All these neoliberal reforms by the

All these neoliberal reforms by the government have increased inequality. Sweden now has the fastest rising rate of inequality among OECD countries, even though it is still among the most equal countries. Income inequality in Sweden since 1979 has increased at the same rate as in the US (Gottschalk 1997). Inequality rose by one third between 1985 and the late 2000s, but with a GINI coefficient of 0.26, that is still lower than the OECD average of 0.31, Sweden remains relatively equal (cf. Illustration 4 below).

The richest 1% increased their income share from 4% to 7%. Income tax and cash transfers to reduce inequality have been reduced. Transfer as share of household income dropped from 27% in 1995 to 16% in 2008 (OECD 2011a). Inequality growth has largely been driven by an increase in capital earnings among the wealthiest Swedes (Roine and Waldenström 2008). The richest 1% of Swedes hold an estimated 25-40% of the total wealth, much of it inherited (Sanandaji 2013). The inheritance tax was abolished in 2005. Since the mid-1980s, income from savings, private pensions or rentals, jumped 10% for the richest fifth of the population while falling by 1% for the poorest 20 percent. Sweden has the second-biggest rise in number of people at-risk of poverty after Bulgaria (Shanley 2012). Though with 16.1% of people at-risk of poverty, Sweden is still well below the European average of 24.2% (Eurostat 2013).The neoliberal reforms have also increased insecurity among the Swedish working class. Youth unemployment in Sweden is 26% as of 2009, one of the highest in the EU 15 (Ungdomsstyrelsens skrifter 2009, 25). While 8.8% of the population are currently unemployed, 30% of all unemployed people belong to the long-term unemployed. Government policies to raise unemployment benefit contributions, and abolish tax rebates for union workers, has led to a decline in unionization rates from 85% in 1993 to 70% in 2011 (Olsson 2013). Weaker union strength coincides with an increase in temporary work. By the early 1990s, workers on fixed-term contracts made up 10% of all employees, by the end of the decade they made up 16% (Holmlund and Storrie 2002). As of 2011, 16.5% of all Swedish employees were considered temporary (cf. Illustration 5 below)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหล่านี้ปฏิรูป neoliberal โดยรัฐบาลได้เพิ่มความไม่เท่าเทียมกัน สวีเดนมีอัตราเพิ่มขึ้นเร็วที่สุดของความไม่เท่าเทียมกันระหว่างประเทศ OECD ตอนนี้แม้จะยังระหว่างประเทศมากที่สุดเท่า รายได้ความไม่เท่าเทียมกันในสวีเดนตั้งแต่ปีค.ศ. 1979 ได้เพิ่มขึ้นในอัตราเดียวกันในสหรัฐอเมริกา (Gottschalk 1997) อสมการโรส โดยหนึ่งในสาม ระหว่างปี 1985 และ 2000s สาย แต่สัมประสิทธิ์ GINI ของ 0.26 ที่ยังคงต่ำกว่าค่าเฉลี่ย OECD ของ 0.31 สวีเดนยังคงค่อนข้างเท่ากัน (cf. 4 ภาพประกอบด้านล่าง)The richest 1% increased their income share from 4% to 7%. Income tax and cash transfers to reduce inequality have been reduced. Transfer as share of household income dropped from 27% in 1995 to 16% in 2008 (OECD 2011a). Inequality growth has largely been driven by an increase in capital earnings among the wealthiest Swedes (Roine and Waldenström 2008). The richest 1% of Swedes hold an estimated 25-40% of the total wealth, much of it inherited (Sanandaji 2013). The inheritance tax was abolished in 2005. Since the mid-1980s, income from savings, private pensions or rentals, jumped 10% for the richest fifth of the population while falling by 1% for the poorest 20 percent. Sweden has the second-biggest rise in number of people at-risk of poverty after Bulgaria (Shanley 2012). Though with 16.1% of people at-risk of poverty, Sweden is still well below the European average of 24.2% (Eurostat 2013).The neoliberal reforms have also increased insecurity among the Swedish working class. Youth unemployment in Sweden is 26% as of 2009, one of the highest in the EU 15 (Ungdomsstyrelsens skrifter 2009, 25). While 8.8% of the population are currently unemployed, 30% of all unemployed people belong to the long-term unemployed. Government policies to raise unemployment benefit contributions, and abolish tax rebates for union workers, has led to a decline in unionization rates from 85% in 1993 to 70% in 2011 (Olsson 2013). Weaker union strength coincides with an increase in temporary work. By the early 1990s, workers on fixed-term contracts made up 10% of all employees, by the end of the decade they made up 16% (Holmlund and Storrie 2002). As of 2011, 16.5% of all Swedish employees were considered temporary (cf. Illustration 5 below)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปฏิรูปเสรีนิยมใหม่ทั้งหมดเหล่านี้โดยรัฐบาลได้เพิ่มความไม่เท่าเทียมกัน สวีเดนในขณะนี้มีอัตราการเพิ่มขึ้นเร็วที่สุดของความไม่เท่าเทียมกันในกลุ่มประเทศ OECD แม้ว่ามันจะยังคงเป็นหนึ่งในประเทศที่เท่าเทียมกันมากที่สุด ความไม่เท่าเทียมกันรายได้ในสวีเดนมาตั้งแต่ปี 1979 ได้เพิ่มขึ้นในอัตราเดียวกับในสหรัฐอเมริกา (Gottschalk 1997) ความไม่เท่าเทียมกันเพิ่มขึ้นโดยหนึ่งในสามระหว่างปี 1985 และช่วงปลายยุค 2000 แต่มีค่าสัมประสิทธิ์ Gini 0.26 ซึ่งยังคงต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของกลุ่มประเทศ OECD 0.31, สวีเดนยังคงค่อนข้างเท่าเทียมกัน (cf 4 ภาพประกอบด้านล่าง). ที่รวยที่สุด 1% ที่เพิ่มขึ้นรายได้ของพวกเขา แบ่งปันจาก 4% เป็น 7% ภาษีเงินได้และการโอนเงินสดเพื่อลดความไม่เท่าเทียมกันได้รับลดลง โอนเป็นส่วนแบ่งของรายได้ของครัวเรือนลดลงจาก 27% ในปี 1995 16% ในปี 2008 (OECD 2011a) การเจริญเติบโตของความไม่เท่าเทียมกันส่วนใหญ่ได้รับแรงผลักดันจากการเพิ่มขึ้นของรายได้ทุนในหมู่ชาวสวีเดนที่ร่ำรวย (นางเอกและWaldenström 2008) ที่รวยที่สุด 1% ของสวีเดนถือประมาณ 25-40% ของความมั่งคั่งรวมมากของมันได้รับการถ่ายทอด (Sanandaji 2013) ภาษีมรดกถูกยกเลิกในปี 2005 นับตั้งแต่กลางปี ​​1980 รายได้จากการออมเงินบำนาญส่วนตัวหรือเช่าเพิ่มขึ้น 10% ในห้าของประชากรที่ร่ำรวยที่สุดในขณะที่ลดลง 1% สำหรับร้อยละ 20 ที่ยากจนที่สุด สวีเดนมีการเพิ่มขึ้นที่สองที่ใหญ่ที่สุดในจำนวนของคนที่มีความเสี่ยงจากความยากจนหลังจากบัลแกเรีย (Shanley 2012) แม้ว่าจะมี 16.1% ของคนที่มีความเสี่ยงจากความยากจน, สวีเดนยังคงต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของยุโรป 24.2% (Eurostat 2013) ได้โดยเริ่มต้นการปฏิรูปเสรีนิยมใหม่มีความไม่มั่นคงที่เพิ่มขึ้นยังอยู่ในหมู่ชนชั้นแรงงานสวีเดน การว่างงานของเยาวชนในสวีเดนเป็น 26% เป็นของปี 2009 ซึ่งเป็นหนึ่งในที่สูงที่สุดในสหภาพยุโรป 15 (Ungdomsstyrelsens skrifter 2009, 25) ในขณะที่ 8.8% ของประชากรที่ว่างงานในปัจจุบัน 30% ของผู้ว่างงานทั้งหมดอยู่ในว่างงานระยะยาว นโยบายของรัฐบาลที่จะยกระดับผลงานที่ได้รับประโยชน์การว่างงานและการยกเลิกการคืนภาษีสำหรับสหภาพแรงงานได้นำไปสู่การลดลงในอัตราที่สหภาพแรงงานจาก 85% ในปี 1993 ถึง 70% ในปี 2011 (โอลส์สัน 2013) ความแรงของสหภาพปรับตัวลดลงสอดคล้องกับการเพิ่มขึ้นในการทำงานชั่วคราว โดยช่วงปี 1990 คนงานในสัญญาคงที่ระยะยาวขึ้น 10% ของพนักงานทุกคนในตอนท้ายของทศวรรษที่พวกเขาสร้างขึ้น 16% (Holmlund และ Storrie 2002) ในฐานะที่เป็นของปี 2011 16.5% ของพนักงานทั้งหมดของสวีเดนได้รับการพิจารณาชั่วคราว (cf 5 ภาพประกอบด้านล่าง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมดเหล่านี้ neoliberal ปฏิรูปโดยรัฐบาลได้เพิ่มความไม่เท่าเทียมกัน . สวีเดนมีอัตราการเพิ่มขึ้นของความเร็วที่สุดในกลุ่มประเทศโออีซีดี แม้ว่าจะยังคงเป็นหนึ่งในประเทศที่เท่าเทียมกันมากที่สุด ความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ในสวีเดนตั้งแต่ปี 1979 ได้เพิ่มขึ้นในอัตราเดียวกับที่เรา ( ก็อตสชอลค 1997 ) ความไม่เสมอภาคเพิ่มขึ้นหนึ่งที่สามระหว่าง 1985 และยุค 2000 สายแต่กับสัมประสิทธิ์จินีของ 0.26 , ซึ่งยังต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของ OECD 0.31 , สวีเดนยังคงค่อนข้างเท่าเทียมกัน ( CF . ภาพประกอบ 4 ด้านล่าง ) .

คนรวยเพิ่มส่วนแบ่งรายได้จาก 5% เป็น 7% ภาษีเงินได้นิติบุคคลและการถ่ายโอนเงินสดเพื่อลดความไม่เท่าเทียมกันได้ลดลง การแบ่งปันรายได้ของครัวเรือนลดลงจาก 27% ในปี 1995 ถึง 16 ล้านบาทในปี 2551 ( OECD 2011a )การเจริญเติบโตของส่วนใหญ่ได้ถูกขับเคลื่อนโดยเพิ่มขึ้นในหุ้นทุนของสวีเดนที่ร่ำรวย ( roine waldenstr ö m และ 2008 ) คนรวย Swedes ถือประมาณ 25-40% ของความมั่งคั่งรวม , มากของมันสืบทอด ( sanandaji 2013 ) ภาษีมรดกได้ถูกยกเลิกในปี 2005 นับตั้งแต่กลางทศวรรษที่ 1980 , รายได้จากการออมเงินบำนาญส่วนตัวหรือเช่าเพิ่มขึ้น 10% สำหรับ 5 ที่ร่ำรวยที่สุดของประชากรในขณะที่ลดลง 1% เพื่อคนจนร้อยละ 20 สวีเดนมีที่สองที่ใหญ่ที่สุดเพิ่มขึ้นในจำนวนของประชาชนที่มีความยากจนหลังจากบัลแกเรีย ( แชนลีย์ 2012 ) ถึงแม้ว่า มีร้อยละ 16.1 ของประชาชนที่มีความยากจน สวีเดนยังคงเป็นอย่างดีด้านล่างของยุโรปโดยเฉลี่ย 24.2 % ( ของงาน )การปฏิรูป neoliberal ยังมีเพิ่มขึ้น insecurity ระหว่างชนชั้นของสวีเดน การว่างงานของเยาวชนในสวีเดนเป็น 26% ในปี 2009 เป็นหนึ่งในที่สูงที่สุดในสหภาพยุโรป ( 15 ungdomsstyrelsens skrifter 2009 , 25 ) ในขณะที่ 8.8 % ของประชากรที่กำลังว่างงาน ร้อยละ 30 ของผู้ว่างงานทั้งหมดอยู่ในระยะยาว ตกงาน นโยบายของรัฐบาลที่จะเพิ่มการว่างงานประโยชน์การเขียนและการยกเลิกการลดภาษีสำหรับสหภาพแรงงาน ได้นำไปสู่การลดลงในอัตราสหภาพแรงงานจาก 85% ในปี 1993 ถึง 70% ในปี 2011 ( โอลส์สัน 2013 ) ลดลงเกิดขึ้นพร้อมกับการเพิ่มขึ้นในสหภาพแรงงานชั่วคราว โดยในช่วงต้นทศวรรษ 1990 แรงงานตามสัญญาจ้างคงที่ระยะยาวขึ้น 10% ของพนักงานทั้งหมด โดยส่วนท้ายของทศวรรษที่พวกเขาสร้างขึ้น 16 % ( holmlund และสตอร์รี่ 2002 ) ใน 2011 , 165 % ของพนักงานทั้งหมด ถือว่าเป็นชั่วคราว ( CF . สวีเดน 5 ภาพประกอบข้างล่าง )