิดของประชากรในการพัฒนาประเทศและกำไรทางเศรษฐกิจที่อาจเกิดขึ้นจากการจัดสรรทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพแรงงานข้ามพรมแดนของประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . เหตุผลในทางเศรษฐกิจ
แรงงานข้ามพรมแดนจำนวนผู้อพยพของโลกได้เพิ่มขึ้นเกือบสามเท่าระหว่าง 1960 และ
2009 – 75 ล้านบาท ประมาณ 200 ล้านบาท และยังคงเป็นเพียงเกี่ยวกับ 3.2 เปอร์เซ็นต์ของประชากรของโลกอาศัยอยู่
ในประเทศที่พวกเขาไม่ได้เกิดเมื่อเทียบกับเกือบ
10 เปอร์เซ็นต์ในช่วง 1874-1914 ( โลก ธนาคาร , 2012 , หน้า 23 ) [ 4 ] น่าหนักใจ
85 เปอร์เซ็นต์ของหุ้นข้ามชาติสากลร่วมสมัยเป็นผู้อพยพทางเศรษฐกิจและการย้ายถิ่นคือ
สูงและเพิ่มขึ้นในบางพื้นที่ เช่น อเมริกาเหนือ ยุโรปตะวันตก
ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ มีการลดลงในบางภูมิภาค เช่น
อเมริกาใต้ อเมริกากลาง และยุโรปตะวันออก ( และ czaika Haas , 2013 )
แบ่งปันเพิ่มเติมพัฒนาประเทศในผู้อพยพระหว่างประเทศเป็นร้อยละ 60 ในปี 2005
ในขณะที่น้อยกว่าของพัฒนาและประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุด ( ldcs ) 3
7 เปอร์เซ็นต์ ( โลเวลล์ , 2007 , pp . 7-8 ) แรงงานและการย้ายถิ่น , อย่างไรก็ตาม ,
ไม่สามารถถูกมองว่าเป็นปรากฏการณ์เหนือ–ใต้เฉพาะในทศวรรษที่ผ่านมา
การย้ายถิ่นใต้ใต้ได้เพิ่มขึ้นอย่างน่าทึ่ง ( World Bank , 2012



ล่าสุดแนวโน้มในการไหลในการไหล 2002-2011
, เพิ่มขึ้นเกือบสามเท่า ) จาก $ 170 พันล้าน
$ 468 ล้านบาทใน 10 ปี และมากกว่าร้อยละ 75 ของการส่งเงินที่ค้างจ่าย

ประเทศกำลังพัฒนา ( โต๊ะผม ) มาก ,ด้านบนส่งผู้รับประเทศขั้นสูงได้มากขึ้นและประชากรในการพัฒนาประเทศ เช่น อินเดีย จีน เม็กซิโก และ
ฟิลิปปินส์ แม้ว่านักพัฒนาและขนาดเล็กพัฒนาประเทศ เช่น
ทาจิกิสถาน , ตองกา , มอลโดวา , ซามัว , และเลบานอนในหมู่ผู้รับด้านบน
? ในแง่ของการแบ่งปันใน GDPS ของพวกเขา ( ตาราง 2 ) [ 5 ] เนื่องจากการปรากฏการณ์
,? ตอนนี้ได้กลายเป็นแหล่งสำคัญของเงินทุนจากภายนอกสำหรับหลายประเทศ
, outpacing กระแสการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ ( FDI ) รวมทั้ง
ความช่วยเหลือเพื่อการพัฒนาอย่างเป็นทางการ ( โอดะ ) กับประเทศเหล่านั้น ใน 2549 , ตัวอย่างเช่น ,
? สำหรับการลงทุนและ ODI ไหล และค้าขายในการค้าและการพัฒนา
12 36 ประเทศ ตามลำดับ ปีเดียวกันตัวแปรเกิน 10 เปอร์เซ็นต์ของ GDP ใน
22 การพัฒนาประเทศ ( World Bank , 2551 ) .



ทางเศรษฐกิจล่าสุดงานวิจัยวิจัยเศรษฐกิจให้แข็งแกร่งในความโปรดปรานของ
กรณีแรงงานข้ามพรมแดนจากน้อยพัฒนาเพื่อการพัฒนาประเทศบนพื้นฐานของการขยับขยายช่องว่างระหว่างรายได้และค่าจ้าง
ประเทศเหล่านี้จัดหาที่อุดมสมบูรณ์ ปานกลาง และคนงานที่มีทักษะน้อยกว่า
พัฒนาประเทศประชากรอายุและการเพิ่มขึ้นของอัตรากำไรในการพัฒนา
ประเทศและศักยภาพทางเศรษฐกิจจากการจัดสรรที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นของทรัพยากรแรงงาน
ข้ามพรมแดนแห่งชาติ