That time my grandmother dragged me

That time my grandmother dragged me
through the perfume aisles at Saks, she held me up
by my arm, hissing, “Stand up,"
through clenched teeth, her eyes
bright as a dog’s
cornered in the light.
She said it over and over,
as if she were Jesus,
and I were dead. She had been
solid as a tree,
a fur around her neck, a
light-skinned matron whose car was parked, who walked
on swirling
marble and passed through
brass openings—in 1945.
There was not even a black
elevator operator at Saks.
The saleswoman had brought velvet
leggings to lace me in, and cooed,
as if in service of all grandmothers.
My grandmother had smiled, but not
hungrily, not like my mother
who hated them, but wanted to please,
and they had smiled back, as if
they were wearing wooden collars.
When my legs gave out, my grandmother
dragged me up and held me like God
holds saints by the
roots of the hair. I begged her
to believe I couldn’t help it. Stumbling,
her face white
with sweat, she pushed me through the crowd, rushing
away from those eyes
that saw through
her clothes, under
her skin, all the way down
to the transparent
genes confessing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลายายลากฉันถึงเก็บน้ำหอมที่ Saks เธอยกฉันขึ้นโดยแขนของฉัน ดัง "เด่นขึ้นผ่านกัดฟัน ดวงตาของเธอสดใสเป็นของสุนัขจนมุมในแสงเธอบอกว่า มันมากกว่าเธอได้พระเยซูและฉันตาย เธอได้รับแข็งเป็นต้นไม้ขนรอบคอของเธอ การแม้ท้าวนางที่มีรถยนต์จอด ผู้เดิน ในการหมุนรอบหินอ่อน และผ่านผ่านทองเหลืองช่อง — 1945ผิดไม่เป็นสีดำผู้ประกอบการลิฟต์ที่ SaksSaleswoman ที่ได้นำผ้ากำมะหยี่เลคกิ้งไปลูกไม้ ฉันใน cooedเช่นถ้าในบริการของคุณยายทั้งหมดยายมียิ้ม แต่ไม่hungrily ไม่ชอบแม่ใครเกลียดพวกเขา แต่อยากกรุณา,และพวกเขาก็ยิ้มกลับ ว่าพวกเขาได้สวมปลอกคอไม้เมื่อขาของฉันให้ออก ยาย ลากฉันขึ้น และจัดผมเหมือนพระเจ้านักบุญโดยมีการรากของผม ฉันขอร้องเธอเชื่อฉันไม่ช่วย สะดุดใบหน้าขาวของเธอด้วยเหงื่อ เธอดันผมผ่านฝูงชน วิ่งห่างจากตาคู่นั้นที่เห็นผ่านเสื้อผ้าของเธอ ภายใต้เธอผิว ลงเพื่อความโปร่งใส ยีนที่แล้วเข้ามาสารภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลาที่คุณยายของฉันลากฉัน
ผ่านทางเดินน้ำหอมที่ Saks เธออุ้มฉันขึ้น
จากแขนของฉัน, เปล่งเสียงดังกล่าว "ยืนขึ้น"
ผ่านฟัน clenched ดวงตาของเธอ
สดใสเป็นสุนัขของ
มุมในที่มีแสง.
เธอบอกว่ามันกว่าและมากกว่า
ราวกับว่าเธอเป็นพระเยซู
และฉันตาย. เธอได้รับการ
แข็งเป็นต้นไม้
ขนรอบคอของเธอเป็น
หญิงวัยกลางคนผิวแสงที่มีรถจอดอยู่ที่เดิน
บนหมุน
หินอ่อนและผ่าน
ทองเหลืองเปิดในปี 1945
มี ไม่ได้แม้กระทั่งสีดำ
ประกอบลิฟท์ที่ Saks.
พนักงานหญิงที่ขายได้นำกำมะหยี่
หุ้มขาเพื่อลูกไม้ฉันในและ cooed,
เช่นถ้าในการให้บริการของยายทั้งหมด.
ยายของฉันได้ยิ้ม แต่ไม่
โลภไม่ชอบแม่ของฉัน
ที่เกลียดพวกเขา แต่ อยากที่จะโปรด
และพวกเขาก็ยิ้มกลับมาเช่นถ้า
พวกเขาได้รับการสวมใส่ปลอกคอไม้.
เมื่อขาของฉันให้ออก, คุณยายของฉัน
ลากฉันขึ้นและกอดฉันเหมือนพระเจ้า
ถือธรรมิกชนโดย
รากของผม. ฉันขอร้องเธอ
จะเชื่อฉัน couldn 'T ช่วยให้มัน. สะดุด
ใบหน้าของเธอขาว
ด้วยเหงื่อเธอผลักดันให้ฉันผ่านฝูงชนวิ่ง
ออกไปจากสายตาของผู้
ที่เห็นผ่าน
เสื้อผ้าของเธอภายใต้
ผิวของเธอตลอดทางลง
ไปที่โปร่งใส
ยีนสารภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลาที่ยายของฉันลากฉันผ่านทางเดินที่ Saks น้ำหอม เธออุ้มฉันขึ้นโดยแขนเย้ยหยัน " ลุกขึ้นยืน "ผ่านแน่น ฟัน ดวงตาสดใสเช่นสุนัขในมุมแสงเธอบอกว่ามันซ้ำแล้วซ้ำอีกราวกับว่าเธอเป็นพระเจ้าและผมได้ตายไปแล้ว เธอได้แข็งเหมือนต้นไม้ขนรอบคอของเธอสีผิวท้าวรถใครจอด ที่ เดินในการหมุนหินอ่อน และผ่านทองเหลืองเปิดในปี 1945มันไม่ได้เป็นสีดำลิฟท์ ประจำที่ Saks .คนขายก็เอากล่องกำมะหยี่เลกกิ้งจะถักผม และ cooed ,เช่น ถ้าในบริการของยายยายก็ยิ้ม แต่ไม่อย่างหิวโหย ไม่เหมือนแม่ใครเกลียดพวกเขา แต่อยากจะขอร้องและพวกเขาก็ยิ้มกลับ ราวกับว่าพวกมันสวมปลอกคอที่ทำด้วยไม้เมื่อขาให้ยายของฉันลากฉันขึ้นและอุ้มฉันเหมือนพระเจ้าเป็นนักบุญโดยรากของเส้นผม ผมขอร้องเธอเชื่อผมไม่สามารถช่วยได้ สะดุดใบหน้าขาวของเธอด้วยเหงื่อ เธอผลักฉันผ่านฝูงชน , วิ่งห่างจากดวงตาคู่นั้นที่เห็นผ่านภายใต้เสื้อผ้าของเธอผิวของเธอทั้งหมดลงไปเพื่อความโปร่งใสยีนสารภาพค่ะ