Main points1. Poverty and unemploym

Main points
1. Poverty and unemployment have been the bane of India since long. Their reduction has been one of the major goals of India’s development planning since the beginning of the planning era. Accordingly, the Government of India (GoI) has launched various programmes from time to time aimed at alleviation of poverty and unemployment.
2. Poverty alleviation schemes and programmes have been in place for a long time now. The programmes and schemes have been modified, consolidated, expanded and improved over time. The targeted programmes fall into four broad categories: (a) self-employment programmes ; (b) wage-employment programmes ; (c) public distribution system (PDS) ; and (d) other social welfare oriented programmes (SWOP), such as National Social Assistance Programme (NSAP) and the Aam Admi Bima Yojana (AABY).
3. Undoubtedly, India has made some progress in the reduction of income poverty over time. Yet, according to the Uniform Recall Period (URP) consumption distribution data of the sixty-first round of the National Sample Survey Organisation (NSSO) survey, in 2004-05, the poverty ratio in the rural areas of India was 28.3 per cent as against 25.7 per cent in the urban areas, and 27.5 per cent for the country as a whole. According to Human Development Report (HDR) 2003 of the UNDP (2003), India has the largest number of poor among the countries of the world and is home to one-fourth of the world’s poor.
4. The regional differences in poverty reduction are substantial. The decline in incidence of poverty in the states ranged between 12 and 50 percentage points in rural areas during 1973-2000 and 20-40 percentage points in urban areas. The inter-state variations in the rural poverty reduction can be attributed to the variations in their initial endowments of natural resources, physical infrastructure, human resources and agricultural productivity.
5. The poverty alleviation programmes were aimed at tacking the problems of poverty and backwardness directly by helping the weaker sections to increase their incomes through self-employment and wage-employment.
6. According to the sixty-first round estimates of the NNSO, during 1999-2000 to 2004-05, the labour force grew even faster at an annual 2.54 per cent compared to annual employment growth of 2.48 per cent. As a result, despite the faster growth of employment, unemployment (on Usual Principle Status [UPS] basis) was higher at 3.06 per cent of the labour force in 2004-05 as compared to 2.78 per cent in 1999-2000. Incidence of unemployment had come down from 2.88 per cent in 1983 to 2.62 per cent in 1993-94.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดหลัก
1 ความยากจนและการว่างงานที่ได้รับสารพิษของอินเดียตั้งแต่ยาว การลดลงของพวกเขาได้เป็นหนึ่งในเป้าหมายที่สำคัญของการวางแผนพัฒนาของอินเดียตั้งแต่จุดเริ่มต้นของยุคการวางแผน ดังนั้นรัฐบาลของอินเดีย (ก้อย) ได้เปิดตัวโปรแกรมต่างๆจากเวลาที่มีวัตถุประสงค์เพื่อบรรเทาความยากจนและการว่างงาน.
2 รูปแบบการบรรเทาความยากจนและโปรแกรมที่ได้รับในสถานที่สำหรับเป็นเวลานานแล้ว โปรแกรมและรูปแบบที่ได้รับการแก้ไขรวม, ขยายและปรับปรุงอยู่ตลอดเวลา โปรแกรมที่กำหนดเป้าหมายตกอยู่ในสี่ประเภทกว้าง (ก) โปรแกรมการจ้างงานตนเอง; (ข) โปรแกรมค่าจ้างการจ้างงาน (ค) ระบบการกระจายสาธารณะ (PDS); และ (ง) โปรแกรมอื่น ๆ ที่มุ่งเน้นสวัสดิการสังคม (SWOP) เช่นแห่งชาติโครงการให้ความช่วยเหลือทางสังคม (NSAP) และ Aam Admi Bima Yojana (Aaby).
3 ไม่ต้องสงสัย, อินเดียมีความคืบหน้าบางส่วนในการลดความยากจนรายได้เมื่อเวลาผ่านไป แต่เป็นไปตามระยะเวลาการเรียกคืนชุด (URP) การกระจายข้อมูลการบริโภคของรอบที่ 61 ของการสำรวจตัวอย่างแห่งชาติองค์การ (NSSO) สำรวจใน 2004-05 อัตราส่วนความยากจนในพื้นที่ชนบทของอินเดียเป็นร้อยละ 28.3 ในขณะที่ กับร้อยละ 25.7 ในพื้นที่เขตเมืองและร้อยละ 27.5 สำหรับประเทศที่เป็นทั้ง ตามรายงานการพัฒนามนุษย์ (HDR) 2003 ของโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ (ที่ 2003) อินเดียมีจำนวนมากที่สุดของคนยากจนในหมู่ประเทศของโลกและเป็นที่ตั้งของหนึ่งในสี่ของโลกที่น่าสงสาร.
4 ความแตกต่างในระดับภูมิภาคในการลดความยากจนเป็นอย่างมาก การลดลงของอัตราการเกิดของความยากจนในสหรัฐฯอยู่ในช่วงระหว่างวันที่ 12 และ 50 คะแนนร้อยละในพื้นที่ชนบทในช่วง 1973-2000 และ 20-40 คะแนนร้อยละในพื้นที่เขตเมือง รูปแบบระหว่างรัฐในการลดความยากจนในชนบทสามารถนำมาประกอบกับการเปลี่ยนแปลงในพลังของพวกเขาเริ่มต้นทรัพยากรธรรมชาติโครงสร้างพื้นฐานทางกายภาพ, ทรัพยากรมนุษย์และผลผลิตทางการเกษตร.
5 โปรแกรมการบรรเทาความยากจนถูกมุ่งเป้าไปที่การตรึงปัญหาความยากจนและล้าหลังโดยตรงด้วยการช่วยให้ปรับตัวลดลงส่วนในการเพิ่มรายได้ของพวกเขาผ่านการจ้างงานตนเองและค่าจ้างการจ้างงาน.
6 ตามที่ประมาณการรอบที่ 61 ของ NNSO ระหว่าง 1999-2000 ที่จะ 2004-05 กำลังแรงงานที่เพิ่มขึ้นได้เร็วขึ้นเป็นประจำทุกปีที่ร้อยละ 2.54 เมื่อเทียบกับการเจริญเติบโตของการจ้างงานประจำปีของร้อยละ 2.48 เป็นผลให้แม้จะมีการเจริญเติบโตได้เร็วขึ้นของการจ้างงานการว่างงาน (สถานะหลักการปกติ [UPS] พื้นฐาน) สูงที่ร้อยละ 3.06 ของกำลังแรงงานใน 2004-05 เมื่อเทียบกับร้อยละ 2.78 ในปี 1999-2000 อุบัติการณ์ของการว่างงานลงมาจากร้อยละ 2.88 ใน 1983-2.62 ร้อยละ 1993-1994

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเด็นหลัก
1 ความยากจนและการว่างงานได้เบนของอินเดียตั้งแต่ยาว การลดของพวกเขาก็เป็นหนึ่งในเป้าหมายหลักของการพัฒนาของอินเดียตั้งแต่การเริ่มต้นยุคของการวางแผน ดังนั้นรัฐบาลของอินเดีย ( โกย ) ได้เปิดตัวโปรแกรมต่างๆเวลาที่มุ่งแก้ไขปัญหาความยากจนและการว่างงาน .
2โครงการแก้ไขปัญหาความยากจน และโปรแกรมที่ได้รับในสถานที่เป็นเวลานาน โปรแกรมและแผนได้รับการแก้ไข , รวม ขยาย และปรับปรุงตลอดเวลา เป้าหมายของโครงการตกอยู่ในประเภทกว้าง : ( 4 ) โปรแกรมการจ้างงานด้วยตนเอง ( ข ) โครงการการจ้างงานค่าจ้าง ; ( c ) ระบบจำหน่าย ( PDS ) ; และ ( d ) อื่น ๆที่มุ่งเน้นโครงการสวัสดิการสังคม ( แลกเปลี่ยน )เช่น โครงการช่วยเหลือสังคมแห่งชาติ ( nsap ) และขีปนาวุธอากาศ- สู่ - อากาศ แอดมีบีมา yojana ( aaby )
3 ไม่ต้องสงสัย , อินเดียได้มีความคืบหน้าในการลดความยากจนรายได้ตลอดเวลา แต่ ตามระยะเวลาการเรียกคืนเครื่องแบบ ( urp ) การบริโภคการกระจายข้อมูลของหกสิบ รอบแรก ตัวอย่างองค์กรแห่งชาติสำรวจ ( สำรวจใน 2004-05 nsso ) , ,อัตราส่วนความยากจนในชนบทของอินเดีย ( ร้อยละกับ 25.7 ในเขตเมืองและ 27.5 ร้อยละต่อประเทศโดยรวม ตามรายงานการพัฒนามนุษย์ของสหประชาชาติ ( HDR ) 2003 ( 2546 ) , อินเดียได้หมายเลขที่ใหญ่ที่สุดของคนจนในกลุ่มประเทศของโลก และเป็นที่ตั้งหนึ่งในสี่ของโลกที่ยากจน .
4ความแตกต่างในระดับภูมิภาคในการลดความยากจนได้เป็นกอบเป็นกํา ลดลงในอุบัติการณ์ของความยากจนในสหรัฐอเมริกาอยู่ระหว่าง 12 และ 50 เปอร์เซ็นต์ในชนบทและใน 1973-2000 20-40 เปอร์เซ็นต์จุดในเขตเมือง ระหว่างรัฐต่าง ๆในการลดความยากจนในชนบทอาจจะเกิดจากการเปลี่ยนแปลงในคุณสมบัติของพวกเขาเริ่มต้นของทรัพยากรธรรมชาติโครงสร้างพื้นฐานด้านกายภาพ ทรัพยากรมนุษย์ และผลผลิตทางการเกษตร .
5 การแก้ไขปัญหาความยากจน โครงการมีวัตถุประสงค์ที่ tacking ปัญหาความยากจนและความล้าหลัง โดยตรงช่วยให้ส่วนที่แข็งแกร่งเพื่อเพิ่มรายได้ผ่านการจ้างงานด้วยตนเองการจ้างงานและค่าจ้าง .
6 ตามการประมาณการของ nnso หกสิบรอบแรกในช่วง 2004-05 2542-2543 ให้ ,แรงงานที่เติบโตเร็วที่ประจำปี 2.54 เปอร์เซ็นต์เมื่อเทียบกับการเจริญเติบโตการจ้างงานปี 2.48 เปอร์เซ็นต์ . ผล แม้จะมีการเจริญเติบโตได้เร็วขึ้นในการจ้างงาน อัตราการว่างงาน ( ปกติสถานะ [ อัพ ] หลักการพื้นฐาน ) สูงกว่าที่ 3.06 ร้อยละของแรงงานใน 2004-05 เมื่อเทียบกับร้อยละ 2.78 ผล . อุบัติการณ์ของการว่างงานได้ลงมาจาก 2.88 เปอร์เซ็นต์ในปี 1983 เพื่อ 262 เปอร์เซ็นต์ ใน 1993-94 .